Ως συνήθως σε αυτό τον τόπο δίνουμε μάχες οπισθοφυλακών, για να διαφυλάξουμε διάτρητα οπίσθια. 

Αμυνόμεθα οπισθοδρομώντας. 

Η συζήτηση για τα σύμφωνα συμβίωσης, τα οποία επινοήθηκαν εδώ και πάνω από δεκαπέντε χρόνια για να αντιμετωπιστεί η απαίτηση για ίδια αστικά δικαιώματα όλων των πολιτών ανεξαρτήτως γενετήσιου προσανατολισμού, είναι πλέον παρωχημένη.

Λοιπόν όχι. Κανένα ειδικό σύμφωνο συμβίωσης. Κανένας περίπλοκος φερετζές στην αυτόφοβη σεμνοτυφία. 

Αρκεί ένας νόμος με ένα άρθρο όπως έπραξε η Ισπανία ήδη εδώ και 8 χρόνια: ίδια αστικά δικαιώματα και υποχρεώσεις για όλους τους πολίτες, για ομόφυλα είτε για ετερόφυλα ζευγάρια. 

Ιδια αστικά δικαιώματα και υποχρεώσεις για όλους για κάθε σχέση συμβίωσης δύο ανθρώπων, ανεξαρτήτως φύλου και γενετήσιου προσανατολισμού στο πλαίσιο οποιασδήποτε έννομης σχέσης που ισχύει ήδη, πλην μιας: του θρησκευτικού γάμου στον οποίο η απόφαση για το ποιος έχει ή όχι πρόσβαση ανήκει αποκλειστικά στις εκκλησίες, σύμφωνα με τις πεποιθήσεις και το δόγμα τους.

Αυτό είναι θέμα αρχής.

Τελεία.


Υ.Γ.1. 

Στην Ισπανία μια χώρα 40 εκατομμυρίων ανθρώπων, 8 χρόνια μετά την αλλαγή του νόμου, το ποσοστό των γάμων ομόφυλων ζευγαριών είναι γύρω στις 3.000 ετησίως σε συνολικό αριθμό 170.000 γάμων περίπου, ποσοστό κυμαινόμενο μεταξύ 1,8 και 2,5% επί του συνόλου ανάλογα τα έτη.

Ο ουρανός είναι ακόμη στη θέση του, το σύμπαν δεν έχει καταρρεύσει, ο Πάπας φοράει την τιάρα του και ο βασιλιάς που υπέγραψε τον νόμο των Κόρτες βασιλεύει ακόμη στο βασίλειο των Ιβήρων με μια κυβέρνηση συντηρητική η οποία δεν αναίρεσε τίποτε. Η κοινωνία προχώρησε μπροστά. Οι straight έμειναν straight και οι gay είναι επίσης gay. 

Δεν φαίνεται να άλλαξε κάτι. 

Υ.Γ.2. 

Τίποτε; Ισως κάτι άλλαξε. 

Για τις 6.000 ψυχές κάθε χρόνο που βρήκαν ένα χέρι να ακουμπάει στον ώμο τους και μοιράζονται τη ζωή τους με αξιοπρέπεια. Aλλά όχι μόνο γι' αυτούς. 

Άλλαξε κάτι και για τους άλλους τους πολλούς. Αυτούς που δεν αισθάνονται πλέον μειονεκτικά για τη σεξουαλικότητά τους. 

Αλλαξε και κάτι ακόμη, προβλέψιμο από τους υποψιασμένους, για όσους δεν αισθάνονται καθόλου ή αισθάνονται λιγότερο πλέον την ασφυκτική υποχρέωση να αποδείξουν τον ετεροφυλόφιλο ανδρισμό τους κυνηγώντας φαντάσματα από το σχολείο ως τη δουλειά και την καθημερινή συναναστροφή.

Τελικά η αναγνώριση ίσων δικαιωμάτων και υποχρεώσεων σε όλους απελευθερώνει περισσότερο τους straight από τους gay. Τους απαλλάσσει από το βάρος της διαρκούς προσπάθειας για την απόδειξη της σεξουαλικότητάς τους. 

Για τον λόγο αυτό ίσως προώθησαν και προωθούν ευκολότερα τη μεταρρύθμιση ηγέτες πέραν πάσης αμφιβολίας ετεροφυλόφιλοι (Zapatero, Holland, Obama) σε αντίθεση με αντιδραστικούς συναδέλφους τους οι οποίοι εμφανίζονται πολύ πιο επιθετικοί (τελικά δηλαδή φοβικοί) πιθανότατα λόγω των δικών τους αμφίβολων και καταπιεσμένων επιθυμιών. Κι εδώ όπως παντού. 

Ισως τελικά οι μόνοι που αισθάνονται στ’αλήθεια πιο άβολα, πιο ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΑ ΑΒΟΛΑ, είναι όσοι καταπιέζουν την δική τους σεξουαλικότητα, όσοι υποκρίνονται μπροστά στον καθρέφτη τους κρυμμένοι πίσω από τα φουστάνια της κοινωνικής σύμβασης, πίσω από το φερετζέ του νόμου. 

Υ.Γ.3. 

Ειπώθηκε από τον Αγιο του λιμανιού πως αφορισμό δικαιούνται μόνο οι προνομιούχοι βουλευτές Πειραιώς που θα υπερψηφίσουν οποιαδήποτε αλλαγή, έστω και μεσοβέζικη, του υφιστάμενου καθεστώτος. 

Ακόμη κι εδώ διακρίσεις; 

Αφόρισέ μας όλους Άγιέ μου αν σου βαστάει. Οχι μόνο όσους το ψηφίσουν. Κι εμάς που θα το ψηφίζαμε.

Ιδια δεν είναι η αμαρτία;

Ιδού η Ρόδος. Οσο για το πήδημα, σεις είστε ο ειδικός....

Ο Γιώργος Γιαννούλης-Γιαννουλόπουλος είναι ειδικός εμπειρογνώμονας σε θέματα ανάπτυξης, δημοσίων επενδύσεων, παιδείας, πολιτισμού και καινοτομίας. Είναι Αντιπρόεδρος πολιτικού συντονισμού της πολιτικής κίνησης "Δημιουργία, ξανά!"

Εικόνα: Amor Vincet Omnia, Ο θριαμβευτής Ερως, λεπτομέρεια,Michelangelo Merisi or Amerighi da Caravaggio