Νομίζω ότι ο παραπάνω τίτλος αποτυπώνει την πολιτική συνταγή που εφαρμόζει η νέα μας κυβέρνηση. Οι κ.κ. Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης και τα στελέχη τους θαρρώ πως γνωρίζουν καλά ποιες είναι οι προκλήσεις για να αρχίσει να φέγγει φως στην άκρη του τούνελ στο οποίο μας έχουν οδηγήσει. Για κάποιο λόγο όμως φαίνεται να μην μπορούν να εστιάσουν εκεί την πολιτική τους και προσπαθούν να "απολαύσουν" μια μονοθεματική πολιτική, στην οποία διαρκώς συζητούνται περικοπές (κυρίως οριζόντιες που φθάνουν σε εμάς μέσω διαρροών) και οι 3 τους διαγωνίζονται ποιος θα περάσει στον κόσμο την εικόνα του ακέραιου που δεν λυγίζει σε πιέσεις κοινωνικών ομάδων αλλά αντιλαμβάνεται το δράμα του κόσμου και αναζητά (3 μήνες τώρα αν όχι περισσότερο) τα απαλότερα "ισοδύναμα μέτρα".
Ειδικά η τελευταία αυτή φράση έχει γίνει η μόνιμη επωδός τους. Μια διαρκής προσβολή στη νοημοσύνη μας. Λες και αυτά είναι τα μόνα ζητήματα σε αυτή τη γωνιά της γης.
Περίπου όλοι αντιλαμβάνονται ότι η ανάκαμψη της ελληνικής κοινωνίας απαιτεί συγκεκριμένες γενναίες αποφάσεις για:
- Ανασύνταξη του κράτους σε δομή που να λειτουργεί παραγωγικά, αξιόπιστα, ταχύτατα, με διαφάνεια και χωρίς περιθώρια διαφθοράς.
- Γιγαντιαία μετακίνηση παραγωγικών πόρων (ανθρώπων και κεφαλαίων) από μη παραγωγικούς τομείς, σε άλλους που θα βελτιώνουν το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών μας.
- Προστασία της κοινωνικής συνοχής για την αποφυγή της αποσύνθεσης της κοινωνίας.
- Πλήρη εκκαθάριση του νομοθετικού πλαισίου, απλοποίηση με ταυτόχρονα ταχεία και πιστή εφαρμογή.
- Απόδοση ευθυνών προς πολιτικά και μη πολιτικά πρόσωπα για την αποκατάσταση του περί δικαίου αισθήματος (ένας Άκης δεν φέρνει την άνοιξη).
- Θέσπιση ανταγωνιστικού με των γειτόνων μας φορολογικού πλαισίου, ώστε να υπάρχει κίνητρο για τοπική παραγωγή.
- Δημιουργία ρευστότητας στην αγορά η οποία επιτέλους μέσα από ξεκάθαρους κανόνες θα διοχετευτεί προς παραγωγικούς τομείς της οικονομίας μας.
- Ανασύνταξη της εκπαίδευσης στη βάση της δημιουργικότητας, της κριτικής σκέψης, της έρευνας, της σύνδεσης με την εφαρμογή και εμπορική αξιοποίηση και βέβαια της επιβράβευσης των άριστων μαθητών, φοιτητών και εκπαιδευτικών παράλληλα με σαφή αντικίνητρα στους λιγότερο ορθά τοποθετημένους, ώστε να κινηθούν προς τομείς που τους ταιριάζουν περισσότερο.
Τα παραπάνω είναι θεμελιώδεις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας εδώ και δεκαετίες. Τώρα μάλιστα, στη χρεοκοπημένη Ελλάδα, οι επιταγές αυτές γίνονται πιο πιεστικές από ποτέ.
Ωστόσο, τίποτε από αυτά δε δείχνει να είναι κυβερνητική προτεραιότητα. Εξαγγέλθηκαν κατ' επανάληψη αλλά δεν εφαρμόστηκαν ποτέ. Ήδη έχουν περάσει οι πρώτες περίπου 100 ημέρες από τις τελευταίες εκλογές, το διάστημα στο οποίο μια νέα κυβέρνηση με ορμή θα έπρεπε να αρχίσει την υλοποίηση της στρατηγικής της και να ξεκινήσει τις παρεμβάσεις της προς αυτή την κατεύθυνση. Δυστυχώς τίποτα τέτοιο δε βλέπουμε. Ασφαλώς ως τέτοια πολιτική δεν μπορούμε να εκλάβουμε την πίσω από τις πόρτες συζήτηση για οριζόντιες περικοπές μισθών / συντάξεων, τις αόριστες εκτιμήσεις για εξοικονομήσεις από δαπάνες χωρίς συγκεκριμένες μεθόδους μέσω των οποίων θα γίνουν και τα ευχολόγια για πάταξη της φοροδιαφυγής.
