Σημαδεύοντας την καρωτίδα της Δημοκρατίας

Πας σε ένα κάλεσμα, Παρασκευή βράδυ. Στο τραπέζι είναι και κάποιοι που τους γνωρίζεις πρώτη φορά. Σου κάνει εντύπωση πως μία συνδαιτυμόνας παραγγέλνει σαλάτα αλάδωτη. Κάτι υποψιάζεσαι και, όταν η κουβέντα έρχεται στην κρίση, επιβεβαιώνεσαι: η κυρία βρίσκει την ευκαιρία να πει ότι γίναμε έτσι γιατί απομακρυνθήκαμε από τον Θεό. Και εξηγεί ότι επειδή Παρασκευή σταυρώθηκε ο Κύριος, νηστεύουμε "σταυρώvοντας” με τη νηστεία μας τον κακό εαυτό μας, για να μας ελεήσει τους ανάξιους, όπως ελέησε τον σταυρωμένο ληστή.

Τι καταλαβαίνεις; Ότι είναι θρήσκα. Πιθανόν κι οι άλλοι της παρέας να πιστεύουν. Αλλά βλέπεις ότι τρώνε λάδι την Παρασκευή. Τρώνε και παϊδάκια. Θα τους ονόμαζες μετριοπαθείς, εκκοσμικευμένους Χριστιανούς, έτσι δεν είναι; Θα ονόμαζες την αλάδωτη κυρία, θεούσα, έτσι δεν είναι; Θα την ονόμαζες και φανατική; Ναι, αν συνέχιζε το κήρυγμα σε όλη τη διάρκεια του δείπνου, σαν τους Γιαχωβάδες. Διαπιστώνεις όμως ότι δεν την τραβάει την κουβέντα. Κάθεται ήσυχη με την σαλατούλα της και παρακολουθεί αποστασιοποιημένα τις κουβέντες των άλλων. Ενοχλεί; Καθόλου. Βέβαια, μάλλον δεν έχεις κίνητρο να ανταλλάξετε τηλέφωνα, αλλά γιατί να σε πειράζει το τι θα φάει ο άλλος, όταν η μόνη διαφορά του από σένα είναι αυτή;

Τα πράγματα δεν θα ήταν έτσι, αν εδώ και δύο δεκαετίες φανατικοί χριστιανοί ανατιναζόντουσαν, γάζωναν με αυτόματα τους απίστους ή έπεφταν με αυτοκίνητα σε ανυποψίαστους περιπατητές. Τότε θα κοιτούσες με ανησυχία την κυρία, με φόβο τη φουσκωμένη τσάντα της, και θα ρωτούσες τον διπλανό: "Την ξέρεις αυτή;” προσπαθώντας να καθησυχάσεις τον εαυτό σου από την πιθανότητα να βρεθείς το ίδιο βράδυ στην κόλαση. Έτσι δεν είναι;

Ο φανατικός δεν έχει ταμπέλα "Είμαι φανατικός και σκοπεύω να σας σκοτώσω”. Και μάλιστα, αν η θρησκεία του τού επιτρέπει να πει ψέματα, θα δηλώσει λίγο πριν πυροδοτήσει τα εκρηκτικά "είμαι μετριοπαθής και πιστεύω στην ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων”. Ο μόνος τρόπος να επισημάνεις τον φανατικό είναι από τις συνήθειές του. Από το πόσο δηλαδή η θρησκεία κατευθύνει τη σκέψη και τις πράξεις του.

