GR
EN 
Στην Ελβετία οι πολιτικοί ρωτούν τους πολίτες. Και σέβονται την απόφασή τους. Μπορούν και οι ίδιοι οι πολίτες να προκαλέσουν δημοψήφισμα. Όχι παρακαλώντας ή πιέζοντας τους πολιτικούς. Με συνταγματική πρόβλεψη, αν συγκεντρώσουν 100.000 υπογραφές. Και γίνεται συχνά στην Ελβετία αυτό.
Σήμερα, λοιπόν, οι Ελβετοί είπαν τρία ΟΧΙ: α) όχι στην αύξηση των τελών κυκλοφορίας β) όχι στην ελάφρυνση των φόρων σε όσους δεν στέλνουν τα παιδιά τους στον παιδικό σταθμό αλλά τα φροντίζουν στο σπίτι και γ) όχι στην επιβολή πλαφόν στους μισθούς των ανώτατων στελεχών των εταιρειών.
Αυτό το τελευταίο έχει ενδιαφέρον. Η πρόταση κατατέθηκε από τη Νεολαία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και έλεγε ότι οι ανώτατες αμοιβές στελεχών μιας εταιρείας δεν μπορούν να είναι υψηλότερες από το δωδεκαπλάσιο των κατώτατων αμοιβών που η ίδια δίνει! Δηλαδή ο διευθύνων σύμβουλος μιας επιχείρησης «δικαιούται» να αμείβεται μέχρι 12 φορές περισσότερο από όσο αμείβεται η καθαρίστρια, ο θυρωρός ή ο κλητήρας.
Όπως είναι προφανές, η πρόταση είναι ανόητη. Από πού κι ως πού θα υποχρεώσει ο νόμος τον ιδιοκτήτη μιας εταιρείας ή τη συνέλευση των μετόχων να μην δώσει τον μισθό που θέλει σε ένα ικανό στέλεχος και να τον συναρτήσει με τον μισθό π.χ. του θυρωρού; Με ποια κριτήρια ο γενικός διευθυντής είναι 12 φορές χρησιμότερος από τον θυρωρό; Γιατί 12 και όχι 10 ή 14 φορές; Κι αν μια εταιρεία της Ελβετίας ανταγωνίζεται μια εταιρεία της Γερμανίας ή της Αμερικής πώς μπορεί να εξασφαλίσει τη συνεργασία των καλύτερων στελεχών της αγοράς όταν στην Ελβετία θα υπάρχει πλαφόν αλλά στην Αμερική όχι;
Για να το κάνουμε πιο κατανοητό είναι σαν να λες ότι η αμοιβή του Διαμαντίδη ή του Μήτρογλου θα είναι το πολύ 12 φορές μεγαλύτερη από τον χειρότερο αναπληρωματικό. Για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης!
Οι νεολαίοι σοσιαλιστές της Ελβετίας είχαν "αντεπιχείρημα": από το 1996 ως το 2010 οι μισθοί του 1% των καλύτερα αμειβόμενων Ελβετών αυξήθηκαν κατά 39% κατά μέσο όρο, ενώ οι μισθοί των χαμηλών εισοδημάτων αυξήθηκαν κατά 6%. Άρα, σου λέει, μπορούμε με έναν νόμο με ένα άρθρο να αναγκάσουμε τις εταιρείες να αυξήσουν τους μισθούς όλων: θες να πληρώσεις πολύ τον CEO; Θα αυξήσεις ανάλογα τον μισθό του θυρωρού! Το αν υπάρχει υπερεπάρκεια θυρωρών αλλά ανεπάρκεια στελεχών υψηλού επιπέδου δεν φαίνεται να τους προβλημάτισε. Το ότι αν ψηφίζονταν ο νόμος δεν θα αυξάνονταν ο μισθός των χαμηλόμισθων αλλά θα έφευγαν για άλλες χώρες οι υψηλόμισθοι επίσης δεν τους πέρασε από το μυαλό. Όπως βλέπετε, οι "σοσιαλιστές" παντού το ίδιο είναι: κάνουν οικονομική πολιτική με σχέδια επί χάρτου και αντιλαμβάνονται την μείωση των ανισοτήτων με το "κόντυμα των ψηλών".
