GR
EN Περίληψη:
Του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει… εκτός εάν έχει να αντιμετωπίσει ατομικά κάποιες συνέπειες. Κι αυτό γιατί ως κοινωνία δεν έχουμε Αρχές, τις οποίες να σεβόμαστε και να ακολουθούμε. Ούτε ως άτομα, ούτε ως πολίτες.
Τί ακούγαμε (από κάποιους) μέχρι την Κυριακή 22 Μαρτίου;
- Σιγά που θα ακούσω τους μ@λ@κες και δεν θα κάνω τη βόλτα μου. Άλλωστε ΕΓΩ είμαι καλά και δεν πρόκειται να πάθω τίποτα, γιατί ΕΓΩ ξέρω να προφυλάγομαι
- Και ποιοι είναι αυτοί που θα μου πουν ΕΜΕΝΑ τι να κάνω; ΕΓΩ θα κάνω ό,τι θέλω. Δημοκρατία δεν έχουμε;
- Όλα αυτά γίνονται και επιβάλλονται για να καταστραφεί η οικονομία και να κυριαρχήσουν οι «επικυρίαρχοι» του πλανήτη: Οι Εβραίοι, οι μασόνοι, η λέσχη Βίλντεμπεργκ, ο Σόρος… ΕΓΩ θα πάω κόντρα. ΕΓΩ κάτι τέτοια δεν τα σηκώνω.
Τί ακούμε μετά τη Δευτέρα 23 Μαρτίου;
- Σωστά είναι τα μέτρα. Έπρεπε να ληφθούν νωρίτερα. Οι ειδικοί (πρώην «μ@λ@κες») προειδοποιούσαν. Αυτοί ξέρουν καλύτερα. Εμείς τι ξέρουμε;
- Δυστυχώς ο Έλληνας δεν πειθαρχεί αλλιώς (πρώην: «δημοκρατία δεν έχουμε;»). Πολύ καλά έκαναν και επέβαλαν μέτρα.
- Σιγά που θα κάτσω να μου επιβάλουν το πρόστιμο. Ηλίθιος είμαι να βολτάρω χωρίς λόγο για να μου τα πάρουν και «να τα δώσουν στους δικούς τους; Σπίτι έχω να κάτσω και πολύ καλό μάλιστα. Με τον κόπο μου το έφτιαξα έτσι, για κάτι τέτοιες καταστάσεις.
- Αφού μας βρήκε αυτό το κακό, δεν γινόταν αλλιώς. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι όλοι κινδυνεύουμε και πως κανένας δεν είναι στο απυρόβλητο. Ας πάει και λίγο πίσω η οικονομία. Δεν πρόκειται φυσικά να πεινάσουμε. Σε λίγο καιρό πάλι θα είμαστε καλά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ζωή είναι το πολυτιμότερο αγαθό και ότι η Υγεία είναι πάνω απ’ όλα.
Τί μεσολάβησε την Κυριακή 22 Μαρτίου; Η απόφαση και το διάγγελμα του Κυριάκου Μητσοτάκη (εξ ου και «Κυριακή του Κυριάκου»).
Και κυρίως: Το πρόστιμο των 150 Ευρώ και ό,τι άλλος μπελάς μπορεί να επακολουθήσει.
… … …
Δεν είμαι απ’ αυτούς που λένε:
- Η συμφορά της πανδημίας μπορεί να μας κάνει να σκεφτούμε καλύτερα ορισμένα πράγματα. Μετά απ’ αυτό μπορεί και να γίνουμε όλοι σοφότεροι και καλύτεροι.
Αλίμονο αν πρέπει να μας βρίσκουν συμφορές και θάνατοι για να «γινόμαστε καλύτεροι». Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει: Αν είναι να γινόμαστε καλύτεροι μετά από τέτοια, καλύτερα να παραμείνουμε όπως είμαστε. Άλλωστε αποδείχτηκε ότι πάντοτε υπάρχουν τρόποι να ενεργούμε όπως πρέπει, χωρίς να έχουμε προηγουμένως «γίνει καλύτεροι» στο ελάχιστο. Αν δηλαδή μας το επιβάλλουν.
Η ιστορία μας διδάσκει ότι την ανθρωπότητα έχουν κτυπήσει επανειλημμένως πολλές συμφορές. Έκαναν αυτές τους ανθρώπους καλύτερους;
Κάποιους ίσως ναι. Αλλά για τους περισσότερους, ας μου επιτρέψετε να αμφιβάλλω.