Ισλάμ και Χριστιανισμός έχουν μια ουσιώδη θεωρητική διαφορά που μας εμποδίζει να καταλάβουμε το μέγεθος του κινδύνου: την τιμωρία του απίστου ο Χριστιανισμός την αφήνει στη "ρομφαία του Κυρίου”, όταν αποφασίσει να ασχοληθεί ξανά με τα εγκόσμια. Το Ισλάμ, στους στρατιώτες του Αλλάχ. Ακόμα και ο πιο φανατίλας Χριστιανός δεν υπάρχει περίπτωση, όχι να διαπράξει έγκλημα στο όνομα του Θεού του, αλλά ούτε καν να το σκεφτεί. Ο μουσουλμάνος αυτό το μαθαίνει από μικρό παιδί ως βασική εντολή του Κορανίου. Και μαθαίνει επίσης ότι οφείλει να έχει στάση αναμονής μέχρι οι συνθήκες να ωριμάσουν για τον πόλεμο του Αλλάχ, καθώς τη γη την έδωσε ο Αλλάχ στους πιστούς του και όλοι οι άλλοι πρέπει να εξισλαμισθούν ή να θανατωθούν. Από τους πιστούς όμως, όχι από το χέρι του Αλλάχ σε κάποια μουσουλμανική "Δευτέρα Παρουσία". Άρα ο θρήσκος, μη εκκοσμικευμένος μουσουλμάνος, είναι υποστηρικτής, σε θεωρητικό τουλάχιστον επίπεδο, της βίας κατά των απίστων. Σ΄ αυτό το ανατριχιαστικό συμπέρασμα καταλήγουν και όλες οι έρευνες που έγιναν σε μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Ευρώπης.

Έχω δημοσιεύσει εδώ συγκλονιστικά στοιχεία που τα κυρίαρχα ΜΜΕ αποκρύπτουν, που αποδεικνύουν ότι το 10% περίπου του συνόλου των μουσουλμάνων ανήκουν στον σκληρό πυρήνα των ισλαμιστών. Για να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό σε αριθούς: 300.000 μουσουλμάνοι, μόνο στη Μεγ. Βρετανία, θα μπορούσαν να διαπράξουν εγκλήματα κατά των πολιτών των χωρών τους! Αλλά είναι μόνο αυτοί επικίνδυνοι; Όχι βέβαια! Στη Μεγ. Βρετανία, περίπου 1.300.000 μουσουλμάνοι θέλουν η σαρία να εφαρμοστεί ως παράλληλο νομικό σύστημα και οι 900.000 από αυτούς θέλουν η Βρετανία να γίνει Ισλαμικό κράτος και η σαρία να επιβληθεί στους πάντες, μουσουλμάνους και μη. Το εφιαλτικό είναι ότι οι νέες γενιές είναι σε διπλάσιο ποσοστό φανατικοί και ριζοσπαστικοποιημένοι σε σχέση με τους γονείς τους. Αν με την εκρηκτική αύξηση του πληθυσμού των μουσουλμάνων, λόγω αθρόων γεννήσεων και μετανάστευσης, σε μερικές δεκαετίες αποκτήσουν πληθυσμιακή υπεροχή, δεν θα αργήσει η μέρα που στις κεντρικές πλατείες των ευρωπαϊκών πόλεων θα βλέπουμε μαστιγώσεις, ακρωτηριασμούς και λιθοβολισμούς για μοιχεία. Το Ιράν που ήταν εντελώς δυτικότροπο κράτος μετατράπηκε σε ισλαμική δικτατορία σε έναν μόλις χρόνο.

Η Ευρώπη υφίσταται εδώ και 15 χρόνια επίθεση. Είναι σε πόλεμο. Μόνο που αυτός ο πόλεμος δεν μοιάζει με κανέναν από όσους έχει ζήσει η ανθρωπότητα. Άρα και η αντιμετώπισή του, πολιτική και νομική, θα πρέπει να είναι διαφορετική. Η Ευρώπη χρειάζεται νέα νομικά εργαλεία. Ο νομικός μας πολιτισμός δεν ποινικοποιεί τις ιδέες αλλά μόνο τις πράξεις. Κι έτσι θέλουμε να μείνει, διότι αν αρχίσουμε να ποινικοποιούμε τις ιδέες θα φέρουμε μια ώρα αρχύτερα τον μεσαίωνα που προσπαθούμε να αποφύγουμε. Όμως εδώ υπάρχει ένα παράθυρο που πρέπει να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο. Κάποιες ιδέες δεν μένουν ιδέες. Γίνονται πράξεις που αποκαλύπτουν τον φανατικό. Δύο απ’ αυτές είναι εύκολα ανιχνεύσιμες: το φαγητό και το ντύσιμο.

