"Πως τα βλέπεις;"

Η ερώτηση αυτή, μου γίνεται με μεγαλύτερη συχνότητα πάντα σε περιόδους όπου παρατηρείται μια στροφή στην καθημερινότητα -ή έστω στην ειδησιογραφία γύρω από αυτή- είτε αυτή αφορά βελτίωση ή χειροτέρευση της κατάστασης.

Καθώς τα νέα προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση πληθαίνουν, θέλει κανείς να επιβεβαιώσει από κάπου αν τα πράγματα είναι όντως τόσο καλύτερα ή τόσο χειρότερα όσο ακούει ή διαβάζει ότι είναι...

Αυτές τις μέρες ακούω και πάλι την ίδια ερώτηση όλο και συχνότερα.

Πως τα βλέπεις; Υπάρχει όντως φως στο τούνελ; Αρχίζει όντως κάτι να κουνιέται στον ορίζοντα;

Η απάντηση μου είναι ότι η πορεία για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας έχει ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό. Για τους ξένους επενδυτές, η ανάκαμψη της χώρας μας είχε ξεκινήσει ήδη εδώ και ένα χρόνο όπου πλέον πολλές συνθήκες είχαν ωριμάσει ώστε οι αποδόσεις που πρόσφερε μια επένδυση στην Ελλάδα άξιζαν το ρίσκο που αναλάμβανε κάποιος που επένδυε σε αυτήν.

• Το θέμα είναι ότι ενώ οι άλλοι ήταν έτοιμοι για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, εμείς θέλαμε ακόμα τον χρόνο μας...

Πριν περίπου ένα χρόνο, τον Απρίλιο του 2012, σε μια ημερίδα της Δημιουργία Ξανά που έγινε στη Θεσσαλονίκη είχα αναφερθεί στους λόγους που ήμουν αισιόδοξος για την πορεία της Ελλάδας στα επόμενα χρόνια.

Το ρίσκο της χώρας είχε αρχίσει να υποχωρεί από τα υψηλά του και οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων είχαν υποχωρήσει από το 36% στο 21%, στα επενδυτικά συνέδρια που αφορούσαν την Ελλάδα γινόταν το αδιαχώρητο, οι μεγάλοι οίκοι ασφάλισης μειώνανε το country risk της Ελλάδας και δεχόταν να ασφαλίσουν τη χρηματοδότηση νέων έργων κλπ.

Όπως όμως ανέφερα πιο πάνω, η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη να δεχθεί ακόμα την ανάπτυξη.

Έπρεπε να περάσουμε από το μαρτύριο μιας διπλής εκλογικής σύγκρουσης, να ακούσουμε τις κορώνες περί μνημονιακών και αντιμνημονιακών, να διώξουμε μερικές χιλιάδες νέους μας για δουλειά εκτός χώρας και πολλές χιλιάδες συνανθρώπους μας στην απελπισία της ανεργίας πριν αποφασίσουμε να σταματήσουμε να διώχνουμε κλοτσηδόν τις νέες -ξένες και εγχώριες- επενδύσεις μακριά από την Ελλάδα.   

Γιατί αυτό είναι που έχει αρχίσει μόλις να συμβαίνει στη Ελλάδα: Η «ξαφνική» εισροή νέων επενδύσεων για την οποία ακούμε όλο και παραπάνω αυτές τις μέρες, οι αναβαθμίσεις του αξιόχρεου της χώρας, οι πτώσεις των αποδόσεων των ομολόγων, η θερμή αποδοχή των εταιρικών ομολογιακών εκδόσεων στο εξωτερικό, η ανακοίνωση νέων συνεργασιών ελληνικών με ξένες εταιρίες και η συνολική αίσθηση ότι «κάτι αρχίζει να κινείται» υπάρχει απλά και μόνο επειδή το ελληνικό κράτος έχει σταματήσει για λίγο να δρα ενεργά εναντίον των νέων επενδύσεων...

Είμαστε ακόμα πολύ μακριά από τη δημιουργία ενός κράτους του οποίου η λειτουργία, θεσμοί και γενικότερο περιβάλλον θα βοηθούν και θα στηρίζουν την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις σε αυτή τη χώρα, καθώς το παλαιοκομματικό σύστημα μόλις αρχίζει να παίρνει μυρουδιά του τι γίνεται γύρω του.

Και μόνο σταματώντας για λίγο το «κλοτσηδόν» η ροή νέων επενδύσεων ανακάμπτει σ’ αυτή τη χώρα. Σκεφτείτε τι έχει να γίνει -ή τι θα μπορούσε να γίνει- αν είχαμε και ένα κράτος που βοηθούσε την κατάσταση...

Η ανάκαμψη λοιπόν -ή καλύτερα η δυνατότητα για ανάπτυξη- δεν ξεκίνησε μόλις τώρα. Είναι ήδη εδώ και καιρό εδώ και μας περιμένει να αποφασίσουμε αν πραγματικά την θέλουμε.

Για την... προ ενός έτους αισιοδοξία μου, μπορείτε να δείτε εδώ (από το 12:30 λεπτό).  

Φωτογραφία: morning_rumtea@flickr