Τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία έχουμε ως πολίτες ζήσει έναν κορεσμό από ενοχλητικές ειδήσεις. Μαθαίνουμε διαρκώς για πολιτικά σκάνδαλα. Προβάλλονται αυτοί των οποίων η ατομική απληστία είναι πάνω από το εθνικό συμφέρον. Στην οικονομία ακούμε για λίστες από φοροφυγάδες, αρτιμελείς που εισπράττουν συντάξεις αναπηρίας, διορισμένους από το παράθυρο, golden boys που προστατεύονται από οριζόντιες περικοπές και διάφορες άλλες προκλητικές αδικίες. Και φυσικά ζούμε τη λαίλαπα της μη έκδοσης αποδείξεων, χωρίς κανένα δισταγμό ή τύψεις.

Πριν από λίγες ημέρες βρέθηκα σε αθλητικό χώρο όπου τοπικός αθλητικός σύλλογος με αξιοζήλευτο έργο στην περιοχή και αμέτρητες διακρίσεις, είχε πάρει την πρωτοβουλία να προσκαλέσει ιδιωτική εταιρεία εργομετρικών εξετάσεων για να μετρήσει μαζικά και με χαμηλή τιμή τα παιδιά όσων ενδιαφέρονταν. Ο στόχος ευγενής: να διαπιστωθεί πού ο καθένας υστερεί και πού υπερέχει, ώστε να βοηθηθεί από τον προπονητή και τους γονείς του, όσο αποτελεσματικότερα γίνεται για την αθλητική του πρόοδο. Στη δράση συμμετείχαν δεκάδες παιδιά της περιοχής από τα εκατοντάδες που είναι εγγεγραμμένα στις αθλητικές ακαδημίες του δημοφιλούς αυτού Συλλόγου.

Η εταιρεία που ανέλαβε το εγχείρημα έδειξε οργανωμένη. Είχε στήσει ειδικό εξοπλισμό, είχε διαμορφώσει τους χώρους με κατάλληλη σήμανση, οι γυμναστές της ήταν ομοιόμορφα ντυμένοι, έδειχναν να γνωρίζουν πολύ καλά το αντικείμενο και να εξετάζουν συγκροτημένα τα παιδιά κατά ομάδες, βοηθώντας τους να βγάλουν ό,τι καλύτερο μπορούσαν.

Όλη αυτή η θετική εικόνα άλλαξε απότομα όταν είχα την «παράτολμη ιδέα» να ζητήσω απόδειξη για το ομολογουμένως λογικότατο τίμημα της εξέτασης του παιδιού μου. Ξαφνικά το σύστημα μπλόκαρε. Το επιτελείο άρχισε να διαβουλεύεται και να ψάχνει. Μετά από λίγη ώρα με πλησίασε μια κοπέλα και με ενημέρωσε ότι η τιμή ήταν πολύ ειδική και δεν είχε συμπεριληφθεί ο ΦΠΑ! Φυσικά τίποτα τέτοιο δεν υπήρχε στην ανακοίνωση για τη συγκεκριμένη δράση. Ξεκαθάρισα ότι δεν το βλέπω αυτό ως επαρκή εξήγηση και θεωρώ αυτονόητο ότι η απόδειξη θα εκδοθεί στο ανακοινωθέν (και καταβληθέν) τίμημα. Νέος γύρος διαβουλεύσεων ξεκίνησε …

