Θυμάμαι τα δημοσιεύματα στον Τύπο το περασμένο καλοκαίρι σχετικά με τη λύση που αποφασίστηκε για την παραπαίουσα - μετά το PSI - Αγροτική Τράπεζα και τις «θυελλώδεις» αντιδράσεις της αντιπολίτευσης. Δεν ξέρω αν αυτή ήταν η καλύτερη λύση κι αν η Τράπεζα θα μπορούσε να σταθεί από μόνη της. Δεν ξέρω πολλά ακόμα, αφού η κίνηση της Κυβέρνησης ήταν αστραπιαία και αιφνιδιαστική, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει δώσει όλες τις λεπτομέρειες. Η ίδια τακτική -με υπαναχωρήσεις- και στην υπόθεση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.

Ξέρω όμως, οτι το ελληνικό κράτος όποτε «έκανε τον επιχειρηματία» απέτυχε παταγωδώς. Οτι σχεδόν ποτέ δεν είχε ένα σχεδιασμό μακροπρόθεσμο και σχεδόν πάντα τρέχει πίσω από τις εξελίξεις. Οτι ποτέ δεν μπήκε στο κόπο να ενημερώσει ειλικρινά και να εξηγήσει δημόσια για την αναγκαιότητα μιας απόφασης –υπόθεση ΧΥΤΑ Κερατέας- ώστε να έχει την κοινωνική συναίνεση. Οτι τις μεγάλες και προοδευτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις τις αποφεύγει επιμελώς. Ότι η Αγροτική Τράπεζα είχε χορηγήσει πολλά –χωρίς εγγυήσεις- δάνεια στα κόμματα τα τελευταία χρόνια. Οτι το κόστος αυτής της λύσης θα φορτωθεί στο δημόσιο χρέος για να πληρωθεί από την επόμενη γενιά ελλήνων.

Ξέρω επίσης, οτι οι «θυελλώδεις» αντιδράσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης ήταν και είναι υποκριτικές. Οτι για να κερδίσουν στο διαγωνισμό του λαϊκισμού επενδύουν στην ευκολία της ανέξοδης καταγγελίας. Οτι ποτέ κι αυτοί δεν μπήκαν στον κόπο να αντιπροτείνουν λύσεις, ούτε να ενημερώσουν ειλικρινά και να εξηγήσουν δημόσια για τις αντιπροτάσεις τους. Οτι με ακριβώς τον ίδιο τρόπο και την ίδια φρασεολογία αντέδρασαν σε αντίστοιχες περιπτώσεις του πρόσφατου παρελθόντος (Ολυμπιακή, ΟΤΕ, Cosco-ΟΛΠ), και αφού δεν δικαιώθηκαν από τις εξελίξεις, ούτε αναθεώρησαν την τακτική τους ούτε μπήκαν στον κόπο να απολογηθούν για την εσφαλμένη τακτική που ακολούθησαν.

Όλο αυτό, το παλαιοκομματικό σύμπλεγμα της Μεταπολίτευσης, έχει πλέον χρεοκοπήσει και δε μπορεί να δώσει λύσεις στα νέα προβλήματα. Έναν άλλο πολιτικό πολιτισμό έχει ανάγκη η χώρα. Η δημόσια εκφρασμένη πολιτική κουλτούρα και οι θέσεις της «Δημιουργία, ξανά!» είναι το αντίδοτο στην αδιαφάνεια, το λαϊκισμό και την υποκρισία. Πρεσβεύει το αυτονόητο, ενισχύει την πολιτική των συνεργασιών και υιοθετεί τον καθαρό δημόσιο λόγο απαλλαγμένο από στείρες αρνήσεις, τυφλές αντιδράσεις και λαϊκισμούς. Γι' αυτό άλλωστε είμαι κι εγώ εδώ!

(12-02-2013 / Ο Πάνος Κοσμόπουλος είναι Μέλος της "Δημιουργία, ξανά!")

Πηγή φωτογραφίας: www.unprofound.com