GR
EN 
Περπατάμε στον δρόμο, μπαίνουμε σε μαγαζιά, πηγαίνουμε σινεμά γιατί ξέρουμε ότι ο διπλανός μας δεν θα ανατιναχτεί ζωσμένος με εκρηκτικά ούτε έχει κρυμμένη μια χατζάρα κάτω από το παλτό του. Κάθε κοινωνία έχει τους παράνομους και τους εγκληματίες της, που μπορεί να σε σκοτώσουν π.χ. για να σε κλέψουν. Αλλά το ενδεχόμενο να σε σκοτώσουν επειδή είσαι... άπιστος είναι μηδέν. Αν αυτή η βεβαιότητα φύγει, η ζωή όπως την ήξερες δεν υπάρχει πια.
Στη Γαλλία έφυγε. Να μην πω σε ολόκληρη τη Γαλλία; Να πω μόνο στο Παρίσι; Δεν ξέρω - ρωτήστε έναν κάτοικο της Μασσαλίας που τα τελευταία 10 μόνο χρόνια έχει δει τους δρόμους της να μεταμορφώνονται σε μαροκινό σουκ. Σε λίγο, οι δολοφονίες στο όνομα του Αλλάχ θα εξαπλωθούν σε όλες τις πόλεις της Ευρώπης, με το Λονδίνο τον πιθανότερο δεύτερο στόχο. Θα βγαίνεις από το σπίτι όπως έβγαινες πριν; Θα μπαίνεις στο μετρό όπως έμπαινες πριν; Θα ταξιδεύεις όπως πρίν; «Δεν θα αφήσουμε να μας νικήσει ο φόβος» λένε κάποιοι. Ο φόβος δεν σε ρωτάει. Σε νικάει χωρίς μάχη.
Αν θες να νικήσεις, πρέπει να νικήσεις τον εχθρό. Ο εχθρός λέγεται ριζοσπαστικό Ισλάμ. Δεν υπάρχει μη ριζοσπαστικό Ισλάμ λένε κάποιοι άλλοι, δείτε τι γράφει το Κοράνι. Λάθος. Οι άνθρωποι σκοτώνουν, όχι τα βιβλία. Γιατί δεν θες να ξέρεις τι γράφει η δική μας Παλαιά Διαθήκη. Πόσοι «επατάχθησαν εν στόματι μαχαίρας» στο όνομα του Θεού της αγάπης. Αλλά ποιος τη μελετάει πια πρωί βράδυ και ορκίζεται πίστη σ΄ αυτή όπως τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά που διδάσκονται το μίσος στα ισλαμικά σχολεία της Ευρώπης; Έχω γνωρίσει σε όλον τον κόσμο μουσουλμάνους που δεν διαφέρουν από χριστιανούς ή από άθεους. Και δεν είναι λίγοι. Αλλά να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Υπάρχει τεράστια ποσοστική και ποιοτική διαφορά. Οι σημερινοί φανατικοί χριστιανοί είναι μια αμελητέα μειονότητα. Ακόμα και η πιο «θεούσα» το πολύ πολύ να σε στραβοκοιτάξει υποτιμητικά αν σε δει Μεγάλη Παρασκευή σε σουβλατζίδικο. Άντε να βγάλει κι ο Αμβρόσιος ή ο Πειραιώς καμιά κορώνα, να έχουμε να γελάμε. Μέχρις εκεί.
Οι μουσουλμάνοι δεν είναι «μέχρις εκεί». Οι πραγματικά «πιστοί», αυτοί που ορίζουν τη ζωή και τη συμπεριφορά τους σύμφωνα με τις επιταγές του προφήτη είναι πάρα πολλοί. Σε κάποιες χώρες είναι η συντριπτική πλειονότητα. Είναι φυτώριο φανατικών. Στις χώρες της Ευρώπης αυτοί που είναι έτοιμοι να σκοτωθούν και να σκοτώσουν είναι περισσότεροι από τους τρεις τζιχαντιστές του Παρισιού. Αν οι μετριότεροι υπολογισμοί ανεβάζουν σε πάνω από 3000 όσους πήγαν να πολεμήσουν στη Συρία, αυτοί που θα ήθελαν να πάνε είναι τουλάχιστον δεκαπλάσιοι. Είναι τεράστιος αριθμός. Και έχουν μια θεμελιώδη διαφορά από σένα. Θέλουν να πεθάνουν. Ο δυτικός εγκληματίας θα προσπαθήσει να αποφύγει τον θάνατο με κάθε τρόπο. Ο μουσουλμάνος θα τον επιδιώξει. Πώς να αντιμετωπίσεις κάποιον που χαίρεται γιατί μόλις τραβήξει την περόνη θα βρεθεί με τις 72 παρθένες; Αυτοί είναι οι υποψήφιοι δολοφόνοι σου. Ο πόλεμος ξεκίνησε. Δεν διεξάγεται στα χαρακώματα, αλλά στις πόλεις. Γιατί εκεί ο εχθρός έχει το πλεονέκτημα του απόλυτου αιφνιδιασμού. Δεν ξέρεις ότι είναι φανατικός μέχρι να μπει με το καλάσνικωφ στο γραφείο σου. Καλωσήρθατε στον μεσαίωνα του φόβου.
Υ.Γ. Όλοι είμαστε Σαρλύ, αλλά δεν αρκεί. Χρειάζονται πολλά περισσότερα. Σε νομικό επίπεδο, στο τι θεωρείται θρησκεία και ποια είναι τα όρια της δικαιοδοσίας της, σε μηχανισμούς πρόληψης και καταστολής, σε ενίσχυση των μυστικών υπηρεσιών, στην αλλαγή της αντίληψής μας για την ανοιχτή κοινωνία. Αυτή η κουβέντα θα έπρεπε να ξεκινήσει δυναμικά από την 11η Σεπτεμβρίου. Δεν έγινε ποτέ. Κάποιοι, όπως ο γράφων, που τόλμησαν να ταράξουν τη νιρβάνα της πολυπολιτισμικής ουτοπίας αντιμετωπίστηκαν ως ισλαμοφοβικοί και... φασίστες! Η Ευρώπη είχε πέσει σε λήθαργο. Την ξύπνησαν τα καλάσνικωφ στα γραφεία του Charlie Hebdo. Την ξύπνησαν;
Πηγή: marketnews.gr
