GR
EN 
1. Η Δικαιοσύνη αποτελεί τη βάση της Δημοκρατίας
Οι νόμοι που θεσπίζονται σε μία δημοκρατική κοινωνία πρέπει να εφαρμόζονται, και η εφαρμογή της νομοθεσίας οφείλει πρωτίστως να έχει αποτέλεσμα. Άρα, το πόσο σκληρά ή χαλαρά εφαρμόζεται η νομοθεσία, εξαρτάται προφανώς και από τις καταστάσεις τις οποίες καλείται να αντιμετωπίσει. H Πολιτεία πρέπει να αλλάξει τη στάση της απέναντι στην παραβατικότητα και το έγκλημα και να αυστηροποιήσει το νομικό πλαίσιο. Η απάντησή μας στην ολοένα αυξανόμενη βία, είναι το Κράτος Δικαίου.
Ο Πρόεδρος Βαγγέλης Ακτσαλής για τη Δικαιοσύνη
2. Πραγματική ανεξαρτησία και μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης
Ώστε να λειτουργεί και ως αντίβαρο στην κυβερνητική αυθαιρεσία.
3. Απλοποίηση και εκσυγχρονισμός της Νομοθεσίας
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ θα ξεκινήσει την απλοποίηση της δαιδαλώδους, ογκώδους, φλύαρης, ανακριβούς και αντιφατικής νομοθεσίας, αμέσως μετά τις εκλογές. Εκτός αυτού απαιτείται αξιολόγηση δικαστών, πληροφορική παντού, ηλεκτρονική διακίνηση εγγράφων και δικαστήρια που θα λειτουργούν με βάρδιες, και τις απογευματινές ώρες.
4. Ποινές που θα ισχύουν κανονικά και θα εκτίονται
Σε ειδεχθή εγκλήματα, τα ισόβια θα είναι ισόβια. Η ισόβια κάθειρξη, εφόσον δεν αλλάξει η καταδικαστική απόφαση, θα εκτίεται συνολικά, και δε θα υπάρχει η δυνατότητα μετατροπής σε μικρότερη ποινή.
5. Θέσπιση ιδιώνυμου για συγκεκριμένα εγκλήματα
Π.χ. εντός των Πανεπιστημίων. Αυξανόμενη αυστηρότητα ποινών για τους κατ’ εξακολούθηση παραβάτες («Three Strikes and You’ re Οut»). Στο πρώτο αδίκημα μπορεί να υπάρχει μια σχετική επιείκεια, τη δεύτερη φορά θα αντιμετωπιστεί αυστηρά, αλλά την τρίτη αυστηρότατα.
6. Κάθαρση: ειδικό δικαστήριο για ταχεία εκδίκαση υποθέσεων διαφθοράς
Αδικήματα που διαπράχθηκαν από πολιτικούς και υπηρεσιακούς και αφορούν στη διαχείριση δημόσιου χρήματος, δεν θα παραγράφονται ποτέ.
7. Κατάργηση του άρθρου 86 του Συντάγματος
Με την πρώτη αναθεωρητική Βουλή που θα προκύψει. Στην πράξη, το άρθρο αυτό ακυρώνει τη Δικαιοσύνη για αδικήματα που αφορούν βουλευτές και Υπουργούς. Τα πολιτικά πρόσωπα θα δικάζονται όπως κάθε πολίτης.
8. Περισσότερες φυλακές και αξιοπρεπείς συνθήκες κράτησης
Η έλλειψη φυλακών δεν πρέπει να αποτελεί δικαιολογία ώστε να αφήνονται ελεύθεροι οι κατ’ εξακολούθηση παραβάτες. Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ θα ξεκινήσει τους διαγωνισμούς για την κατασκευσή νέων και υπερσύγχρονων φυλακών αμέσως μετά τις εκλογές.
9. Δημιουργία δύο ειδών φυλακών
Σωφρονιστικών Φυλακών, για όσους έχουν παραπέσει σε παράπτωμα για πρώτη φορά, και των Ποινικών Φυλακών, για τους κατ’ εξακολούθηση εγκληματίες κατά της ζωής και της περιουσίας. Συχνές μεταθέσεις των υπαλλήλων για αποφυγή της εμφάνισης "μαφίας" στις φυλακές.
