GR
EN Η άποψή του είναι πως στον Μελιγαλά έγινε μισή δουλειά. Θα έπρεπε, δηλαδή, οι 1700 και πάνω σφαγμένοι και πεταγμένοι στην πηγάδα, από 5χρονα νήπια μέχρι 85χρονοι γέροντες, να ήταν διπλάσιοι. Για ποιον λόγο; Μα για να εγκαθιδρυθεί στην Ελλάδα το καθεστώς που ονειρεύεται. Αυτό που, όπου είχε γίνει “ολόκληρη δουλειά” και κατάφερε να επιβληθεί, κατέρρευσε αφού προηγουμένως είχε σπάσει κάθε ρεκόρ κτηνωδίας.
Ποιος έκανε αυτή τη δήλωση; Μήπως κάποιος απόγονος των σφαγέων του Μελιγαλά, που κληρονόμησε την αιμοβόρα διάθεση του παππού του; Μήπως ο Βασίλι Μπλοχίν, ο αγαπημένος μακελάρης του Στάλιν, που μόνος του εκτέλεσε 7000 Πολωνούς αιχμαλώτους στη σφαγή του Κατύν; Μήπως κάποια εγκληματική προσωπικότητα στο πλαίσιο ανθρωπολογικών ερευνών;
Όχι! Τη δήλωση αυτή την έκανε ο ομότιμος καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, Γιώργος Ρούσης. Κι όταν ένας σχολιαστής τού υπενθύμισε πως είναι δημόσιος υπάλληλος και πληρώνεται από αυτούς που, αν ήταν στο χέρι του, θα τους πέταγε στον πάτο της πηγάδας, ο Ρούσης απάντησε: “Μα αυτή είναι η μαγκιά να παίρνεις λεφτά από το Αστικό κράτος για να το πολεμάς.
Τώρα έγινε “μάγκας” αυτού του τύπου ο Ρούσης; Όχι βέβαια. Αυτά πίστευε πάντα και δεν τα έκρυβε. Στο καθεστώς που ονειρεύεται, αν, πίνοντας βότκα με την παρέα του, διατύπωνε έστω και μια ήπια επιφύλαξη για το αλάθητο του “Πατερούλη”, την άλλη μέρα θα ήταν “εξαφανισμένος”. Όμως, το αστικό καθεστώς που πολεμάει τού δίνει τη δυνατότητα να εγκωμιάζει φριχτά εγκλήματα και κανένας να μην τον ενοχλεί.
Σωστά, θα πεις. Διότι το “αστικό κράτος” κατάφερε μετά από πολλούς αιώνες κυνηγιού μαγισσών να μην διώκει κανέναν για τις ιδέες του, όσο απεχθείς κι αν είναι. Να μην τον διώκει, ναι. Αλλά να τον πληρώνει για να τις διδάσκει;
“Και τι προτείνεις; Πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων;” Η απάντηση είναι απλή, αλλά η τεκμηρίωση όχι και τόσο. Ας ξεκινήσουμε από τη δεύτερη.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα, ανάμεσα στα οποία υπάρχει το δικαίωμα του ελεύθερου λόγου, δεν τα έδωσε ο Θεός με τις δέκα εντολές. Τα εγγυάται και τα χρηματοδοτεί μία κοινωνία ανθρώπων, η οποία αποφάσισε, καλώς ή κακώς, ότι αυτό το πλέγμα σχέσεων μεταξύ των μελών της, βοηθάει στην επιβίωσή της. Ένα παιδί δεν έχει, ως φυσικό ον, δικαίωμα στην εκπαίδευση, ούτε καν στη ζωή. Αν βρεθεί απροστάτευτο δίπλα σε μια αγέλη λιονταριών, καμιά Ελεονώρα Ρούσβελτ δεν θα μπορέσει να το σώσει. Τα ανθρώπινα δικαιώματα, λοιπόν, αφορούν τα μέλη μιας κοινωνίας, η ζωή της οποίας εμφορείται από τις αξίες που τα παρήγαγαν. Οι αξίες δημιουργούν δικαιώματα. Όχι το αντίστροφο. Αν αλλάξουν οι αξίες, αλλάζουν και τα δικαιώματα. Σε μια ισλαμική κοινωνία, για παράδειγμα, που στέλνει ανήλικα παιδιά να ανατιναχτούν ως μάρτυρες του Αλλάχ, η αντίληψη για τα δικαιώματα του παιδιού είναι εντελώς διαφορετική. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους ανήλικους βομβιστές αυτοκτονίας του ISIS. Στον πόλεμο Ιράν – Ιράκ, ο Χομεϊνί έστειλε χιλιάδες παιδιά να διαμελισθούν στα ναρκοπέδια του αντιπάλου, εφοδιασμένα με ένα, ευλογημένο από εκείνον, πλαστικό κλειδί, που θα άνοιγε για τον φέροντα τις πύλες του Παραδείσου. Κτηνωδία; Όχι. Απλώς διαφορετικό σύστημα αξιών.
Το λάθος της δυτικής κοινωνίας είναι πως, αφού εδραιώθηκε στο μεγαλύτερο μέρος των ισχυρών κρατών του κόσμου, θεώρησε ότι είναι άτρωτη, πως αποτελεί μέρος της φυσικής τάξης. Και αποδέχεται ως μέλη της όσους βρίσκονται στα γεωγραφικά όρια των δυτικών κρατών, ακόμα κι όταν απεργάζονται συστηματικά την κατάλυσή της. Σαν να είναι το σαράκι, οργανικό μέρος του ξύλου, επειδή εμπεριέχεται σ΄ αυτό. Η δυτική κοινωνία ξέχασε πως κάθε οργανωμένο σύνολο στη φύση βρίσκεται σε διαρκή μάχη με άλλα σύνολα ή μεμονωμένους παράγοντες που το αντιστρατεύονται. Μπορεί ο αντίπαλος να είναι μικρός, αδύναμος ή ολιγάριθμος. Δεν παύει όμως να αποτελεί κίνδυνο, που αν αφεθεί ανεξέλεγκτος, ή, ακόμα χειρότερα, αν υποβοηθηθεί, θα αποτελέσει, συν τω χρόνω, θανάσιμη απειλή. Η κοινωνία της ανεκτικότητας απειλείται από τους μη ανεκτικούς. Η Δημοκρατία απειλείται από τους θιασώτες του ολοκληρωτισμού. Το να λες ό,τι κατεβάζει η κούτρα σου και να μην φοβάσαι τα κάτεργα στη Σιβηρία ή την αγχόνη του Σάλεμ, είναι ένα εντελώς πρόσφατο, ιδωμένο στον ιστορικό χρόνο, επίτευγμα του δυτικού πολιτισμού, που μπορεί να αποδειχθεί πρόσκαιρο αν το αφήσουμε στην τύχη του.
Τα κρίσιμα ερωτήματα είναι:
- με ποια κριτήρια καθορίζονται τα μέλη της δικής μας κοινωνίας;
- ποιος θέτει τα κριτήρια και ποιος αποφαίνεται για κάθε περίπτωση;
- αν αποφασίσουμε πως κάποιος δεν τα πληροί, έχει αποψιλωμένα κοινωνικά δικαιώματα;
- πώς μπορούμε να προστατευθούμε από την κατάχρηση αυτού του μηχανισμού;
Θα απαντήσω με ένα παράδειγμα που είναι και επίκαιρο. Σε άλλες κοινωνίες παντρεύουν τα κορίτσια τους από 9 ετών, μπορεί και νωρίτερα. Στη δική μας, αυτό το θεωρούμε παιδεραστία και το τιμωρούμε. Ένας “θεωρητικός” της άλλης κοινωνίας θα αντέτεινε πως εφ’ όσον το κορίτσι έχει έμμηνο ρύση, η ίδια η φύση αποφάσισε πως μπήκε σε ηλικία τεκνοποίησης, και ο γάμος με τον 50άρη πλούσιο ξάδερφο εξασφαλίζει πολλούς απογόνους και οικονομική άνεση για το μεγάλωμά τους. Θα μπορούσε να γράψει και ένα σχετικό βιβλίο, στα αραβικά, με συνεντεύξεις κοριτσιών που παντρεύτηκαν στα 9, τα οποία να περιγράφουν πόσο ωραία ζουν στη σκιά του άντρα-αφέντη, μεγαλώνοντας τα παιδιά τους στο σπίτι με τη βοήθεια της 30χρονης γιαγιάς και πόσο καλύτερο μοντέλο ζωής είναι αυτό αντιπαραβαλλόμενο με την αγχωτική “δυτική” που αρχίζει τις εξωσωματικές στα 45, γιατί μέχρι τότε έτρεχε χτίζοντας την καριέρα της. Θα μπορούσε ένας εγχώριος ομοϊδεάτης του να το μεταφράσει στα Ελληνικά. Θα έπρεπε να βρεθεί σε κάποιο δικαστήριο κατηγορούμενος; Όχι, διότι οι ιδέες δεν διώκονται.
