Χαρακτηριστικό είναι ότι σύμφωνα με τελευταίες έρευνες ένα 50% των ασφαλισμένων στον ΟΑΕΕ έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές ενώ το κράτος το μόνο που κάνει είναι να απειλεί με κατασχέσεις. Το τελευταίο είναι μάλιστα ενδεικτικό της απίστευτης απομόνωσης της κυβέρνησης από την στυγνή πραγματικότητα. Διαλέγουν τον δρόμο της επιμονής σε πολιτικές που είναι εκ των πραγμάτων λανθασμένες και συμβάλλουν επι σειρά ετών στην οικονομική ανάπτυξη και την αύξηση των θέσεων εργασίας στην γειτονική Βουλγαρία… 

Πρέπει να είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που ο επιχειρηματίας φορολογείται τόσο βάναυσα από το κράτος στην προσπάθεια του να αναστήσει την μικρή του επιχείρηση και να συμβάλει στην ανάπτυξη της χώρας. Το 2009 λίγο πρίν το ξέσπασμα της κρίσης οι εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία ανέρχονταν στα 17 Δις Ευρώ περίπου ενώ το κράτος χρηματοδοτούσε τα ασφαλιστικά ταμεία επι πλέον με άλλα 15 δις από τον κρατικό προυπολογισμό δηλαδή από τους φόρους μας. Αυτά τα χρήματα τα οποία αφαιρούνταν από την ιδιωτική οικονομία σε ετήσια βάση συνολικά αντιστοιχούσαν (τον καιρό εκείνο) στον μισό προυπολογισμό του κράτους ο οποίος εξαφανίστηκε μέσα στην χοάνη ενός διεφθαρμένου και άδικου συνταξιοδοτικού συστήματος το οποίο ευνοούσε τις προηγούμενες γενιές υπέρμετρα και δυσανάλογα με την προσφορά τους. Αντίστοιχα επιφύλασσε για τις παρούσες γενιές μοναχά δυσβάστακτες υποχρεώσεις παρέχοντας τους παράλληλα ψίχουλα.

Με το ξέσπασμα της κρίσης οι αδυναμίες του συστήματος φάνηκαν για τα καλα καθώς το σπάσιμο της φούσκας και η διάλυση του οικονομικού μοντέλου που ήταν βασισμένο στον συνεχή κρατικό δανεισμό και στην κατανάλωση εισαγομένων προιόντων έφερε ανατροπές που ήταν αναμενόμενες καθώς ο Ελληνικός παραγωγικός ιστός είχε αποδεκατιστεί και η αγροτική παραγωγή βασιζόταν στις επιδοτήσεις. Αποτέλεσμα ήταν η αθρόα έξοδος χιλιάδων επιχειρήσεων σε γειτονικές χώρες με πιο φιλικό περιβάλλον και χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές ενώ πίσω στην Ελλάδα η ανεργία κάλπαζε με πρωτοφανείς ρυθμούς.

Είναι λανθασμένη η αντίληψη ότι οι ασφαλιστικές εισφορές που πληρώνουν οι εταιρείες δεν υπάγονται στους φόρους αλλά θα επιστραφούν στον εργαζόμενο με την μορφή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και συντάξεων καθώς δεν υπάρχει ίχνος ανταποδοτικότητας. Το κράτος μπορεί να τις αυξήσει κατά βούληση όπως κατά βούληση δύναται να μειώσει την σύνταξη ή να αυξήσει την οικονομική συνεισφορά του ασφαλισμένου στην περίθαλψη του. Στον κρατικό προυπολογισμό οι ασφαλιστικές εισφορές εκλαμβάνονται σαν κρατικό έσοδο ίδιο με την φορολογία. Ουσιαστικά δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν επιπλέον φόρο που πρέπει να πληρώσει ο επιχειρηματίας ο οποίος επιθυμεί να απασχολήσει προσωπικό.

