Για λόγους ιδιοσυγκρασίας στη χώρα του ακροαριστεροδεξιού λαϊκίστικου φαινομένου τείνουμε να ξεχνούμε μια σειρά από πραγματικότητες, ενώ μεγάλο τμήμα του δημόσιου λόγου και του εθνικού θυμικού είναι ευάλωτο στο ιδεοληπτικό παραλήρημα του κάθε φαιοκόκκινου που φωνασκεί χειρονομώντας και καταγγέλλοντας.

Ξεχνάμε έτσι μερικές φορές ότι η χώρα μας ανήκει στην Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση και συμμερίζεται τις ίδιες βασικές αξίες και μοιράζεται τα ίδια στρατηγικά οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα με τις ανεπτυγμένες φιλελεύθερες δυτικές Δημοκρατίες, με τη δυτική οικογένεια, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Αυστραλία.

Ήμουνα φοιτητής του 4^ου έτους όταν παρακολουθούσα τις παραδόσεις του μαθήματος «Εφαρμογές δυναμικής μηχανών», ένα εξειδικευμένο μάθημα για αυτούς τους μηχανολόγους που είχαν πάρει κατεύθυνση σχετική με τη κατασκευή μηχανημάτων. Ο καθηγητής μιλώντας όπως πάντα σε μαθηματική γλώσσα κάποια στιγμή έκανε μια παρένθεση να μας πει ότι τα συγκεκριμένα μαθηματικά που διαβάζαμε έχουν εφαρμογή στις κλωστοϋφαντουργικές μηχανές υψηλών ταχυτήτων. «Το λέω, αν κάποιος από εσάς ασχοληθεί». Ήταν μέσα της δεκαετίας του 1990 και ο κατήφορος της κλωστοϋφαντουργίας δεν είχε σταματημό. Η συρρίκνωση του κλάδου ήταν οξεία και με άσχημες επιπτώσεις στην απασχόληση, στις επισφάλειες προς άλλες επιχειρήσεις και στο χρηματιστήριο. Έτσι το να μιλάς για τη κατασκευή μηχανημάτων ενός κλάδου στη δύση του, τουλάχιστον στη χώρα μας, αν προκαλούσε ένα συναίσθημα ήταν αυτό της μελαγχολίας.

Η Ουκρανία, η 44η μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο και η μεγαλύτερη σε έκταση χώρα εντός της Ευρωπαϊκής ηπείρου, εισέρχεται στη δίνη μιας επικίνδυνης σύγκρουσης. Οι στρατηγικής σημασίας γόνιμες ευρωπαϊκές πεδιάδες που διασχίζονται από τον Δνείπερο, τον Δνείστερο και τον Σέβερσκυ Ντόνετς που καταλήγουν αργόσυρτοι στην Μαύρη και στην Αζοφική θάλασσα και κατοικούνται από 45 εκατομμύρια ανθρώπους, κινδυνεύουν να αναφλεγούν.

Η ιστορία της πορείας προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι ένα αφήγημα σχεδόν επικού χαρακτήρα, ένα όραμα με πηγές που μπορεί κανείς να τις αναζητήσει ακόμα και σε εποχές προ νεοτερικότητας.

Αν θέλουμε να μνημονεύσουμε και το νεοελληνικό της συστατικό θα πρέπει να θυμηθούμε έναν ιδιόμορφου χαρακτήρα Κερκυραίο με καταγωγή από τη σημερινή σλοβενική πόλη Capo d’Istria και την Κύπρο, του οποίου η συμβολή στο συνέδριο της Βιέννης, τη συνδιάσκεψη των Παρισίων και τη διαμόρφωση της μεταναπολεόντιας Ευρωπαϊκής Συμφωνίας του 1815 υπήρξε καθοριστική. Χώρια ο ρόλος του στο ελβετικό σύνταγμα, την ελληνική ανεξαρτησία και τη ρωσική ευρωπαϊκή πολιτική. Και παρά την κριτική που του άσκησε ο Μαρξ ήταν αναμφίβολα ένας από τους βασικούς διαμορφωτές της Ευρώπης του 19^ου αιώνα μαζί με τον Μέτερνιχ και τον Ταλεϋράνδο.