GR
EN Τι ήταν η παραλία της Θεσσαλονίκης, του Πειραιά, του Βόλου, της Καβάλας, της Χαλκίδας, της Καλαμάτας, η παραλία κάθε παραθαλάσσιας πόλης, κωμόπολης η χωριού πριν διαμορφωθεί σ΄ αυτό που είναι τώρα; Αμμουδιά που άραζαν ψαρόβαρκες. Τι ήταν το οικόπεδο που χτίστηκε το σπίτι σου πριν 100 χρόνια; Χωράφι ή δάσος. Να τα γκρεμίσουμε όλα λοιπόν γιατί αλλοιώνουν το περιβάλλον!
Σε μια χώρα με περισσότερα από 16.000 χιλιόμετρα ακτογραμμής είναι ανόητο και οικονομικά αυτοκτονικό να απαγορεύεις οποιαδήποτε παρέμβαση και οικονομική δραστηριότητα δίπλα στη θάλασσα. Όταν ψάχνεις δωμάτιο για διακοπές το καλοκαίρι δεν κοιτάς ως πρώτο κριτήριο το πόσο κοντά είναι στη θάλασσα; Όταν πας σε ένα ταβερνάκι, δεν πιάνεις το τραπέζι δίπλα στο κύμα; Δεν απογοητεύεσαι αν είναι ήδη πιασμένο; Δεν ανεβάζεις φωτογραφίες με τα πόδια του τραπεζιού να τα γλείφει ο φλοίσβος αν είσαι τυχερός; Όταν άλλα κράτη φτιάχνουν υποβρύχια εστιατόρια και ξενοδοχεία 5 αστέρων με πασσάλους μέσα στο νερό, εμείς ξεκινάμε τη σχέση μας με τη θάλασσα 50 μέτρα από εκεί που σκάει το χειμέριο κύμα; Αν γκρεμίζαμε όλα τα ταβερνάκια, όλα τα ξενοδοχεία κι όλες τις κατασκευές που βρίσκονται δίπλα στη θάλασσα, η χώρα μας θα γινόταν ομορφότερη ή ασχημότερη; Το καλοκαίρι μας θα ήταν καλύτερο ή χειρότερο; Ο νόμος λέει πως αιγιαλός είναι η ζώνη της ξηράς που βρέχεται από την θάλασσα, όταν το χειμέριο κύμα αποκτά το μέγιστο εύρος του. Από κει και ύστερα, τα επόμενα 50 μέτρα είναι η παραλία. Σ΄ αυτές τις δύο ζώνες δεν μπορείς να κάνεις τίποτε. Ούτε ξύλινη εξέδρα.
Ποιος ανόητος το σκέφτηκε αυτό; Πού ζει; Έχει ταξιδέψει σε κανένα νησί; Σε κανένα ψαροχώρι; Στη Βενετία μήπως; Μα θα χτίσουμε όλη την παραλία; Και να ήθελες να χτίσεις 16.000 χιλιόμετρα, δεν γίνεται. Όμως, ναι, θα μπορούσαμε ένα πολύ μικρό ποσοστό αυτή της ακτογραμμής, που βρίσκεται σε απόμερα σημεία, εκεί που δεν κάνει μπάνιο ο κόσμος, να το παραχωρήσουμε με όρους περιβαλλοντικούς και αρχιτεκτονικούς σε όποιον μπορεί να πληρώσει. Θα έμπαιναν και λεφτά στα ταμεία του Δημοσίου, θα ερχόταν και το διεθνές τζετ σετ να αγοράσει στη χώρα μας. Κι όταν οι ισχυροί της γης έχουν τα λεφτά τους και το εξοχικό τους σε μια χώρα, το όφελος δεν είναι μόνο οικονομικό. Είναι και εθνικό. Γιατί νομίζεις δεν άγγιξαν την Ελβετία οι παγκόσμιοι πόλεμοι;
Κυρίως, θα έπρεπε να δούμε τι κάνουμε με όσες ανθρώπινες παρεμβάσεις υπάρχουν ήδη στον αιγιαλό και την παραλία. Θα τις γκρεμίσουμε όλες; Ποιος ανόητος το σκέφτηκε αυτό;
Το γραφικό πλαζ - λιμανάκι με τους φοίνικες και τη γεφυρούλα που βλέπεις στη φωτογραφία είναι υπό κατεδάφιση. Στο Λασίθι. Γιατί; Θα γίνει καλύτερη η παραλία χωρίς αυτό; Μα θα μου πεις, με ποιο κριτήριο θα αποφασίσεις “αυτό γκρεμίστε το κι αυτό όχι” αν και τα δύο είναι αυθαίρετα; Με το κριτήριο της αισθητικής και της τουριστικής αξίας. Πολύ φλου, συμφωνώ. Μπορεί να αποδειχθεί χρυσοφόρα φλέβα για όσους ορισθούν κριτές. Πού ξέρω αν ο άλλος βάλει την υπογραφή του επειδή εγκρίνει την αισθητική και όχι επειδή “τα έπιασε”; Λογική ερώτηση, αλλά πες μου κάτι που να αφορά τη Δημόσια Διοίκηση και να μην ισχύει η ίδια επιφύλαξη. Τα πάντα είναι θέμα ανθρώπων. Αν ορίσεις πεινασμένα κομματόσκυλα να κάνουν τη διαλογή, ξέρεις τι θα προκύψει. Μπορείς όμως να προτιμήσεις καταξιωμένους, διεθνούς προβολής, οικονομικά εύρωστους αρχιτέκτονες, προβλέποντας να αναρτούν σε ειδικό ιστότοπο κάθε απόφασή τους με σκεπτικό και φωτογραφίες. Να ποια κατασκευή αποφασίσαμε να διατηρηθεί, να σε ποια στείλαμε την μπουλντόζα. Και κυρίως: να τι προτείνουμε από δω και μπρος, ως γενικό κανόνα, για να ξέρεις ποια πράγματα μπορείς να κάνεις δίπλα στη θάλασσα και με ποιο κόστος
Αν θέλουμε να αξιοποιήσουμε την ομορφιά της χώρας μας, δεν θα το κάνουμε ισοπεδώνοντας ό,τι η λαϊκή ή η αστική καλαισθησία έφτιαξε παρά θιν’ αλός. Θα το κάνουμε αναδεικνύοντάς το! Καιρός να απαλλαγούμε από τους “οικολογικούς” παραλογισμούς και να επανακαθορίσουμε δημιουργικά και χωρίς παρωπίδες τη σχέση μας με το υγρό στοιχείο. Τα κάνουμε που τα κάνουμε θάλασσα, στα πάντα. Ας μην τα κάνουμε και στη θάλασσα.
Πηγή: marketnews.gr
