GR
EN 
Δε γνωρίζω πόσοι από εσάς μπήκατε στο κόπο να διαβάσετε την προκήρυξη της πρωτοεμφανιζόμενης οργάνωσης ΜΕΛΟ (Μαχόμενες Επαναστατικές Λαϊκές Ομάδες) που ανέλαβε την ευθύνη για τη στυγνή δολοφονία δύο νέων έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Νέο Ηράκλειο. Ήδη από τις πρώτες γραμμές, ο συντάκτης του κειμένου αναφέρεται στον «ελευθεριακό κομμουνισμό». Αναφέροντας μια ρήση του Buanaventura Durruti γράφει: «…απελευθερωσε την Καταλονία και το μεγαλύτερο μέρος της Αραγονίας εγκαθιδρύοντας τον ελευθεριακό κομμουνισμό».
Φαντάζομαι ότι ο όρος θα είναι πολύ οικείος στο ευρύ κοινό αλλά και στους ανθρώπους του τύπου γιατί δεν φάνηκε κανένας να του δίνει τη πρέπουσα σημασία. Ούτε καν ως απορία, πως είναι δυνατόν να υπάρχει ένας όρος τόσο αντιφατικός. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να διαβάσει το μανιφέστο του ελευθεριακού κομμουνισμού, γραμμένο το 1953. Έχοντας υπόψη μας το κλασσικό πολιτικό φάσμα που μπορεί κάποιος να ενταχτεί με βάση τα πιστεύω του, οι δύο άξονες είναι ο πρώτος ο αριστερά – δεξιά και ο δεύτερος ο ελευθεριασμός με τον κομμουνισμό. Άρα πως είναι δυνατόν να υπάρχει ελευθεριακός κομμουνισμός; Είναι σαν να λέμε ότι κάποιος είναι «δεξιά αριστερός» ή «παναθηναϊκά ολυμπιακός»
Η αναρχική ιδεολογία αναφέρεται σε μια ουτοπία, σε κάτι δηλαδή που ούτε έχει υπάρξει και πιθανώς δε θα υπάρξει ποτέ. Επιπλέον δεν απέκτησε ποτέ ισχυρό έρεισμα παρά μόνο σε συγκεκριμένους τόπους και χρονικές στιγμές. Στις παραλλαγές της μπορεί κανείς να βρει ότι θέλει. Από ιδέες που προσεγγίζουν τη θρησκεία, από απόψεις που θέλουν τους αναρχικούς πολεμιστές ή άλλες που τους θέλουν στο άλλο άκρο, πασιφιστές…
Είναι σα να μαλώνουμε εμείς για τους κόσμους που βλέπουμε στον «Άρχοντα των δακτυλιδιών». Κάποιοι να θέλουν τα ορκ έτσι και κάποιοι άλλοι να τα θέλουν γιουβέτσι. Αν αυτό ήταν το μόνο πρόβλημα, θα ήταν καλά. Το θέμα μας όμως είναι άλλο. Είναι ότι το δόγμα δεν αφήνει κανένα περιθώριο στην ιστορία να γίνει κατανοητή. Έτσι μαθαίνουμε ότι ο κομμουνισμός δεν κατέρρευσε, ούτε απέτυχε γιατί στη πραγματικότητα δεν εφαρμόστηκε ποτέ αφού αυτό που νομίζαμε ως κομμουνισμό στη πραγματικότητα ήταν «κρατικός καπιταλισμός» όπως γράφουν πολλοί αναλυτές και περήφανα αναλύει ο κος Γ. Μηλιός, εκ των εγκεφάλων της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια ο Λένιν ‘κρατικό καπιταλισμό’ ονειρεύονταν αλλά πλέον στον όρο δίνουν αρνητική χροιά.
Με αυτή τη λογική φυσικά ούτε ο «κοινωνικός φιλελευθερισμός» που υποτίθεται είναι το δόγμα της Νέας Δημοκρατίας εφαρμόστηκε ποτέ γιατί ο κος Καραμανλής δεν συγκέρασε όσο θα έπρεπε τις κοινωνικές παρεμβάσεις μέσα σε φιλελεύθερες δομές. Ωραία δεν ακούγεται το τελευταίο, ε; Φυσικά ούτε το ΠΑΣΟΚ εφάρμοσε τον σοσιαλισμό όπως θα ήθελε γιατί το διεθνές πολιτικό σκηνικό μετά τη συμφωνία ΗΠΑ-ΕΣΣΔ για τον περιορισμό των πυραύλων ICBM προκάλεσε τέτοιες γεωστρατηγικές αλλαγές στην Ευρώπη που ήταν αδύνατο να εφαρμόσει τον σοσιαλισμό, παρόλο που ήταν στοίχημα ζωής για όλο του το δυναμικό…
Πολλές φορές συναντάς ευφυείς ανθρώπους που σου λένε ότι δεν παρασύρονται από τις διαφημίσεις γιατί έχουν άποψη. Έτσι, για παράδειγμα, μεταξύ μιας διαφήμισης για ασφάλεια αυτοκινήτου που έχει ως μότο ότι είναι «δυναμική και σύγχρονη» και μιας άλλης που λέει ότι «αλλάζουμε το παρμπρίζ σας μέσα σε 24 ώρες τις καθημερινές και μέσα σε 48 ώρες Κυριακές και αργίες» είναι προφανές ότι θα διάλεγε τη δεύτερη γιατί είναι συγκεκριμένη. Κι όμως ενώ στις διαφημίσεις κάποιοι ενεργούν υποψιασμένα, οι ίδιοι για παράδειγμα βρίσκουν γοητευτική τη ρήση του κου Λαφαζάνη ότι πρέπει να υιοθετήσουμε ένα «εθνικό προοδευτικό νόμισμα». Χωρίς να θέλω να στοχοποιήσω τον κο Λαφαζάνη, αφού ακούσαμε διάφορες κοτσάνες από πολιτικούς όλων των κομμάτων, σίγουρα όμως το «προοδευτικό νόμισμα» είναι μια από τις highlights κοτσανοδηλώσεις της κρίσης.
Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, ο πολιτικός λόγος πρέπει να είναι συγκεκριμένος. Πρέπει να μπαίνει μέσα σε αυστηρά καλούπια. Κι όταν εμφανιστεί κάποιος πολιτικός, διαφημιστής, που λέει ότι πρέπει να αφήσουμε τη παγίδα της πολιτικής τοποθέτησης και να δώσουμε πρακτικές λύσεις, εκεί το σύστημα αντιδρά βίαια από όλες τις κατευθύνσεις, είτε πρόκειται για την αριστερά είτε για τη δεξιά. Γιατί; Γιατί έρχεται κάποιος και λέει, «τα καλούπια είναι παγίδα, σπάστε τα». Αυτό δεν αρέσει σε κανένα πολιτικό σχηματισμό για τον απλούστατο λόγο ότι βρίσκει ή εφευρίσκει ένα δόγμα, βάζει μια ταμπέλα απ’ έξω «ανοίξαμε και σας περιμένουμε» και περιμένει να πουλήσει.
Κι όταν κάποιος τολμήσει να πιάσει τα πρακτικά προβλήματα που παραμένουν ανέγγιχτα γιατί είναι δύσκολα τότε αρχίζουν να βγαίνουν ταμπελάκια με ένα βελάκι που δείχνουν τη «δημιουργία, ξανά!» και λένε «φασίστες», «νεοφιλελεύθεροι» και πολλά άλλα. Μόνο που όταν έχεις να αντιμετωπίσεις το μεταναστευτικό ή το ασφαλιστικό δε μπορεί να μιλάς για μια προοδευτική ή για μια φιλελεύθερη αντιμετώπιση. Πρέπει να μιλάς πρακτικά. Και η «δημιουργία, ξανά!» αυτό τόλμησε να κάνει. Μιλάει για την εξάπλωση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας σε τοπικό επίπεδο όπου οι άνθρωποι θα αποφασίζουν για τους κοινούς πόρους που συγκεντρώνουν και για τις λύσεις στα προβλήματα που τους απασχολούν. Ένα είδος κομμούνας δηλαδή. Μήπως είναι κομμουνιστές και δε το ξέρουν; Μιλάει για ελεύθερες ζώνες εμπορίου και εργασίας όπου μετανάστες θα μπορούν να ζουν και να εργάζονται ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΩΣ ώστε και να ζουν με αξιοπρέπεια, να μη δημιουργούν προβλήματα στις τοπικές κοινωνίες και να προετοιμάζουν με ασφάλεια τα επόμενα βήματα της ζωής τους. Μπα, δεν είναι κομμουνιστές, φασίστες είναι.
Οι περισσότεροι γνωρίζετε για την ευγονική ως μια φασιστική πρακτική που οι ναζί εφήρμοσαν στη Γερμανία για να βελτιώσουν την Άρια φυλή. Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι πρακτικά η ευγονική υιοθετήθηκε από πλήθος κρατών οι περισσότερες των οποίων την κατήργησαν μέσα στη δεκαετία του 1930 όταν διαφημίστηκε από το χιτλερικό καθεστώς. Η σοσιαλδημοκρατική Σουηδία κατήργησε δια νόμου την επιβαλλόμενη στείρωση των γυναικών μόλις το 1975, μια πρακτική που εφαρμόζονταν μέχρι τη χρονιά της κατάργησής της. Τελικά, η Σουηδία είναι φασιστική ή σοσιαλδημοκρατική; Και το μοντέλο της πόσο φιλελεύθερο είναι όταν μέχρι πρόσφατα παρέμβαιναν τόσο ωμά στην ανθρώπινη φύση;
Και τώρα η αποκάλυψη του μυστικού… επιτυχημένος δεν είναι ένας λαός επειδή εφαρμόζει αριστερές, δεξιές, φιλελεύθερες ή κομμουνιστικές πολιτικές, αλλά επειδή έχει το θάρρος να αντιμετωπίζει τα πρακτικά προβλήματα που τον απασχολούν και να δίνει λύσεις. Σε αυτό το πλαίσιο οι Σουηδοί έκαναν σφάλμα αντιμετωπίζοντας με απάνθρωπο τρόπο κάποια από τα προβλήματα τους. Για αυτό είμαστε οι άνθρωποι - για να δοκιμάζουμε λύσεις, να βλέπουμε τα λάθη μας και να βελτιωνόμαστε. Για αυτό πρέπει ως πολίτες να διαλέγουμε με βάση τις πρακτικές λύσεις που προτείνουν τα κόμματα και όχι βασιζόμενοι σε αόριστες ιδεολογίες. Για αυτό πρέπει να μαλώνουμε για τις πρακτικές λύσεις και να προσπαθούμε να τις βελτιώσουμε και όχι να φιλοσοφούμε πάνω σε δόγματα.
Αν κάποια στιγμή κάνατε εμένα πρωθυπουργό, στην ίδια φιλοσοφία με τον πρόεδρό μου, θα έδινα απόλυτη βαρύτητα στη πρακτική αντιμετώπιση των προβλημάτων. Τελειώνοντας τη θητεία μου, ειλικρινά σας το λέω, όταν θα με ρωτούσαν για τις πολιτικές που εφάρμοζα θα «τρόλαρα» το κοινό. «Οι πολιτικές μας είναι δεξιά αριστερές ελευθεριακά κομμουνιστικές».
Φώτο : Πηγή wikipedia
