Η ρίζα των τσιγγάνικων φύλων χάνεται στα βάθη των αιώνων. Το ρομανικά αυτά φύλα, με τα πολλά ονόματα (γύφτοι, τσιγγάνοι, κάλε, σίντι) πιστεύεται ότι ήλθαν στην Ευρώπη στο τέλος της Αναγέννησης και απλώθηκαν γρήγορα από τις εύφορες πεδιάδες της Βλαχίας ως την Γαλλία, την Ισπανία (διασχίζοντας τα Πυρηναία) και τα Βαλκάνια. Η καταγωγή τους είναι από την Ινδική υποήπειρο, την ίδια που γέννησε τον δυτικό άνθρωπο. Σύγχρονες γενετικές αναλύσεις τραβούν πίσω στον χρόνο την έλευσή τους δεκαπέντε αιώνες.
Η ιδιαιτερότητά τους είναι πως δεν κουβαλούν καμιά παράδοση μιας μακρινής και αρχαίας πατρίδας από όπου οι προπάτορές τους μετανάστευσαν όπως πολλοί περιπλανώμενοι λαοί ή έθνη της διασποράς. Κατά τρόπο ακατανόητο στον δικό μας νου, τόσο ριζωμένο στην κτητικότητα και την ιδιοκτησία, έχουν αρνηθεί πεισματικά να διεκδικήσουν οποιαδήποτε εθνική κυριαρχία σε κάποιον από τους τόπους που κατοικούν, ακόμη κι εκεί όπου κατά καιρούς υπήρξαν ή είναι σημαντικό μέρος του πληθυσμού.