Η αρετή δεν είναι απλά ένα ιδανικό την πραγμάτωση του οποίου ζητάμε , αλλά νόμος της ζωής διότι αποσκοπεί στη βελτίωση σύμφωνα με τη φυσική δικαιοσύνη και αμοίβεται αυτομάτως σύμφωνα με το νόμο της αμοιβής. Η αρετή εμπεριέχει την ίδια την αμοιβή και ευτυχισμένος άνθρωπος είναι όχι εκείνος που γνωρίζει την αρετή, αλλά αυτός που επιτελεί αυτή διότι είναι απαραίτητη ανάγκη να είναι κάποιος ενάρετος και όχι να φαίνεται ως τέτοιος αποδεικνύοντας  αυτή με έργα και όχι με κούφια λόγια.

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, οι αρετές διακρίνονται σε διανοητικές, όπως η σοφία και η φρόνηση και σε ηθικές οι οποίες προέρχονται  από τον διαρκή εθισμό(έθος).Η αρετή από ηθικής απόψεως, είναι η ψυχική διάθεση στο να πράττει κάποιος το καλό, δηλαδή εκείνο το οποίο ωφελεί και σώζει αποφεύγοντας το κακό δηλαδή εκείνο που φέρει δυστυχία, φθείρει και βλάπτει. Επομένως, αρετή είναι ο τρόπος του πράττειν στη ζωή που συντελεί στην ευδαιμονία, το ανώτατο αγαθό του ανθρώπου. Όμως αυτός ο τρόπος προυποθέτει  προαίρεση (σύμφωνα με τον Θεάγη τον Πυθαγόρειο " Αρχαί της συμπάσης αρετής τρείς, γνώσις και δύναμις και προαίρεσις") και ελευθερία εκλογής  από το πρόσωπο που ενεργεί.

Η αρετή δεν διδάσκεται αλλά εμπνέεται, κατευθύνεται και αποκτάται. Σε αντίθεση με τον Σωκράτη, ο Πρωταγόρας υποστηρίζει ότι η πολιτική αρετή δεν υπάρχει εκ φύσεως αλλά διδάσκεται και η καλλιέργειά της επιτυγχάνεται μέσω της φροντίδας, της εξάσκησης και της επιμέλειας. Για την πλήρη ηθική ανάπτυξη του ανθρώπου πρέπει να υπάρχουν τρεις προυποθέσεις: η φυσική ικανότητα, η μάθηση και η άσκηση.

Η πολιτική δεν χωρίζεται από την ηθική, αλλά η ηθική είναι η βάση της. Ο Πυθαγόρας θεωρεί την αρετή ως "..δύναμιν του πράττειν το αγαθόν μετά δικαιοσύνης" . Στα Χρυσά του Έπη διακρίνει πέντε κατηγορίες αρετών αναφέροντας και τις πολιτικές. Αυτές αφορούν τον μετριασμό των παθών και την έμπρακτη ακολουθία του καθήκοντος. Το αντικείμενο αυτών είναι η απόκτηση καλοσύνης στις σχέσεις με τους συνανθρώπους μας και ονομάζονται έτσι διότι ενώνουν τους πολίτες αμοιβαίως. Η πολιτική αρετή, είναι το πάθος που ωθεί τους πολίτες να ενεργοποιούνται για το κοινό καλό, να υπηρετούν το Σύνταγμα και τους νόμους, να αντιστέκονται στις επιθέσεις των εξωτερικών και εσωτερικών εχθρών της δημοκρατικής πολιτείας, να καταπολεμούν τη διαφθορά, να κινητοποιούνται ακόμα και όταν παραβιάζονται τα δικαιώματα ενός μόνον πολίτη. Κατά τον Μοντεσκιέ είναι “η αρχή των δημοκρατιών”.

Υπό το πρίσμα που αναφέρθηκε παραπάνω ο πολίτης πρέπει να διακατέχεται από πολιτικές αρετές με σκοπό την ηθική βελτίωση. Η ηθική στηρίζεται στο τρίπτυχο αυτοελέγχου και αυτογνωσίας του Πυθαγόρα "τι έρεξα, πη παρέβην, τι μοι δέον ούκ ετελέσθη". Aν θέτουμε τα τρία αυτά ερωτήματα απέναντί μας συνεχώς, τότε αφυπνίζεται η ηθική συνείδηση ελέγχοντας τα πάθη και εμποδίζοντας να πράξουμε το κακό.

Η όλη ηθική  στηρίζεται στον ορθό λόγο και πηγάζει από αυτόν καθορίζοντας τους νόμους και τους κανόνες της ενάρετης ζωής, δηλαδή τα δικαιώματα, τις απαιτήσεις, τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις που ο καθένας μας έχει έναντι του εαυτού του, των συνανθρώπων του, της οικογένειας, της πατρίδας, της ανθρωπότητας των μελλοντικών γενεών..και για όσους πιστεύουν έναντι του Θεού.

Αν όλοι συνειδητοποιήσουμε τα παραπάνω ακολουθώντας την ανηφορική "ατραπό του Ηρακλέους" και όχι τη "λεωφόρο της ευκολίας" βρισκόμαστε σε καλό δρόμο. Aν όχι, το Νείκος και η Έριδα θα επικρατήσουν.