10. Δημόσια Τάξη και Καθημερινή Ασφάλεια
Μηδενική ανοχή στην παραβατικότητα και επιβολή του Νόμου χωρίς εκπτώσεις. ✨ Καινοτομία της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ από το 2017 είναι ο θεσμός του Νομικού-Αστυνομικού, που θα δίνει επί τόπου λύση στα προβλήματα της μικρής καθημερινής παραβατικότητας.
11. Αλλαγή των κανόνων εμπλοκής
Ώστε να μπορεί ο αστυνομικός να αμυνθεί εναντίον των εγκληματιών, να ελέγχονται αποτελεσματικά οι αντιδράσεις του και να γνωρίζει και ο κάθε πολίτης τι ισχύει σε περίπτωση ελέγχου και σύλληψής του. Κάμερες σε στολές και περιπολικά.
12. Κατάλληλη εκπαίδευση και αξιολόγηση στην Αστυνομία
Αυστηροποίηση διαδικασιών επιλογής, συνεχής επιμόρφωση και ανάπτυξη των "soft skills", παροχή του καλύτερου διαθέσιμου εξοπλισμού.
(Εθνική Επιτροπή, 2012-2024)
Πως αντιμετωπίζουμε τη διαχρονικά λανθασμένη αντίληψη για τη Δημόσια Τάξη
Διαχρονικά, δυστυχώς, η στάση ενός σημαντικού μέρους της κοινωνίας μας ως προς το θέμα της Δημόσιας Τάξης είναι εξωφρενικά επιλεκτική. Παράλληλα, οι έμποροι του ανθρώπινου πόνου καπηλεύονται τη μνήμη αδικοχαμένων ανθρώπων όπως ο Α. Γρηγορόπουλος ή ο Π. Φύσσας, για να κερδίσουν μια ακόμα ποσοστιαία μονάδα στις δημοσκοπήσεις. Αλλά φυσικά, δεν θυμούνται ποτέ π.χ. τα θύματα της MΑRFIN (Αγγελική Παπαθανασοπούλου 32 ετών-έγκυος, Επαμεινώνδας Τσάκαλης και Παρασκευή Ζούλια), ή τα ονόματα, έστω, των αστυνομικών που δολοφονήθηκαν από τρομοκράτες. Επιλεκτική είναι η μνήμη τους, διότι συνεπείς στις προσταγές του πολιτικού marketing, αξιοποιούν ξεδιάντροπα ό,τι πουλάει.
Στη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, κάθε αδικοχαμένος συνάνθρωπός μας, μάς προκαλεί τον ίδιο πόνο. Όμως η οδύνη, εντός ή εκτός εισαγωγικών, για μια πράξη βίας δεν δικαιολογεί νέες πράξεις βίας. Ούτε η διαδήλωση ή η οποιαδήποτε πορεία είναι ένα κοινωνικό αγαθό που απαγορεύεται να μπει «στο ζύγι». Κοινωνικό αγαθό είναι και η ηρεμία στην καθημερινότητά μας, η δυνατότητα των επιχειρήσεων του κέντρου να επιβιώσουν, η ελευθερία των κατοίκων της Αθήνας να μετακινούνται χωρίς ταλαιπωρία, κοινωνικό αγαθό είναι και προοπτική της οικονομίας κάποια στιγμή να ανασάνει και να μην πληρώνει συνεχώς τα σπασμένα – κυριολεκτικά και μεταφορικά. Αν λοιπόν σταθμίσουμε το τι κερδίζουμε και τι χάνουμε από τέτοιου είδους οργανωμένα events εκτροπής, καταλήγουμε στο συμπέρασμα που είναι ήδη επίσημη θέση της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ: καμία οργανωμένη κομματική / συνδικαλιστική / πολιτική συγκέντρωση δεν μπορεί να έχει για θέατρο των δραστηριοτήτων της δημόσιο χώρο οποιασδήποτε πόλης. Όποιος αναλαμβάνει τη διοργάνωση ανάλογων εκδηλώσεων θα πρέπει να βρει και τον κατάλληλο περιφραγμένο και ελεγχόμενο χώρο για να την πραγματοποιήσει και θα έχει την ευθύνη του τι θα συμβεί εκεί. Τελεία και παύλα. Οι νεκροί αξίζουν τον σεβασμό μας – κανείς δεν το αμφισβητεί. Οι ζωντανοί, δεν τον αξίζουν;
Σε επίπεδο καθημερινής ζωής πρέπει να εφαρμοστεί επιτέλους η υπάρχουσα νομοθεσία, που απαγορεύει την κατάληψη δια της βίας δημόσιου ή ιδιωτικού χώρου. Οι καταληψίες, όποιοι και να είναι, παρανομούν, και θα αντιμετωπίζουν τη διαδικασία του αυτόφωρου.
