GR
EN Τα εμβόλια δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από φάρμακα, τα οποία χορηγούνται για προληπτικούς λόγους, όπως άλλωστε πολλά ακόμα φάρμακα.
Φέρνουμε ως παράδειγμα τα φάρμακα για τον σακχαρώδη διαβήτη, την αρτηριακή υπέρταση, την δυσλιπιδαιμία ή την καρδιακή αρρυθμία.
Οι παθολογικές αυτές καταστάσεις δεν προκαλούν πόνο ή δυσφορία και μπορούν να παραμείνουν αδιάγνωστες για πολλά χρόνια. Εγκυμονούν όμως μεγάλους κινδύνους για την υγεία και την επιβίωση όσων πάσχουν από αυτές.
Ο εμβολιασμός είναι και αυτός μια ιατρική πράξη, που ακοσκοπεί στο να προφυλάξει έναν άνθρωπο από μια επικίνδυνη για την υγεία και τη ζωή του εξέλιξη.
Ανάλογες ιατρικές πράξεις αποτελούν κάποιες χειρουργικές επεμβάσεις, όπως για παράδειγμα η χολοκυστεκτομή όταν η χοληδόχος κύστη είναι γεμάτη από μικρές πέτρες που απειλούν με τη δυνητικά θανατηφόρο οξεία παγκρεατίτιδα… για να μην αναφερθούμε καν σε διάφορες μορφές καρκίνου.
… … …
Ερχόμαστε τώρα στον ακραίο παραλογισμό της εποχής μας που αφορά:
Α) Είτε αυτούς που δεν εμβολιάζονται γιατί φοβούνται τις παρενέργειες από τα εμβόλια, ενώ δεν φοβούνται τις επιπλοκές της ίδιας της νόσου (συμπεριλαμβανομένου του θανάτου) που όμως είναι… 10.000 φορές πιθανότερες από τις παρενέργειες από το εμβόλιο…
Β) Είτε αυτούς που δεν εμβολιάζονται γιατί έχουν «άποψη», η οποία δυστυχώς ενισχύεται με «επιχειρήματα» από κάποιους ψευτοεπιστήμονες ή ακόμη και από γιατρούς ανάξιους της ιδιότητας αυτής και εντελώς ανάξιους για κάθε σοβαρή αντιμετώπιση πλην της πειθαρχικής δίωξης.
Το περίεργο και αντιφατικό αυτών των αλλοπρόσαλλων συμπεριφορών είναι ότι οι μη εμβολιαζόμενοι δεν στρέφονται αμέσως κατά της ιατρικής επιστήμης και όσων αυτή επιτάσσει μέσω των σοβαρών φορέων και εκπροσώπων τους, αλλά στρέφονται εναντίον της ιατρικής εμμέσως πλήν… σαφώς!
Γιατί δεν είναι δυνατό να ακούν τους γιατρούς σε όλα όσα λένε και προτείνουν για τις άλλες επικίνδυνες παθήσεις και για την πρόληψη των επιπλοκών τους, αλλά να τους αγνοούν μόνο σε ό,τι οι γιατροί συνιστούν βάσει ακλόνητων δεδομένων σε σχέση με την αναγκαιότητα των εμβολίων.
Είναι σα να θεωρούν ότι όλοι οι γιατροί που τους προτρέπουν να εμβολιαστούν μετέχουν σε μια παγκόσμια συνωμοσία κατά της παγκόσμιας δημόσιας υγείας.
Το ερώτημα που όμως ανακύπτει στην περίπτωση αυτή είναι απλό:
Αφού οι γιατροί που τους προτρέπουν να εμβολιαστούν είναι είτε επιστημονικώς άσχετοι, είτε καθάρματα που θέλουν το κακό τους, γιατί να τους εμπιστεύονται για όλα τα υπόλοιπα ζητήματα που αφορούν την υγεία τους;
Και αν θέλουμε να το προχωρήσουμε σε λίγο περισσότερο βάθος… παράνοιας:
- Αποτελούν ή όχι τα φάρμακα και οι εγχειρήσεις «βίαιες παρεμβάσεις» στο σώμα μας, του οποίου «αλλοιώνουν τη φυσική πορεία», ακόμη και αν η πορεία αυτή είναι προς τη μόνιμη αναπηρία ή προς τον πρόωρο θάνατο;
- Λένε επίσης (και εντελώς αυθαίρετα και αβάσιμα) ότι τα εμβόλια κατά της COVID-19 μπορεί να αλλοιώνουν το DNA μας σε βάθος χρόνου.
Γιατί και τα άλλα φάρμακα, ακόμα και κάποια συμπληρώματα διατροφής να μην κάνουν το ίδιο;
… … …
Για να φέρουμε τον απόλυτο παραλογισμό που περιγράψαμε στην ακραία λογική του συνέπεια και για να διακωμωδήσουμε και λίγο την κατά τα άλλα πολύ θλιβερή μας κατάσταση…
… ας υποθέσουμε ότι μετά το «αντιεμβολιαστικό κίνημα» που κάποιοι ευαγγελίζονται και προωθούν επιδιώκοντας την επικράτησή του… γενικεύεται και κατά των άλλων ιατρικών συμβουλών, οδηγιών και παρεμβάσεων.
