GR
EN Όχι, δεν αρχίζει τώρα ο πόλεμος με το Ισλάμ. Έχει ήδη τελειώσει. Και ηττηθήκαμε κατά κράτος, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Διότι την Ευρώπη που ήξερες, τώρα να την ξεχάσεις, διαβάτη αποσπερνέ. Την Ευρώπη της ελευθερίας, της ανεκτικότητας, της χαράς, της εμπιστοσύνης, “μιαν αυγινή την κούρσεψαν ανίδρωτοι λοτόμοι”, διαβάτη αποσπερνέ. Την ανεμελιά στις γιορτές, την ασφάλεια που ένιωθες στους δημόσιους χώρους, στις συγκεντρώσεις των ανθρώπων, τα χάσαμε αυτά, τέλος.
Μπαίνεις στο μετρό στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στο Βερολίνο, προσεχώς και στην Αθήνα, και κοιτάς με τρόπο τους διπλανούς με τα μούσια, μήπως κάτι περίεργο φουσκώνει κάτω από την κελεμπία. Νυστάζεις και δεν κλείνεις τα μάτια για πέντε έστω λεπτά, για να είσαι σε εγρήγορση, μήπως κάποιος βγάλει ματσέτα κι αρχίσει να χτυπάει δεξιά κι αριστερά. Μαθαίνεις για κάποια δημόσια εκδήλωση και λες “άσ’ το καλύτερα, δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί”. Τελευταία στιγμή, αποφασίζεις: “έ όχι, δεν θα με νικήσει αυτό” και πας. Και βλέπεις μια ουρά, χιλιόμετρα, να στήνεται για έλεγχο. Ανοίγεις τσάντες, ανοίγεις λάπτοπ, περνάς από ακτίνες, από σωματική έρευνα. Βλέπεις στη γωνία πάνοπλους αστυνομικούς, ακροβολισμένους στρατιώτες. Ακούς για κόκκινο συναγερμό. Και καταλαβαίνεις ότι “αυτό” ήδη σε νίκησε. Η Ευρώπη της ανεμελιάς μεταμορφώθηκε πια σε Ευρώπη του φόβου.
Είσαι επικηρυγμένος, διαβάτη αποσπερνέ. Καταδικασμένος σε θάνατο, απλώς δεν ξέρεις πότε θα εκτελεστεί η ποινή κι αν ο δήμιος θα πάρει εσένα ή τον διπλανό. Γιατί, εδώ και χρόνια, “το αιματόβρεχτο - τ’ ολόγυμνο μαχαίρι - πόβλεπες σ’ ένα χέρι - να σειέται αστραφτερό” το θεωρούσες θρησκευτικό αξεσουάρ, Ευρωπαίε αποσπερνέ. Και το υπερασπιζόσουν: “θρησκεία τους είναι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν ό,τι θέλουν”. Κι όσους σου το έδειχναν τους κατηγορούσες ως ακροδεξιούς, φασίστες, ισλαμοφοβικούς. Και δεν νοιάστηκες να δεις τι είναι αυτό που πιστεύουν και τι είναι αυτό που θέλουν για σένα, όσοι κρατούν το μαχαίρι.
Λογικό, κατά μία έννοια. Χριστιανός είσαι, έτσι σε βάφτισαν δηλαδή, κι ίσως αυτή να ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που συμμετείχες σε “ιερό μυστήριο”. Κι έτσι να μην είναι, θεωρείς τη θρησκεία προσωπικό σου θέμα και δεν περνούσε ποτέ από το μυαλό σου ότι στο όνομα ενός θεού, οποιουδήποτε θεού, αθώοι άνθρωποι θα δολοφονούνται στην καρδιά της Ευρώπης, τον 21ο αιώνα. Να όμως που αυτό συμβαίνει. Δεν έχεις κανένα περιθώριο πια να μην βλέπεις τι είναι το Ισλάμ και τι ζητάει από σένα. Όχι για να κερδίσεις τον πόλεμο. Αυτόν, συνειδητοποίησέ το, τον έχασες. Αλλά για να γλυτώσεις τη ζωή σου. Γιατί ο νικητής δεν θα σταματήσει εδώ.