Η Αστυνομία θα εκπαιδεύεται και θα αξιολογείται σύμφωνα με ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα υψηλής εξειδίκευσης. Η καταπολέμηση του εγκλήματος στις διάφορες μορφές του, ακόμα και ο τρόπος σύλληψης ενός παρανομούντα, είναι μια εργασία που χρειάζεται εξειδικευμένες γνώσεις για την κάθε περίπτωση.
Δημιουργούνται δύο είδη φυλακών: οι Σωφρονιστικές, για όσους έχουν παραπέσει σε παράπτωμα για πρώτη φορά και οι Ποινικές, για τους κατ’ εξακολούθηση εγκληματίες κατά της ζωής και της περιουσίας. Ο ρόλος των δεύτερων, δεν θα είναι ο θεωρητικός και εκ των πραγμάτων ανέφικτος στόχος της επανένταξης στην κοινωνία των εγκληματιών, αλλά η προστασία της κοινωνίας από τη δράση τους. Κατά τη διάρκεια της κράτησής τους δεν θα μπορούν να παίρνουν άδειες. Θα αλλάξει η ευκολία με την οποία μειώνονται οι ποινές, ακόμα σε ειδεχθή εγκλήματα. Η ισόβια κάθειρξη (εφόσον δεν αλλάξει η καταδικαστική απόφαση) δεν θα μπορεί να μετατραπεί σε μικρότερη ποινή.
Κάθαρση του Πολιτικού Συστήματος με ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
Δημιουργείται ειδικό δικαστήριο από ανώτατους δικαστικούς, για την εκδίκαση, με ταχείς ρυθμούς, υποθέσεων διαφθοράς. Η σύνθεση του δικαστηρίου θα είναι 7μελής και θα προκύψει με κλήρωση μεταξύ των Αρεοπαγιτών, εφετών και των 10 αρχαιοτέρων προέδρων πρωτοδικών. Η ετυμηγορία του δικαστηρίου θα είναι τελεσίδικη και η απόφαση άμεσα εκτελεστέα.
Καταργείται η υποχρέωση της Δικαιοσύνης να στέλνει στη Βουλή όσες υποθέσεις αφορούν σε πολιτικά πρόσωπα. Ανακρίσεις κάνει ο αρμόδιος δικαστής, όπως σε όλες τις υποθέσεις. Αν κρίνει ότι υπήρξε αξιόποινη πράξη, που αφορά διαφθορά, στέλνει την υπόθεση κατ’ ευθείαν στο ειδικό δικαστήριο. Σήμερα, ακόμα κι αν η Δικαιοσύνη διαπιστώσει αξιόποινες πράξεις και στείλει στη Βουλή τη δικογραφία – ο κανονισμός της Βουλής απαιτεί τις υπογραφές 30 βουλευτών για να προχωρήσει η δίωξη, οπότε αναλαμβάνει η «δράση» η διακομματική συντεχνία και η υπόθεση «κουκουλώνεται».
