Γράμμα από την Περιφέρεια 12/10/2014

Σήμερα ήταν οι εκλογές της ΕΝ.Π.Ε (Ένωσης Περιφερειών Ελλάδος). Και καθώς έχω εκλεγεί εκπρόσωπος της Περιφέρειας Αττικής, έπρεπε να είμαι.

Η πρόσκληση ήταν αυτή:

Η Γενική Συνέλευση της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας, με θέμα «Εκλογή Μελών Διοικητικού και Εποπτικού Συμβουλίου», θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014 και ώρα 08:30 π.μ. στο αμφιθέατρο του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, (Αναστάσεως 2 και Τσιγάντε, Παπάγου, Αθήνα).

Βλαστήμησα βλέποντας το 08:30 το πρωί, κυριακάτικα, αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς: έβαλα το ξυπνητήρι στις 7:15 και ετοιμάστηκα. Επειδή είχε ένα γλυκό πρωινό, πήρα το ποδήλατο. Από το Χαλάνδρι μέχρι την Εθνική Άμυνα είναι μια ωραία, χαλαρή διαδρομή. Έφτασα 8:32. Ερημιά! Κάποιες υπάλληλοι ετοίμαζαν την αίθουσα και κάποιοι τεχνικοί έστηναν τις κάμερες για την κάλυψη. Στο κυλικείο ήταν άλλοι 4-5 από τους σχεδόν 300 συμβούλους που έπρεπε να παρευρεθούν (δεν είναι στάνταρ ο αριθμός, εκλέγεται ένας για κάθε 75.000 κατοίκους).

Κατά τις 9:00 άρχισαν να έρχονται. Μπήκαμε στην αίθουσα στις 10:25. Πρώτο σχόλιο: η καθυστέρηση στην έναρξη ενός προγραμματισμένου γεγονότος είναι εκτός από εξουθένωση για σένα που πήγες στην ωρα σου, ζημιά για την Οικονομία. Χαμένες ανθρωποώρες, που κοστίζουν, ακόμα κι αν τις χάσεις από τον ύπνο. (Θυμάμαι, όταν ζούσα στη Γερμανία: όταν η ώρα έναρξης μιας συναυλίας ήταν 8:00 το βράδυ, οι πόρτες έκλειναν ακριβώς στις 8:00 και οι καλλιτέχνες εμφανίζονταν μισό λεπτό αργότερα.)

Το μοναδικό θέμα της συνέλευσης ήταν οι εκλογές. Αν και είχα τη δυνατότητα, δεν έβαλα υποψηφιότητα. Είναι πολύ μεγάλο το κόστος του χρόνου που χρειάζεται η ενασχόληση με τα κοινά. Την περασμένη Τετάρτη το απόγευμα είχα διοικητικό συμβούλιο σε μια δομή του ΟΚΑΝΑ στην οποία είμαι αντιπρόσωπος της Περιφέρειας. Το Σάββατο είχαμε από τις 10 το πρωί μέχρι τις 4 το απόγευμα συνεδρίαση της Εθνικής Επιτροπής της Δημιουργίας. Την Κυριακή την πέρασα όλη μέρα με την ΕΝΠΕ. Δευτέρα, είναι η συνεδρίαση της επιτροπής της Περιφέρειας για το Περιβάλλον και την Ποιότητα Ζωής στην οποία εξελέγην τακτικό μέλος και την Τρίτη είναι το Περιφερειακό Συμβούλιο. Άπειρες ώρες, ενώ ταυτόχρονα τρέχεις και για τη δουλειά σου! Καταλαβαίνετε πόσο σημαντικό είναι η ώρα έναρξης να είναι ώρα έναρξης.

Οι υποψήφιοι μιλούσαν επί 4 ώρες: ωραίες έννοιες, μεγαλόπνοες πολιτικές, οράματα, οράματα, οράματα. Ούτε ο Ιωάννης της Αποκαλύψεως δεν είχε τόσα. Μίλησα και γω. Ζήτησα λιγότερα συνθήματα και πιο πολλή δουλειά. Λιγότερη πολιτική και περισσότερες μετρήσεις. Στόχοι. Πού είμαστε, πού θέλουμε να πάμε, πόσο χρόνο θα μας πάρει, πόσο θα κοστίσει. Η πολιτική είναι ο τρόπος να παράγεις το βέλτιστο έργο με πόρους πάντα σε στενότητα και πάντα με πίεση χρόνου. Πάντα! Άρα χρειάζεσαι τεχνικές γνώσεις και τεχνικές προτάσεις. Όταν όλα ανάγονται σε... οραματική πολιτική και σε ψευδοϊδεολογικές συγκρούσεις, ο κόσμος πνίγεται με την πρώτη βροχή και τα σκουπίδια τα πετάμε ακόμα σε ανοιχτές χωματερές. Κάπως έτσι ήταν η παρέμβασή μου. Χειροκρότησαν αρκετοί, οι υπόλοιποι με κοιτούσαν με απορία. Κάποιοι σίγουρα θα μουρμούριζαν αυτό που ακούω συχνά στην Περιφέρεια από τους νεοσταλινικούς: “δεν είναι οι άνθρωποι αριθμοί, κύριε Τζήμερε, οι άνθρωποι έχουν ψυχή και θα τσακίσουν την επίθεση του κεφαλαίου!” Ενώ λίγο πιο πριν διαμαρτυρόταν ο ίδιος: γιατί τα δρομολόγια μεταφοράς μαθητών έγιναν από 912, 516;

