Το κράτος της μεγάλης διαρροής

Ο κατάλογος είναι ατέλειωτος. Από τον Οκτώβριο του 2009, που ενέσκηψε η κρίση και κατέρρευσε η πλαστή μας ευημερία, συνεχώς αναδύονται πληροφορίες για «τρύπες» σε όλο το μήκος και πλάτος του κράτους. Αποτέλεσμα, η διαρροή δημόσιων πόρων είτε προς αντιπαραγωγικές οδούς είτε για άνομο ιδιωτικό όφελος. Και συνεχίζουν να διαρρέουν μετά από τρεις δανειακές συμβάσεις και σχεδόν 5 χρόνια βαθιάς ύφεσης: σε υπερτιμημένα δημόσια έργα, σε αδιαφανείς προμήθειες του Δημοσίου, σε οργανισμούς "φίλων και ημετέρων", σε εικονικές υπερωρίες, σε χρυσοπληρωμένες επιτροπές, σε χαριστικά επιδόματα, σε κρατικοδίαιτες ΜΚΟ.

Σε αναιτιολόγητα επιδόματα πρόνοιας (αφοπλιστική η ομολογία της υπεύθυνης  Νοσοκομείου σε νησί του Αιγαίου, ότι για χρόνια «ενέκρινα επιδόματα τυφλότητας μόνο με κοινωνικά κριτήρια»!), σε συντάξεις μαϊμού χιλιάδων ανύπαρκτων συνταξιούχων, σε «παραμάγαζα» των ΔΕΚΟ και ΟΤΑ, σε Ασφαλιστικούς Οργανισμούς. Κι όσο ανακατεύεται ο βούρκος αναδύονται περισσότερα. Είναι ανησυχητικό το γεγονός, οτι τέτοια φαινόμενα υπεξαίρεσης και διαφθοράς παρουσιάζονται ακόμα και σε χώρους όπου η ακεραιότητα και το καθήκον είναι ψηλά στον κατάλογο των αξιών, όπως της Εκπαίδευσης, της Υγείας, των Ενόπλων Δυνάμεων και των επίσημων και ανεπίσημων εκκλησιαστικών φορέων.

Διαρκές ζητούμενο, το αναπτυξιακό κράτος

Για την έξοδο από την κρίση χρειάζεται άμεση επανεκκίνηση της οικονομίας, ώστε να επανέλθει η χώρα σε τροχιά ανάπτυξης. Όχι βέβαια, ανάπτυξη εξαγορασμένη με δανεικά. Όμως, ανάπτυξη αποκλείεται να υπάρξει με ένα αδηφάγο, δυσκίνητο, διάτρητο και αναποτελεσματικό κράτος που συνεχίζει να σωρεύει χρέος. Ο δημόσιος τομέας οφείλει να είναι όσο πιο στενός γίνεται. Δεν θέλουμε ένα κράτος-επιχειρηματία. Πόσες ακόμα τραγικές συνέπειες πρέπει να υποστούμε, για να καταλήξουμε στη διαπίστωση ότι το ελληνικό κράτος απέτυχε όποτε «έκανε τον επιχειρηματία»; Οι κύριες αιτίες αυτών των φαινομένων διαφθοράς στη δημόσια διοίκηση ήταν και παραμένουν η άλωση του κράτους από το εκάστοτε κυβερνών κόμμα, η έλλειψη πολιτικής βούλησης και η απουσία ή η παράκαμψη των ελέγχων και των διαδικασιών λογοδοσίας.

Διαφάνεια και λογοδοσία παντού

Πρέπει να θεσπιστεί πλήρης διαφάνεια, για κάθε λεπτό του € που δαπανά το Δημόσιο με ανάρτηση στο διαδίκτυο κάθε δαπάνης σε πραγματικό χρόνο, κάθε φορέα που διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα ή περιουσία. Το πρόγραμμα ΔΙΑΥΓΕΙΑ, που έχει θεσπιστεί γι’ αυτό το σκοπό, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Χρειάζεται ισχυροποίηση και βελτιώσεις για να μην καταλήξει διακοσμητικός θεσμός όπως το «πόθεν έσχες». Η απλούστευση και η μηχανοργάνωση των γραφειοκρατικών διαδικασιών όλου του δημοσίου παραμένει ως ευχολόγιο ανάμεσα στα γραμμές των προεκλογικών προγραμμάτων των κομμάτων εξουσίας και στις σελίδες των ομιλιών των αρχηγών τους που εκφωνούνται από τα μπαλκόνια.

Παράλληλα, πρέπει άμεσα να θεσπιστούν διαδικασίες όπως: να επιτρέπεται η παγίδευση των υπόπτων για χρηματισμό δημοσίων λειτουργών (με το ισχύον πλαίσιο, η μαγνητοσκόπηση δημόσιου λειτουργού που εκβιάζει δε λαμβάνεται υπ’ όψιν!) και να παρέχεται ασυλία σε όποιον καταγγέλλει αποδεδειγμένο χρηματισμό κρατικού λειτουργού. Και η ευθύνη για τα κακώς κείμενα να βαρύνει το δημόσιο λειτουργό εφ' όρου ζωής. Η γενικευμένη χρήση της Πληροφορικής σε όλη τη δημόσια διοίκηση θα διαγράψει «με μία κίνηση» τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά συγχρόνως, καθώς θα προστατεύεται ο πολίτης αφού δεν θα έρχεται σε προσωπική επαφή με το δημόσιο υπάλληλο. Όλα να διεκπεραιώνονται με υποβολή των στοιχείων ηλεκτρονικά. Γιατί, ως γνωστόν, «oι υπολογιστές δε λαδώνονται».

Ο Πάνος Κοσμόπουλος είναι Μέλος της "Δημιουργία, ξανά!"

( Περισσότερα: Οι Θέσεις της "Δημιουργία, ξανά!" )

Πηγή φωτογραφίας: www.unprofound.com