Ανοίγουν οι τραπεζικοί λογαριασμοί όλων όσοι διετέλεσαν βουλευτές, υπουργοί, πρόεδροι και μέλη Δ.Σ συνδικαλιστικών σωματείων, Πρόεδροι και οικονομικοί υπεύθυνοι Οργανισμών και εταιρειών του Δημοσίου, Διοικητές Κρατικών Τραπεζών, Διευθυντές ΔΟΥ, Μητροπολίτες, ηγούμενοι μονών, υπάλληλοι ΣΔΟΕ, υπάλληλοι πολεοδομιών (γενικά υπάλληλοι που είχαν ελεγκτικό ρόλο σε υποθέσεις οικονομικού ενδιαφέροντος), Νομάρχες, Δήμαρχοι, Πρόεδροι αγροτικών συνεταιρισμών, συλλόγων και ΜΚΟ που έχουν λάβει κρατική επιχορήγηση.
Καταργείται η έννοια της παραγραφής. Ένας Υπουργός είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του εφ’ όρου ζωής. Το ίδιο ισχύει και για τους πολίτες για πράξεις κακουργηματικού χαρακτήρα – δεν θα παραγράφονται ποτέ. Παραγράφονται μόνο, μετά από μία 10ετία, τα πλημμελήματα. Με την πρώτη αναθεωρητική Βουλή που θα προκύψει, καταργείται το άρθρο 86 του Συντάγματος πού, στην πράξη, ακυρώνει τη Δικαιοσύνη για αδικήματα που αφορούν βουλευτές και Υπουργούς.
Πρόταση της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ για τα εγκλήματα που έχουν παραγραφεί
Το 2012 η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ έκανε μια ακόμη καινοτόμο πρόταση, ως "αντίδοτο" σε όσα εγκλήματα πολιτικών προσώπων έχουν παραγραφεί. Αν και δεν περιλαμβάνεται στις τελικές θέσεις μας, την παραθέτουμε προς μελέτη και συζήτηση από τους πολίτες.
Πρώτο βήμα: να ψηφιστεί νόμος ο οποίος θα υποχρεώνει τους πολιτικούς (όσους διετέλεσαν Υπουργοί ή βουλευτές) να προασπίζουν το κύρος της πολιτικής ιδιότητάς του, ακόμα και μετά την θητεία τους. Σε περίπτωση που «δια πράξεων ή παραλείψεων» προσβάλλουν βάναυσα το κύρος της ιδιότητας του πολιτικού, θα δικάζονται γι’ αυτό. Δηλαδή, εάν ένας πολίτης υπεξαιρέσει χρήματα δικάζεται για υπεξαίρεση. Αν η υπεξαίρεση έγινε, από έναν αιρετό άρχοντα, κατά τη διάρκεια ή και μετά την πολιτική του θητεία, θα δικάζεται και για το αδίκημα της προσβολής του κύρους της πολιτικής ιδιότητας.
Δεύτερο βήμα: δημιουργείται μία επιτροπή από νομικούς – όχι υποχρεωτικά δικαστικούς - και από άλλες προσωπικότητες εγνωσμένου κύρους π.χ. ακαδημαϊκούς – ιστορικούς, που σκοπό θα έχει π.χ. την «διαλεύκανση αμφιλεγόμενων θεμάτων της ελληνικής ιστορίας» και θα λειτουργεί ανεξάρτητα, με εποπτεύοντα π.χ. τον πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών. Έτσι, οι υποθέσεις για τις οποίες έχει ήδη υπάρξει παραγραφή, θα εξετάζονται από αυτή την επιτροπή.
Τρίτο βήμα: καλείται ο εμπλεκόμενος να δώσει τη δική του εκδοχή. Αν δεν παρουσιαστεί, προσβάλλει δια παραλείψεων το κύρος της ιδιότητας του πολιτικού, άρα διώκεται και τιμωρείται. Αν παρουσιαστεί, είναι υποχρεωμένος να απαντήσει στα ερωτήματα που θα του τεθούν. Το περιεχόμενο των πρακτικών δημοσιοποιείται και η επιτροπή βγάζει επίσημο πόρισμα, στο οποίο χαρακτηρίζονται οι πράξεις του συγκεκριμένου. Εάν δεν υπάρξει ποινική τιμωρία λόγω παραγραφής, ο ηθικά ένοχος παραδίδεται στη χλεύη και στην περιφρόνηση ενός ολόκληρου λαού. Κι αυτό τιμωρία είναι.