Για παράδειγμα, γιατί να μην έχουμε:
Αντι-αντιυπερτασικό κίνημα;
Αντι-αντιδιαβητικό κίνημα;
Αντι-αντιλιπιδαιμικό κίνημα;
Αντι-αντιαρρυθμικό κίνημα;
Αντι-χειρουργικό κίνημα;
… … και τελικά: Αντι-ιατρικό κίνημα, γενικώς και αορίστως;
Και εφόσον θα μπορούσαμε να έχουμε τέτοιου είδους και επιπέδου «κινήματα», ας φανταστούμε μια «μεγαλειώδη συγκέντρωση» στην Πλατεία Συντάγματος, στην οποία οι εκπρόσωποι όλων των επιμέρους κινημάτων αγορεύουν από μεγαφώνου με το «νοήμον κοινό» να παραληρεί και να ενθουσιάζεται με τα «επιχειρήματά» τους.
Για να εκφράσει μάλιστα ακόμα καλύτερα τον ενθουσιασμό του, να τραγουδάει πασίγνωστες λαϊκές επιτυχίες κατάλληλα διασκευασμένες για την περίπτωση, όπως π.χ. το «άσε με στη μοναξιά μου» του Γιάννη Πάριου:
«Άσε με στα ζαχαρά μου
Στα λιπίδια στα κιλά μου
Είν’ η πίεση δικιά μου
Και μη μου κολλάς.
Το αλκοόλ δεν κουμαντάρω
Και τσιγάρα θα φουμάρω
Όσα δίνεις δεν θα πάρω
Και δεν με γελάς.»
Στη συγκέντρωση αυτή θα επικρατούν πλέον συνθήματα όπως:
«Όχι στα χάπια και στις ενέσεις !
Κάτω τα χέρια απ’ τα νυστέρια ! »
«Παθολόγοι άχρηστοι,
καρδιολόγοι βλάκες,
ψυχίατροι αδιάκριτοι,
χειρουργοί μαχαιροβγάλτες! »
Τα συνθήματα θα κορυφώνονται με το ένα και μοναδικό που θα επαναλαμβάνουν με πάθος όλοι οι συγκεντωμένοι:
«Γιατροί κουφάλες, έρχονται κρεμάλες! »
Τέλος, η «εκδήλωση» θα κλείνει κεφάτα με το γνωστό εύθυμο τραγουδάκι του Χρηστάκη, που θα χορεύουν επίσης στο Συνταγμα θυμίζοντάς μας το σχετικά πρόσφατο παρελθόν:
«Θα ζήσω ελεύθερο πουλί
Και ας μη ζήσω πιο πολύ»…
… … …
Για να επανέλθουμε στα σοβαρά τώρα:
Το ζήτημα πρέπει να αντιμετωπιστεί με περισσότερη σοβαρότητα και αποφασιστικότητα από όλους τους εμπλεκομένους φορείς και θα ήταν καλύτερα να μην περιμένουμε να νοσούν μαζικά, να διασωληνώνονται και να πεθαίνουν οι παράλογα διστακτικοί, οι επιπόλαιοι, οι αφελείς και οι παραπλανημένοι που δεν εμβολιάζονται, μέχρι να λυθούν κάποια στιγμή (;) τα τεράστια προβλήματα που εγκυμονεί η εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία που διάγουμε ως κοινωνικό σύνολο.
Πρέπει κατά τη γνώμη μου να εξαντληθούν όλα τα μέσα που επιτρέπει ή/και επιβάλλει το ισχύον Σύνταγμα κατά το οποίο «το Κράτος μεριμνά για τη ζωή και την υγεία των πολιτών», των ανοήτων συμπεριλαμβανομένων (Άρθρα 5 και 21).
Οι Ιατρικοί Σύλλογοι ξεκίνησαν (επιτέλους!) ενέργειες εναντίον γιατρών που παραβιάζουν κατά σύστημα τόσο το καθήκον τους όσο και την άσκηση του λειτουργήματός τους, με δεδομένο ότι όλοι οι γιατροί χωρίς εξαίρεση βάσει της διεθνώς αναγνωρισμένης και μόνης επιτρεπομένης πρακτικής, δεν πρέπει να έχουν άλλη επιλογή από τη συμμόρφωσή τους προς τις «θέσεις ομοφωνίας» και της «ιατρικής βάσει αποδείξεων».
Οτιδήποτε άλλο αποτελεί αυτό που διεθνώς αποκαλείται “malpractice” και επισύρει ποινές που μπορεί και να φθάσουν στην αφαίρεση της αδείας εξασκήσεως του ιατρικού επαγγέλματος.
Σε ό,τι με αφορά προσωπικά, δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι ανάλογο με τους «αντιεμβολιαστές» ασθενείς μου, γιατί τότε θα παραβίαζα ο ίδιος το καθήκον μου που εξακολουθεί να παραμένει η υποχρέωη να τους βοηθήσω παρά τη θλιβερή, αντιφατική και άκρως εκνευριστική συμπεριφορά τους.
Το μόνο που επιτρέπω στον εαυτό μου σε παρόμοιες περιπτώσεις είναι η διατύπωση ενός εύλογου ερωτήματος – παραπόνου:
«Αφού δεν με εμπιστεύεστε σε ό,τι σας συνιστώ για το εμβόλιο, με ποια λογική με εμπιστεύεστε για όλα τα υπόλοιπα ζητήματα; Σκεφτείτε το!»
Πηγή: marketnews.gr
