Μείωση των μισθών στο δημόσιο τομέα, αύξηση στον ιδιωτικό

Η Μιράντα Ξαφά είναι από τις λίγες σοβαρές φωνές στον δημόσιο διάλογο που αξίζει κανείς να ακολουθεί είτε συμφωνεί απολύτως είτε όχι. (Άλλες τέτοιες φωνές είναι του Στέφανου Μάνου και του Θάνου Τζήμερου). Διαβάζω αυτό το σύντομο άρθρο και σκέπτομαι ότι δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς με το ότι πρέπει να μειωθεί το μισθολογικό κόστος του δημοσίου. Κατ’ αρχάς το να πληρώνονται οι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα πολύ περισσότερο απ’ ότι στον ιδιωτικό τομέα παραβιάζει και την οικονομική λογική και την κοινωνική δικαιοσύνη (καθώς σε τελευταία ανάλυση οι του ιδιωτικού τομέα πληρώνουν τους του δημοσίου). Επίσης έχουμε τον μακράν χειρότερο δημόσιο τομέα στην ΕΕ ως προς την κοστο-αποτελεσματικότητα, δηλαδή ο ελληνικός λαός πληρώνει πανάκριβα για πολύ κακές υπηρεσίες. Και αυτά δεν είναι η “άποψή” μου. Τα λέει και ο ΟΟΣΑ που έχει λόγο ύπαρξης ακριβώς να μελετά την πολιτική που εφαρμόζεται στα ανεπτυγμένα κράτη του κόσμου, αλλά και και όλες οι μετρήσεις της Eurostat.[1]

Όμως στενοχωρήθηκα βλέποντας την Ξαφά να τα μασάει λίγο καθώς λέει ότι συμφωνεί με την αύξηση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα. Και μάλιστα να αναφέρει αόριστα ότι υπάρχει μελέτη που αποδεικνύει ότι έπρεπε να γίνει. Φοβάμαι ότι προσπαθεί να ευθυγραμμιστεί με την πολιτική της ΝΔ. (Όπως φαίνεται στην Ελλάδα δεν είναι μόνο η αριστερά που κάνει φιλολαϊκή πολιτική με τα λεφτά των άλλων αλλά και η δεξιά.) Οι συγκριτικοί αριθμοί της Eurostat αποδεικνύουν ότι ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα ήδη ήταν πολύ υψηλός σε σχέση με την κατάσταση της οικονομίας, και η πρόσφατη αύξηση που ανήγγειλε ο Σύριζα (και με την οποία συμφωνεί η ΝΔ που μάλιστα υποστηρίζει ότι θα έπρεπε να έχει γίνει νωρίτερα) επιδείνωσε ακόμα περισσότερο μια κακή παράμετρο. Το τραγικό με την Ελλάδα είναι ότι και τα δυο μεγαλύτερα κόμματα πιστεύουν στον λαϊκισμό στον λόγο και στον πελατειακό κρατισμό στην πράξη – και έτσι σπρώχνουν και τα δυο την χώρα μας προς την καταστροφή. (Πολλοί ήδη – π.χ. εδώ ο Σημίτης – έχουν αποκαλύψει ότι βρισκόμαστε μπρος σε νέα χρεοκοπία, και εγώ φοβάμαι ότι αυτή την φορά θα είναι άτακτη καθώς θεωρώ πολιτικά αδύνατο οι εταίροι να μας ξαναδανείσουν για να την αποφύγουμε.)

Ετοιμάζω μια ανάρτηση όπου με στοιχεία της Eurostat αποδεικνύω ότι ήδη πριν από την αύξηση ο κατώτατος μισθός ήταν πολύ υψηλός σε σχέση με τις δυνατότητες της οικονομίας. Μετά την αύξηση έγινε ο υψηλότερος της Ευρωζώνης. Δηλαδή και πάλι φτιάχνουμε ένα αρνητικό ρεκόρ. Επιμένουν όλοι να βάζουν την άμαξα μπροστά από το άλογο και μετά απορούν γιατί η Ελλάδα έχει γίνει το μόνο αποτυχημένο κράτος της Ευρώπης.

Σημειώσεις:

[1] Οι αριθμοί βγάζουν μάτι:

Εδώ η συγκριτική κοστοαποτελεσματικότητα του ελληνικού δημόσιου τομέα.
Εδώ το παράλογα υψηλό μισθολογικό κόστος του δημόσιου τομέα που έγινε πολύ υψηλότερος από τον μέσο όρο της ευρωζώνης επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή την τριετία 2007-2009. Ήταν και αυτό αίτιο της χρεοκοπίας της χώρας.
Εδώ η αλματώδης αύξηση του μισθολογικού κόστους του δημοσίου παρότι οι υπηρεσίες προς τον ελληνικό λαό έμεναν ουσιαστικά οι ίδιες (και ίσως σε επίπεδο γραφειοκρατίας χειροτέρευαν). Εν ολίγοις από 10,7 δις που πληρώναμε το 1995 στα 31,1 δις το 2009.
Υπάρχει και μια πρόσφατη μελέτη του ΟΟΣΑ που αναδεικνύει ότι μετά την Ιταλία είμαστε το κράτος του οποία η οικονομία περισσότερο θα κέρδιζε από τον εκσυγχρονισμό του δημόσιου τομέα (το οποίο συνεπάγεται απολύσεις). Αυτό θα το δούμε σε μια μελλοντική ανάρτηση.

[2] Η ΝΔ όχι μόνο συμφωνεί με την αύξηση που ανήγγειλε ο Σύριζα αλλά λέει ότι έπρεπε να είχε γίνει νωρίτερα.

Διανέλος Γεωργούδης, μέλος της Εθνικής Επιτροπής της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΞΑΝΑ

blog: http://www.mnimonio.info

προσωπική σελίδα: http://bit.ly/fb-Dianelos

Αρθρογράφος