GR
EN 
Aς πούμε ότι ο γιος σας είναι αστυνομικός. Κάνει μπλόκο σε δύο άτομα με μηχανή, εκείνα δεν σταματούν, αναπτύσσουν ταχύτητα και φεύγουν. Τι πρέπει να κάνει ο αστυνομικός; Προφανώς να τους κυνηγήσει και να τους σταματήσει. Τη στιγμή που τους κυνηγάει, είναι δυνατόν να ξέρει ποιοι είναι αυτοί οι δύο, για ποιον λόγο δεν σταμάτησαν και τι κουβαλάν μαζί τους; Μπορεί να είναι δύο αθώοι πιτσιρικάδες που είχαν την άτυχη έμπνευση για μια “κουζουλάδα”. Μπορεί όμως να είναι οπλισμένοι κακοποιοί και να γυρίσουν να «θερίσουν» τον γιο σας, όπως συνέβη αρκετές φορές μέχρι τώρα, σε παιδιά άλλων, που ούτε τα θυμόμαστε. Η καταδίωξη δεν γίνεται χωρίς κίνδυνο, ούτε από τη μία ούτε από την άλλη πλευρά.
Ένας που τρέχει πάνω σε μηχανή είναι ευάλωτος. Και, μη σταματώντας για έλεγχο, ήδη παράνομος. Και στα λάστιχα να πυροβολήσει ο αστυνομικός, η μηχανή θα ανατραπεί. Έτσι στην Κρήτη, η καταδίωξη κατέληξε σε βαρύ τραυματισμό δύο νέων. Κι άρχισαν τα γνωστά όργανα: οι μπάτσοι, οι αλήτες, οι δολοφόνοι…
Όλοι μας πονάμε όταν δύο εικοσάχρονα τραυματίζονται για το τίποτε. Αν, όμως, η σκηνή γίνονταν αλλιώς; Θα πονούσαμε το ίδιο, αν τα παιδιά στο νοσοκομείο ήταν οι αστυνομικοί; Ή τους έχουμε αναλώσιμους με 700 ευρώ τον μήνα, να παίζουν κορώνα γράμματα τη ζωή τους για να τους βρίζουμε κι από πάνω; Πώς φανταζόμαστε το έργο ενός αστυνομικού, όταν καλείται να συλλάβει έναν κακοποιό; “Παρακαλώ πολύ, αγαπητέ κακοποιέ, αν είχατε την ευγενή καλοσύνη, μήπως θα μπορούσατε να μου προτάξετε τα χέρια σας, για να σας φορέσω χειροπέδες;” Δείτε πώς επεμβαίνουν οι αστυνομικοί στις ΗΠΑ, όταν κάποιος προσπαθεί να ξεφύγει από μπλόκο. Δεν είναι λίγες οι φορές που η καταδίωξη καταλήγει ακόμα και σε θάνατο του καταδιωκόμενου. Κι αν δεν ήταν κακοποιός, αλλά ένας αθώος έφηβος που έκανε την επανάστασή του; Τότε είναι κρίμα, πολύ κρίμα, αλλά υπάρχει τρόπος ο αστυνομικός να το ξέρει αυτό τη στιγμή που μια μοτοσυκλέτα περνάει “σφαίρα” από το μπλόκο;
Φυσικά, και στην αστυνομία υπάρχουν ψευτόμαγκες και εν δυνάμει δολοφόνοι. Φυσικά, και η αστυνομία ευθύνεται για βιαιοπραγίες και για “ζαρτινιέρες”. Αλλά δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί έτσι, όπως δεν είναι όλοι οι μηχανόβιοι ανυπότακτοι. Ούτε η αστυνομία είναι ο αποκλειστικός χώρος που ευδοκιμεί η “μαγκιά”. Το μετεμφυλιακό σύνδρομο, που ήθελε την αστυνομία εχθρό του λαού, είναι θανατηφόρα επικίνδυνο, κυριολεκτικά. Οι δύο νεαροί που δεν σταμάτησαν, τι εκπαίδευση νομίζετε ότι πήραν σχετικά με τη σχέση πολίτη – αστυνομίας; Τη στιγμή που ο οδηγός αγνόησε το σήμα και άνοιξε το γκάζι, ποιες αξίες πάλεψαν στο μυαλό του; Σε ποια φάση της ζωής του, με ποιες παραστάσεις, ένοιωσε να γοητεύεται από τον ρόλο του, στιγμιαία έστω, παράνομου; Όλοι εσείς που τόσο εύκολα βγάζετε συμπεράσματα, αν είσαστε στη θέση του αστυνομικού τι θα κάνατε; Αν είσαστε η μάνα του αστυνομικού τι θα του λέγατε;
Τα προβλήματα δεν λύνονται ούτε με κατάρες, ούτε με ευχές. Και το να παίρνουμε μόνιμα μια θέση κατηγόρων ή υπερασπιστών δεν βοηθάει να δούμε τους πραγματικούς λόγους που οδήγησαν δύο νέα παιδιά στο νοσοκομείο, που είναι:
- η έλλειψη παιδείας
- ο κατακερματισμός της κοινωνίας μας σε συντεχνίες εχθρικές μεταξύ τους
- η έλλειψη εκπαίδευσης και μέσων στην αστυνομία
- η “δημοσιογραφία” που μόνιμα εξάπτει τα πάθη, για να προσελκύσει περισσότερους αναγνώστες, ακροατές, τηλεθεατές μήπως “τσιμπήσει” καμιά διαφημισούλα.
Ναι, πρέπει η αστυνομία να είναι εκπαιδευμένη, εξοπλισμένη και να λειτουργεί όσο πιο “χειρουργικά” γίνεται, αλλά πρέπει και οι πολίτες να ξέρουν τις υποχρεώσεις τους και οι γονείς και οι δάσκαλοι των νέων πολιτών να τους μυούν στις αρχές της δημοκρατίας. Και πρέπει επίσης οι “λειτουργοί” των μέσων ενημέρωσης να ξαναμάθουν τι σημαίνει αντικειμενικότητα, σοβαρότητα, κριτική σκέψη. Γιατί, όλα ιδέες είναι. Αλλά οι ιδέες μπορούν και να σώσουν και να σκοτώσουν. Αρκετά δεν υποφέραμε διαλέγοντας το δεύτερο;
