GR
EN 
Διαβάζουμε την τοποθέτηση του προέδρου της Ολομέλειας του ΣτΕ Σωτήρη Ρίζου σχετικά με την εκδίκαση της υπόθεσης για την λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές.
Μέσα σε λίγες γραμμές επιχειρηματολογίας κατόρθωσε αφενός να υποβαθμίσει τον ρόλο του και αφετέρου να έρθει σε λογικό άτοπο με την ομάδα που υποστηρίζει την ίδια με αυτόν αντίληψη.
Αναφέρει ο κ. Ρίζος πως «Ο ανταγωνισμός δεν είναι υπεράνω των δικαιωμάτων των εργαζομένων, δεν είναι υπεράνω από δόγμα και θρησκεία».
Ώστε έτσι κ. Ρίζο; Ο ανταγωνισμός είναι οικονομικό εργαλείο που κρίνει ένα κράτος πως και πότε θα τον χρησιμοποιήσει. Ανάλογα με την χρήση του και την πολιτική επιλογή θεσπίζει και τον νόμο εφαρμογής του. Τον κοσμικό νόμο τον οποίο εκπροσωπείτε, όχι τον θρησκευτικό! Άρα υποβαθμίζετε την σπουδαιότητα του ρόλου σας τόσο σε αυτή, όσο και σε κάθε μελλοντική υπόθεση ήθελε εκδικασθεί από το ΣτΕ.
Προσπαθώ να βρω, στο Σύνταγμα της Ελλάδας, που μπορεί να βασίζεται μια τέτοια τοποθέτηση.
Αδυνατώ να την στηρίξω στο Άρθρο 3 (Σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας) ή στο Άρθρο 4 (Ισότητα των Ελλήνων) διαβάζοντάς τα.
Αντιθέτως διακρίνω στο Άρθρο 5 (Ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, προσωπική ελευθερία) να καταρρίπτεται ο ισχυρισμός του Προέδρου:
1. Kαθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Xώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.
2. Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Εξαιρέσεις επιτρέπονται στις περιπτώσεις που προβλέπει το διεθνές δίκαιο.
Επιπλέον, στο 'Αρθρο 13 (Θρησκευτική Ελευθερία), αναφέρεται ότι η απόλαυση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις καθενός. Άρα εάν κάποιος επιθυμεί να εργαστεί δεν μπορείς εσύ να τον εμποδίσεις μόνο και μόνο διότι θεωρείς ότι την Κυριακή πρέπει να εκκλησιάζεται. Το Άρθρο 13 προχωράει περαιτέρω στο να καταστήσει σαφές ότι,
3. Oι λειτουργοί όλων των γνωστών θρησκειών υπόκεινται στην ίδια εποπτεία της Πολιτείας και στις ίδιες υποχρεώσεις απέναντί της, όπως και οι λειτουργοί της επικρατούσας θρησκείας.
4. Kανένας δεν μπορεί, εξαιτίας των θρησκευτικών του πεποιθήσεων, να απαλλαγεί από την εκπλήρωση των υποχρεώσεων προς το Kράτος ή να αρνηθεί να συμμορφωθεί προς τους νόμους.
Με τον ίδιο τρόπο δηλαδή οι πιστοί της Εβραϊκής θρησκείας, λόγου χάρη, δεν δικαιούνται να αντιτίθενται στο άνοιγμα των καταστημάτων το Σάββατο.
Κατά την ακροαματική διαδικασία, όπως διαβάζουμε, ο κ. Ρίζος διατύπωσε επίσης τις ζωηρές του επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητα του μέτρου της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές. «Δηλαδή, θα έρθει ο Ιταλός τουρίστας στην οδό Πανεπιστημίου την Κυριακή για να ψωνίσει;. Αυτά είναι πράγματα ξένα προς την πραγματικότητα» σχολίασε.
Άρα θεωρεί ότι η Κυριακάτικη λειτουργία δεν τονώνει την οικονομική δραστηριότητα.
Αμέσως μετά επιχειρηματολογούν οι εκπρόσωποι Εμπόρων κατά του αθέμιτου ανταγωνισμού αναφέροντας ότι ο μικροκαταστηματάρχης, που δεν θα ανοίξει, θα καταστραφεί λόγω του ανταγωνισμού.
Διαλέξτε κύριοι, είτε υπάρχει οικονομική δραστηριότητα και συμφέρει η λειτουργία των καταστημάτων σε όσους το επιθυμούν, είτε δεν υπάρχει, οπότε ουδείς αθέμιτος ανταγωνισμός υφίσταται.
Και «με τον Αστυφύλαξ και με τον Χωροφύλαξ» δεν γίνεται, όταν επιχειρηματολογούμε λογικά.
Για να έχει κανείς εικόνα αν συμφέρει εμπορικά μια τέτοια κίνηση, αν θα έχει συνεισφορά στην οικονομική τόνωση των εμπόρων και των υπαλλήλων τους και κατ’ επέκταση στο ΑΕΠ και στα έσοδα τους κράτους, θα πρέπει να υπάρχουν μετρήσιμα στοιχεία. Τα μετρήσιμα στοιχεία είναι δύσκολο να συλλεχθούν και αξιολογηθούν όσο το πειραματικό άνοιγμα είναι αποσπασματικό και ασυνάρτητο, με τις κινητοποιήσεις που το συνοδεύουν να θολώνουν την εικόνα και την διάθεση των καταναλωτών να συμμετάσχουν.
Μια οργανωμένη κίνηση θα ήταν για ένα έτος να επιτρέπεται η προαιρετική λειτουργία των καταστημάτων κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα (πλέον των προγραμματισμένων λειτουργιών ενόψει εορτών). Με αυτό τον τρόπο θα γνώριζαν οι έμποροι, οι υπάλληλοι και οι καταναλωτές πότε τα καταστήματα θα λειτουργούν και θα ενέτασσαν το γεγονός στην ρουτίνα τους. Είναι αυτονόητο ότι και εδώ πρέπει να τηρηθούν τα από το νόμο προβλεπόμενα για την αποζημίωση των υπαλλήλων. Η απροθυμία ή αδυναμία των ελεγκτικών μηχανισμών να εφαρμόσουν το νόμο δεν μπορεί να αποτελεί επιχείρημα νομικής φύσεως, αλλά αντικείμενο καλύτερης οργάνωσης και πρακτικής βελτίωσης της αποτελεσματικότητάς τους.
Σε κάθε περίπτωση, η προαιρετική λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές είναι δυνατότητα και εργαλείο που μένει να αποδειχθεί αν συμφέρει τους επαγγελματίες να κάνουν χρήση του ή όχι.
Αυτό που είναι ανησυχητικό είναι ο αποσπασματικός και ασυνάρτητος τρόπος με τον οποίο η Πολιτεία και η Περιφέρεια δοκιμάζουν αυτή τη δυνατότητα και η συναισθηματικά φορτισμένη, αλλά λογικά αστήρικτη, άποψη του Προέδρου του ΣτΕ.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας είναι το Ανώτατο Δικαστήριο ελέγχου της νομιμότητας των διοικητικών πράξεων και δεν επιτρέπεται οι κρίσεις του να βασίζονται στο συναίσθημα και τις προσωπικές πεποιθήσεις, αλλά στην λογική και στις ελευθερίες ενός σύγχρονου κοσμικού κράτους.
Ηλίας Κώνστας
Msc Engineering Management
Μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της «δημιουργία, ξανά!»
Πηγές:
http://www.axiaplus.gr/article/82430/pote-thn-kyriakh/
http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-13/
Πρώτη δημοσίευση http://politicaldoubts.com στις 8/11/2014