Ξέρω, έχεις ακόμα τις ενστάσεις σου: δεν είναι όλοι έτσι, μεμονωμένες εκδηλώσεις φανατισμού, είναι πολλά τα αίτια, έχω έναν φίλο από το Πακιστάν πολύ καλό παιδί, ο διαφωτισμός, η ανεκτικότητα, μπλα, μπλα, μπλα…
ΟΚ. Δεκτά. Γι’ αυτό ξέχνα το Ισλάμ. Κι έλα να το δούμε γενικά. Θα δεχόσουν το κράτος της ανεκτικότητας να εγκρίνει την ίδρυση ενός συλλόγου παιδεραστών; Πρόσεξε, όχι καταδικασμένων για παιδεραστία. Απλώς εχόντων ροπή. Θα ένοιωθες άνετα να στέλνεις το παιδί σου στο σχολείο και να περνάει έξω από τα γραφεία του συλλόγου; Όχι; Γιατί; Ποινικοποιείς τη σκέψη; Ο νομικός μας πολιτισμός καταδικάζει πράξεις, όχι προθέσεις. Αυτό δεν λες ως επιχείρημα; Όμως ο ευρωπαϊκός πολιτισμός καταδικάζει και προθέσεις – και πολύ καλά κάνει! Γι’ αυτό διαβάζουμε για εφόδους της αστυνομίας, κατασχέσεις πορνογραφικού υλικού και προσαγωγή σε δίκη των κατόχων του. Αν ο σύλλογος δεν ήταν σκέτος σύλλογος αλλά ήταν θρησκεία παιδεραστών, θα άλλαζε τίποτε; Θα δεχόσουν να λειτουργεί δίπλα σου ο ναός μιας θρησκείας της οποίας ο Προφήτης αρραβωνιάστηκε ένα κοριτσάκι 6 ετών και το παντρεύτηκε όταν έφτασε στην… ώριμη ηλικία των 9 ετών; Της οποίας ο ανώτατος θρησκευτικός λειτουργός διακηρύσσει ότι η ιδανική ηλικία της γυναίκας για γάμο είναι μεταξύ 10 και 12 ετών; Αυτό ακριβώς είναι το Ισλάμ. Πάνω από 140 εκατομμύρια κορίτσια του ισλαμικού κόσμου θα γίνουν ανήλικες νύφες παγκοσμίως ως το 2020, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ. Δεν το είχες σκεφτεί ποτέ έτσι, έ;
Θα δεχόσουν την ίδρυση ενός συλλόγου ή μιας θρησκείας βιαστών; Αυτό ακριβώς είναι το Ισλάμ. Το Κοράνι όχι μόνο δεν απαγορεύει αλλά ενθαρρύνει τον βιασμό μιας “άπιστης”. Όπου “άπιστη”, βάλε το όνομα της γυναίκας σου και της κόρης σου. Δεν το είχες σκεφτεί ποτέ έτσι, έ;
Θα δεχόσουν την ίδρυση ενός συλλόγου αποκεφαλιστών; Τώρα που αποφυλακίστηκε ο Κατσούλας θα είχες αντίρρηση να αναβίωνε ο σατανισμός, ας πούμε; Θρησκεία είναι κι αυτή, να μην την επιτρέψουμε; Δεν είναι όλοι οι σατανιστές στραγγαλιστές. Για κάποιους είναι απλώς θέμα πίστης, ε; Όμως, αυτό ακριβώς είναι το Ισλάμ. Διατάζει τον πιστό τού Αλλάχ να σκοτώσει κάθε έναν που προσβάλλει το Ισλάμ ή τον Μωάμεθ, όπως και τους μουσουλμάνους που εγκαταλείπουν το Ισλάμ. Αποκαλεί τους μη μουσουλμάνους γουρούνια και πιθήκους. Απαγορεύει τη φιλία μουσουλμάνων και “απίστων”. Προτρέπει τους μουσουλμάνους να τρομοκρατούν τους απίστους και να μην δείχνουν κανένα έλεος, αποκεφαλίζοντάς τους. Αν δεν λεγόταν Ισλάμ, αλλά Σύλλογος Μισαλλόδοξων Αποκεφαλιστών, θα συμφωνούσες, στο πλαίσιο της ανεκτικότητας, να λειτουργεί δίπλα σου; Δεν το είχες σκεφτεί ποτέ έτσι, έ;
Θα δεχόσουν την ίδρυση ενός συλλόγου δαρτών των γυναικών τους; Οι οποίοι, περήφανα στο καταστατικό τους να υπογραμμίζουν ότι η γυναίκα είναι κατώτερο ον, είναι ιδιοκτησία του αντρός της, άρα τα μέλη του συλλόγου έχουν κάθε δικαίωμα να τις χτυπούν, να τις βιάζουν, να τους πετούν βιτριόλι στο πρόσωπο. Κι αν κάποια στιγμή τις βαρεθούν, να λεν τρεις φορές “σε χωρίζω” και να τις ξαποστέλνουν. Αυτό ακριβώς είναι το Ισλάμ. Δεν το είχες σκεφτεί ποτέ έτσι, έ;
Καιρός να το σκεφτείς έτσι, Ευρωπαίε μου. Και να αποδεχθείς το αυτονόητο. Κανένας δεν έχει δικαίωμα στο όνομα οποιουδήποτε θεού και με πρόσχημα οποιαδήποτε θρησκεία να απεργάζεται την καταστροφή ενός πολιτισμού που έφτασε σε αυτό επίπεδο ανεκτικότητας, δια πυρός και σιδήρου, μετά από χιλιάδες Τζιορντάνο Μπρούνο, που κάηκαν στην πυρά του φανατισμού, του σκοταδισμού και της μισαλλοδοξίας. Δεν θα γίνει η ανεκτικότητα ο τάφος της.