Για το ντύσιμο έχω γράψει τις προτάσεις μου στο άρθρο "Η χημειοθεραπεία της μαντήλας”. Σ΄ αυτό το άρθρο εστιάζω στο φαγητό. Αυτός που δεν τρώει κρέας παρά μόνο από ζώο σφαγμένο με το τελετουργικό της θρησκείας του είναι φανατικός, τελεία και παύλα. Δεν σημαίνει βέβαια ότι είναι και υποψήφιος τζιχαντιστής. Σημαίνει όμως ότι, πρώτον, παίρνει τοις μετρητοίς τις επιταγές του Κορανίου, άρα και τις εντολές για σφαγιασμό των απίστων και, δεύτερον, στην οικογένειά του υπάρχει ένα αυστηρό θρησκευτικό κλίμα το οποίο πάει πακέτο και με άλλες ασύμβατες με τον δυτικό πολιτισμό συνήθειες: καταπίεση της γυναίκας (ο ένας στους 3 μουσουλμάνους της Βρετανίας θεωρεί σωστό η γυναίκα να εξαναγκάζεται να υπακούει στις διαταγές του άντρα της, στις οποίες περιλαμβάνεται, ως διαταγή, και το σεξ) καταπίεση των παιδιών ειδικά των κοριτσιών, εγκληματικά, κυριολεκτικά, ήθη (ο ένας στους 10 μουσουλμάνους της Βρετανίας θα σκότωνε ένα μέλος της οικογένειάς του για λόγους τιμής, με το ποσοστό στους νέους να διπλασιάζεται: ένας στους 5) και άρνηση του ερωτικού αυτοπροσδιορισμού (το 61% των μουσουλμάνων της Βρετανίας πιστεύουν ότι η ομοφυλοφιλία πρέπει να τιμωρείται). Σημαίνει ότι, ακόμα κι αν δεν είναι ο ίδιος, δημιουργεί το κατάλληλο κλίμα για να εκθρέψει τζιχαντιστές.

Θέλουμε τέτοιας ποιότητας συμπολίτες; Όχι, βέβαια! Και είναι τουλάχιστον αντιφατικό η Ευρώπη που έχει κάνει σημαία της τα ατομικά δικαιώματα να τα αγνοεί τόσο κατάφωρα όταν καταπατούνται βάναυσα στο εσωτερικό κοινωνικών ομάδων, ενώ ταυτόχρονα τα επικαλείται ως άλλοθι για την απραξία της απέναντι στον ισλαμικό κίνδυνο!

Η σφαγή ζώων σύμφωνα με το θρησκευτικό τελετουργικό (το ισλαμικό αλλά και το εβραϊκό) είναι ασύμβατη και με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και με την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Μολονότι ακόμα οι σχέσεις μας με τα ζώα δεν είναι αυτές που θα έπρεπε, η νομοθεσία τα προστατεύει ακόμα και τη στιγμή της σφαγής, ζητώντας το ζώο (εκτός των πουλερικών) να αναισθητοποιείται πριν γίνει τροφή για το ανθρώπινο είδος.

Κι αντί αυτό να αποτελέσει "πάτημα” για να κάνει τη ζωή δύσκολη για τους φανατικούς, άρα και την Ευρώπη μη επιθυμητό προορισμό, έρχεται η ίδια η Ε.Ε. και βάζει εξαιρέσεις σχετικά με τη σφαγή ζώων "στο πλαίσιο λατρευτικών τύπων” με την οδηγία της 1099/2009 την οποία υιοθέτησε φέτος και η Ελλάδα με την Κοινή Υπουργική Απόφαση Αριθμ. 951/44337/2017 - ΦΕΚ 1447/Β/27-4-2017. Έτσι, βοοειδή και αιγοπρόβατα, σφάζονται με μαχαίρι χωρίς αναισθησία, κρεμασμένα ανάποδα, και σπαρταρούν επί αρκετά λεπτά βλέποντας το αίμα τους να χύνεται στο πάτωμα μέχρι να πεθάνουν. Ο σφαγέας πρέπει να κόψει την καρωτίδα, τη σφαγίτιδα φλέβα και την τραχεία αλλά να μην πειράξει τον νωτιαίο μυελό. Το ζώο αντιλαμβάνεται κάθε λεπτομέρεια του θανάτου του και ακούει τα "ιερά κείμενα” που του διαβάζει ο ιμάμης ή ο ραβίνος την ώρα που ζει τις δραματικές τελευταίες στιγμές του.

Αξίζει να μάθουμε τις λεπτομέρειες της απόφασης της Ε.Ε διότι αποκαλύπτουν πολλά. Το άρθρο 26, παράγραφος 1 δεν καθιστά την εφαρμογή της υποχρεωτική από τα κράτη μέλη, κάτι που σπανιότατα συμβαίνει σε κανονισμούς της Ε.Ε. Αναφέρει επί λέξει: "Ο παρών κανονισμός δεν εμποδίζει τα κράτη μέλη να διατηρούν σε ισχύ εθνικούς κανόνες που αποσκοπούν να εξασφαλίσουν ευρύτερη προστασία των ζώων κατά τη θανάτωσή τους και οι οποίοι ίσχυαν κατά το χρόνο έναρξης ισχύος του παρόντος κανονισμού." Ακόμα κι αν τα κράτη δεν είχαν τέτοιους κανονισμούς, η οδηγία της Ε.Ε. με την επόμενη παράγραφο του άρθρου τους δίνει κάθε δικαίωμα να θεσπίσουν στο μέλλον.

Η ελληνική νομοθεσία (Ν. 1197/1981) απαγορεύει κάθε είδους σφαγή χωρίς να προηγηθεί αναισθητοποίηση του ζώου. Μάλιστα με νεότερο νόμο (Ν. 4235/2014), επιβάλλονται αυστηρότατες κυρώσεις στους παραβάτες: α) φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους και χρηματική ποινή από 5.000 ευρώ έως 15.000 ευρώ β) διοικητικό πρόστιμο 30.000 € μετά την καταδίκη για βασανισμό ζώου.

Γιατί όμως η Ε.Ε. έκανε τα "στραβά μάτια” για τα δικαιώματα των ζώων με τον συγκεκριμένο κανονισμό; Και γιατί η Ελλάδα, επί ΣΥΡΙΖΑ, με την έντονη υποτίθεται φιλοζωική τάση, έσπευσε να τον υιοθετήσει; Πρώτον διότι η καθημερινή τροφοδοσία δεκάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών έχουν κάνει αναγκαία για τις εταιρείες κέτερινγκ την απόκτηση πιστοποίησης χαλάλ. Οι πρώτες (χιλιάδες) μερίδες φαγητού που παρασκευάστηκαν για τους μετανάστες από τη φορολογία του Ευρωπαίου και του Έλληνα πολίτη πετάχτηκαν στα σκουπίδια, επειδή είχαν κρέατα που δεν ήταν χαλάλ. Δεύτερον διότι ήταν ευκαιρία να νομιμοποιήσει τα χιλιάδες παράνομα σφαγεία που – ακόμα και μέσα σε διαμερίσματα! – εφάρμοζαν, χρόνια τώρα, τις τεχνικές χαλάλ. Το να τα κλείσει και να επιβάλει τις προβλεπόμενες ποινές, ούτε σκέψη! Πας κόντρα στο Ισλάμ; Τρίτον, διότι πρόκειται για μια τεράστια αγορά – ευκαιρία για τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, όχι μόνο για προώθηση προϊόντων στους μουσουλμάνους που ζουν στα εδάφη της Ε.Ε., αλλά και για εξαγωγές. Η συνολική αξία των τροφίμων της ισλαμικής οικονομίας υπολογίζεται ότι το 2019 θα φτάσει τα 2,5 τρισεκατομμύρια δολάρια! Η αγορά των τροφίμων κοσέρ είναι μικρότερη αλλά διόλου ευκαταφρόνητη: πάνω από 20 δισεκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.

Είναι προφανές πως όταν μία κοινότητα γίνει πολυπληθής και επιμένει να αγνοεί τον νόμο, αποκτάει οικονομική δυναμική (για να μην μιλήσουμε για την πολιτική δύναμη) που δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την εφαρμογή του. Δηλαδή, υπέρ του χαλάλ δεν πιέζουν μόνο οι μουσουλμάνοι φανατικοί αλλά και οι οικονομικοί κύκλοι που εμπλέκονται στην παραγωγή του. Το ίδιο ισχύει με την βιομηχανία παραγωγής ισλαμικών ενδυμάτων: αυτοί που ράβουν μπούργκες έχουν κάθε συμφέρον να συνεχίσουν να φοριούνται.

Η εξαίρεση από τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς της "λατρευτικής σφαγής” ήδη έχει μπάσει τη σαρία στην Ευρώπη από την πίσω πόρτα, καθώς εγκαθιδρύει δύο νομικά πλαίσια: σεβασμός των δικαιωμάτων των ζώων όταν πρόκειται για τη χριστιανική (ή την άθρησκη) αγορά, και μη σεβασμός όταν πρόκειται για την ισλαμική και την εβραϊκή! Και ρωτάω: πόσο νερό στο κρασί της μπορεί να βάλει η ευρωπαϊκή νομοθεσία; Θα φτιάξουμε και σφαγεία σκύλων αν κάποιος Κινέζος έχει την έμπνευση να το πλασάρει ως λατρευτικό τύπο σφαγής; Θα επιτρέψουμε και τους γάμους με 6χρονα κορίτσια ως… λατρευτικό αστικό δίκαιο, καθώς αυτή ήταν η ηλικία της γυναίκας του προφήτη;

Αν λοιπόν η Ευρώπη θέλει να χτυπήσει το καρκίνωμα που τρώει τα σωθικά της και λέγεται ισλαμικός φανατισμός θα πρέπει, όσο κόστος κι αν έχει αυτό, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό, να χτυπήσει κα' αρχήν και κατ΄ αρχάς τις θρησκευτικές επιταγές που είναι αντίθετες στον πολιτισμό της και στη νομοθεσία της. Αυτό σημαίνει γενική απαγόρευση του χαλάλ; Φυσικά! Ακόμα το συζητάμε; Και του κοσέρ, μολονότι οι φανατικοί Εβραίοι ούτε γκαζώνουν ούτε γαζώνουν χτυπώντας το πλήθος. Το ξεκίνησε η Δανία το 2014 και ακολούθησε προσφάτως η Βελγική Βαλονία, που απαγόρευσαν και χαλάλ και κοσέρ. Δεν το έκαναν λόγω όψιμου σεβασμού στα δικαιώματα των ζώων, όπως κάποιοι ανόητοι πεμτοφαλαγγίτες του φανατισμού με προβιά φιλελεύθερου έσπευσαν να συμπεράνουν. Η προστασία των ζώων κατά τη θανάτωσή τους διέπεται από την κοινοτική νομοθεσία ήδη από το 1974 και ενισχύθηκε σημαντικά με την οδηγία 93/119/ΕΚ του 1993! Η Δανία και η Βελγική Βαλονία αποφάσισαν να καταργήσουν την εξαίρεση για "σφαγή λατρευτικού τύπου” της ευρωπαϊκής οδηγίας του 2009, όπως άλλωστε είχαν το δικαίωμα, και να αυστηροποιήσουν τη νομοθεσία τους απαγορεύουντας με ρητή αναφορά σε χαλάλ και κοσέρ κάθε τέτοια βάρβαρη πρακτική. Λέτε αυτή η απόφαση να μην σχετίζεται με την έξαρση των ισλαμικών επιθέσεων σε ευρωπαϊκό έδαφος; Λέτε η κυβέρνηση της Δανίας να μην διαβάζει τις έρευνες για τα μουσουλμανικά "πιστεύω”; Λέτε να μείνει χωρίς συνέχεια;