Οι υπέρογκες εισφορές επίσης συμβάλλουν και στην μείωση των ιδίων των εσόδων του κράτους κάτι που μυωπικά οι κυβερνήσεις και η τρόικα παραβλέπουν και αντί αυτού επιμένουν στις ίδιες καταστροφικές πολιτικές. Λιγότερες δουλειές σημαίνει και λιγότερες εισφορές. Με 600.000 νέους ανέργους έχουμε μείωση των εισφορών που προέρχονται από την ιδιωτική οικονομία περισσότερο από το μισό εάν συμπεριληφθούν οι μειώσεις μισθών.

Το συμπέρασμα εκ των παραπάνω είναι ότι οι εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία αποτελούν ένα ακόμη αντικίνητρο για να απασχολήσει κανείς προσωπικό και η συμβολή τους στην αύξηση της ανεργίας είναι τεράστια. Ο μέσος εργαζόμενος κοστίζει μισό μισθό επιπλέον σε μια επιχείρηση – από το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη εάν συμπεριληφθούν και τα δώρα – ενώ η σύγκριση με τις γειτονικές χώρες είναι αμείλικτη. Επίσης ο επιτηδευματίας υποχρεώνεται να πληρώσει εισφορές που ισούνται με τον μισό βασικό μισθό μηνιαίως εάν επιθυμεί να διατηρήσει την δραστηριότητα του, και αυτό ισχύει είτε μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά είτε όχι. Χαρακτηριστικό είναι ότι σύμφωνα με τελευταίες έρευνες ένα 50% των ασφαλισμένων στον ΟΑΕΕ έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές ενώ το κράτος το μόνο που κάνει είναι να απειλεί με κατασχέσεις. Το τελευταίο είναι μάλιστα ενδεικτικό της απίστευτης απομόνωσης της κυβέρνησης από την στυγνή πραγματικότητα. Διαλέγουν τον δρόμο της επιμονής σε πολιτικές που είναι εκ των πραγμάτων λανθασμένες και συμβάλλουν επι σειρά ετών στην οικονομική ανάπτυξη και την αύξηση των θέσεων εργασίας στην γειτονική Βουλγαρία… Για τον Ελληνικό λαό όμως οι πολιτικές αυτές επιφυλάσσουν περισσότερη φτώχεια και ανέχεια όπως και αιμορραγία έμπειρου και άξιου εργατικού δυναμικού στο εξωτερικό.

Εμείς στην Δημιουργία Ξανά! απαιτούμε την άρση των αντικινήτρων για την επιχειρηματικότητα εδώ και τώρα. Αυτό περιλαμβάνει την δραστική μείωση των ασφαλιστικών εισφορών αν όχι την κατάργηση τους. Οι ασφαλιστικές εισφορές δεν είναι ανταποδοτικές καθώς προσφέρουν ψίχουλα στον εργαζόμενο και στον επιτηδευματία σε σχέση με το τεράστιο κόστος με το οποίο τον επιβαρύνουν. Είναι άδικες καθώς αφαιρούν πολύτιμους πόρους από την οικονομία, ροκανίζουν το εισόδημα του εργαζόμενου και καταρρακώνουν τα όνειρα των νέων για πρόοδο, ευημερία, οικογενειακή ανεξαρτησία.

Ο Ελληνας δεν έχει να περιμένει τίποτα από αυτούς που τον έφεραν στην δυστυχία και στην ανέχεια. Η χώρα μας πρέπει να μπεί στον δρόμο της ανάπτυξης και της ευημερίας άμεσα γιατί οι νέοι δεν αντέχουν να περιμένουν άλλο. Η δημιουργικότητα τους πρέπει να διοχετευτεί στην οικονομία. Τα όνειρα τους πρέπει να γίνουν κίνητρα για την πρόοδο. Για να γίνει αυτό όμως πρέπει να αρθούν άμεσα τα βάρη και οι αγκυλώσεις που μας επέβαλε ο παλαιοκομματισμός της μεταπολίτευσης τις τελευταίες δεκαετίες. Δεν θα μας βάλουν στον δρόμο της ευημερίας οι ίδιοι που μας έφεραν στην ανέχεια. Πρέπει εμείς οι καθημερινοί άνθρωποι, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, μόνοι μας να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να στηρίξουμε αυτούς που ταυτίζονται με εμάς, με τις ελπίδες μας και με τα όνειρα μας. Με κάθε τρόπο.