Στο πολύ ενδιαφέρον ένθετο της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα Εισαγωγή από τον μαθηματικό και ιστορικό κ. Βλάση Αγτζίδη [1], την οποία αξίζει να διαβάσει κανείς τουλάχιστον όσο αξίζει να διαβάσει την συγκλονιστική αφήγηση του Μιχαήλ Αγγέλου για τη Μικρασιατική Τραγωδία.

Το διαστημικό λεωφορείο «Challenger» (με 7 μελές πλήρωμα) καταστράφηκε το 1986 για «τεχνικούς λόγους», που όπως εξήγησε ο Μέγας φυσικός Richard Feynman δεν ήσαν τίποτα λιγότερο από ασυγχώρητη άγνοια των φυσικών νόμων από τους «τεχνικούς», γιατί, όπως είπε κλείνοντας την ομιλία του «Nature cannot be fooled…».
Ακριβώς επειδή την Φύση (όπως και την Πραγματικότητα γενικά) δεν μπορείς να την κοροϊδέψεις, το πρώτο (και θεωρούμενο απρόσβλητο) διαστημικό λεωφορείο «Columbia», επίσης καταστράφηκε το 2003 (φωτογραφία του άρθρου) παρασύροντας στο θάνατο άλλες 6 ψυχές... (Εδώ όμως υπάρχουν υπόνοιες ότι μεσολάβησε τραγικό λάθος από …Ισραηλινούς!)

Για να το …ξανοίξουμε λιγάκι (όπως θα έλεγε και ο Γιάννης Ξανθούλης), ας έρθουμε στα «δικά μας»:

«Για τεχνικούς λόγους» παρατείνεται το μνημόνιο, μας είχε πει ο γίγαντας της Ειλικρίνειας και Πολιτικής Αξιοπιστίας κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, αμέσως μετά τον «Θρίαμβο των Παρισίων» για μερικές εβδομάδες (ο κ. Σαμαράς δεν είχε το αντίστοιχο θράσος).

Όχι δεν προσχωρώ στο κίνημα των δημοκρατών σοσιαλιστών του Γιώργου. Η αλήθεια είναι ότι δέχθηκα παραδόξως σχετική εισήγηση. Στην αρχή νόμισα ότι ήταν πολιτικό αστείο αλλά σοβάρευε οπότε αρνήθηκα όσο πιο ευγενικά μπορούσα.

Όμως χαίρομαι για την πρωτοβουλία του Γιώργου. Χαίρομαι γιατί οι δημοκράτες σοσιαλιστές βρήκαν το κίνημά τους. Ίσως πάρουμε σειρά τώρα και οι δημοκράτες φιλελεύθεροι. Ελπίζω τουλάχιστον αυτό να μην συμβεί υπό τον έτερο Έλληνα πρώην πρωθυπουργό με κληρονομικό χάρισμα, κατά κόσμο Κωστάκη.

Το «μπράβο Γιώργο» όμως δεν έχει να κάνει με το παραπάνω. Καταρχήν είναι ένα ράπισμα από εμένα σε όσους αφελείς χλευάζουν όλο αυτό το διάστημα το κίνημα του ΓΑΠ. Αν χλευάζεις την πρωτοβουλία του Γιώργου σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνεις την χώρα και τους πολίτες της. Δεν καταλαβαίνεις ότι ο Γιώργος, ακόμα και με αυτό το κίνημά του, ένα 5% το έχει ως ελάχιστη βάση εκκίνησης. Η συνέχεια φυσικά είναι ανοιχτή και ρευστή, αλλά ο Γιωργάκης ξεκινάει από μια βάση αξιοζήλευτη.

Για την ιστορία των Ελγίνειων Γλυπτών έχουν γίνει πολλές αναφορές. Για σχεδόν 2,300 χρόνια κοσμούσαν την ζωφόρο του Παρθενώνα και από το 1816 βρίσκονται ως εκθέματα στο Βρετανικό Μουσείο, ανάμεσα σε αναρίθμητα άλλα μεγάλης ιστορικής και καλλιτεχνικής αξίας από όλες τις Ηπείρους.

Το Βρετανικό Μουσείο τα ονομάζει Parthenon Marbles, αποστασιοποιούμενο σαφώς από τον τρόπο κτήσης τους σε αντίθεση με την επικρατούσα ορολογία στα Ελληνικά και Βρετανικά ΜΜΕ (Elgin Marbles) η οποία προσδίδει συναισθηματική χροιά στον τρόπο απομάκρυνσής τους από το μνημείο του Παρθενώνα. 

Από όλη την αναπτυσσόμενη επιχειρηματολογία μεταξύ των υπέρμαχων της επιστροφής των Ελγινείων Γλυπτών στην Αθήνα και των υπερασπιστών της παραμονής τους στο Βρετανικό Μουσείο, θα ξεχωρίσω τα εκατέρωθεν ουσιαστικά σημεία: