Πιστεύω ότι όλοι οι Έλληνες έχουμε την υποχρέωση να εκφράσουμε αιτιολογημένα το τι θα κάναμε αν την περασμένη Τετάρτη 07/11/2012 είχαμε δικαίωμα ψήφου στη βουλή. Αν στην Ελλάδα του 2012 υπήρχε Άμεση Δημοκρατία και μεγάλης σημασίας ζητήματα όπως η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος 2013 – 2016 δεν αποφασίζονταν από τους λίγους εκλεγμένους αντιπροσώπους μας, αλλά από όλους εμάς τους πολλούς!

Οι περισσότεροι έχουμε διαμορφώσει την όποια άποψη για το θέμα από τη συζήτηση – που περισσότερο με φασαρία μοιάζει παρά με γόνιμο διάλογο – των αιρετών εκπροσώπων μας (βουλευτών, υπουργών, συνδικαλιστών κλπ.) στα μαζικά μέσα ενημέρωσης. Παρόλα αυτά η λογικότερη προσέγγιση ήταν η ανάγνωση του σχεδίου νόμου (βλέπε www.hellenicparliament.gr), που με 153 ψήφους κυρώθηκε από το ελληνικό κοινοβούλιο.

Το μεσοπρόθεσμο περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα οριζόντιων περικοπών (μισθολογικών, συνταξιοδοτικών, δαπανών ευρύτερου δημοσίου) και καταργήσεων ή μειώσεων φορο - ελαφρύνσεων και κοινωνικών επιδομάτων. Περιέχει επίσης κάποιες στοιχειώδεις μεταρρυθμίσεις (π.χ. άνοιγμα επιχειρηματικής δραστηριοποίησης στον ιατρικό κλάδο, αντικατάσταση του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων με μια αν και άτολμη σίγουρα πιο απλή, συγκροτημένη και με λιγότερες εξαιρέσεις νομοθεσία, κατάργηση φόρου υπέρ τρίτων σε υγρά καύσιμα, δυνατότητα πώλησης βρεφικών τροφών από super market, θέσπιση 5/ετούς θητείας Γενικού Γραμματέα Εσόδων) και μια σειρά από εξαγγελίες – ευχολόγια χωρίς άλλες λεπτομέρειες που θα χρειαστούν πολύ κόπο για να αποκτήσουν υπόσταση (π.χ. αποκρατικοποιήσεις, μακροχρόνιες παραχωρήσεις κλπ.).

Με λίγα λόγια είναι λεπτομερές και ξεκάθαρο σε όλο σχεδόν το φάσμα των περικοπών, σχετικά λεπτομερές σε μερικές μεταρρυθμίσεις και εντελώς αόριστο στα περισσότερα από τα διαρθρωτικά μέτρα. Παρά την προσπάθειά μου δε βρήκα ποιο στοιχείο του μεσοπρόθεσμου περιγράφει με σαφήνεια πώς θα ξαναμπεί η Ελλάδα σε αναπτυξιακή και δημιουργική τροχιά.

Παραδόξως όμως η κριτική που ασκήθηκε στο μεσοπρόθεσμο από τους εθνοπατέρες μας δεν βγάζει ιδιαίτερο νόημα. Προσπάθησα να καταλάβω τι περίπου μας λένε και αν τους κατανόησα σωστά βλέπω να μας προβάλουν τα παρακάτω – για εμένα σαθρά –ιδεολογήματα:

1^η Ιδεοληψία, εκφραζόμενη κυρίως από ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ:  «αν πάρουμε την επόμενη δόση, επανακεφαλαιοποιήσουμε τις τράπεζες και μείνουμε στο ευρωπαϊκό παιχνίδι, σύντομα νέοι ευρωπαϊκοί θεσμού θα μας σώσουν.».

2^η Ιδεοληψία, εκφραζόμενη κυρίως από ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ: «αν καταγγείλουμε το μνημόνιο οι ευρωπαίοι θα έρθουν να μας παρακαλάνε να μας δανείζουν και να κάνουν επενδύσεις στη χώρα μας ώστε να μη βγούμε από την ευρωζώνη και τους καταστρέψουμε. Σύντομα επιπλέον θα διαφανεί η Ευρώπη των λαών, στο πλαίσιο της οποίας νέοι ευρωπαϊκοί θεσμοί θα μας σώσουν.»

3^η Ιδεοληψία εκφραζόμενη κυρίως από ΚΚΕ – ΧΑ: «αν αποχωρήσουμε από το ευρώ, κρατικοποιήσουμε όλους τους παραγωγικούς πόρους, πετάξουμε έξω το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, τότε δε θα χρειάζονται περικοπές και θα ξεπεράσουμε την κρίση χωρίς να γίνουμε Αλβανία του ‘60.»

4^η Ιδεοληψία, εκφραζόμενη από τους μη υπερψηφίσαντες των κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού: «Ισχύει απόλυτα το δόγμα της 1^ης περίπτωσης, αλλά η κοινωνία δεν αντέχει 1-2 συγκεκριμένες προβλέψεις του μεσοπρόθεσμου (π.χ. την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 ή την μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης σε όσους λαμβάνουν μισθό άνω των 2.000 ευρώ). Κατά τα άλλα με θα το είχα ψηφίσει.».

