Έχει ανοίξει για τα καλά η συζήτηση για τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Η τρόικα φέρεται να κλιμακώνει την πίεση προς την κυβέρνηση μεταξύ άλλων και προς αυτή την κατεύθυνση. Αν και σε ό,τι αφορά την Τρόικα μαθαίνουμε συνήθως αυτά και μόνο που συμφέρουν την επικοινωνιακή στρατηγική της κυβέρνησης, επιχειρώ εδώ να αποκρυπτογραφήσω τη σχετική συζήτηση.

Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια

Τα επί μεγάλο χρονικό διάστημα μη εξυπηρετούμενα δάνεια συνεχίζουν να αυξάνουν με έντονους ρυθμούς. Η τάση δεν αναστρέφεται όσο δεν βελτιώνονται οι συνθήκες στην αγορά, όσο δηλαδή η ανεργία παραμένει σε επίπεδα ρεκόρ, η παραγωγική οικονομία δεν λειτουργεί και το κράτος συνεχίζει την ανελέητη φοροεπιδρομή του.

Και μόνο ως σκέψη το άρθρο θα έπρεπε να είναι στη καλύτερη των περιπτώσεων ένα αστείο. Στη χειρότερη, μια προσβολή και μάλιστα χειρίστου είδους. Εδώ που φτάσαμε όμως, με το κράτος να έχει καταπατήσει το ίδιο κάθε έννοια νομιμότητας γιατί απλά έτσι γουστάρει, οφείλουμε ως πολίτες να σκεφτούμε ανάλογες δράσεις. Γιατί όταν λέει ότι θα διατηρήσει τις ίδιες αντικειμενικές τιμές στα ακίνητα για δύο ακόμα χρόνια, παρόλο που οι πραγματικές τιμές έχουν καταρρεύσει, πάει να πει ότι στόχος δεν είναι η δικαιοσύνη απέναντι στους πολίτες αλλά η διατήρηση του κράτους ως έχει.

Ο πιο κατάλληλος τρόπος να μην γίνει ποτέ τίποτα είναι να επιδιώκει κανείς κάποιου είδους τέλειο, κάτι δραστικά καλύτερο από αυτό που μπορεί πράγματι να γίνει. Το οικονομικό, νομικό και πολιτικό μας σύστημα αντανακλά αυτή την αντίληψη και τη συμπεριφορά μας. 

Οι νόμοι μας ρυθμίζουν στη λεπτομέρεια το τέλειο λογιστικό σύστημα, τα τέλεια συστήματα δόμησης, τα τέλεια συστήματα διαχείρισης, την τέλεια δημοκρατία και όπως είναι αναμενόμενο δεν εφαρμόζεται τίποτα.

Ως συνήθως σε αυτό τον τόπο δίνουμε μάχες οπισθοφυλακών, για να διαφυλάξουμε διάτρητα οπίσθια. 

Αμυνόμεθα οπισθοδρομώντας. 

Η συζήτηση για τα σύμφωνα συμβίωσης, τα οποία επινοήθηκαν εδώ και πάνω από δεκαπέντε χρόνια για να αντιμετωπιστεί η απαίτηση για ίδια αστικά δικαιώματα όλων των πολιτών ανεξαρτήτως γενετήσιου προσανατολισμού, είναι πλέον παρωχημένη.