Εκπαίδευση, Κατάρτιση και Έρευνα στην Νέα Δημιουργική Ελλάδα: Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση

Όταν ήταν να πάω πρώτη δημοτικού η μητέρα μου, επειδή ήταν συνέχεια στην δουλειά, έβαλε την γιαγιά μου να μου μάθει τα πρώτα γράμματα πριν ακόμη ανοίξουν τα σχολεία. Μα με το καλό, μα με το στανιό, με έβαλε στην σειρά γιατί άλλωστε τα προηγούμενα χρόνια είχε καταφέρει το ίδιο με τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια μου. "Να γίνεις πρώτος μαθητής" έγινε μετά "να γίνεις σημαιοφόρος" να "γίνεις απουσιολόγος" να "είσαι πρώτος" να "μπεις στο πανεπιστήμιο" να περάσεις "ένα βραχιόλι στο χέρι σου". Και πάντα αυτό αναζητούσα προσπαθώντας να ανταγωνιστώ με τα αριστεία των αδερφών μου που ήταν οι καλύτεροι μαθητές και να περάσω όλους να γίνω πρώτος και να είμαι ανταγωνιστικός και να μπω πρώτος στην αγορά εργασίας και να είμαι πρώτος και εκεί και να μου βάζουν και άλλους προσωπικούς στόχους και να είμαι πρώτος και μόνος. Και πάντα αυτό γινόταν και όλοι αυτό προσπαθούσαν να γίνουν πρώτοι και καλύτεροι και ανταγωνιστικοί. Και μετά έρχεται ο άλλος και σου λέει να γίνουμε "ομάδα"! Και δεν ξέρεις καν πως γίνεται αυτό. Στο νηπιαγωγείο κανένας δεν έφτιαχνε κάτι μαζί με τον άλλο, ούτε καν ζωγραφιές. Στο δημοτικό και το γυμνάσιο δεν μπορούσες ούτε να διαβάσεις μαζί με κάποιον άλλο και στο πανεπιστήμιο καμία εργασία δεν ήταν ομαδική. Γεμίσαμε το εγώ μας και θέλουμε να προοδεύσει η κοινωνία...
Δυστυχώς μικρά μαγαζάκια ο καθένας μόνος με τον εαυτό του. Κανένας δεν ανέχεται κανένα. Και όσοι νομίζουν ότι η παιδεία θέλει μεταρρύθμιση πανεπιστημίων είναι γελασμένοι. Δεν φταίει ούτε η Δωρεάν ούτε η Δημόσια Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Πρώτα θα αλλάξει η Πρωτοβάθμια, θα μάθουν τα παιδιά να κοινωνικοποιηθούν και να δουλεύουν ομαδικά.Θα παίξουν, θα διαβάσουν θα φάνε και θα κοιμηθούν μαζί. Μετά θα αλλάξει η Δευτεροβάθμια, θα μάθουν τα παιδιά να δρουν και να κρίνουν θα προετοιμαστούν να γίνουν πολίτες. Στο τέλος θα αλλάξει η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Ζητάμε από παιδιά - αγρίμια να δουλέψουν σε ένα εχθρικό - καταστροφικό περιβάλλον ,με ανεξέλεγκτους και αναξιόπιστους καθηγητές και να σταθούν δίπλα (γιατί να ανταγωνιστούν δεν μπορούν) σε πραγματικά πανεπιστήμια. Μην πείτε ότι έχουμε παραδείγματα φωτεινά τις μεμονωμένες επιτυχίες. Φανταστείτε τι μπορούμε να επιτύχουμε εάν κάνουμε την εκπαίδευση μας ανθρώπινη....

Κ. Ταρασιδη το πρώτο μισό είναι πολύ ωραίο. Βέβαια θεωρώ ότι ταιριάζει περισσότερο στο σύνολο της παιδείας κι όχι μεμονωμένα σε κάποια βαθμίδα.

Το δεύτερο μισό είναι σε πολλά σημεία αντιφατικό. Δεν μπορούμε να αγνοούμε την Πανεπιστημιακή εκπαίδευση μέχρι να φτιαχτουν τα άλλα. Μέχρι να γίνει αυτό α) θα έχει καταστραφεί τελείως και β) οι επιστήμονες που θα πρέπει να διδάξουν στις άλλες βαθμίδες (δηλ. οι καθηγητές και οι δάσκαλοι) θα είναι πολύ λίγοι μπροστά στις ανάγκες. Αρα δεν θα μπορούν να "φτιάξουν" τις βαθμίδες αυτές (και υπό την έννοια αυτή ίσως το σχήμα πρέπει να είναι ανάποδο, πρώτα τα Πανεπιστήμια, μετά η Δευτεροβάθμια και μετά η Τριτοβάθμια ;) - Για μένα πρέπει να φτιαχτούν ολα παράλληλα. Επιπλέον μια σημείωση. Τα δικά μας πανεπιστημια μπορούν να σταθούν δίπλα στα ξένα, υπό προυποθέσεις, που αναφέρω και στο post μου στην έρευνα... Μυαλά έχουμε και μάλιστα έχουν μάθει να λειτουργούν υπό μεγάλη γραφειοκρατική και ψυχολογική πίεση, με ελάχιστο προυπολογισμό, με αποτέλεσμα να βρίσκουν ιδέες και να δημιουργούν κατανάγκη...

