GR
EN “Όσο πιο ψηλά φτάνει η μαϊμού τόσο φαίνεται ο κώλος της” λέει μια γνωστή παροιμία. (Να με συμπαθούν οι φανατικοί της πολιτικής ορθότητας, αυτό λέει η παροιμία, δεν λέει “πισινός”.) Βέβαια, αν το δεις από την πλευρά της μαϊμούς δεν είναι πρόβλημα, καθώς η έννοια της αιδούς δεν “παίζει” στην κοινωνία των μαϊμούδων. Αλλά ούτε και τα υπόλοιπα ζώα που βρίσκονται σε χαμηλότερο (οπτικό) επίπεδο φαίνεται να ενοχλούνται από την έκθεση των οπισθίων της μαϊμούς.
Το πρόβλημα υπάρχει στις ανθρώπινες κοινωνίες, ανάμεσα στους μαϊμουδίζοντες και τους άλλους. Στην περίπτωση των μαϊμουδιζόντων, το αποτέλεσμα της έλλειψης αυτογνωσίας είναι το ρεζίλεμα, καθώς οι ανοησίες που μέχρι πρότινος έλεγαν στον στενό τους κύκλο γίνονται ευρύτερα γνωστές. Βέβαια, όποιος δεν έχει την αίσθηση του γελοίου δεν αντιλαμβάνεται πότε βρίσκεται σε κατάσταση παρόμοια με της μαϊμούς, οπότε λίγο τον νοιάζει το να γελούν οι άλλοι εις βάρος του. Μολονότι εξευτελίζεται, ο ίδιος περνάει καλά – προφανώς αυτή η μορφή κοινωνικού και πολιτικού αυτισμού είναι ένας μηχανισμός με τον οποίο η φύση προστατεύει τα διανοητικώς λιγότερο προικισμένα μέλη της, και θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι γενικά λειτουργεί.
Στην περίπτωση όμως του εν λόγω κυρίου το ρεζίλεμα δεν είναι προσωπική του υπόθεση. Είναι υπουργός και αυτά που λέει, αυτός και η παρέα του, έχουν οδηγήσει τη χώρα στο ρόλο του διεθνούς γελωτοποιού. Κι αυτή είναι η λιγότερο οδυνηρή παρενέργεια της ανόδου του ακροδεξιοαριστερού συμφύρματος στην εξουσία. Η πιο σημαντική είναι η διεθνής απομόνωση της χώρας, η κατάπτωσή της σε καθεστώς πλήρους ανυποληψίας, και η επερχόμενη, ασύντακτη πλέον, χρεοκοπία.
Στην συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ, ο μέντορας του γραφικού “τυμπανιστή” που υποδύεται τον πρωθυπουργό, υπουργός Επικρατείας κ. Φλαμπουράρης περιέλαβε στους συμμάχους των Γερμανών στον Β’ Π.Π. και τους… Πολωνούς! Και μάλιστα τους ανέφερε ως τον έναν από τους δύο συμμάχους του Χίτλερ – ο άλλος ήταν η… Αυστρία. Δύο στα δύο πέτυχε! Ούτε η Πολωνία ήταν σύμμαχος, ούτε η Αυστρία, η οποία μετά το “άνσλους” ήταν υπό γερμανική κατοχή, άρα ο όρος “σύμμαχος” είναι αδόκιμος. Σύμμαχοι στην Ευρώπη ήταν η Ιταλία, η Ουγγαρία, η Ρουμανία, η Κροατία, η Βουλγαρία, η Σλοβακία και η συμπολεμούσα (τους Σοβιετικούς) Φινλανδία. Ούτε μία, ούτε δύο. Επτά χώρες τις οποίες ο… ιστοριοδίφης (ή μήπως ιστοριο-φίδης;) υπουργός, απλώς ξέχασε! Δεν είναι ένα οποιοδήποτε λάθος. Η επίθεση του Χίτλερ στην Πολωνία σήμανε την έναρξη του πολέμου, τα στρατόπεδα του Άουσβιτς και της Τρεμπλίνκα είναι από τα πιο γνωστά κολαστήρια της “τελικής λύσης”, και τα γκέτο της Βαρσοβίας και της Κρακοβίας από τις πιο μελανές σελίδες της ιστορίας. Το δράμα της Πολωνίας έχει δώσει υλικό για συγκλονιστικά ντοκιμαντέρ αλλά και ταινίες, όπως ο “Πιανίστας”, η “Λίστα του Σίντλερ” και η “Ζωή σ’ ένα βάζο”. Για όλα αυτά, ο μέντορας του πρωθυπουργού είχε πλήρη άγνοια.