Θα τον εκλέγαμε όμως καθηγητή του Παντείου; Κι αν το εκλεκτορικό σώμα ήταν του ιδίου φυράματος και τον εξέλεγε, το οργανωμένο κράτος, ο θεσμικός υποτίθεται εγγυητής των θεμελιωδών αξιών της κοινωνίας μας, θα έπρεπε να το “σεβαστεί” αυτό και να εξακολουθήσει να μισθοδοτεί έναν προπαγανδιστή της παιδεραστίας; Γιατί το κάνει με έναν προπαγανδιστή του φόνου όσων έχουν διαφορετική πολιτική άποψη; Γιατί ο “γάμος” μιας 9χρονης είναι ειδεχθής πράξη, αλλά το σφάξιμό της και το πέταγμά της στην Πηγάδα του Μελιγαλά δεν είναι;
Η δημοκρατία (δεν βάζω μπροστά τον προσδιορισμό “δυτική”, διότι δεν υπάρχει άλλου είδους δημοκρατία) μπορεί να έχει πολλές εκδοχές κι ακόμα περισσότερα κουσούρια, εδράζεται όμως στην πεποίθηση όσων συμμετέχουν στις δημοκρατικές κοινωνίες, πως είναι καλύτερο πολίτευμα από τον ολοκληρωτισμό ακόμα και τον “πεφωτισμένο”. Πως το να ρωτάς κάθε 4 χρόνια τους πολίτες ποιος θέλουν να τους κυβερνήσει, είναι καλύτερο από το να καταλάβουν την εξουσία ο Ρούσης με την παρέα του, και να ξεπαστρέψουν τους υπόλοιπους. Ναι, οι ψηφοφόροι χειραγωγούνται από τα ΜΜΕ, ναι, τα μεγάλα συμφέροντα παίζουν το δικό τους παιχνίδι, ναι, δεν υπάρχει ανεξαρτησία των 3 εξουσιών, ναι οι πελατειακοί μηχανισμοί δίνουν και παίρνουν, ναι, ναι, ναι… όμως τα προβλήματα που έχει η δημοκρατία σε ένα ποσοστό, ο ολοκληρωτισμός τα έχει στο απόλυτο.
Όσοι δεν το αποδέχονται αυτό και αντιπροτείνουν την ένοπλη εξέγερση των ομοϊδεατών τους και τις πηγάδες για τους αντιφρονούντες, ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ μέλη της κοινωνίας μας. Θα συμβίωνες στο ίδιο σπίτι με κάποιον που σκοπεύει να σε σφάξει; Τι είναι η κοινωνία, αν όχι το ευρύτερο σπίτι μας; Μου φαίνεται απίστευτο και το ότι το συζητάμε. Άρα, οι αρνητές της δημοκρατίας δεν ανήκουν σ΄ αυτή. Όμως, ποιες επιπτώσεις θα έχουν;
Πρώτον, δεν θα παίρνουν μέρος στις εκλογές. Είναι υπερβολικό να ζητήσουμε από κάποιον να σέβεται τους κανόνες του παιγνιδιού στο οποίο συμμετέχει; Θέλετε Κουτσούμπα μου, Κανέλλη μου και τ’ άλλα παιδιά, να επιβάλετε στη χώρα δικτατορία του προλεταριάτου ή του εκαλο-πισινάτου; Πάρτε το όπλο σας και βγείτε στο βουνό. Να ξέρετε όμως πως άμα σας βρει το άγημα του εθνικού στρατού, θα σας την ανάψει στο δόξα μαρξί. Διότι αυτοί είναι οι κανόνες του δικού σας παιχνιδιού. Του δικού μας είναι διαφορετικοί. Δεν τους δέχεστε; Δρόμο! Δεν θα χρυσοπληρώνουμε, από το υστέρημά μας, τις μισθάρες σας, τις αυτοκινητάρες σας, τις βιλάρες σας, για να ανεβάζετε χοληστερίνη και να οργανώνετε το επόμενο αντάρτικο.
