Το Νοέμβριο του 1999, ένα άρθρο στην αγγλική εφημερίδα Guardian - που μιλούσε για το τρομοκρατικό χτύπημα εξτρεμιστών σε αεροσκάφος των Αιγυπτιακών Αερογραμμών το οποίο τελικά κατέπεσε στον Ατλαντικό ωκεανό - είχε τον ακόλουθο τίτλο: «Για τον ορισμό της λέξης Μουσουλμάνος, βλέπε τρομοκράτης».  Δύο χρόνια αργότερα, το τρομοκρατικό χτύπημα της 11^ης Σεπτεμβρίου στους Πύργους της Νέας Υόρκης ξεσήκωσε ένα τεράστιο κύμα διαμαρτυριών εναντίων της Μουσουλμανικής κοινότητας, αναγκάζοντας πολλές μουσουλμάνες γυναίκες να εγκαταλείψουν τις μαντίλες τους και άνδρες να ξυρίσουν το παραδοσιακό μούσι τους, σε μια προσπάθεια να κρύψουν την θρησκευτική τους ταυτότητα.

Στην Ελλάδα υπάρχει η «πολυτέλεια» να αναγνωρίζεται με ρητή συνταγματική διάταξη το δικαίωμα στη δωρεάν παιδεία για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες αυτό συμβαίνει μόνο στη Γαλλία.

Το Σύνταγμα ορίζει ότι, σε γενικές γραμμές, η πρόσληψη κρατικού υπαλλήλου, είναι μια μη αντιστρεπτή πράξη. Υπάρχουν πολλές τέτοιες, μη αντιστρεπτές πράξεις στο πλαίσιο της άσκησης της διοικητικής δράσης. Και με την ανεξέλεγκτη εκτέλεση τους φτάσαμε να ζούμε σε μια κοινωνία ακραίων τετελεσμένων και ακραίων, φαινομενικά νόμιμων πάντα, ανισοτήτων. Στους διορισμούς, στις συντάξεις, στην παροχή προνομίων, στις εξαιρέσεις, παντού. Τώρα αυτό έγινε, λένε συνήθως, και, σύμφωνα με τον νόμο, δεν ξεγίνεται. Η ζωή, λοιπόν, στην χώρα μας, είναι για όποιον προλάβει και οι υπόλοιποι, που δεν μπόρεσαν να τρυπώσουν και κοιτούν αμήχανοι και ανήμποροί απέξω, πρέπει να πληρώνουν ισόβια την ζημιά.