Πέρασε το μεσοπρόθεσμο, υπερψηφίστηκε ο προϋπολογισμός και ο πρωθυπουργός της πατρίδας μας πασχίζει να μεταδώσει εντός κι εκτός συνόρων ένα πνεύμα αισιοδοξίας. Μοιάζει να λέει ότι τώρα που αυτός είναι στο τιμόνι όλα θα είναι διαφορετικά από ότι παλαιότερα …

Δυστυχώς η αισιοδοξία του αυτή δεν είναι μεταδοτική. Τα δεδομένα δεν φαίνεται να την δικαιολογούν. Και λέω δυστυχώς, επειδή αν με κάποιο μαγικό τρόπο κατάφερνε να υπνωτίσει μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης στο εσωτερικό και το εξωτερικό, προκειμένου να πιστέψει ότι τα πολύ δύσκολα πέρασαν και έρχονται ημέρες πιο γαλήνιες, αυτό από μόνο του θα έκανε πρόσκαιρα τα πράγματα λίγο καλύτερα!

Έτσι λειτουργεί καλώς ή κακώς ο άνθρωπος, στη βάση των προσδοκιών, οι οποίες δημιουργούνται και συντηρούνται συχνά χωρίς άμεση επαφή με την πραγματικότητα. Όμως δυστυχώς για όλους μας ούτε βάσιμες αιτίες αισιοδοξίας υπάρχουν, ούτε ο πρωθυπουργός καταφέρνει να πείσει.

Τι μας απομένει τότε να προσδοκούμε;

Στην πραγματικότητα ένας ολόκληρος λαός έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στην εμφάνιση του απροσδόκητου, της «μη γραμμικότητας», της ιστορικής έκπληξης! Ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, όλοι βαθιά μέσα τους εύχονται κάτι αναπάντεχο να αλλάξει τη ροή των πραγμάτων προς το καλύτερο. Η κυβέρνηση μοιάζει να νομίζει ότι αυτό θα έρθει ως επιβράβευση των μέτριων και βραδυκίνητων προσπαθειών της από εταίρους και ξένους επενδυτές. Η αντιπολίτευση πιστεύει βαθιά ότι δημιουργείται πανευρωπαϊκό … κίνημα, καβάλα στο οποίο θα δώσει τη λύση!

Σε κάποιο βαθμό πιθανώς έχουν δίκιο. Το «απρόσμενο» μάλλον θα εμφανιστεί, καθώς έτσι συμβαίνει στα συλλογικά αδιέξοδα. Γιατί η αλήθεια είναι ότι βρισκόμαστε σε ένα αδιέξοδο. Η δημοκρατία μας δεν λειτουργεί, καθώς ελάχιστο ποσοστό των πολιτών αισθάνεται να αντιπροσωπεύεται από τις πράξεις των κυβερνήσεων που όλοι εμείς τακτικότατα εκλέγουμε. Η δικαιοσύνη κοντεύει να γίνει σύντομο ανέκδοτο (καθυστερήσεις, ανισότητες). Η οικονομία έχει παραλύσει (ανεργία, ύφεση). Δεκάδες θεσμοί είναι υπό κατάρρευση (π.χ. σχολεία, νοσοκομεία) και η ηθική κατάρρευση είναι παρούσα παντού (ατομισμός, αμοραλισμός, διαφθορά), με πολλούς συμπολίτες μας να βάζουν εμφανώς το ατομικό ή συντεχνιακό συμφέρον πάνω από θεμελιώδεις έννοιες όπως η ισότητα (π.χ. υπάλληλοι της βουλής).

Όμως τίποτε δε μας εξασφαλίζει ότι το «αναπάντεχο» που όλοι περιμένουν ανυπόμονα θα είναι μια θετική εξέλιξη, από αυτές που βλέπουν στον ορίζοντα ως λύσεις οι κρατούσες πολιτικές φατρίες της χώρας. Κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος ότι η έκπληξη δεν θα είναι … αρνητική.

