Του Κώστα Στούπα

Μόνο οι ναζιστές είναι εγκληματίες;...

Η κυοφορούμενη πρωτοβουλία της κυβέρνησης για αποκλεισμό από τις εκλογές του φυλακισμένου για τη σύσταση εγκληματικής συμμορίας ακροδεξιού πολιτικού, κινείται σύμφωνα με το γράμμα του συντάγματος και είναι στο σωστή κατεύθυνση.

Το σύνταγμα σύμφωνα με το άρθρο 51 προβλέπει τα εξής: "O νόμος δεν μπορεί να περιορίσει το εκλογικό δικαίωμα παρά μόνο αν δεν έχει συμπληρωθεί κατώτατο όριο ηλικίας ή για ανικανότητα δικαιοπραξίας ή ως συνέπεια αμετάκλητης ποινικής καταδίκης για ορισμένα εγκλήματα".

Τα ερωτήματα που προκύπτουν αφορούν τους πιθανούς αντ’ αυτού υποψήφιους. Δηλαδή, πώς μπορεί να εμποδιστούν να συμμετάσχουν στις εκλογές, πρόσωπα που δεν ενέχονται και δεν κατηγορούνται για οποιοδήποτε έγκλημα αλλά εκφράζουν τις ίδιες απόψεις με αυτούς που κατηγορούνται ή ακόμη χειρότερα, λειτουργούν ως ενεργούμενα αυτών;

Αν στους δεύτερους επιτραπεί να εισέλθουν στη Βουλή θα έχουμε επανάληψη του μεταπολεμικού φαινομένου όπου το ΚΚ ενώ ήταν παράνομο και πολλά στελέχη βρίσκονταν στις φυλακές για εγκλήματα κατά τη διάρκεια της προσπάθειας κατάληψης της εξουσίας με πραξικόπημα που οδήγησε στον εμφύλιο, άλλα στελέχη δημιούργησαν την ΕΔΑ η οποία μάλιστα το 1958 με κάτι λιγότερο από 25% κατέλαβε τη δεύτερη θέση...

Κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει κάποιον από τις εκλογές γιατί δεν πιστεύει στην κοινοβουλευτική δημοκρατία και επιδιώκει την κατάργησή της αρκεί να μην παραβιάζει τους νόμους. Κάποιος μπορεί να υποστηρίζει ό,τι θέλει αλλά ας μην προβαίνει σε πράξεις υλοποίησης.

Σε δημοκρατίες όπως η Ελλάδα, κάποιος μπορεί να καταργήσει το δημοκρατικό πολίτευμα αρκεί να έχει σε δυο συνεχόμενες κοινοβουλευτικές περιόδους την απαραίτητη πλειοψηφία ώστε να αλλάξει το σύνταγμα ανάλογα...

Κάθε άλλη προσπάθεια που συνιστά βίαιη αλλοίωση του πολιτεύματος είναι παράνομη και τιμωρείται. Οι περισσότεροι από τους τελευταίους που το έπραξαν πέθαναν στην φυλακή.

Η περίπτωση του ΚΚ που αντιδρά στην παρεμπόδιση του "Κόμματος Κασιδιάρη" και των πιθανών παραφυάδων του θυμίζει την παροιμία: "Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί".

Σύμφωνα με την ανακοίνωση: "Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να δεχτεί ρυθμίσεις που προχωρούν σε επικίνδυνες γενικεύσεις, αφήνοντας χώρο και για την απαράδεκτη θεωρία των δύο άκρων που εξισώνει τη φασιστική με την κομμουνιστική ιδεολογία και δράση.

Ούτε φυσικά θα συμφωνήσει να ελέγχεται σε κάθε εκλογική μάχη από τον Άρειο Πάγο η λειτουργία και η δράση του και να εξαρτάται από αυτόν τον έλεγχο η συμμετοχή του στις εκλογές. Αυτοί οι επικίνδυνοι δρόμοι ανοίγονται με την επίσημη πολιτική και το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ, που αξιοποιείται ήδη για να απαγορευτούν σε μια σειρά χώρες κομμουνιστικά κόμματα και νεολαίες, κομμουνιστικά σύμβολα κλπ…"

Το ΚΚ θεωρεί πως μόνο οι ακροδεξιοί εχθροί της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας πρέπει να τιμωρούνται. Το ΚΚ το υποστηρίζει αυτό, γιατί το ίδιο, με βάση τις καταστατικές αρχές, δεν έχει αποκηρύξει την κατάληψη της εξουσίας δια της βίας. Αν το έκανε αυτό θα απομακρυνόταν από μια από τις βασικές αρχές της μαρξιστικής- λενινιστικής ιδεολογίας.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδω: https://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3693404/mono-oi-nazistes-einai-egklimaties

