GR
EN Ψηφίζεται σήμερα με νομοσχέδιο της ΝΔ, ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών. Εν συντομία:
- Η αποχή είναι χειρότερη από κάθε επιλογή
- Η ΝΔ προωθεί τον γάμο ομόφυλων αντί να λύσει βασικά προβλήματα της χώρας
- Γιατί είναι προβληματικό το νομοσχέδιο;
- Ποιό είναι το πιο σημαντικό αντεπιχείρημα;
- Ο ψηφοθηρικός δικαιωματισμός οδηγεί σε αδικίες
- Δεν μας υποχρεώνει η Ε.Ε. να υιοθετήσουμε κάτι τέτοιο
- Το θέμα τέθηκε προς ψήφιση απρόσεκτα και απερίσκεπτα
- Δεν θα έπρεπε καν να τεθεί προς ψήφιση αυτή την στιγμή
Η αποχή είναι χειρότερη από κάθε επιλογή
Κατ' αρχήν, η αποχή (που πρότεινε ο Πρωθυπουργός για τους διαφωνούντες βουλευτές της ΝΔ και κάποιοι θα την ακολουθήσουν) ΔΕΝ αποτελεί καμμία ένδειξη "αντίθεσης". Στη Βουλή εκλέγεται (και πληρώνεται!) κάποιος για να υπερ-ψηφίζει ή να κατά-ψηφίζει νομοσχέδια, όχι για να απέχει. Μάλιστα για μένα, η επιλογή της αποχής από τους βουλευτές/υπουργούς έχει 3 πιθανούς στόχους:
α) να μην "εκτεθούν" στους ψηφοφόρους, υποστηρίζοντας στις επόμενες εκλογές ό,τι θέλουν,
β) να διατηρήσουν την "εύνοια" του Πρωθυπουργού ή τη θέση τους
γ) να εξασθενήσουν την Ολομέλεια, ώστε να περάσει το νομοσχέδιο ευκολότερα με λιγότερους παρόντες χωρίς αυτοί να "βλάψουν" την εικόνα τους.
Επίσης, τυχόν αντιρρήσεις πολιτικών και "δεκάρικες" δηλώσεις, δεν αποτελούν "αντίσταση" επειδή έχουν κανένα αποτέλεσμα επί του πρακτέου.
Γάμος ομόφυλων αντί για λύσεις σε προβλήματα της χώρας
Πιο σημαντικό από τις διαφωνίες επί αυτού του νομοσχεδίου, είναι το γεγονός ότι η κυβέρνηση της ΝΔ προώθησε αυτό το θέμα -αμελητέας σημασίας- ενώ παράλληλα έχει παραμελήσει εδώ και 5 χρόνια σημαντικά θέματα και προβλήματα της χώρας. Παραμερίζονται δηλαδή σημαντικά θέματα που χρονίζουν, και μπαίνει ως προτεραιότητα ένα ψηφοθηρικό show για συλλογή κεντροαριστερών ψήφων, και οι πολίτες το καταλαβαίνουμε αυτό.
Γιατί είναι προβληματικό το νομοσχέδιο;
Οι βουλευτές της κυβέρνησης διαφημίζουν ότι το νομοσχέδιο "προωθεί την #ισότητα των ομοφυλόφιλων" και "θωρακίζει τα #δικαιώματα των παιδιών", χωρίς όμως να προβάλουν επιχειρήματα: τα δικαιώματα στην συμβίωση καλύπτονται πλήρως από το Σύμφωνο Συμβίωσης και τα δικαιώματα των παιδιών στις διάφορες περιπτώσεις από τους θεσμούς της κηδεμονίας. Το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια πρακτικά προσβλέπει στην εξίσωση της ιδιότητας των ετερόφυλων ζευγαριών με τα ομόφυλα ζεύγη, κάτι που είναι όμως ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ αδύνατο. Εκεί είναι το βασικό -και πολύ επικίνδυνο- νομοθετικό του πρόβλημα: ότι δημιουργεί δικαιώματα εκεί που δεν υπάρχουν, δημιουργώντας δεδικασμένα.
Το πιο σημαντικό λοιπόν αντεπιχείρημα
είναι ότι αυτή η αυθαίρετη εξίσωση θα μπορούσε να δώσει βάση σε επιπλέον "επιθυμίες" από διαφορετικές ομάδες ατόμων. Παράδειγμα:
τι θα συμβεί εάν διεκδικήσουν αντίστοιχο δικαίωμα, τα ανήλικα άτομα;
τι θα συμβεί εάν διεκδικήσουν αντίστοιχο δικαίωμα, περισσότερα από 2 άτομα (συμβιώνουν ήδη σήμερα 3 άτομα μαζί, π.χ. στην Ολλανδία)
τι θα συμβεί εάν διεκδικήσουν αντίστοιχο δικαίωμα όσοι θα ήθελαν να νυμφευθούν π.χ. ένα κατοικίδιο;
Οι περιπτώσεις μπορεί να ακούγονται "τραβηγμένες", αλλά το προηγούμενο της παρούσας νομικής ρύθμισης θα αναγκάσει τον νομοθέτη να τηρήσει την ίδια στάση σε μια μελλοντική διεκδίκηση από τις ανωτέρω, ή και από άλλες κοινωνικές ομάδες!