“Και τι προτείνεις”; θα ρωτήσεις. “Απαγόρευση του Ισλαμισμού, ως θρησκεία; Είναι δυνατόν;” Δεν είναι δύσκολη η απάντηση. Προτείνω αυτό που θα πεις κι εσύ, αν μια μέρα έρθει ο Αμβρόσιος στο σπίτι σου με τη Βίβλο παραμάσχαλα και σού διαβάσει το εδάφιο Δευτερονόμιον ιγ΄9-10 από το “δικό μας” ιερό βιβλίο. Εκεί λοιπόν ο Γιαχβέ του Μωυσή, εξ ίσου αιμοβόρος με τον Αλλάχ, καθοδηγεί τον πιστό στο τι πρέπει να κάνει αν ο αδελφός του, το παιδί του, η γυναίκα του ή ο φίλος του τον παρακινήσει να πιστέψει σε άλλους θεούς: «Εξάπαντος θέλεις θανατώσει αυτόν, η χειρ σου θέλει είσθαι πρώτη επ’ αυτόν διά να θανατώσεις αυτόν και η χειρ παντός του λαού έπειτα. Και θέλεις λιθοβολήσει αυτόν με λίθους ώστε να αποθάνει». Τι θα του έλεγες; “Άσε μας ρε δέσποτα! Αυτά γράφτηκαν για εκείνη την εποχή. Έχουν καμμιά σχέση οι νομάδες Εβραίοι του 1500 π.Χ. με τη σημερινή Ευρώπη;” Αυτό δεν θα του έλεγες;
Αυτό λοιπόν πρέπει να κάνει η πολιτική Ευρώπη μαζεύοντας όλους τους μουφτήδες του Ισλάμ και ζητώντας τους:
α) να ακυρώσουν με κοινή ανακοίνωση τις αιμοβόρες σούρες του Κορανίου, ρητά και κατηγορηματικά, δίνοντας εντολή σε κάθε σημερινό μουσουλμάνο να τις θεωρήσει εκτός εποχής, άρα και εκτός ισχύος
β) να εκδώσουν φετφά με την οποία κάθε πιστός θα πρέπει να καταδίδει στις αρχές οποιονδήποτε ακραίο χριστιανοφοβικό ομόθρησκό του
γ) να αναγνωρίσουν, ρητά και κατηγορηματικά, ότι ο νόμος του κράτους στον οποίον ζουν είναι ανώτερος από κάθε θρησκευτικό νόμο, γραπτό ή προφορικό.
Και τα τρία, πακέτο.