Το να μην ξέρεις θεμελιώδη γεγονότα του Β’ Π.Π. είναι μια έλλειψη που δεν συγχωρείται σε ακαδημαϊκό πολίτη! Ούτε καν σε μαθητή Γυμνασίου! Δικαίως οι σχολιαστές του διαδικτύου το επεσήμαναν και το “καταχέριασαν” δεόντως, σε αντίθεση με την ένοχη σιωπή των “γνωστών” δημοσιογράφων. Μέχρι κι ο πάντα διαβασμένος, αλλά απροκάλυπτα συστημικός συνομιλητής του κ. Φλαμπουράρη, Παύλος Τσίμας το άφησε να περάσει “στο ντούκου”, εφαρμόζοντας μία κακώς ενοούμενη αντίληψη σεβασμού του φιλοξενούμενου (αντίληψη που λειτουργεί εντελώς επιλεκτικά – άλλους φιλοξενούμενους που δεν λένε το “ποίημα” του λόμπυ της δραχμής τούς κάνουμε “κιμά” από το πρώτο λεπτό, ή τους έχουμε μόνιμα αποκλεισμένους…), παραβλέποντας ότι όλη η συζήτηση αναφερόταν ακριβώς στο τι έγινε στον Β’ ΠΠ! Ο υπουργός, λοιπόν, που ανέλαβε να μας πείσει για τα ιστορικά δίκαια του πολέμου απέδειξε ότι αγνοεί ουσιώδη, αλλά και παγκοίνως γνωστά, κεφάλαιά του!
Αυτό όμως που ήταν το πιο ανατριχιαστικό ελέχθη λίγο πριν. Ο στόχος του κ. Φλαμπουράρη και του γραφικού “τυμπανιστή”, με την ανακίνηση του θέματος των πολεμικών αποζημιώσεων, είναι (μεταφέρω αυτολεξεί, από την ασύντακτη εκφορά λόγου του, από το 30:03):
“…να επαναφέρουμε στις μνήμες των Ελλήνων και των Ευρωπαίων, αλλά και… των πολιτών, έτσι… να επαναφέρουμε τις μνήμες, κάποια πράγματα τα οποία έχουν γίνει και από τα οποία απορρέουν κάποιες υποχρεώσεις οι οποίες δεν πρέπει να ξεχνιώνται. Κι όχι μόνο δεν πρέπει να ξεχνιώνται, α… όχι μόνο δεν πρέπει να ξεχνιώνται… αλλά δεν πρέπει να γίνονται και επιθετικές… έτσι… εεε… πρωτοβουλίες οι οποίες είναι και σε μεγάλο βαθμό υποτιμητικές και για τους Έλληνες πολιτικούς και για τους Έλληνες πολίτες".