Πηγή: capital.gr

Υπάρχουν πολλοί που συμφωνούν με τις θέσεις της ΕΘΝΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ, αλλά δεν την ψηφίζουν. Προτιμούν να ψηφίσουν ΝΔ ή έστω ΠΑΣΟΚ, για να μην ξαναβγεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, αυτές οι εκλογές θα γίνουν με απλή αναλογική. Άρα, κανένα κόμμα, ούτε η ΝΔ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πάρει το 50% συν μία ψήφο για να σχηματίσει κυβέρνηση. Το πιθανότερο, σχεδόν βέβαιο, σενάριο είναι ότι θα πάμε σε δεύτερες εκλογές, 40 μέρες μετά.

Δηλαδή, οι προσεχείς εκλογές θα έχουν τον χαρακτήρα μιας πανελλήνιας δημοσκόπησης, στην οποία θα καταγραφούν για πρώτη – ίσως και τελευταία – φορά οι πραγματικές προτιμήσεις των ψηφοφόρων και όχι οι εκβιασμένες από τον δικομματισμό.

Μα, δεν υπάρχει φόβος να συνασπισθεί η αριστερά μαζί με το ΠΑΣΟΚ για να κάνει κυβέρνηση; Αυτό το σενάριο το διακινούσαν κυρίως κύκλοι της ΝΔ για να φοβίσουν τους πολίτες με τον «μπαμπούλα της χαμένης ψήφου»: ψήφισε εμάς, τους σοσιαλιστές με γραβάτα, για να μην έρθουν οι σοσιαλιστές με αμπέχονο. Για κάθε λογικό άνθρωπο ήταν σενάριο πολιτικής φαντασίας. Καμμία πιθανότητα δεν υπήρχε να συγκυβερνήσουν Τσίπρας – Ανδρουλάκης – Κουτσούμπας – Βαρουφάκης, ακόμα κι αν υποθέσουμε πως ο τελευταίος έχει πιθανότητες να ξαναμπεί στη Βουλή. Οι λόγοι είναι πολλοί, σχετίζονται με την πολιτική επιβίωση των μικρότερων κομμάτων, και έχουν αναλυθεί επαρκώς στον δημόσιο λόγο.

Όμως, οι γαλάζιοι σοσιαλιστές επέμεναν να… απειλούν τους δυσαρεστημένους δεξιούς ψηφοφόρους: «Πού ξέρεις; Κανένας από τους παραπάνω δεν το απέκλεισε αυτό το ενδεχόμενο». Μέχρι που τα «Νέα» πήραν συνέντευξη από τον σύντροφο Κουτσούμπα. Σ΄ αυτή, ο αφοσιωμένος στα σταλινικά «ιδεώδη» Γ.Γ. του Κομμουνιστικού Κόμματος δήλωσε ξεκάθαρα ότι το ΚΚΕ δεν πρόκειται να επιλέξει «συμμετοχή ή ανοχή σε μια τέτοια ‘προοδευτικη’ κυβέρνηση-μούφα», περιγράφοντας «σε ποιες ράγες θα κινηθεί η καρικατούρα ‘προοδευτική κυβέρνηση’» και υπενθυμίζοντας πως: «Την τελευταία φορά, η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ καλούσε για μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση. Η κατάληξη γνωστή, αφού γνωρίσαμε την πιο μνημονιακή κυβέρνηση που πέρασε.»

Άρα, ακόμα και εάν υπήρχε μία αμυδρή πιθανότητα να γίνει ο Τσίπρας πρωθυπουργός κυβέρνησης αριστεροκομμουνιστικής «ενότητας», αυτή έσβησε από το «όχι σε όλα» του Κουτσούμπα. Και ξέρουμε πως το ΚΚΕ δεν κάνει πίσω σε καμμία του θέση. Εδώ, υποστηρίζει ακόμα τις «θέσεις» του Μαρξ για την κατάληψη της εξουσίας διά των όπλων και την επιβολή της δικτατορίας του προλεταριάτου, παρά το ότι πέρασαν πάνω από 150 χρόνια από την εποχή που διατυπώθηκαν.