Αν είναι να εξαχθεί κάποιο συμπέρασμα από όλα αυτά, αυτό που θα έβγαζε εγώ είναι ότι οι κοινωνίες μας (δυτικές ή ανατολικές) έχουν αποτύχει στο βασικό: Δεν έχουν διδάξει τους ανθρώπους να έχουν Αρχές, που να τους καθοδηγούν να κάνουν αυτό που επιβάλλεται ως στοιχειώδες κοινωνικό καθήκον ανεξάρτητα από τις έξωθεν επιβαλλόμενες συνθήκες.
… … …
Το καλύτερο λοιπόν θα ήταν να έχουμε (από την Παιδεία μας) σταθερές Αρχές, βάσει των οποίων να προσαρμοζόμαστε στις εκάστοτε επικρατούσες συνθήκες, και όχι να αναπροσαρμόζουμε τις «αρχές» ώστε να δικαιολογήσουμε εκ των υστέρων την αλλαγή της συμπεριφοράς μας.
Γιατί στη δεύτερη περίπτωση συνάγεται ότι:
- Αφενός μεν δεν έχουμε Αρχές (με την πρωτογενή και ουσιαστική έννοια του όρου)
- Αφετέρου, δεν θα μπορούμε ποτέ να προσαρμοζόμαστε αποτελεσματικά στις εκάστοτε συνθήκες, ακόμη και όταν αυτές είναι ευνοϊκές.
Με διαφορετικά λόγια:
Αν δεν διαθέτουμε από πριν κάποιες σταθερές κοινωνικές και ατομικές Αρχές:
- Ούτε όταν μας πλήττουν δύσκολες καταστάσεις ή συμφορές, θα κάνουμε εγκαίρως το κάθε φορά καλύτερο, ώστε να τις αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικότερα, αλλά και…
- Ούτε και όταν τα πράγματα πηγαίνουν ομαλά και η οικονομία αναπτύσσεται θα επωφελούμαστε ώστε να γινόμαστε ευτυχέστεροι και σοφότεροι. Πάλι βλακείες θα κάνουμε, πάλι ανασφαλείς και χωρίς εσωτερική ισορροπία θα είμαστε, πάλι θα παραπονιόμαστε για την «άδικη κοινωνία».
… … …
Οι μεν ατομικές Αρχές είναι θέμα του καθενός από εμάς, αλλά για τη σωστή και φυσική ανάπτυξή τους μια σωστή Παιδεία είναι πολύ χρήσιμη.
Οι κοινωνικές αρχές όμως (δηλαδή αυτές που διέπουν τη συμπεριφορά μας ως κοινωνικών όντων) είναι σχεδόν αποκλειστική αρμοδιότητα και ευθύνη της από την κοινωνία παρεχομένης Παιδείας.
Και στις δύο αυτές περιπτώσεις η Παιδεία μας υστερεί απελπιστικά.
… … …
Κυκλοφορούν διάφορες ιδέες και προτάσεις για το πώς θα περάσει η ώρα μας κατά τη διάρκεια της περιόδου του υποχρεωτικού περιορισμού μας στο σπίτι.
Εδώ χάνονται άνθρωποι και μάλιστα καθημερινά …
Η δική μου πρόταση θα ήταν η εξής:
Αντί το Υπουργείο Παιδείας να αγωνιά και να πασχίζει «να μη χαθεί το τρίμηνο ή το εξάμηνο» θα μπορούσε να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα και να το θεωρήσει ήδη χαμένο.
Εδώ χάνονται άνθρωποι και μάλιστα καθημερινά …
Θα μπορούσε αντίθετα να κερδηθεί κάτι πολύ ουσιαστικότερο, αν στη θέση των (αμφίβολης αποτελεσματικότητας) διαδικτυακών μαθημάτων της εγκύκλιας «διδακτέας ύλης», οργάνωνε εκπομπές (με τη βοήθεια ψυχολόγων, κοινωνιολόγων, εκπαιδευτικών κλπ) για παρουσίαση, μετάδοση και εμπέδωση κάποιων βασικών κοινωνικών Αρχών στους (νέους κυρίως) συμπολίτες μας.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο Biznews.gr