Κάποτε ήρθε η ώρα της ψηφοφορίας. Κι εκεί έγινε ο χαμός. Η εφορευτική επιτροπή είχε την ευφυέστατη έμπνευση να μας βάλει να ψηφίσουμε με το εξής σύστημα: οι Σύμβουλοι θα περνούσαν ένας ένας μπροστά της, θα έπαιρναν τα ψηφοδέλτια του Διοικητικού Συμβουλίου θα πήγαιναν στο παραβάν θα τα έβαζαν στον φάκελο, θα επέστρεφαν στην επιτροπή, θα έριχναν τον λευκό φάκελο στην κάλπη του Διοικητικού Συμβουλίου μετά θα έπαιρναν τα άλλα ψηφοδέλτια για το Εποπτικό Συβούλιο, θα ξαναπήγαιναν στο παραβάν, θα ξαναγυρνούσαν στην εφορευτική θα έριχναν τον κίτρινο φάκελο στην άλλη κάλπη για το Εποπτικό Συμβούλιο! Το ίδιο θα έκανε ο επόμενος…

Όταν λοιπόν ακούστηκε “ξεκινάει η ψηφοφορία” μαζεύτηκαν όλοι και έκαναν μια μεγαλειώδη ουρά. Κι αντί να ανεβαίνει στο πλατώ της επιτροπής ένας ένας, ανέβηκαν καμμιά 30ριά. Κι άλλοι 30 από πίσω ορθοστασία περιμένοντας. Πηγαίνω στην εφορευτική επιτροπή. Τους λέω ότι έτσι θα τελειώσουμε το βράδυ. Πείτε σε όλους να καθήσουν στα έδρανα και να ετοιμάσουμε 5 άτομα - δηλώνω εθελοντής - τα πακέτα με τα ψηφοδέλτια να τα μοιράσουμε σε όλους. Να τα βάλουν στον φάκελο ο καθένας, χωρίς να στέκονται στην ουρά και απλώς να έρθουμε να τα ρίξουμε στην κάλπη. Με λίγη προσπάθεια τους έπεισα. Παίρνει λοιπόν το μικρόφωνο ο πρόεδρος της εφορευτικής και λέει, καθήστε όλοι κάτω και θα έρθουμε να σας μοιράσουμε τα ψηφοδέλτια και τους φακέλους. Προς στιγμήν φάνηκε ότι η κοινή λογική θριάμβευσε. Αμ δε! Διαμαρτυρήθηκαν οι πρώτοι της ουράς: κι εμείς τώρα που φτάσαμε να πάρουμε τα ψηφοδέλτια θα πάμε πίσω; Δεν πάμε! Αθάνατη Ελλάδα! Ωραία, αντιπροτείνω για να το σώσω, οι πρώτοι δέκα μένουν εκεί που είναι, αλλά από τον ενδέκατο στην ουρά και πίσω κάθεστε στα έδρανα. Πήγε να το επαναλάβει ο πρόεδρος από το μικρόφωνο! Δεν τον άφησαν. Εδώ θέλουμε, στην ουρά!

Κι έτσι περιμέναμε άλλες 3 ώρες μέχρι να ψηφίσουν όλοι με την παραπάνω πρωτοποριακή διαδικασία, στημένοι στην ουρά. Η ουρά φαίνεται ότι είναι πια στο DNA του Έλληνα. Αν δεν βγάλει φλεβίτη, δεν το φχαριστιέται. Τι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες και ξενερωσιές. Εκεί, όρθιος, να σπρώχνεις και να σπρώχνεσαι, να τσακώνεσαι με τις «σφήνες»: πού πάτε κύριε, εγώ ήμουν πριν από σας... να σταυρώνεις τα χαρτιά, να σαλιώνεις τον φάκελο, να κρατάμε τις παραδόσεις!

Αυτοί οι άνθρωποι θα οργανώσουν τη σύγχρονη Ελλάδα, όταν δεν μπορούν να οργανώσουν μια ψηφοφορία που να κρατάει λιγότερο από 10 ώρες;

Το ευχάριστο ήταν ότι συνάντησα Συμβούλους υποστηρικτές της Δημιουργίας σε όλες τις Περιφέρειες: σας ακούμε, μας εκφράζετε, συνεχίστε έτσι. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα, κάρτες, συμφωνήσαμε να μείνουμε σε επαφή. Η αυτοδιοίκηση είναι από μόνη της ένα δίκτυο. Είμαστε πολλοί, αλλά ακόμα ανοργάνωτοι.