Αυτό σημαίνει πως, τουλάχιστον στις προσεχείς εκλογές, οι πολίτες που σιχαίνονται τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι εξόχως δυσαρεστημένοι με την αριστερό, διεθνιστικό, πολυπολιτισμικό, δικαιωματιστικό, εθνομηδενιστικό, μεταναστολαγνικό, νεοταξικό προσανατολισμό της ΝΔ, όσοι έχουν αντιληφθεί πως η χώρα χρειάζεται δομικές φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και όχι επιδοματικά μερεμέτια, πως οι Πακιστανοί και οι Σομαλοί δεν είναι η λύση στο δημογραφικό, θα ψηφίσουν ΕΘΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, τον συνασπισμό των κομμάτων ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ του Θάνου Τζήμερου, ΝΕΑ ΔΕΞΙΑ του Φαήλου Κρανιδιώτη και ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ του Ηλία Μαρκόπουλου ώστε να καταγραφεί, σε πρώτο βήμα, η πραγματική δύναμή τους.

Άρα η είσοδος της ΕΘΝΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ στη Βουλή, μετά την άρνηση του ΚΚΕ, είναι σχεδόν βέβαιη, δεδομένου ότι η πραγματική απήχηση της ΕΘΝΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ στο σοβαρό πατριωτικό, φιλελεύθερο, μεταρρυθμιστικό ακροατήριο είναι πολύ μεγαλύτερη από το 2% πάνω-κάτω που της δίνουν οι δημοσκοπήσεις.

Θα έχει ενδιαφέρον, πάντως, η συνύπαρξη στη Βουλή ΚΚΕ και ΕΘΝΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ. Ο Θάνος Τζήμερος και ο Φαήλος Κρανιδιώτης έχουν δηλώσει ευθέως πως είναι κατά της συμμετοχής στις εκλογές κάθε κόμματος το οποίο στο πρόγραμμά του περιλαμβάνει την κατάλυση της δημοκρατίας και την επιβολή δικτατορίας στη χώρα. Ο Τζήμερος με τη θητεία του στο Περιφερειακό Συμβούλιο και ο Κρανιδιώτης με την πυκνή αρθρογραφία του έχουν πείσει ότι δεν πρόκειται να υπαναχωρήσουν ούτε χιλιοστό από αυτή τη θέση τους. Προβλέπονται συναρπαστικές μάχες στην επόμενη Βουλή, και ενδεχομένως μεγάλες αλλαγές στο πολιτικό μας σκηνικό. Οψόμεθα.

Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

Πηγή: polis24.gr

Άρθρο του Ιωάννη Παναγιωτόπουλου

Ο μικρότερος από τους μεγάλους ασθενείς, η παιδεία (ο μεγαλύτερος χωρίς συζήτηση είναι φυσικά η δημόσια υγεία), είδε τα χρόνια που πέρασαν να συμβαίνουν πολλά: βόγκηξε, ασθένησε βαρέως και τώρα είναι στο στάδιο του ετοιμοθάνατου.

Όχι ότι όλες οι αλλαγές που προωθήθηκαν από τους πεφωτισμένους υπουργούς ήταν για το πυρ το εξώτερον. Για να αναφερθούν και ορισμένα θετικά:

Επιτέλους οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί γύρισαν στα σχολεία. (Μερικοί βέβαια καλύτερα θα ήταν να μη γυρνούσαν ποτέ!). Αποσπάσεις (πριν των αυστηρά ημετέρων βέβαια) κόπηκαν και έγινε προσπάθεια «εξοικονόμησης» προσωπικού. (Ελέω ελλείψεων διορισμών). Από την άλλη, έγινε επίσης μια στροφή προς ένα πιο ελαστικό αναλυτικό πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει διάφορες δράσεις εκτός του αυστηρά διδακτικού πακέτου ύλης. Έγιναν και άλλα, που δε θα χαρακτηρίζονταν ακριβώς θετικά, όμως πρωτόγνωρα.. Κάτι τέτοιο, ήταν η αξιολόγηση που προωθήθηκε. Σαν ιδέα ενός ξεκινήματος όμως, μόνο.

Για άλλη μια φορά στήνονται οι κάλπες του παραλόγου και της υποκρισίας. Έχουμε φοιτητικές εκλογές και οι φοιτητές ανά την Ελλάδα θα κληθούν να συμμετάσχουν σε μια πρόβα τζενεράλε για τις Ευρωεκλογές. Η πολιτικοποίησή τους μετατράπηκε σε ένα κακέκτυπο της χυδαίας πολιτικής διαμάχης που δίνουν και τα κόμματα της μεγάλης πολιτικής αρένας. Αντί οι νέοι να προτείνουν μια νέα πολιτική σκέψη, εντάσσονται σε στρατόπεδα-μαντριά υπηρετώντας τις επιταγές των πολιτικών προϊσταμένων τους. Ψήφοι που αγοράζονται με σφηνάκια και 5άρια στα μαθήματα, πλαίσια αρχών εκτυπωμένα από τα κομματικά επιτελεία, συμπλοκές φοιτητών και υβριστικά συνθήματα είναι λίγα από τα events που συνοδεύουν κάθε χρόνο τις φοιτητικές εκλογές.