Αν κάτι δεν έχω καταλάβει σωστά – άνθρωποι είμαστε – θα ήθελα πολύ κάποιος από τους εθνοπατέρες να διορθώσει εμένα τον ταπεινό πολίτη.

Η παραπάνω σύγχυση θεωρώ ότι δεν έχει προκύψει τυχαία. Για κάποιο περίεργο λόγο ο δημόσιος διάλογος διαχρονικά επικεντρώνεται σε ιδεολογήματα και σχηματικά διλήμματα (π.χ. μνημόνιο – αντιμνημόνιο κλπ.). Στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα, τολμώ να πω, ότι στη σύγχυση συνέβαλε τα μέγιστα η ίδια η κυβερνητική πρακτική (ή απραξία) όλου αυτού του διαστήματος. Επί 4,5 μήνες θητείας, η νέας κυβέρνηση συνασπισμού αναλώθηκε πλήρως στη διαπραγμάτευση με τους ξένους. Επικεντρώθηκε στην επόμενη δόση ξεχνώντας όλα τα υπόλοιπα προβλήματα της χώρας. Δεν ασχολήθηκε καθόλου με το πώς θα υπάρξει ξανά παραγωγή σε αυτή τη χώρα και πώς θα ενθαρρύνει τις επενδύσεις. «Η επόμενη δόση πάνω από όλα». Αυτό ήταν το δόγμα της. Αλλά ακόμα και έτσι θα μπορούσε να έχει πετύχει κάποιες εύκολες νίκες δίνοντας το μήνυμα στην κοινωνία ότι κάτι κινείται:

Α) Να είχε ήδη νομοθετήσει και ξεκινήσει την εφαρμογή αρκετών τμημάτων του μεσοπρόθεσμου στα οποία υπήρχαν μηδενικές ή ελάχιστες ενδοκυβερνητικές διαφοροποιήσεις (π.χ. ρυθμίσεις για την απλοποίηση αδειοδότησης  των – άκουσον, άκουσον – ξεναγών, κατάργηση του Κώδικα Βιβλίων & Στοιχείων κλπ.). Αν είχαν δώσει και τα πρώτα αποτελέσματα θα είχε πετύχει εύκολο θρίαμβο.

Β) Να είχε ανοίξει τη δημόσια συζήτηση για το σχέδιο ανάκαμψης της παραγωγικής δυνατότητας της χώρας και τις πηγές χρηματοδότησής της.

Γ) Να είχε ανοίξει έστω μερικούς από τους κλάδους της οικονομίας που πραγματικά θα μείωναν τον δείκτη τιμών καταναλωτή και θα έδιναν νέες ευκαιρίες ανάπτυξης.

Δ) Να είχε παρουσιάσει πλέον τη δική της συνολική στρατηγική ανάπτυξης.

Ε) Να είχε ήδη ανακοινώσει έστω μια αναπτυξιακού και εξαγωγικού χαρακτήρα επένδυση ή αποκρατικοποίηση, οι υπεύθυνοι της οποίας ήδη να άπλωναν σχέδια στο τραπέζι.

ΣΤ) Να έφθανε τελικά στις περικοπές και μειώσεις έχοντας διαμορφώσει μια προοπτική για τον ελληνικό λαό, ένα πειστικό όραμα για το ότι υπάρχει κάποιο φως στην άκρη του τούνελ.

Αντιθέτως, η κυβέρνηση θεώρησε όλα τα παραπάνω δευτερεύοντα, νομίζοντας ότι ένας λαός είναι δυνατόν να συμπορευτεί σε μια εθνική προσπάθεια χωρίς να συμμερίζεται κανένα εθνικό όραμα, κανένα συλλογικό σχέδιο και καμία κοινωνική προοπτική. Αν δεν υπάρξει ταχύτατα κάποια θετική έκπληξη, η κυβέρνηση φοβάμαι ότι θα απομονωθεί.

Υπό αυτό το πρίσμα, επιστρέφοντας στο ερώτημα – πρόκληση της πρώτης παραγράφου, αν είχα τη δυνατότητα, θα είχα πιέσει ασφυκτικά την κυβέρνηση όλους αυτούς τους 4,5 μήνες να έχει κάνει τουλάχιστον τα παραπάνω. Αν τα είχε κάνει δε θα είχα κανένα δισταγμό να ψηφίσω το μεσοπρόθεσμο, γνωρίζοντας ότι είναι μια μόνο από τις πολλές παραμέτρους του εθνικού μας σχεδιασμού. Με τον τρόπο όμως που μεθοδεύτηκε η υπόθεση θα το καταψήφιζα, ώστε να πιέσω την κυβέρνηση να το ξαναφέρει στη βουλή ακριβώς την επομένη της παρουσίασης από πλευράς της τουλάχιστον του ολοκληρωμένου σχεδίου εθνικής ανασυγκρότησης.

Σεραφείμ Αθ. Κοτρώτσος
Ηλεκτρολόγος Μηχανικός & Μηχ. Η/Υ, Δρ. ΕΜΠ,
Σύμβουλος επιχειρήσεων

www.facebook.com/serafim.kotrotsos