Δεύτερον, δεν θα εργάζονται στο κράτος. Είναι υπερβολικό να ζητήσουμε από ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ μισθοδοτείται από τους φόρους των άλλων, είτε είναι καθηγητής σε ΑΕΙ, είτε πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, είτε κλητήρας στην κοινότητα Άνω Ραχούλας, να υπογράψει μια δήλωση πίστης στο δημοκρατικό πολίτευμα και αποκήρυξης του ολοκληρωτισμού σε κάθε του εκδοχή, μαύρη, κόκκινη ή ροζ πουά; Θες Ρούση μου να διδάσκεις σταλινισμό; Κανένα πρόβλημα! Βγες στη δημοσιά, διαλάλησε την πνευματική σου πραμάτεια, κι αν βρεις μαθητές πρόθυμους να σε πληρώνουν για να υποστηρίζεις την ηθική ανωτερότητα του χασαπομάχαιρου έναντι του ψηφοδελτίου, καλώς. Αν δεν βρεις, διάλεξε μια δουλειά για να βγάζεις το ψωμί σου τίμια. Δεν θα σε πληρώνω όμως εγώ για να το παίζεις “μάγκας” δηλητηριάζοντας γενιές φοιτητών με τα αιμοσταγή σου οράματα.
Θα μου πεις: μα δεν δίνουν όρκο όλοι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι και όσοι αναλαμβάνουν δημόσιο αξίωμα; Δίνουν αλλά όταν θεωρείται πως το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή μπορούν να συμμετέχουν στο νομοθετικό σώμα, πώς να αποκλείσεις από μια θέση στο ΙΚΑ ένα οργανωμένο μέλος τους; Κανονικά, ο όρκος που περιλαμβάνει πίστη στο Σύνταγμα είναι ασύμβατος με πολιτικές ενέργειες που αποσκοπούν στην κατάλυση του Συντάγματος. Απλό, ε; Ποιος όμως θα το πιστοποιήσει; Και με ποια κότσια θα πει στη Δούρου που ορκίσθηκε το 2014 με τον όρκο των Κορυσχάδων ή στους ΚΚΕδες που ορκίσθηκαν με υψωμένη τη γροθιά “να υπηρετούν τον λαό”: “εκπίπτετε από το αξίωμά σας”, όταν οι ομόσταυλοί τους στη Βουλή, κηρύσσουν “ανυπακοή και απειθαρχία” στους νόμους που το σώμα στο οποίο ανήκουν ψήφισε και κανενός το αυτί δεν ιδρώνει;
Η Δημόσια Διοίκηση, η Εκπαίδευση, η Δικαιοσύνη είναι γεμάτες από Ρούσηδες, που “πολεμάν το σύστημα”, αρμέγοντάς το. Κήρυκες της μισαλλοδοξίας, διαφημιστές ιδεολογιών που οδήγησαν εκατομμύρια ανθρώπων στην απόλυτη εξαθλίωση, υπερασπιστές κατά συρροή δολοφόνων.
Έχουν χωθεί παντού. Έχουν κυριαρχήσει παντού. Και με τις πλάτες του πασοκικού συνδικαλιστικού νόμου, αυτού του χυδαίου εκτρώματος που κανένας δεν τόλμησε εδώ και 40 χρόνια να αλλάξει, έχουν πάρει τα γκέμια της δημόσιας διοίκησης και αποφασίζουν κάθε τρεις και λίγο να κατεβάζουν τους διακόπτες του κράτους, μπλοκάροντας την οικονομία, τη διοίκηση, την κοινωνία, μπλοκάροντας τη ζωή μας την ίδια. Και μάλιστα αραχτοί από την πολυθρόνα τους ή από το καφενείο που παίζουν τάβλι, καθότι οι κρατικοί μεγαλοσυνδικαλιστές απαλλάσσονται διά νόμου από την εργασία!
Γιατί το κάνουν αυτό; Μα, το λένε καθαρά στις αρχές τους: για να “δράσουν παραλυτικά στα επιτελεία του ταξικού εχθρού”, για να φθείρουν το “αστικό κράτος” μέχρι να δημιουργηθούν οι ώριμες συνθηκες για την ένοπλη εξέγερση και την επιβολή δικτατορίας.