Όχι δεν είναι πολιτική έκφραση αυτή η διαδικασία, είναι τα πλοκάμια του πολιτικού κατεστημένου, που μαζεύει ψηφαλάκια, στρατολογεί και εκπαιδεύει - με τους κανόνες που και το ίδιο λειτουργεί - τον πολιτικάντη του μέλλοντος: τραμπούκο, λαϊκιστή, αγράμματο, αλλά με ντοκτορά στη κομματική λαμογιά.

Οι φοιτητοπατέρες ως δια μαγείας ενδιαφέρονται για τα προβλήματά των φοιτητών λίγες μέρες πριν τις εκλογές. Τα τηλέφωνα παίρνουν φωτιά. Τι πραγματικά όμως πέτυχε τόσα χρόνια αυτό το κομματικοποιημένο και διεφθαρμένο φοιτητικό κίνημα; Τα Πανεπιστήμια μας έχουν οδηγηθεί σε τέλμα και δε γίνεται καμία προσπάθεια να ξεκολλήσουν. Οι παρατάξεις τόσα χρόνια το μόνο που ζητούσαν ήταν περισσότερα χρήματα, περισσότερα προνόμια, ευκολότερα πτυχία. Ίσως σε μια μελλοντική κατάληψη, απαξιωμένα όπως είναι, δε θα ενδιαφερθεί κανένας να ξανανοίξουν.

Παναγιώτης Ε. ΑΛΕΒΑΝΤΗΣ, φυσικός, στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

 
Οι απόψεις που εκφράζονται στο παρόν άρθρο ανήκουν αποκλειστικά στον συντάκτη και δεν εκφράζουν ούτε δεσμεύουν με κανένα τρόπο την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Ιστορική εξέλιξη της ΕΕ

Από το μύθο στη δεκαετία του 1950. Σύμφωνα με το μύθο η Ευρώπη ήταν μια όμορφη πριγκίπισσα που γεννήθηκε κάπου στον σημερινό Λίβανο. Τα ιδιαίτερα όμορφα και πλατιά της μάτια, από τα οποία και βγήκε το όνομά της («ευρ-ώπη») τράβηξαν την προσοχή του Δία, του βασιλέα των θεών. Αμέσως μεταμορφώθηκε σε άσπρο ταύρο και απήγαγε την όμορφη Ευρώπη ενώ αυτή έπαιζε με τις φίλες της στην παραλία. Μεταφέροντας το πολύτιμο φορτίο του ο ταύρος διέσχισε κολυμπώντας την Ανατολική Μεσόγειο και έφερε την Ευρώπη στην Κρήτη όπου το ζευγάρι απέκτησε τρία παιδιά, τον Μίνωα, τον Σαρπηδόνα και τον Ραδάμανθυ. Τα παιδιά μεγάλωσαν και έγιναν βασιλιάδες και δικαστές και κυβέρνησαν την Κρήτη – ο δικαστής Μίνωας έδωσε το όνομά του στον Μινωικό πολιτισμό ενώ η ήπειρος στην οποία ανήκει η Κρήτη ονομάστηκε Ευρώπη.

Αν λοιπόν η Ευρώπη πήρε το όνομα μιας, κατά κάποιον τρόπο, παράνομης μετανάστριας δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η μετανάστευση, ιδίως η παράνομη, αποτελεί ακόμη και σήμερα σοβαρό ζήτημα για την Ευρωπαϊκή ήπειρο. Η προσεκτική παρατήρηση οποιουδήποτε από τα πολυάριθμα έργα τέχνης που απεικονίζουν την απαγωγή της Ευρώπης, από τα αρχαία ελληνικά ή ρωμαϊκά μωσαϊκά μέχρι τους πίνακες και τα γλυπτά μεγάλων δασκάλων όπως ο Ραφαήλ ή ο Μιχαήλ Άγγελος, μας υπενθυμίζει αμέσως τα μεγάλα ζητήματα τα οποία αντιμετωπίζει και σήμερα η Ευρώπη: γεωργία, ανθρώπινα δικαιώματα, έννομη τάξη, πολιτική για τη θάλασσα και πολλά άλλα. Και δεν πρέπει να εκπλήσσει το γεγονός ότι ένα αντίγραφο του θρόνου του Μίνωα υπάρχει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης στις Κάτω Χώρες. Η σημερινή Ευρώπη είναι πάνω απ’ όλα μια Ένωση που στηρίζεται στην έννοια της έννομης τάξης και του δικαίου.