Όμως, μάζεψαν 100.000 υπογραφές, οδηγώντας 8.000.000 πολίτες στις κάλπες. Και οι Ελβετοί αποφάσισαν να αφήσουν την αγορά να διαμορφώνει τους μισθούς. Οι ίδιοι που σε προηγούμενο δημοψήφισμα είχαν ορίσει πλαφόν στο μπόνους των στελεχών. Αυτή είναι πολιτική ωριμότητα και κατανόηση των οικονομικών. Άλλο μισθός, άλλο μπόνους. Αν το μπόνους βάσει στόχων, είναι υπερμέγεθες, είναι πολύ πιθανόν κάποιος να προσπαθήσει να το κατακτήσει με όχι σωστό τρόπο. Ο μισθός, όμως, αφορά στις ικανότητές σου και στο πώς τις αξιολογεί η αγορά. Τα φέρνεις; Τα παίρνεις.
Αυτός ο κανόνας δεν ισχύει μόνο για τα διευθυντικά στελέχη. Ισχύει για ολόκληρη την Ελβετία. Καινούργιο δημοψήφισμα είναι στα σκαριά που ζητάει ο βασικός μισθός να είναι 2500 ελβετικά φράγκα (2033 ευρώ). Το αντέχει η Ελβετική Οικονομία; Πιθανόν. Οι Ελβετοί θα αποφασίσουν, με τη σύνεση και την αίσθηση του κοινού στόχου, που τους διακρίνει. Πάντως τώρα, στην Ελβετία, βασικός μισθός καθορισμένος από τον νόμο δεν υπάρχει. Να η εξαθλίωση των εργαζομένων θα συμπέραινε ένας ορθόδοξος σοσιαλιστής! Χα! Υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις! Ο κατώτατος μισθός για ανειδίκευτους εργάτες κυμαίνεται μεταξύ 1.800 και 3.400 ευρώ ενώ για εξειδικευμένους μεταξύ 2.300 και 4.400 ευρώ τον μήνα! Είπες τίποτα Μηλιέ;
Σε προηγούμενο δημοψήφισμα αποφάσισαν και κάτι άλλο οι Ελβετοί: να συνεχίσουν τα καντόνια να ανταγωνίζονται το ένα το άλλο. Αυτό τους κάνει όλους καλύτερους. Φαντάζεστε να αποφάσιζε η Κορινθία π.χ. να βάλει φόρο μόνο 15% σε φυσικά και νομικά πρόσωπα, αυτό που προτείνει εδώ και δύο χρόνια η "Δημιουργία, ξανά!" και, επίσης, αν η επιχείρηση που θα έφτιαχνες απασχολούσε πάνω από 200 άτομα να σου έκανε και δώρο το οικόπεδο του εργοστασίου, όπως κάνει ο Ερντογάν. Θα εξακολουθούσε να έχει την ίδια ανεργία;
Οι Ελβετοί αυτό κάνουν. Το κάθε καντόνι είναι ελεύθερο να διαμορφώσει οικονομική και κοινωνική πολιτική όπως νομίζει. Οι πολίτες κρίνουν, συναποφασίζουν, μετακινούνται, αλλάζουν δουλειά, αλλάζουν σπίτι, βελτιώνοντας τη ζωή τους και οι πιο πετυχημένες ιδέες γίνονται κτήμα όλων. Γιατί ξέρουν ότι και απασχόληση και βαρβάτους μισθούς και επίπεδο ζωής φέρνει η ανταγωνιστικότητα. Τίποτε άλλο!
Έτσι η Ελβετία για 5 συνεχή χρονιά είναι πρώτη στον κόσμο σε ανταγωνιστικότητα. Η Ελλάδα των πελατειακών σοβιέτ, 96η! Πιο κάτω και από χώρες της υποσαχάριας Αφρικής.
Άντε, καλή βδομάδα με απεργίες, καταλήψεις και διεκδίκηση των κεκτημένων...
Πηγή: marketnews.gr