Η ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση θα πρέπει να συνυπάρχει επίσημα με την κρατική, δίνοντας την δυνατότητα ανάπτυξης ιδιωτικών πανεπιστημίων ελληνόφωνων και αγγλόφωνων καθιστώντας εφικτή τη σύνδεση παραγωγής και εκπαίδευσης, στοχευμένης βιομηχανικής έρευνας, προσέλκυσης αλλοδαπών φοιτητών αρχικά από όλη τη λεκάνη της Μεσογείου και αργότερα από αλλού στον κόσμο συνεισφέροντας έτσι στην εισροή συναλλάγματος. Αυτό το ταμπού όλων των κυβερνήσεων, δεξιών η σοσιαλιστικών, πρέπει απιτέλους να σπάσει με τον ποιο εμφατικό τρόπο.

Οραματίζομαι ακόμη συνεισφορά των πανεπιστημίων μας σε έρευνα μέχρι και για προγράμματα της ESA.

Κάνουμε ήδη με ESA :) - Αλλά μπορούμε περισσότερο :))) well said!

Δεν φαντάζεστε πόσο απαραίτητη είναι η κατάργηση κάθε κομματικής δραστηριότητας στα Πανεπιστήμια..

-Θα ξεκινήσω με το λιγότερο σημαντικό πρόβλημα.
Σε κάθε διάλειμμα, έρχονται εκπρόσωποι κομμάτων και σε βομβαρδίζουν με άχρηστες πληροφορίες για να σε πείσουν γίνεις μέλος του κόμματος.. Λες και δεν ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι πεινάνε, λες και δεν ξέρω ότι πρέπει να επαναστατήσουμε.. Οι φίλοι μας ξέρουν όμως ότι επανάσταση δεν είναι να σπάζεις βιτρίνες και να ρίχνεις μολότοφ, ότι οι απεργίες και οι πορείες διαμαρτυρίας που οργανώνουν βλάπτουν μόνο τους συνανθρώπους τους?? Και στο κάτω κάτω, "μου τη δίνεις ρε φίλε, μου χαλάς την αισθητική". Πριν από κάθε μάθημα τα ίδια. "Συνάδελφοι ξεσηκωθείτε, συνάδελφοι πάρτε την κατάσταση στα χέρια σας".. ΑΡΚΕΤΆ!
-Συνεχίζω με τις "Γενικές Συνελεύσεις"
ΠΌΛΕΜΟΣ.. Οι αριστεροί φτιάχνουν αλυσίδες και οι δεξιοί εκτοξεύουν καφέδες και μπουκάλια..
Αυτή είναι η δημοκρατία στα Πανεπιστήμια. Όταν διαφωνείς με κάποιον , του πετάς ένα freddo cappuccino στο κεφάλι, για να έχει και αφρόγαλα και καθάρισες!!
-Και φτάνω στις τελικές εξετάσεις.
Γιατί ο φοιτητής-μέλος μιας παράταξης να παίρνει το πολυπόθητο "10" έχοντας κάνει την μισή προσπάθεια από εμένα??
Μήπως η διαφθορά έχει φτάσει στους βαθμολογητές ακόμα και στους καθηγητές?? Ας μην ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι βαθμολογητές είναι μεταπτυχιακοί.. Ποιος μου λέει ότι δεν είναι/ήταν μέλη μιας παράταξης??

Τελειώνω με 3 παραδείγματα.

-Όταν ένας φίλος μου στο ΠΑ.ΠΕΙ. λογομάχησε με ένα υψηλά ιστάμενο μέλος μιας παράταξης, ξέρετε τι του είπαν??
"Πτυχίο από τη σχολή μας δεν θα δεις!!" ΝΤΡΟΠΉ!!

-Στο Α.Π.Θ. όταν απεργούσαν οι καθαριστές, ορισμένοι φοιτητές μάζεψαν τα σκουπίδια εθελοντικά.
Το βράδυ ως δια μαγείας, τα σκουπίδια είχαν απλωθεί και πάλι σε όλο το πανεπιστήμιο!!