Ντράπηκα για λογαριασμό όλων εκεί. Δεκάδες γονείς της σχετικά μικρής τοπικής κοινωνίας παρίσταντο. Αρκετοί άκουσαν και τη στιχομυθία μου με τους υπεύθυνους. Κανείς δεν ήθελε να γίνει «κακός» ζητώντας απόδειξη. Βρέθηκα ο μόνος «σπασίκλας»! Η οργανωμένη εταιρεία, που είχε απλώσει το ενημερωτικό της πανό για να προβάλλει τη δουλειά της, την οποία έδειχνε να γνωρίζει αρκετά καλά, δεν είχε προβλέψει το ζήτημα της έκδοσης απόδειξης! Παράγοντες του Συλλόγου βρέθηκαν να απολογούνται προσωπικά σε εμένα αναλαμβάνοντας την ευθύνη για την παρεξήγηση με το μη υπολογισμό του ΦΠΑ στην τιμή. Στο ερώτημά μου ως προς το πώς έχουν το θράσος, με όσα τραβάει η χώρα μας, να οργανώνουν μια δημόσια δραστηριότητα με τόσο κόσμο και να εισπράττουν έστω ποσά λίγων δεκάδων ευρώ χωρίς να έχουν καν διανοηθεί την έκδοση απόδειξης, στέκονταν όλοι τους εντυπωσιακά αμήχανοι …

Προφανώς στη συνείδηση των περισσότερων εκεί η μη έκδοση απόδειξης ήταν κάτι μεταξύ απειροελάχιστου παραπτώματος και αναφαίρετου δικαιώματος έναντι του δόλιου κράτους και της φορομπηχτικής πρακτικής των πολιτικών μας. Νομίζω ότι εισπράττουμε όλοι μας αυτό που προωθούμε. Βιώνουμε ακριβώς αυτό που προβάλλουμε. Μήπως πλέον χρειαζόμαστε και κάτι άλλο εκτός από τις λίστες με τους φοροφυγάδες, τους μεγαλο-οφειλέτες, τους μεγιστάνες του μαύρου χρήματος και των αδικαιολόγητων εμβασμάτων στο εξωτερικό; Αλήθεια γνωρίζουμε σήμερα ποιοι είναι οι π.χ. 1.000 συμπατριώτες μας που εισφέρουν τα μεγαλύτερα ποσά στα δημόσια έσοδα κάθε χρόνο και δεν έχουν απασχολήσει ποτέ το δημόσιο με παραβάσεις και παρατυπίες; Ξέρουμε ποιοι είναι οι καλοπληρωτές του κοινού μας εθνικού ταμείου; Ξέρουμε ποιος – εκτός από τους δανειστές μας – πληρώνει περισσότερο για τα σχολεία μας, τα νοσοκομεία μας, τους δρόμους μας και τις άλλες κρατικές παροχές; Ιδιαίτερα όσοι μάλιστα αμείβονται – άμεσα ή έμμεσα – από το δημόσιο, γνωρίζουν από πού εισπράττουν;

Γιατί μας αρκεί να ξέρουμε ποιος δεν πληρώνει, ποιος κλέβει και ποιος πλαστογραφεί; Δεν αξίζει προβολής κι ένα θετικό πρότυπο; Δε θα έπρεπε η τιμιότητα, ιδιαίτερα απέναντι στις υποχρεώσεις μας προς το κοινωνικό σύνολο, επιτέλους να ταυτιστεί με τον πατριωτισμό; Πώς ακριβώς μπορεί κανείς να διατείνεται ότι αγαπά την Ελλάδα και ταυτόχρονα να κλέβει συστηματικά το κοινωνικό σύνολο; Πώς ακριβώς μπορούμε όλοι μας να ανεχόμαστε αυτή την απαράδεκτη κατάσταση στο όνομα των οικονομικών δυσκολιών ή άλλων φθηνών δικαιολογιών; Δεν νομίζετε ότι είναι καιρός πια να προωθήσουμε οργανωμένα νέα πατριωτικά πρότυπα, συνυφασμένα με την εντιμότητα και την κοινωνική προσφορά; Αν δεν τα διαφημίσουμε πώς ακριβώς περιμένουμε να βρεθούν οι μιμητές τους;

nocomments.gr

Σεραφείμ Αθ. Κοτρώτσος
Ηλεκτρολόγος Μηχανικός & Μηχ. Η/Υ, Δρ. ΕΜΠ,
Σύμβουλος επιχειρήσεων
www.facebook.com/serafim.kotrotsos