Στη χώρα μας διαθέτουμε αμέτρητους νόμους, τροποποιήσεις, υπουργικές αποφάσεις, ερμηνευτικές εγκυκλίους και όλα τα άλλα που συνθέτουν το πλαίσιο κανόνων υπό το οποίο υποτίθεται λειτουργεί η κοινωνία μας. Το πλήθος τους, η δομή τους, η πολυπλοκότητά τους, οι μεταξύ τους επικαλύψεις και αντιθέσεις αλλά και η ανεδαφικότητά τους μετατρέπουν την εφαρμογή του νόμου σε ασύγκριτα δυσκολότερη πρόκληση από σύνταξη και ψήφισή του. Είναι δεδομένο ότι κανείς θα έπρεπε να ξεκινήσει από την αντικατάσταση ολόκληρων κεφαλαίων της νομοθεσίας μας, έκτασης χιλιάδων σελίδων, με απλές στην κατανόηση και εφαρμογή διατάξεις που επιτέλους να λειτουργούν.
Το καλοκαίρι πέρασε και ούτε καν αυτή η θεμελιώδης μεταρρύθμιση δεν είδαμε να δρομολογείται. Πώς ακριβώς θα πνεύσει ο άνεμος της αισιοδοξίας -το οξυγόνο κάθε οικονομίας- αν δεν φαίνεται να αλλάζει κάτι στην χώρα μας προς το καλύτερο; Είναι δυνατόν η στρατηγική της κυβέρνησής μας να περιορίζεται στην λήψη της επόμενης δανειακής δόσης; Πιστεύουν ειλικρινά ότι είναι αυτό επαρκές γεγονός για να φέρει την αλλαγή του κλίματος που χρειαζόμαστε;
Φοβάμαι πως η συντριπτική πλειονότητα των συμπατριωτών μας που συνθέτουν και στηρίζουν τη νέα κυβέρνηση γνωρίζουν άριστα ότι αυτό δεν αρκεί. Ξέρουν μάλλον καλά πλέον ότι επιτέλους πρέπει να ξεκινήσουμε τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις και όχι να βαφτίζουμε ως μεταρρυθμίσεις τις οριζόντιες περικοπές. Αντιλαμβάνονται σε μεγάλο βαθμό ότι η περίοδος κατά την οποία μια κυβέρνηση μπορούσε να "κουκουλώνει" τα προβλήματα με πρόχειρες ευκαιριακές αποφάσεις έχει παρέλθει.
Τότε γιατί; Γιατί δεν αναθέτουν ακόμα και εν λευκώ σε ανθρώπους όπως ο βραβευμένος ως καλύτερος δημόσιος υπάλληλος του κόσμου καθηγητής στην ανώτατη σχολή δημόσιας διοίκησης Παναγιώτης Καρκατσούλης να αναδομήσουν το κράτος; Γιατί δεν παύουν άμεσα όλους τους άνευ αντικειμένου προτεραιότητας δημόσιους φορείς; Γιατί δεν καταργούν τον κώδικα βιβλίων και στοιχείων; Γιατί δεν αφαιρούν όλους τους χωρίς προστιθέμενη αξία μεσάζοντες που προσθέτουν κόστος σε κοινές συναλλαγές με το δημόσιο (π.χ. αδειοδοτήσεις); Γιατί δεν άρουν όλους τους περιορισμούς στην παραγωγή και την δημιουργικότητα που θα γεννήσουν νέες θέσεις εργασίας και έσοδα για το κράτος;
Ο κος Βενιζέλος εξερχόμενος από πρόσφατη σύσκεψη με τον Πρωθυπουργό κ. Σαμαρά και τον κ. Κουβέλη, μίλησε για την ανάγκη σχηματισμού ενός μεταρρυθμιστικού μετώπου για να προχωρήσουν οι αναγκαίες αλλαγές για τη χώρα! Μας άφησε με το στόμα ανοιχτό. Τι αλήθεια εμποδίζει αυτές της μεταρρυθμίσεις; Τι τις εμπόδιζε στην κυβέρνηση Παπανδρέου με το υψηλό εκλογικό ποσοστό και τη μεγάλη κοινοβουλευτική ομάδα; Τι τις εμπόδιζε στην κυβέρνηση Καραμανλή; Τι τις εμποδίζει και σήμερα που έχουμε τρικομματική κυβέρνηση με συμμετοχή της αστικής αριστεράς και της δεξιάς;
Είναι προφανές ότι το εμπόδιο πρέπει να αναζητηθεί εσωτερικά. Καταφανέστατα οι άνθρωποι αυτοί και οι παρατάξεις τους παραδοσιακά διαπλέκονται με από δεκαετίες εγκατεστημένα συμφέροντα εις βάρος της.
Ο Σεραφείμ Αθ. Κοτρώτσος είναι Δρ. ΕΜΠ, Ηλεκτρολόγος μηχανικός & μηχ. Η/Υ,
Σύμβουλος επιχειρήσεων / επιχειρηματίας