Μάλιστα, θα μπορούσε να προηγηθεί διάσκεψη όλων των θρησκειών με κοινό ανακοινωθέν με το οποίο θα απεκήρυσσαν τα μισαλλόδοξα στοιχεία από τα ιερά τους βιβλία μέσω του “εγκιβωτισμού” τους στο ιστορικό πλαίσιο στο οποίο διατυπώθηκαν. Είναι ευκαιρία και για τους χριστιανούς ηγέτες να ξεπληρώσουν γραμμάτια αιώνων και να απαλλάξουν την πίστη από την υποχρέωση να απολογείται για το αντιεπιστημονικό της παρελθόν. Αν η πολιτική ηγεσία της Ευρώπης αναλάμβανε αυτή την πρωτοβουλία θα ήταν δύσκολο κάποια θρησκεία να αρνηθεί. Αν, ακόμα περισσότερο, οι χριστιανοί θρησκευτικοί ταγοί έσυραν πρώτοι τον χορό της διαθρησκευτικής ειρήνης, θα ήταν ακόμα πιο δύσκολο το ευρωπαϊκό Ισλάμ να πει “δεν συμμετέχω”. Αυτό, βέβαια, είναι το καλό σενάριο.
Διότι υπάρχει και το κακό. Τι κάνεις όταν μια συλλογικότητα επιμένει να βάλει κατά των θεμελίων του πολιτισμού στον οποίο δραστηριοποιείται; Ό,τι κάνεις και με τα καρκινικά κύτταρα. Καμμία ανοχή στους μη ανεκτικούς. Καμμία! Όσο και να κοστίζει αυτή η απόφαση! Αν το Ισλάμ επιμένει να ερμηνεύει κατά γράμμα τις εντολές του Προφήτη για παγκόσμια επικράτηση μέσω της σφαγής ή της υποδούλωσης των απίστων, ο πόλεμος αναπόφευκτα θα κλιμακωθεί. Και πρέπει η Ευρώπη να τον κλιμακώσει γιατί αν δεν το κάνει τώρα θα αναγκαστεί να το κάνει αργότερα από όλο και δυσμενέστερη θέση. Ήγουν: το Ισλάμ θα πρέπει να αντιμετωπισθεί στο σύνολό του ως τρομοκρατική οργάνωση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους πιστούς και κυρίως τους θρησκευτικούς λειτουργούς του.
Σκληρό μεν, αναγκαίο δε. Να το ξαναπώ, διότι σε βλέπω να δυσκολεύεσαι, Ευρωπαίε μου, να καταλήξεις στο “δια ταύτα”, μετά από μια σειρά ορθολογικά βήματα, με τα οποία μέχρι στιγμής συμφωνούσες: όπως ένα κράτος οφείλει να απαγορεύσει έναν σύλλογο παιδεραστών, βιαστών, δαρτών, αποκεφαλιστών, οφείλει να απαγορεύσει και μια θρησκεία με τα ίδια “γούστα”. Ναι, αυτό θα πυροδοτήσει αλυσιδωτές αντιδράσεις μείζονος κλίμακας σε παγκόσμιο επίπεδο. Αλλά δεν πρόκειται να τις αποφύγεις. Τον πόλεμο, είπαμε, τον έχασες. Για τη ζωή σου, και κυρίως για τη ζωή του παιδιού σου, νοιάζεσαι. Αν δεν κάνεις τίποτε, σε 30 χρόνια η επίσημη νομοθεσία της Ευρώπης θα είναι η σαρία και το επίσημο ένδυμα η μπούργκα. Χωρίς κανένα τρελό φορτηγό και χωρίς κανένα Μπατακλάν.
Κατά μία έννοια οφείλουμε χάρη στους ανυπόμονους ισλαμιστές που μας αφυπνίζουν με τα εγκλήματά τους. Αν δεν έκαναν τίποτε, όλα θα γινόντουσαν στρωτά, by the book, σαν την ιστορία με τον βάτραχο στην κατσαρόλα. Οι μουσουλμάνοι θα αποκτούσαν πληθυσμιακή υπεροχή, θα έβγαζαν ισλαμική κυβέρνηση η οποία με τις ψήφους των βουλευτών της θα καταργούσε τη Δημοκρατία. Και δεν θα άνοιγε ούτε ρουθούνι γιατί θα είχαν ήδη διεισδύσει σε ολόκληρη τη κρατική μηχανή ενώ η προπαγάνδα τους θα είχε προετοιμάσει την κοινή γνώμη, όπως το κάνει μεθοδικά, χρόνια τώρα, με τις ΜΚΟ και τους αλληλέγγυους.
Άρα οι επιλογές της Ευρώπης είναι συγκεκριμένες. Όσο αργεί να το συνειδητοποιήσει θα χάνει, μαζί με τις ζωές των πολιτών της, και τη δυνατότητα να αποφύγει την μεταμόρφωσή της σε ισλαμική επικράτεια.
Πηγή: liberal.gr