-Στο οικονομικό πανεπιστήμιο της Αθήνας(πρώην Α.Σ.Ο.Ε.Ε.) φοιτητές βοηθούν τους μετανάστες στο λαθρεμπόριο φυλάσσοντας λαθραία αντικείμενα στα γραφεία των παρατάξεων!

Ποτέ δεν θα ξεχάσω την ημέρα της εγγραφής μου στη σχολή, που με συνόδευσαν μέλη μιας παράταξης από τη στάση του λεωφορείου έξω από τη σχολή μέχρι τα γραφεία...

Θα ήθελα να πάω ένα βήμα πίσω. Στην επιλογή σχολής κατά τις εισαγωγικές εξετάσεις (Πανελλήνιες). Η σημερινή διαδικασία είναι τόσο γραφειοκρατική, που τα παιδιά αποφασίζουν τι θα σπουδάσουν όχι με γνώμονα τα ενδιαφέροντά τους αλλά το πόσες μονάδες μπορούν να συγκεντρώσουν. Χρειάζεται ενα καλό σύστημα επαγγελματικού προσανατολισμού ώστε μπαίνοντας στις Σχολές (στις οποίες συμφωνώ να ισχύουν τα προτεινόμενα), θα μπαίνει και το σωστό ανθρώπινο δυναμικό που θα δίνει αξία στα πτυχία του. Στο σύστημα αυτό να ενταχθεί υποχρεωτικά το "Shadowing", η παρακολούθηση δηλαδή του επαγγέλματος που επιλέγει κάποιος ώστε να αποφασίσει στην πράξη αν αυτό που σκεφτόταν (και εφόσον έχει αποδειχθεί και από τα τεστ προσανατολισμού ότι του ταιριάζει!) είναι κάτι που τελικά του αρέσει να κάνει στη ζωή του.
Επίσης, ο θεσμός του Advisor που έχουν τα αγγλοσαξωνικά πανεπιστήμια είναι πολύτιμος, ώστε να συμβουλεύει τα παιδιά όταν έχουν αμφιβολίες για την κατεύθυνση που μπορούν να διαλέξουν εντός της Σχολής, τις ευκαιρίες εφαρμογής σε επαγγέλματα, τα μεταπτυχιακά κλπ κλπ.
internships.about.com/od/internships101/...atisjobshadowing.htm
uas.broad.msu.edu/academics/advising/

Εγώ πάλι επιμένω ότι οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να έρθουν πρώτα από τη πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Ομαδικότητα και κοινωνικοποίηση για το μέλλον της χώρας μας. Ολοήμερα σχολεία πρωτοβάθμιας με σίτιση για όλους και ωράριο έως τις 18.00. Δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην ευθύνη των Περιφερειών και προσπάθεια για εκπαίδευση πολιτών με όλα τα απαραίτητα πρώτα τεχνικά - επαγγελματικά εφόδια. Τριτοβάθμια εκπαίδευση στην ευθύνη του κράτους και ενδυνάμωση της έρευνας και της καινοτομίας. Μην πέφτουμε στην παγίδα της διαχείρισης της κρίσης με μέτρα και μικρο ρυθμίσεις που όντως δουλεύουν σε άλλα κράτη στο εξωτερικό. Ας το πάρουμε απόφαση ότι δεν έχουμε ούτε κράτος ούτε πολίτες. Μην ψάχνουμε τώρα να κάνουμε το ένα χωρίς την ύπαρξη του άλλου. Μου θυμίζει τις "open gav" τύπου συζητήσεις στο ΠΑΣΟΚ που κάποιος έριξε το θέμα των ποδηλατοδρόμων και πως η ύπαρξη τους θα δώσει Ευρωπαϊκή διάσταση (και χρηματοδότηση σίγουρα) στις πόλεις μας. Για να πάρει την απάντηση: τι ποδηλατοδρόμους ρε φίλε, εδώ πεζόδρομους δεν έχουμε κυλήσουμε με το καροτσάκι τα παιδιά μας!

Συμφωνώ με το Γιώργο Ταρασίδη. Γενικά είμαι υπέρ του αυστηρού διαχωρισμού ανάμεσα στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ζούμε σε μια εποχή που τα πιο περιζήτητα επαγγέλματα μετά από 5 χρόνια δεν έχουν καν οριστεί ακόμα!
Εδώ και πολλά χρόνια σε κάθε μαθητή του Λυκείου που συναντάω του λέω να επιλέξει να σπουδάσει ένα αντικείμενο καθαρά με κριτήριο του ποιο γνωστικό αντικείμενο του αρέσει αυτή τη στιγμή. Όχι ποιο επάγγελμα θα κάνει. Διότι μπορώ να στοιχηματίσω με οποιονδήποτε ότι το επάγγελμα που θα κάνει 10 χρόνια μετά το πέρας των σπουδών του θα είναι διαφορετικό από αυτό που σπούδασε.

