Η πρόσφατη επίσημη επίσκεψη της καγκελαρίου Μέρκελ στην Αθήνα, κατάδειξε για μια ακόμα φορά την βαθιά έλλειψη σοβαρών οραματιστών εντός κι εκτός συνόρων.

Το ντόπιο πολιτικό σύστημα για μια ακόμα φορά απέδειξε ότι είναι κατώτερο των περιστάσεων. Ο κος Σαμαράς και οι πολιτικοί του φίλοι εμφανίστηκαν να πανηγυρίζουν για μια επίσκεψη, η οποία ποτέ δεν ήταν ξεκάθαρο τι ουσιαστικό στόχο είχε και κανένα ουσιώδες αποτέλεσμα δεν παρουσίασε. Ο κος Βενιζέλος, ως άλλη μια κυβερνώσα αντιπολίτευση (το έχουμε ξαναδεί στην Ελλάδα αυτό το παράδοξο),

επέκρινε την αοριστία της ατζέντας της επίσκεψης και την αδικαιολόγητη θριαμβολογία του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος. Η αντιπολίτευση κατά τα συνήθη στηλίτευσε το άηθες θράσος τόσο της κας Μέρκελ που μας επισκέφτηκε για να επιθεωρήσει το προτεκτοράτο της όσο και της δοσίλογου Κυβέρνησης που την προσκάλεσε και την υποδέχθηκε αντί να την κλείσει σε ένα υπόγειο μέχρι να υπογράψει ότι θα μας πληρώνει μέχρι τη δευτέρα παρουσία χωρίς άλλες προϋποθέσεις.

Στον αντίποδα, αξιοσημείωτη σύνεση επέδειξαν οι αντιεξουσιαστές και το παρακράτος! Αυτοί δε λέμε ότι προκαλούν τα έκτροπα στις πορείες και τις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας; Ε, λοιπόν αυτή τη φορά αυτοσυγκρατήθηκαν. Σεβάστηκαν την απόφαση των αρχών και κάθισαν σπίτι τους. Όσοι ξεμύτισαν επέδειξαν εντυπωσιακή ωριμότητα και απέφυγαν να δημιουργήσουν το παραμικρό πρόβλημα. Η αστυνομία ελάχιστα χρειάστηκε να παρέμβει. Οι αμφιλεγόμενης προέλευσης "μπαχαλάκηδες" αποδείχθηκαν αντάξιοι των παραδόσεων του Ξένιου Δία!

Και η ίδια η κα Μέρκελ πάντως φάνηκε για μια ακόμα φορά κατώτερη των περιστάσεων. Πόσο σοβαρή μπορούμε να θεωρούμε την ηγέτιδα της πρώτης ευρωπαϊκής οικονομίας, όταν φαίνεται να πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη απλώς για να κάνει το χατίρι στον κ. Σαμαρά, ο οποίος ελπίζει ότι αυτό το επικοινωνιακό παιχνίδι θα τον βοηθήσει να διαχειριστεί τη δυσαρέσκεια από την 120 ημερών πλέον κυβερνητική αδράνειά του; Πόσο αλήθεια λέει όταν λέει ότι περιμένει την έκθεση της τρόικας για να μάθει αν προχωράνε οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα; Πόσο σέβεται τον εαυτό της όταν μετά τις εδώ διαβουλεύσεις το μόνο που έχει να ανακοινώσει είναι ότι οι θυσίες των Ελλήνων δε θα πάνε χαμένες καθώς βλέπει φως κάπου στο βάθος του τούνελ, χωρίς να διευκρινίζει σε τι αναφέρεται; Ή μήπως θεωρούν όλοι ως τελική λύση την -ολημερίς τη χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν- ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών;

Η ανάκαμψη ξεκινάει από τη διαμόρφωση ενός συγκεκριμένου οράματος για το αύριο. Απαιτείται ένα σαφές και ρεαλιστικό σχέδιο ανασύνταξης σε θεσμικό, οικονομικό, κοινωνικό και αξιακό επίπεδο. Αν η κα Μέρκελ το βλέπει αυτό στις συζητήσεις της με τους συνεργάτες της και τους ομολόγους της στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση, θα της έκανε κόπο να μας το περιγράψει; Τι να μας περιγράψει όμως; Αυτό που δεν παρουσιάζει ούτε ο ίδιος ο έλληνας πρωθυπουργός;

Δυο τινά συμβαίνουν: είτε το σχέδιο ανάκαμψης είναι άκρως απόρρητο, είτε πολύ απλά δεν υπάρχει! Τρίτη εκδοχή δεν μπορεί να υφίσταται. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η άκρατη αοριστολογία περί ανάκαμψης από ντόπιους και ξένους ηγέτες; Νομίζουν ειλικρινά ότι με τις δηλώσεις τους θα αλλάξει το κλίμα; Δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει ότι ο λόγος τους έχει απαξιωθεί δραματικά; Περίπου κανείς δεν παίρνει πλέον στα σοβαρά τις τακτικές γενικόλογες τοποθετήσεις των ευρωπαίων πολιτικών ηγετών και αξιωματούχων.

Και καλά οι ξένοι, ίσως βάζουν σε δεύτερη μοίρα τα δικά μας προβλήματα και οι αρχές της διπλωματίας τους εμποδίζουν να μιλήσουν δημόσια για τα δικά τους σχέδια σε σχέση με την Ελλάδα, αν και πολύ αμφιβάλλω αν διαθέτουν σχέδια, πλην της στρατηγικής του "κερδίζω χρόνο και έχει ο θεός". Οι ντόπιοι, εντός κι εκτός κυβέρνησης, που με αυτή ακριβώς τη στρατηγική μας έφεραν ως εδώ, τι έχουν να πουν; Δεν είναι καιρός να αφήσουν τις φαvφάρες, τις επικοινωνιακές ακροβασίες και τα παιδαριώδη ψέματα και να παρουσιάσουν ο καθένας τους τη δική του ολοκληρωμένη πρόταση για ανάκαμψη; Αν δε γίνεται τώρα αυτός ο δημόσιος διάλογος, πότε θα γίνει;

Η υπομονή και οι αντοχές των περισσότερων από εμάς έχουν εξαντληθεί. Είναι πολλοί αυτοί που πλέον ζητούν άμεσες απολύσεις πλεοναζόντων, αργόμισθων ή/και επίορκων κρατικών υπαλλήλων, όχι τόσο για την εξοικονόμηση που άμεσα θα αποφέρει αλλά τουλάχιστον για την αναδημιουργία του περί δικαίου αισθήματος. Μήπως το εγχείρημα πρέπει να ξεκινήσει σήμερα από την άμεση παύση πληρωμών προς εν ενεργεία και συνταξιούχους Προέδρους Δημοκρατίας, Πρωθυπουργούς, Βουλευτές και Υπουργούς; Όσο αυτοί όλοι δεν μας παρουσιάζουν με σαφήνεια την ολοκληρωμένη τους πρόταση για την επανάκαμψη της χώρας, πιστεύω ότι δικαιολογούν ταυτόχρονα και κατά απόλυτο τρόπο τους χαρακτηρισμούς ως "πλεονάζοντες", "αργόμισθοι" και "επίορκοι".

Ο Σεραφείμ Αθ. Κοτρώτσος είναι Δρ. ΕΜΠ, Ηλεκτρολόγος μηχανικός & μηχ. Η/Υ,

Σύμβουλος επιχειρήσεων  / επιχειρηματίας

attikovima.gr