Ο ψηφοθηρικός δικαιωματισμός οδηγεί σε αδικίες & ευτράπελα
Εδώ και μερικά χρόνια, βλέπουμε ότι ο άκρατος "δικαιωματισμός" χρησιμοποιεί τον όρο #δικαίωμα για να επιβάλει την εκάστοτε επιθυμία, και αυτό μπορεί να καταστρέψει την συνοχή και το μέλλον της κοινωνίας, καθώς οι επιθυμίες δεν τελειώνουν πρακτικά, ποτέ! Επίσης, κάθε δικαίωμα σχεδόν πάντα επιφέρει και υποχρεώσεις, τις οποίες συνήθως ξεχνάμε. Οι δυτικές κοινωνίες αποφάσισαν να προστατεύουν - και να στηρίζουν από κοινού με τους φόρους όλων μας- τον γάμο των ετερόφυλων ζευγαριών, επειδή συμφώνησαν ότι η μορφή αυτή της συμβίωσης ωφελεί και την αναπαραγωγή, και την σταθερότητα της κοινωνίας γενικότερα, ανατρέφοντας τα νεαρά της άτομα, στα οποία στηρίζεται το μέλλον της κοινωνίας.
Δεν μας "υποχρεώνει" η Ε.Ε. να υιοθετήσουμε κάτι τέτοιο
Η αναγνώριση της διαφορετικότητας των ομόφυλων ζευγαριών δεν προϋποθέτει την εξίσωση της ιδιότητάς τους (ή και την στήριξη από την πολιτεία) με αυτή των ετερόφυλων ζευγαριών. Γι αυτό και η Ε.Ε. δεν υποχρεώνει τις χώρες-μέλη, ούτε τις προτρέπει να νομοθετήσουν τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών. Αρκείται απολύτως στο Σύμφωνο Συμβίωσης, και κάθε χώρα είναι ελεύθερη να πράξει ό,τι θεωρεί πιο χρήσιμο.
Η Ελληνική Πολιτεία δίνει ΗΔΗ διεξόδους και διευκολύνσεις στα ομόφυλα ζευγάρια ώστε να συμβιώνουν όπως επιθυμούν (σεβασμός στην αυτοδιάθεση και στην προσωπική ζωή), η συμβίωση όμως αυτή δεν πρέπει να αφορά στα #παιδιά. Κάθε επόμενο νομοθετικό βήμα θα πρέπει να λαμβάνει πρωτίστως υπ΄ όψη το μέλλον των παιδιών, το οποίο φυσικά αποτελεί υπόθεση ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, και όχι μόνο μίας μειονότητας ή μίας κυβέρνησης, άρα απαιτεί και την αντίστοιχη προσεκτική μελέτη!
Το θέμα τέθηκε προς ψήφιση απρόσεκτα και απερίσκεπτα
Δηλαδή χωρίς την σοβαρή μελέτη που απαιτείται ως προς το ΠΑΙΔΙΑ, τα οποία και αφορά πρωτίστως. Οι μελέτες για την ανατροφή παιδιών σε ομόφυλα ζευγάρια δεν έχουν αναπτυχθεί επαρκώς (σε χρόνο ή δείγματα), ενώ υπάρχουν και αρκετές που αναίρεσαν τα συμπεράσματά τους μετά από διαπιστώσεις λαθών στην μεθοδολογία.
Αυτό και μόνον αυτό θα έπρεπε να κάνει τον οποιονδήποτε νομοθέτη να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός! Η κυβέρνηση όμως δυστυχώς περιορίζεται στο να δει ποιοί θα απόσχουν και πόσοι θα υπερψηφίσουν το νομοσχέδιό της, προσπαθώντας να κρατήσει τις ισορροπίες, πιθανώς με στόχο να προσελκύσει ψήφους των αριστερών δικαιωματιστών, χωρίς να "αναστατώσει" την "λαϊκή δεξιά". Αυτή η άσκηση ισορροπίας όμως οδηγεί σε υποκρισία, υπεροψία και εξευτελισμό όλων των σκεπτόμενων πολιτών, διότι υποβιβάζει την νοημοσύνη μας.
Το σημαντικότερο: το θέμα δεν έχει συζητηθεί καθόλου όπως θα έπρεπε
Και κυρίως δεν έχει συζητηθεί στη βάση των αναγκών των παιδιών. Ούτε έχουν ακουστεί τοποθετήσεις ειδικών επιστημόνων και όλες οι διαφορετικές απόψεις. Ομολογώ ότι ούτε κι εγώ έχω καταφέρει να σχηματίσω ολοκληρωμένη άποψη για το θέμα. Και γι αυτό δεν θα έπρεπε καν να τεθεί προς ψήφιση αυτή την στιγμή, πόσο μάλλον όταν επείγουν σοβαρότερα και πολύ πιο επείγοντα θέματα:
- καθημερινή βία και έγκλημα,
- καταδυνάστευση των πολιτών από μειοψηφίες,
- περιβαλλοντικά ζητήματα,
- μεταρρύθμιση του δημόσιου τομέα,
- αύξηση του χρέους της χώρας,
και στην κορυφή όλων αυτών, μια στοχευμένη υπερφορολόγηση της παραγωγικής οικονομίας, επίσης με ευθύνη της κυβέρνησης.
Για άλλη μια φορά, οι πολίτες έχουν την ευκαιρία βάλουν ένα φρένο στις λανθασμένες πολιτικές, δηλώνοντας τη στήριξή τους στη
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ...
