Αντιγράφω δύο τυπικές ειδήσεις της ημέρας (2/9/2014):

1)  Από διαδίκτυο: Τα καθήκοντα του υφυπουργού Παιδείας αναλαμβάνει ο βουλευτής Άρτας Γιώργος Στύλιος μετά την παραίτηση του Κώστα Κουκοδήμου, με απόφαση του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά.

2)  Από καθημερινή εφημερίδα: Μάχη στη ΝΕΡΙΤ για Όλγα ή Έλλη, υψηλός παράγων της Κυβέρνησης πιέζει για Τρέμη, ο Βενιζέλος θέλει Στάη με χίλια.

Είναι σίγουρο ότι η πλειοψηφία των αναγνωστών κατέγραψε την πληροφορία που παρείχαν τα ΜΜΕ χωρίς να την αξιολογήσει στην πραγματική της διάσταση.

Μια ιστορία από την Ελλάδα του σήμερα

Επιχείρηση ξεκίνησε τις δραστηριότητές της στην αρχή της κρίσης και αντιμετώπισε όλες τις αντιξοότητες. Παρόλα αυτά κατάφερε να σταθεί στα πόδια της και σταδιακά να αναπτυχθεί ώστε σήμερα να απασχολεί αρκετές δεκάδες – κυρίως νέους – ανθρώπους.

Λόγω τη φύσης της δραστηριότητας (υπηρεσίες προς επιχειρήσεις) η συγκεκριμένη επιχείρηση ως και σήμερα προσλαμβάνει συνήθως δοκιμαστικά για κάποιο διάστημα. Όσοι καταφέρνουν να προσαρμόζονται στις απαιτήσεις παραμένουν, ενώ οι υπόλοιποι απολύονται και αντικαθίστανται από άλλους. Όλα γίνονται σύμφωνα με το νόμο και δεν υπάρχει τίποτε το μεμπτό.

Καθώς έφυγε από την επικαιρότητα το ζήτημα της Αργεντινής μου έμεινε η περίπου συλλογική επίθεση της ελληνικής κοινωνίας στα κερδοσκοπικά κεφάλαια που υποτίθεται ότι οδήγησαν μια χώρα στην πτώχευση ενώ αυτή τους είχε προτείνει μια αρκετά δίκαιη συμφωνία. Κεντρικό επιχείρημα εις βάρος των κερδοσκόπων είναι ότι η προσφορά της κυβέρνησης της Αργεντινής ήταν αρκετά πάνω από το ποσό που εικάζεται ότι είχαν καταβάλει οι κερδοσκόποι για την αγορά των ομολόγων της χώρας.

Αισθάνομαι την ανάγκη να καταθέσω κάποιες απόψεις σχετικώς καθώς φοβάμαι ότι η επιβίωση τόσο παράδοξων συλλογικών πεποιθήσεων αργά ή γρήγορα θα μας φέρει σε θέση πολύ χειρότερη από αυτή της Αργεντινής.

Μέρος 1^ον : Μεταρρυθμίσεις και Αξιοκρατία

Σας παραθέτουμε ένα πρόσφατο κείμενο ενός …«παθιασμένου μεταρρυθμιστή»:

 «Πρώτη λέξη: Μεταρρυθμίσεις!

Κάθε ζωντανός οργανισμός, αν δεν μπορεί να προσαρμοστεί στο περιβάλλον, πεθαίνει! Η οικονομία και η κοινωνία είναι σύνθετοι ζωντανοί οργανισμοί. Που, χωρίς μεταρρυθμίσεις, κινδυνεύουν να αποσυντεθούν και να περιθωριοποιηθούν. Να χάσουν την ευημερία τους, την ελευθερία τους, να χάσουν την ίδια την υπόστασή τους…

Οι μεταρρυθμίσεις, λοιπόν, είναι ζωτική ανάγκη! Δεν είναι «πολυτέλεια»…