Χρόνια τώρα η οικοδομή αποτελούσε τη βαριά βιομηχανία της Ελλάδας. Έδινε ψωμί σε εκατοντάδες επαγγέλματα και εξασφάλιζε στον ανασφαλή έλληνα το κεραμίδι στο κεφάλι του. Ανασφάλεια που προήλθε ασφαλώς από την ανεπάρκεια του κράτους, να δημιουργήσει φιλικό περιβάλλον για τους πολίτες του και τις δραστηριότητές τους. Έτσι λοιπόν οι Έλληνες αγόραζαν ακίνητα προκειμένου να εξασφαλίσουν στέγη στην οικογένειά τους, και αργότερα στην οικογένεια των παιδιών τους .

Με το πέρασμα των χρόνων η εξασφάλιση έγινε επένδυση. Ακίνητα άλλαζαν χέρια, χρήμα κινούνταν, όλοι κέρδιζαν και ήταν ευχαριστημένοι . Κανείς δεν κάθισε να σκεφτεί πως κάποιοι κέρδιζαν περισσότερο, εξαιτίας της ανεπάρκειας τους κράτους να ελέγξει και της ανύπαρκτης παιδείας του έλληνα να δηλώσει το πραγματικό τίμημα και να πληρώσει τον αναλογούντα φόρο . Μέλημα όλων να πληρωθεί όσο το δυνατόν λιγότερος φόρος, χωρίς να αναλογίζονται τις συνέπειες. Έτσι προτιμούσαν να λαδώσουν τον εφοριακό , προκειμένου να εξασφαλίσουν μικρότερη εκτίμηση . «Γιατί να τα δώσω στο κράτος που με κλέβει ; Ας τα δώσω στον εφοριακό ν’ ανοίξω και πόρτα για το μέλλον» ήταν , η σκέψη των περισσοτέρων.

Κάποτε εισήχθη το σύστημα των αντικειμενικών αξιών προκειμένου να απαλλάξει τον φορολογούμενο από τη συναλλαγή με τον προιστάμενο των Δ.Ο.Υ. ,ώστε να αποφεύγονται δολοπλοκίες και οι χαριστικά χαμηλές εκτιμήσεις αξιών. Και οι τιμές άρχισαν να παίρνουν την ανιούσα . Και ο χορός του μαύρου χρήματος δυνάμωνε. Όσο ανέβαινε το βιοτικό επίπεδο των ελλήνων ανέβαινε και η ανάγκη απόκτησης ακινήτων : σπίτι, εξοχικό, δεύτερο σπίτι. Στέλναμε τα παιδιά μας για σπουδές σε άλλη πόλη και τους αγοράζαμε και μια γκαρσονιέρα, για να μην έχουν να σκέφτονται ότι πρέπει να πληρώσουν και το νοίκι κάθε πρώτη του μηνός. Άλλωστε τα χρήματα στην Τράπεζα έχαναν την αξία τους αφού το επιτόκιο καταθέσεων ήταν μηδενικό.

Ο δε θεσμός της αντιπαροχής βοήθησε να φτιαχτούν περιουσίες ιδιαιτέρως υψηλής αξίας, καθώς με την ένταξη αγροτικών περιοχών στο σχέδιο πόλης, χωρίς κανένα προηγούμενο πολεοδομικό σχεδιασμό, αλλά με γνώμονα την τσέπη των μεγαλοεργολάβων που είχαν άκρες στα δημοτικά συμβούλια, έκανε τους πρώην αγρότες μεγαλοεισοδηματίες, και τους εργολάβους οικοδομών πλούσιους, υπερόπτες , κακοτεχνίτες και απατεώνες. Οι μεν οικοπεδούχοι κέρδιζαν το 50% της δόμησης του οικοπέδου τους, δίχως να πληρώσουν τίποτε απολύτως στο κράτος, οι δε εργολάβοι πωλούσαν το υπόλοιπο 50% σε τιμές ιδιαιτέρως υψηλές, δυσανάλογες προς την πραγματική αξία του ακινήτου, οι οποίες ασφαλώς δεν δηλώνονταν . Ουδέποτε πωλήθηκε ακίνητο σε τιμή ίση με αυτήν που όριζε το σύστημα του αντικειμενικού προσδιορισμού. Οι πολίτες βέβαια είχαν ως βάση την αντικειμενική αξία για την πληρωμή του φόρου μεταβίβασης και των λοιπών εξόδων της σύμβασης πωλήσεως, όπως δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, υποθηκοφυλακεία. Έξω από το πλαίσιο των αντικειμενικών αξιών, οι αμοιβές των μεσιτών , αφού αυτοί εισέπρατταν το ποσοστό τους επί της πραγματικής αξίας του ακινήτου , και μάλιστα δεν φαίνονταν πουθενά ότι μεσολάβησαν, καθώς οι συμβαλλόμενοι σπανίως ζητούσαν απόδειξη για να γλιτώσουν το ΦΠΑ . Διασταύρωση καμία, από κανέναν . Το κράτος παντελώς ανύπαρκτο μπροστά στην απίστευτη διακίνηση μαύρου χρήματος. Στο χορό της φοροδιαφυγής μπαίνουν και οι Τράπεζες οι οποίες χορηγούν δάνεια, χωρίς κανένα ουσιαστικό έλεγχο για την ικανότητα του αγοραστή να πληρώσει το δάνειο . Επίσης δίνουν ένα χέρι βοήθειας στους εργολάβους οικοδομών να αποκρύπτουν τα πραγματικά τους εισοδήματα, αφού δέχονται να δώσουν δάνειο, ίσο με την αντικειμενική αξία του ακινήτου ως στεγαστικό και το υπόλοιπο ως επισκευαστικό . Με το αζημίωτο βέβαια αφού οι ίδιες κέρδιζαν από το αυξημένο επιτόκιο του επισκευαστικού δανείου σε σχέση με το επιτόκιο του στεγαστικού. Και όλα αυτά με τις ευλογίες του ανύπαρκτου κρατικού μηχανισμού. Έπειτα, οι πανέξυπνοι των οικονομικών επιτελείων επέβαλαν ΦΠΑ στα νεόδμητα ακίνητα. Απότομη πτώση των εκδόσεων οικοδομικών αδειών και των πωλήσεων . Η κρίση στα ακίνητα ξεκίνησε από το 2006 που επιβλήθηκε το ΦΠΑ. Απαλλάσσεται φυσικά η πρώτη κατοικία ! Όλοι αγόραζαν πρώτη κατοικία λοιπόν, είτε πουλώντας το παλιό σπίτι , είτε κάνοντας την αγορά στο όνομα του γιού ή της κόρης που δεν είχε ακίνητο.

Πόσο δύσκολο ήταν αλήθεια , η καταβολή του τιμήματος να γίνεται μόνο με τραπεζική επιταγή που θα αναγράφεται στο συμβόλαιο και θα αποστέλλεται από τους συμβολαιογράφους, σε ειδική ηλεκτρονική βάση, κατάσταση με το ΑΦΜ πωλητών και αγοραστών , το ποσό του τιμήματος και το είδος του ακινήτου ώστε να ενημερώνεται απευθείας και η αλλαγή στο Ε9 των πολιτών;. Γιατί όσα ακίνητα δεν δικαιολογούνταν στο πόθεν έσχες, οι πολίτες «ξεχνούσαν» απλά να τα δηλώσουν , ως γνωστόν .

Κι έτσι φτάσαμε στο 2013 , με το 85% των ελλήνων να έχουν στην κατοχή τους ακίνητα είτε από αγορά είτε από κληρονομιά και τα «μυαλά» των οικονομικών επιτελείων αποφάσισαν να τα φορολογήσουν με υπερβολικούς και άδικους φόρους χωρίς για άλλη μια φορά να έχουν σκεφτεί τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της υπερφορολόγησης αυτής .Αφού τόσα χρόνια άφησαν το πάρτυ να γίνεται με το κράτος ακάλεστο, έρχονται σήμερα να ζητήσουν τα σπασμένα από τους εξαπατημένους και ήδη εξαθλιωμένους πολίτες Δεν είμαι οικονομολόγος , ούτε καλή με τους αριθμούς. Ξέρω μονάχα πως ο έλληνας τιμωρείται που επένδυσε τα χρήματά του στην Ελλάδα σε ακίνητα . Έπρεπε να είχαμε όλοι τις offshore ή τις καταθέσεις στις ξένες τράπεζες… Ας σκεφτούμε λοιπόν πως μπορούμε να δώσουμε κίνητρα για να αξιοποιηθεί η περιουσία του έλληνα με τρόπο τέτοιο που θα αποφέρει εισόδημα στον πολίτη και ως εκ τούτου στο κράτος , γιατί το εισόδημα πρέπει να φορολογείται. Ας σκεφτούμε πως θα κάνουμε την αγροτική γη να αποδίδει τους καρπούς της και να παραμείνει αγροτική . Ας σκεφτούμε πως θα εντάσσονται στο μέλλον περιοχές στο σχέδιο πόλεως, αφού προηγουμένως γίνουν σοβαροί πολεοδομικοί σχεδιασμοί με τους οποίους θα εξασφαλίζονται χώροι για σχολεία, πάρκα, κοινωφελή ιδρύματα , και όχι με μοναδική έννοια την ικανοποίηση των αιτημάτων των ημετέρων για υψηλούς συντελεστές δόμησης. Ας διδαχθούμε εν τέλει από τα λάθη του παρελθόντος για να χτίσουμε το μέλλον με σταθερότητα.

Φωτογραφία: Images_of_Money - flickr