Ως πότε θα τους καμαρώνουμε; Ήρθε ο καιρός να το πούμε έξω από τα δόντια: ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και παρελκόμενα θα πρέπει να αποκλεισθούν διά παντός από το πολιτικό σύστημα. Άλλωστε, επανειλημμένως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με ψηφίσματά του καταδίκασε ναζισμό και κομμουνισμό ως εγκληματικές ιδεολογίες. Στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη, τα ναζιστικά και τα κομμουνιστικά κόμματα είναι εκτός νόμου. Εμείς τι περιμένουμε; Να μπουν οι αντάρτες στην Αθήνα και να ονομασθεί το Σύνταγμα πλατεία Κουφοντίνα;
Μέλη και υποστηρικτές αυτών των κομμάτων και κάθε “άστεγος” θιασώτης του ολοκληρωτισμού πρέπει να αποβληθεί δια παντός από το εκπαιδευτικό σύστημα και από τις δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς. Άλλωστε και ο υπάρχων νόμος αποκλείει από το Δημόσιο όσους δεν εξεπλήρωσαν τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις ή είναι αντιρρησίες συνείδησης. Και πολύ λογικά: όταν δεν είσαι διατεθειμένος να υπερασπίσεις τη χώρα σου, δεν μπορείς να συμμετέχεις στη διοίκησή της. Γιατί να μπορείς, αν σκοπεύεις, σε περίπτωση που η χώρα δεχθεί επίθεση, να αναλάβεις ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ μέχρι την οριστική ήττα της ΕΓΧΩΡΙΑΣ αστικής τάξης, όπως χωρίς ίχνος ντροπής ομολογεί το ΚΚΕ στις επίσημες θέσεις του;
(Εδώ: https://www.kke.gr/export/sites/default/.galleries/docs/Programma.pdf )
Απεργάζεσαι νέον εμφύλιο; Προπαγανδίζεις την επιβολή δικτατορίας; Δρόμο από το Δημόσιο! Στα τσακίδια από την Παιδεία! Απολύεσαι από τις ΔΕΚΟ, τώρα! Και ο τεχνικός της ΔΕΗ; Και ο τεχνικός της ΔΕΗ. Διότι κανένας από δαύτους δεν κάνει μόνο τη δουλειά του. Συνήθως δεν κάνει καθόλου τη δουλειά του, “αξιοποιώντας” τον χρόνο για τον οποίο πληρώνεται από τον φορολογούμενο για να προπαγανδίζει την ανατροπή του πολιτεύματος, όπως έκανε ο Ρούσης και όπως κάνουν σήμερα εκατοντάδες ομοϊδεάτες του στις πανεπιστημιακές αίθουσες.
Μα, θα ξαναγυρίσουμε στο ’49; Όχι. Εμείς θα προχωρήσουμε στο μέλλον. Αυτοί δεν έφυγαν ποτέ από τις εμφυλιοπολεμικές τους ιδεοληψίες. Ας μείνουν εκεί, αν αυτό θέλουν, όχι όμως ως “μάγκες” με τα δικά μου λεφτά. Κόψτε το ραχάτι και την κρατική χρηματοδότηση στους τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας του κρατικού συνδικαλισμού, στα κοινοβουλευτικά θρεφτάρια που κάνουν ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής υπό την προστασία της ΕΛΑΣ (την ίδια στιγμή που τη βρίζουν), στις πορφυρογέννητες μεγαλοαστές που πουλάν αντίσταση και πάλη από τη μεζονέτα της Φιλοθέης, να δούμε πόσο θα αντέξουν οι “ιδεολόγοι” της ανατροπής, χωρίς Dom Perignon και Lagavulin 25.
Κι εγώ πολεμάω το σύστημα. Αλλά ως Τ-λεμφοκύτταρο, όχι ως καρκίνος. Διότι ως σύστημα αναγνωρίζω (και του επιτίθεμαι) τους νοσογόνους παράγοντες που απειλούν τη δημοκρατία, όχι τη δημοκρατία την ίδια. Κι ας σταματήσουμε επιτέλους το γαϊτανάκι των παρεξηγήσεων για το τι είναι δημοκρατία, κι αν έχουμε πραγματική δημοκρατία, διότι ζώντας όλη μας σχεδόν τη ζωή με δημοκρατία (ναι, μ’ αυτή την κουτσή, τη στραβή και ανάπηρη) ξεχάσαμε τα θεμελιώδη. Δημοκρατία είναι να διαβάζεις αυτό το άρθρο σήμερα και να ξέρεις ότι ο αρθρογράφος το Σαββατοκύριακο θα το περάσει με την οικογένειά του. Αν επικρατούσε το καθεστώς του “μάγκα” Ρούση, πριν να ξημερώσει η Παρασκευή θα με είχε “εξαφανίσει” ο Μπλοχίν.
Όμως ποιος έκανε μάγκα τον Ρούση; Μήπως τον έκανες εσύ, ψηφίζοντας όσους εκλέγουν Ρούσηδες, τους διατηρούν στην έδρα, τους πληρώνουν, τους κανακεύουν και τιμούν τους αγώνες τους;
Πηγή: thepresident.gr
