Το θέμα των αμυντικών βιομηχανιών της χώρας μας είναι από αυτά που μονοπωλούν τις συζητήσεις σε τηλεοπτικά κανάλια και καφενεία αυτές τις μέρες. Πολλοί νεόκοποι πατριώτες αναφέρονται με γλαφυρές περιγραφές για τα θέματα ύψιστης εθνικής ασφάλειας που διακυβεύονται από το αν οι ελληνικές εταιρίες παραγωγής πολεμικού υποστηρικτικού υλικού θα συνεχίσουν τη λειτουργία τους ή όχι.

Μάλιστα οι περισσότεροι από αυτούς, λόγω των αριστερών ιδεολογιών που πρεσβεύουν είναι ουσιαστικά εναντίον της ιδέας του εθνικού κράτους αφού η ουσία της αριστερής ιδεολογίας είναι ένας λανθάνων διεθνισμός που υποτίθεται ότι φέρνει τους λαούς πιο κοντά και καθιστά την έννοια των εθνικών κρατών παρωχημένη.

Όλοι οι παραπάνω, παρέα με τους ανιστόρητους νεοναζί, τους φωνακλάδες αντι-ευρωπαίους και τα κυβερνητικά λαμόγια των πελατειακών σχέσεων, κόπτονται ξαφνικά για την εθνική μας ασφάλεια βροντοφωνάζοντας ότι «η χώρα δεν μπορεί να μην έχει τη δική της αμυντική βιομηχανία».

• Κανείς βέβαια από τους όψιμους αυτούς πατριώτες δεν ασχολείται με το ότι μια χώρα σαν την Ελλάδα που διατηρεί αποθέματα καυσίμων με τα οποία δεν μπορεί να διεξάγει πάνω από τρεις μέρες πλήρους πολεμικής διαδικασίας πριν να χρειαστεί ανεφοδιασμό μέσω εισαγωγών, δεν μπορεί να περηφανεύεται για καμιά είδους «ανεξαρτησία» στην ικανότητα της να διεξάγει πόλεμο.

Ενώ όμως όλοι οι παραπάνω χτυπιούνται για μια ανούσια και χαμένη υπόθεση, η ελληνική εξωτερική πολιτική παίρνει ένα ανέλπιστο δώρο το οποίο έχει την υποχρέωση να αξιοποιήσει τάχιστα και με το οποίο βέβαια τα ελληνικά ΜΜΕ ελάχιστα ασχολήθηκαν:

Η νέα κυβέρνηση στο Κάιρο, προσεγγίζει την Ελλάδα για την οριστική διευθέτηση και τον προσδιορισμό της ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών.

• Το θέμα είναι κρίσιμο για την χώρα μας η οποία είχε μπλέξει σε μια στάσιμη και επικίνδυνη κατάσταση όταν οι αδερφοί μουσουλμάνοι και η κυβέρνηση Μόρσι είχαν ουσιαστικά μπλοκάρει την εν λόγω διαδικασία κάνοντας πλάτες στον ισλαμιστή Ερντογάν ο οποίος μπορούσε έτσι να αμφισβητήσει και να παρεμποδίσει τα σχέδια της Ελλάδας για την οριοθέτηση της ΑΟΖ της.

Το Κάιρο λοιπόν και η καινούρια διακυβέρνηση του μας κάνουν -για τους δικούς τους λόγους- ένα δώρο που μπορεί να σταθεροποιήσει τα συμφέροντα της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο.

• Αυτό που χρειάζεται από την ελληνική κυβέρνηση είναι να ξεπεράσει τα κόμπλεξ περί του τρόπου με τον οποίο η σημερινή αιγυπτιακή διακυβέρνηση ήρθε στην εξουσία και να τρέξει τις διαπραγματεύσεις με το Κάιρο ώστε να κλείσει την συμφωνία το συντομότερο δυνατό.

Πακέτο βεβαίως με αυτό πάει και η υποστήριξη των παραγόντων που λειτουργούν θετικά για την υφιστάμενη κυβέρνηση της Αιγύπτου.

• Χρειάζεται λοιπόν να στήριξουμε τις σχέσεις του Ισραήλ με τους αιγύπτιους στρατιωτικούς,
• Χρειάζεται lobbying της ελληνικής κοινότητας στις ΗΠΑ υπέρ της συνέχισης παροχής στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ προς την Αίγυπτο και
• Χρειάζεται να δραστηριοποιηθούμε εντός της ΕΕ μαζί με την Κύπρο ώστε να αποφευχθεί κάποιου είδους αντιστροφή της ουδέτερης στάσης που έχει κρατήσει μέχρι στιγμής η ΕΕ στα γεγονότα στην Αίγυπτο.

Δεν ξέρω αν ο Υπουργός Εξωτερικών και ο πρωθυπουργός μας έχουν αίσθηση του κατεπείγοντος που έχει το θέμα αυτό, αλλά καλά θα κάνουν να αφήσουν για λίγο την ενασχόληση με την προβληματική ΛΑΡΚΟ και να πυκνώσουν τα ταξίδια προς το Κάιρο.