Ο περιορισμός του κράτους θα πρέπει να εξεταστεί σε συνδυασμό με την αλλαγή του Συντάγματος και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Το αίτημα για «Λιγότερο Κράτος» αποτελεί θέση της Δημιουργίας, Ξανά! αλλά και πολλών κομμάτων που στοχεύουν στον εκσυγχρονισμό της ελληνικής πολιτείας. Η μείωση της γραφειοκρατίας με την απλοποίηση των διαδικασιών για την ίδρυση μιας επιχείρησης και την ταχύτερη έκδοση μιας σύνταξης γήρατος αλλά και η απλούστευση του φορολογικού συστήματος αναφέρονται ως τυπικά παραδείγματα που δικαιολογούν το παραπάνω σύνθημα για λιγότερο κράτος. Είναι όμως εφικτή στην πράξη η δραστική μείωση του κράτους; Αρκεί να απολυθούν μερικές χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι και να αναδιοργανωθούν οι υπηρεσίες για να μειωθεί σημαντικά ο ρόλος και η παρέμβαση του κράτους; Μήπως πρέπει να  περιοριστούν ή και να καταργηθούν κάποιες κρατικές αρμοδιότητες και εξουσίες και άλλες να αναδιαμορφωθούν έτσι ώστε και ο πολίτης να εξυπηρετείται αλλά και να προασπίζεται το δημόσιο συμφέρον; Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω τις σημερινές αρμοδιότητες του ελληνικού κράτους. Σε επόμενο άρθρο θα επικεντρωθώ στις αρμοδιότητες που αφορούν την προστασία του πολίτη από ατυχήματα, καταστροφές και έκνομες ενέργειες.

Να ξεκινήσουμε από το βασικό ερώτημα: η οριζόντια αύξηση των εβδομαδιαίων ωρών διδασκαλίας και οι υποχρεωτικές μεταθέσεις των εκπαιδευτικών βελτιώνουν την ποιότητα της εκπαίδευσης ή τουλάχιστον μειώνουν το κόστος της χωρίς να μειώσουν περαιτέρω την ποιότητά της; Πετυχαίνουν οι επίμαχες αλλαγές κάτι από τα δυο;

Το Υπουργείο Παιδείας ως προς τις εκπαιδευτικές δραστηριότητες και μόνο είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης της χώρας, χωρίς να περιλάβουμε τα ερευνητικά Ιδρύματα της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας, τον Πολιτισμό, τον Αθλητισμό, την αρχική κατάρτιση τα ΙΕΚ και την εμπλοκή του στην συνεχιζόμενη κατάρτιση.

"Πως τα βλέπεις;"

Η ερώτηση αυτή, μου γίνεται με μεγαλύτερη συχνότητα πάντα σε περιόδους όπου παρατηρείται μια στροφή στην καθημερινότητα -ή έστω στην ειδησιογραφία γύρω από αυτή- είτε αυτή αφορά βελτίωση ή χειροτέρευση της κατάστασης.

Καθώς τα νέα προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση πληθαίνουν, θέλει κανείς να επιβεβαιώσει από κάπου αν τα πράγματα είναι όντως τόσο καλύτερα ή τόσο χειρότερα όσο ακούει ή διαβάζει ότι είναι...

Η ανταλλαγή των ευχών για χαρούμενη Ανάσταση και το «Χριστός Ανέστη», όλα γίνονται θεωρώντας αυτονόητο τον ετήσιο ερχομό της Ανάστασης. Στις θρησκευτικές κι άλλες ανάλογες παραδόσεις μάλλον έτσι είναι. Είναι όμως αντίστοιχα τα πράγματα και στους ιστορικούς κύκλους; Αρκεί να κυλήσει ο χρόνος για να επέλθει η Ανά(σ)ταση και στα κοινωνικά φαινόμενα; Μπορεί κανείς σήμερα να προσδιορίσει χρονικά το πότε θα τελειώσει η παρατεταμένη «εβδομάδα» των παθών για την Ελληνική κοινωνία;