Το να κάνεις τη ζωή δύσκολη στους φανατικούς έχει και δευτερογενές κέρδος. Πρώτον απελευθερώνεις τους πραγματικά μετριοπαθείς οι οποίοι αναγκάζονται να υιοθετήσουν τις συνήθειες των φανατικών λόγω του φόβου των αντιποίνων. Είναι γνωστή (μολονότι τα ΜΜΕ, την "έθαψαν”) η ιστορία του 40χρονου Asad Shah, Πακιστανού μπακάλη στη Γλασκώβη της Σκωτίας, και μέλος της φιλειρηνικής μουσουλμανικής τάσης "αχμαντί”, που δολοφονήθηκε με μαχαίρι πέρυσι τον Μάρτιο από φανατικό διότι ευχήθηκε λόγω του Πάσχα "χρόνια πολλά” στους χριστιανούς. Ο δολοφόνος του, Tanveer Ahmed, 32 ετών, μουσουλμάνος γεννημένος στην Αγγλία, ήταν μέλος μιας ομάδας φανατικών, της Khatme Nubuwhat Academy, που εδρεύει στο Λονδίνο και προπαγανδίζει τη δολοφονία των αχμαντί, τους οποίους θεωρεί αποστάτες! Απίστευτο; Καθόλου! Το 36% των νεαρών μουσουλμάνων (δεύτερης γενιάς) στη Βρετανία πιστεύουν ότι πρέπει να θανατώνεται όποιος εγκαταλείπει την φανατική εκδοχή του Ισλάμ! (Οι γονείς τους πιστεύουν το ίδιο "μόνο” κατά 19%!)

Δεύτερον, απαγορεύοντας την τροφοδοσία των φανατικών, τους αναγκάζεις να αντιδράσουν. Θα διαδηλώσουν, θα αλληλογραφήσουν, θα δημοσιεύσουν στα social media. Έχεις πλέον ντοκουμέντα. Και τους τσιμπάς έναν – έναν. Θα διαδηλώνει ο άλλος "αποκεφαλισμός στους εχθρούς του Ισλάμ" και θα τον καμαρώνουμε; Θα ανεβάζει πολεμοχαρή post και θα τον αφήνουμε; Οι μυστικές υπηρεσίες δουλεύουν υπερωρίες. Οι χάκερ της αστυνομίας μπαίνουν στις ομάδες τους. Κάνουν φύλλο φτερό τους υπολογιστές τους. Ψάχνουν τις επαφές τους. Από τον έναν πηγαίνουν στον άλλον και ξηλώνουν όλο το δίκτυο όσων, τουλάχιστον, επιδοκιμάζουν τη θρησκευτική βία. Έχεις προηγουμένως θεσπίσει ιδιώνυμο αδίκημα για τον θρησκευτικό φανατισμό και την υποκίνηση σε πράξεις βίας. Και βάσει αυτού, τους στερείς την υπηκοότητα (ναι, αν έχουν γεννηθεί στην Ε.Ε. θα γίνουν απάτριδες) τους χώνεις στη φυλακή και τους λες πως έχουν τη δυνατότητα να μεταναστεύσουν σε όποια χώρα εκτός Ε.Ε. επιθυμούν και τους κλείνεις για πάντα τα σύνορα της Ευρώπης. Ακόμα κι αν πρόκειται για δεκάδες χιλιάδες φανατικούς. Ας παν στο Ισλαμικό χαλιφάτο ή στη Σαουδική Αραβία να δούμε για πόσον καιρό ακόμα θα έχουν το κεφάλι τους στους ώμους.

Και φυσικά, σε κάθε μετανάστη που έρχεται σε χώρες της Ε.Ε. δίνεις ως πρώτο γεύμα χοιρινό, με ετικέτα με γουρουνάκι απ’ έξω μην τυχόν και δεν το αντιληφθεί. Το λέω πολύ σοβαρά: είναι το πρώτο, 100% έγκυρο τεστ, για να δεις αν κάποιος είναι εκκοσμικευμένος ή όχι. Αρνείται το φαγητό για θρησκευτικούς λόγους; Υπό κράτηση αμέσως και απέλαση με το ίδιο δρομολόγιο. Με event στο FB και "Je suis" δεν αντιμετωπίζεις ανθρώπους που είναι αποφασισμένοι να πεθάνουν για την κοσμοθεωρία τους – και να σε πάρουν κι εσένα μαζί.

Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός δεν είναι δεδομένος. Ούτε η Δημοκρατία. Οι προοδευτικοί αυτής της ηπείρου έχυσαν πολύ αίμα, σφαγμένοι από φανατικούς κάθε είδους και κάθε θρησκεύματος, για να την κατακτήσουν και να την απολαμβάνουμε σήμερα εμείς. Δεν θα τη χαλαλίσουμε στους πιστούς του χαλάλ, που ακονίζουν το μαχαίρι σημαδεύοντας την καρωτίδα της.