Σχεδόν κανείς από την Αθηναϊκή αρμάδα δεν επέζησε της Σικελικής εκστρατείας. Συμφέροντα για την πραγματοποίησή της υπήρχαν σε μια μερίδα του πληθυσμού, όπως αυτοί που θεωρούσαν ότι ήταν ευκαιρία για στρατιωτική μισθοδοσία, εύκολο πλουτισμό και λάφυρα.
Ούτε αυτοί επέζησαν για να δρέψουν ότι νόμιζαν, αλλά και όσοι έμεινα στο κλεινόν άστυ υπέστησαν τις συνέπειες μιας πολιτικής ανατροπής, οικονομικής καταστροφής και στρατιωτικής αποδυνάμωσης.
Στο ενδιαφέρον βιβλίο της Jacqueline De Romilly «Προβλήματα της Αρχαίας Ελληνικής Δημοκρατίας» αναδεικνύεται ο κίνδυνος της δημοκρατίας από τη δύναμη που αποκτούν σε αυτή οι ιδιοτελείς ρήτορες οι οποίοι είναι ικανοί να κολακέψουν.
Με αναφορές στη Σικελική εκστρατεία ο Θουκυδίδης δείχνει ότι συχνά η έξαψη της πλειοψηφίας παραλύει ή παρασύρει και τους πιο λογικούς.
«Έτσι, λοιπόν, εξαιτίας της υπερβολικής επιθυμίας των περισσοτέρων, κι αν ακόμη κάποιος διαφωνούσε, σιωπούσε, γιατί φοβόταν μήπως θεωρηθεί αντιδραστικός, αν καταψήφιζε την εκστρατεία».
Ο Σόλων κάνει την ίδια διαπίστωση αναφερόμενος στο λαό προγενέστερα ήδη: «ο καθένας από εσάς χωριστά είστε αλεπούδες, όλοι μαζί όμως δεν έχετε καθόλου μυαλό. Προσέχετε, βέβαια, τον τρόπο ομιλίας και τα λόγια του πανούργου ανθρώπου, αλλά ποτέ δεν βλέπετε τι πραγματικά γίνεται».
Το φαινόμενο χωρίς αμφιβολία είναι διαχρονικό. Παρά την απουσία εκκλησίας του Δήμου, η συντονισμένη πληροφόρηση, η σε ευρεία έκταση προπαγάνδα σε συνδυασμό με τα συσσωρευτικά αποτελέσματα που μπορεί να προκαλέσουν οι δημοσκοπήσεις μπορούν να προκαλέσουν παραπλήσια συμπτώματα μετατρέποντας τον σύνολο μυαλωμένων ανθρώπων σε ένα τυφλό και έξαλλο πλήθος.
Το ζήσαμε έντονα στη μεταπολιτευτική Δημοκρατία μας. Επί σειρά τετραετιών, ατυχείς επιλογές και εγκλωβισμός των πολιτών μας οδήγησαν σήμερα μια ανάσα από την επανάληψη της Σικελικής εκστρατείας: σε ένα δημοψήφισμα όπου το ζητούμενο δεν είναι ναι στα προτεινόμενα μέτρα (ποια αλήθεια;) αλλά ΝΑΙ στον Ευρωπαϊκό προσανατολισμό με προοπτική ανάκαμψης μέσω σκληρής δουλειάς. Υπάρχει άραγε θαυματουργός δρόμος ανάκαμψης;
Το συγκεκριμένο δημοψήφισμα αντίθετα προς την διαφημιζόμενη άποψη δεν είναι δημοκρατική έκφραση.
Ένας λαός απαίδευτος σε διαδικασίες συμμετοχικής δημοκρατίας, έστω σε περιφερειακό ή τοπικό επίπεδο όπως οι Ελβετοί, καλείται να αποφασίσει εντός επτά ημερών από την προκήρυξή του για το κρισιμότερο ερώτημα των τελευταίων 100 ετών χωρίς να γνωρίζει ή να έχει τη πλήρη ενημέρωση για το τι εν τέλει διακυβεύεται.
Είναι άδικο, είναι αυτοκαταστροφικό, είναι ύπουλο, είναι διχαστικό! Είναι το ίδιο λάθος που έγινε στη Γαλλία καλώντας τον λαό να αποφασίσει πάνω σε ένα κείμενο Ευρωπαϊκού Συντάγματος που μόνο νομομαθείς κατανοούσαν στην πληρότητά του.
Αλλά αφού είμαστε πλέον ενώπιον της κάλπης ας αποφασίσουμε.
Το ΝΑΙ δεν σταματάει την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015. Απλά βάζει χειρόφρενο στον κατήφορο και σηματοδοτεί την έναρξη της προσπάθεια ανασυγκρότησης.
Χωρίς κομματικά τρωκτικά του παρελθόντος που περιμένουν στη γωνία να αναβιώσουν τον μίζερο ρόλο τους, χωρίς επαναστάτες με παρωπίδες.
Το ΝΑΙ δείχνει τον δρόμο στους εργαζόμενους, νοικοκυραίους, επαγγελματίες αλλά και άνεργους για το πως θα μεταρρυθμίσουν το κράτος και τις δομές του ώστε να αποκτήσει ο καθένας ρόλο και αξιοπρέπεια.
24 αιώνες μετά την Σικελική εκστρατεία ας φανούμε διορατικότεροι!
Ηλίας Κώνστας
Msc Engineering Management
Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος «Δημιουργία, Ξανά!»
www.facebook.com/KonstasEuroelections