Δεν εχει πεσει στην αντιληψη μου καποιο σχολιο για το θεμα αυτο, αλλα αναρωτιεμαι αν γνωριζει καποιος κατι για τη δυνατοτητα ιδρυσης θεσεων σε Ελληνικα πανεπιστημια με εξωτερικη χρηματοδοτηση (Endowed Chairs). Ο θεσμος ειναι πολυ δημοφιλης και χρησιμος σε πολλα πανεπιστημια του εξωτερικου, δημοσια και ιδιωτικα.
Υπαρχουν πολλοι επιφανεις Ελληνες ακαδημαικοι που διδασκουν στο εξωτερικο οι οποιοι θα θελανε πολυ να γυρισουν στην Ελλαδα, αλλα οι προδιαγραφες και οι αμοιβες που προσφερουνε τα πανεπιστημια μας ειναι τελειως μη ανταγωνιστικες. Ο μονος τροπος να προσελκυσουν τα Ελληνικα πανεπιστημια "μεγαλα ονοματα" που θα μπορουσαν να φερουν μαζι τους και κονδυλια, μεταπτυχιακους, δικτυωση για μελλοντικα συνεδρια, κτλ ειναι αν προσφερουν μεγαλες χρηματικες απολαβες, μιας και δεν μπορουν βεβαια να προσφερουν αυτη τη στιγμη ενα γενικοτερο επιπεδο συκρισιμο με αυτο των τοπ ξενων πανεπιστημιων. (Αυτο κανουν για παραδειγμα οι ελληνικες αθλητικες ομαδες - μπορουν και φερνουν γνωστους παιχτες αν και το γενικοτερο επιπεδο των Ελληνικων πρωταθληματων ειναι κακο προσφεροντας μεγαλυτερες απολαβες, και ελπιζοντας οτι τετοιες κινησεις μπορει να αναβασουν το γενικοτερο επιπεδο σε ενα μελλοντικο χρονο.)
Για να γινει κατι τετοιο ομως (προνομιακες "μεταγραφες" γνωστων Ελληνων ακαδημαικων του εξωτερικου) θα πρεπει να παρακαμφει ο τροπος αμοιβης. Η ιδρυση Endowed Chairs θα μπορουσε να βοηθησει σε αυτο το σκοπο. Απο τη μια η νεα θεση θα ειχε ενα κυρος και προβολη, και απο την αλλη ανταγωνιστικες απολαβες. Και ολα αυτα χωρις το κρατος να βαλει ουτε ενα ευρω! Βεβαια υπαρχουν αρκετες παραμετροι που πρεπει να ληφθουν υποψιν και σε καμια περιπτωση δεν πρεπει να καταστρατηγειται το αυτοδιοικητο των πανεπιστημιων (δε διαλεγει ο χορηγος, πχ, ποιος θα παρει τη θεση), αλλα ολα αυτα τα ζητηματα εχουν λυθει σε αλλες χωρες και μπορουμε να κανουμε και εμεις κατι παρομοιο.
Επιπλεον, υπαρχουν πιστευω πολλοι Ελληνες, εντος και εκτος Ελλαδας που θα ηταν διατεθειμενοι να συνεισφερουν (και για εθνικους λογους αλλα και για λογους προβολης, οπως ολοι οι χορηγοι). Αλλωστε πολλοι απο αυτους δινουν αυτη τη στιγμη χρηματα σε Endowed Chairs πανεπιστημιων του εξωτερικου (δειτε, πχ, τη λιστα με τις χορηγιες του ιδρυματος Ωναση www.onassis.gr/uploaded/pdf/Public%20Ben...al%20Insitutions.pdf). Γιατι να μη βοηθησουν και τα Ελληνικα πανεπιστημια;
Δε γνωριζω για τα νομικα, τεχνικα, και λοιπα προβληματα και κωλυματα που σιγουρα υπαρχουν. Αλλα μου φαινεται περιεργο το οτι ολοι αναγνωριζουν οτι η τριτοβαθμια εκπαιδευση υποχρηματοδοτειται, οτι υπαρχουν ανθρωποι και ιδρυματα που θελουν να βοηθησουν οικονομικα, και οτι τιποτα δε γινεται.