Απίστευτο; Θέλει, ο ανιστόρητος, να επαναφέρει στη μνήμη των Ευρωπαίων πολιτών όλα αυτά που θέλησε η ίδια η Ευρώπη να ξεχάσει, γι’ αυτό ξεκίνησε να χτίζει την ευρωπαϊκή ιδέα. Με τους νεκρούς του πολέμου ακόμα άταφους και τα ερείπια να καπνίζουν. Τώρα, μετά από 70 χρόνια, μια Ελλάδα που δεν έχει να πληρώσει τους μισθούς και τις συντάξεις αυτού του μήνα, που είναι με το ενάμισυ πόδι έξω από το ευρώ και στα πρόθυρα ασύντακτης χρεοκοπίας, με διαλυμένες την παραγωγική μηχανή και τη Δημόσια Διοίκηση, αποφασίζει να πάει κόντρα, όχι στη Γερμανία, αλλά στην ίδια την ιδέα της Ε.Ε. και να αρχίσει να υπενθυμίζει τι έκαναν οι παππούδες των μεν στους παππούδες των δε. Φανταστείτε να το πετύχει και να φουντώσουν πανευρωπαϊκά οι προσφυγές και οι δικαστικές μάχες. Τα χωριά των 20.000.000 Σοβιετικών νεκρών (είχαν κι αλλού τα Δίστομά τους) να πηγαίνουν στα πλημμελειοδικεία της περιοχής τους τα οποία να επιδικάζουν αποζημιώσεις και να αρχίσουν οι κατασχέσεις εκατέρωθεν, καθώς τις ίδιες προσφυγές θα κάνουν οι κάτοικοι της Δρέσδης και των άλλων βομβαρδισμένων γερμανικών πόλεων ή οι γερμανόφωνοι που υπέστησαν εθνοκάθαρση από τις σοσιαλιστικές “δημοκρατίες” μετά τον πόλεμο ή οι Τσάμηδες, ας πούμε.
Οι Καμμένοι της Ευρώπης να διδάσκουν στα σχολεία το μίσος, και στο διαδίκτυο οι πολίτες να αλληλοβρίζονται σε όλες τις γλώσσες ανάλογα με το τι έκανε ο παππούς του καθενός 70 χρόνια πριν! Ένα δείγμα του τι σημαίνει αναζωπύρωση παθών το είχαμε μεταξύ Σέρβων και Κροατών στον (απίστευτο!) εμφύλιο πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας. Το ξεχάσαμε τόσο γρήγορα; Κι από πάνω θεωρεί, ο απίθανος, επιθετική ενέργεια το να αρνείται η Ε.Ε. να μας δανείζει εσαεί χρηματοδοτώντας 50άρηδες συνταξιούχους, προσλήψεις κομματικών στρατών και προνόμια ευνοημένων συντεχνιών.
Το να είναι λοιπόν, όλοι τους, τραγικά αμόρφωτοι είναι το λιγότερο. Το χειρότερο είναι ότι πρόκειται για ακραία επικίνδυνους. Η ερμηνεία του σημερινού κόσμου με τα θεωρητικά εργαλεία του 19ου αιώνα δεν αφορά, απ’ ό,τι βλέπουμε, μόνο την οικονομία. Αφήνει χούι. Που η κυβερνητική “μαϊμού” δεν αντιλαμβάνεται. Θα τους αφήσουμε να συνεχίζουν να διασύρουν τη χώρα; Θα τους αφήσουμε να τη σύρουν σε μια ακόμα τραγωδία, όπως αμέσως μετά τον πόλεμο, οι πολιτικοί πρόγονοί τους; Αν είναι να ανοίξει τα παλιά τεφτέρια ο κ. Φλαμπουράρης, ας θυμηθεί τις καταστροφές και τις εκατόμβες νεκρών (πολύ περισσότερες και σε αριθμό θυμάτων και σε υλικές ζημιές από τα θύματα του πολέμου) που προκάλεσαν τα τσιράκια του Στάλιν που τόσο θαυμάζουν οι περισσότερες συνιστώσες του “κόμματός” του. Από πού θα ζητήσουμε αποζημίωση για αυτά;
Την ιστορία της πλήρους κατάρρευσης της χώρας δεν θα την ξεχάσει ποτέ ο κ. Φλαμπουράρης γιατί θα την έχει προκαλέσει αυτός κι η παρέα του. Του αξίζει να τη ζήσει. Αλλά μαζί του θα τη ζήσουμε όλοι. Το θέλουμε;
Πηγή: marketnews.gr