Ακριβώς για αυτό το λόγο καλούμαστε όλοι, στο μικρόκοσμό του ο καθένας μας, να ξαναδεί τι κάνει λάθος. Κι αν τύχει να διαπιστώσει ότι κάνει όσα του αναλογούν απόλυτα σωστά, ας αναλογιστεί αν αυτά που κάνει είναι … τα σωστά !

Δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά μεταξύ άλλων στον κλάδο των τηλεπικοινωνιακών παρόχων. Σήμερα για ακόμα μια φορά έφθασε στο γραφείο μου η μηνιαία δωρεάν έκδοση της ΕΕΤΤ (Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών & Ταχυδρομείων). Πρόκειται για ένα καλαίσθητο περιοδικό, με ικανοποιητικής ποιότητας ύλη. Πολύ σωστά κάνουν τη δουλειά τους οι υπεύθυνοι για την έκδοσή του. Όμως είναι αυτή η δουλειά «σωστή»; Έχει νόημα η κρατική ρυθμιστική αρχή τηλεπικοινωνιών της χώρας μας να δαπανά χρήματα για το δικό της περιοδικό; Είναι δεδομένο ότι οι θέσεις και οι ανακοινώσεις της ΕΕΤΤ βρίσκουν το δρόμο δημοσιοποίησής τους μέσα από τα υφιστάμενα μέσα ενημέρωσης (κλαδικά περιοδικά, συνέδρια, εκθέσεις, μαζικά μέσα ενημέρωσης, newsletters κλπ.). Τι ακριβώς προσθέτει η δική της έκδοση στο ρόλο που επιτελεί; Γιατί έστω κι ένα μικρό τμήμα από τα 43 εκατομμύρια ευρώ των τελών που εισπράττει η ΕΕΤΤ κάθε χρόνο να δαπανάται σε ένα χωρίς λόγο ύπαρξης έντυπο; Ποιος πληρώνει αυτά τα 43 εκατομμύρια των ετήσιων εσόδων της; έμμεσα εμείς όλοι οι καταναλωτές τηλεπικοινωνιακών και ταχυδρομικών υπηρεσιών.

Στα προβλήματα της χώρας μας υπάρχουν λύσεις. Μπορεί να μη συζητιούνται στην κεντρική πολιτική σκηνή και τα κόμματα να επικρίνουν στη βουλή το ένα το άλλο ότι δεν καταθέτουν προτάσεις, αλλά η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν. Μια συγκεκριμένη λύση έχει κατατεθεί από τον γράφοντα από εδώ στο πρόσφατο παρελθόν («Ρευστοποιώντας το χρέος μας»). Όμως ας μη μένουμε στις λύσεις που καλείται να εφαρμόσει η κεντρική διοίκηση. Οι έλληνες καλούμαστε να διορθώσουμε τη νοοτροπία μας, το οικονομικό & παραγωγικό πρότυπο της χώρα μας. Αυτά μην περιμένουμε να γίνουν μόνο από πάνω προς τα κάτω. Ακόμα κι αν είχαμε εξαιρετικά ηθική, ικανή και αποτελεσματική κυβέρνηση, αυτό θα έπαιρνε πάρα πολλά χρόνια. Οι γρήγορες αλλαγές έρχονται πάντα από κάτω. Η έξυπνη ηγεσία απλώς τις αφουγκράζεται και σύντομα συγχρονίζεται με αυτές. Έχουμε εμείς λοιπόν την ευθύνη να ξεκινήσουμε τις αλλαγές που χρειαζόμαστε, τώρα, από τα χαμηλά, το ατομικό μας περιβάλλον. Ας αρνηθούμε πλέον να γίνονται τα λάθος πράγματα, ώστε ο χρόνος , η ενέργεια και οι φόροι μας να παράγουν χρήσιμο προϊόν.

Σεραφείμ Αθ. Κοτρώτσος
Ηλεκτρολόγος Μηχανικός & Μηχ. Η/Υ, Δρ. ΕΜΠ,
Σύμβουλος επιχειρήσεων
www.facebook.com/serafim.kotrotsos

δημοσιεύθηκε στο Αττικό Βήμα στις 16/11/2012

attikovima.gr