GR
EN 
ΤΕΜΠΗ - ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ
Το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα #Τέμπη δεν ήταν μόνο αποτέλεσμα του ολέθριου λάθους ενός ανθρώπου, όπως αρέσκεται συχνά να σερβίρεται. Ήταν αποτέλεσμα της ανικανότητας ενός ολόκληρου Κράτους, όπως άλλωστε αποτυπώνεται και στο 228 σελίδων #πόρισμα της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων.
Ο τρόπος που αναπτύχθηκαν οι συνθήκες και δομήθηκαν οι καταστάσεις οι οποίες οδήγησαν στην τραγωδία, δεν διαφέρει από ότι γίνεται κατά κόρον στους δημόσιους οργανισμούς. Στις περισσότερες περιπτώσεις οδηγούν σε κατασπατάληση δημοσίων πόρων, καθυστερήσεις και αδυναμία εκτέλεσης έργου ή εξυπηρέτησης πολιτών. Στην περίπτωση των Τεμπών το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό και η συναισθηματική χροιά του αντίκτυπου δεν επιτρέπει λήθη. Ας απαριθμήσουμε τις βασικές παθογένειες του Κράτους μία προς μία:
⚠️ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ 1η: ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΘΕΣΕΙΣ
Στο πόρισμα, αναφέρεται πως οι συνθήκες δείχνουν ότι ο σταθμάρχης πίστευε πως η επιβατική αμαξοστοιχία βρισκόταν στη γραμμή ανόδου, διότι θεωρούσε (λανθασμένα) ότι είχε επαναφέρει την αλλαγή. Το εντεταλμένο προσωπικό σε αυτή την περίπτωση δεν μπορούσε να εκτιμήσει καταστάσεις, να χειριστεί τα εργαλεία που διέθετε και να ακολουθήσει τους κανονισμούς. Η επιλογή του για αυτό το ρόλο ήταν εμφανώς εσφαλμένη. Πράγμα που μας οδηγεί στην 2η παθογένεια:
⚠️ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ 2η: ΚΑΛΥΨΗ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΡΟΥΣΦΕΤΙ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ
Στο πόρισμα αναφέρεται πως παράτυπα, και με χρήση κανονισμού που δεν ίσχυε εκείνη την χρονική στιγμή, έγινε η μετάταξη του σταθμάρχη σε αυτό το ρόλο. Η ρουσφετολογική αντίληψη ότι θέσεις σε οργανισμούς εποπτευόμενους από το #Δημόσιο είναι αντικείμενο ανταλλακτικής πολιτικής οικονομίας (θέση έναντι ψήφων) αντί καταλληλότητας, διέπει το σύνολο των ΔΕΚΟ. Αλλά η παράτυπη επιλογή "περνάει", διότι κάποιοι στην ιεραρχία την επιτρέπουν. Πράγμα που μας οδηγεί στην παθογένεια νούμερο 3.
⚠️ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ 3η: ΤΡΟΠΟΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΝ
Κάθε οργανισμός έχει τις ιδιαιτερότητές του και κάθε εταιρία χρειάζεται τους κατάλληλους ανθρώπους σε θέσεις ευθύνης. Στην Ελλάδα, τα κόμματα προσφέρουν στους μη εκλεγέντες υποψηφίους, θέσεις σε διοικήσεις νοσοκομείων, ΔΕΚΟ και λοιπούς οργανισμούς, ως ανταμοιβή της συμμετοχής τους. Η ακαταλληλότητα είναι σπάνια αποτρεπτικός παράγοντας. Έτσι όμως, αυτοί που διορίζονται έχουν και τον χαρακτήρα της προσωρινής διοίκησης, και δεν κατέχουν την λειτουργία και "κουλτούρα" του οργανισμού, και δεν υφίσταται χρόνος για να εκπόνηση, υλοποίηση και αξιολόγηση οποιουδήποτε επιχειρησιακού σχεδίου. Ένας Οργανισμός όπως ο #ΟΣΕ όμως, εποπτεύεται από ανεξάρτητες αρχές, που θα έπρεπε να επέμβουν αποφασιστικά όταν διακυβεύεται η ασφάλεια των μεταφορών. Αυτές οι αρχές θα έπρεπε να πιστοποιούν την επάρκεια του προσωπικού και να πραγματοποιούν περιοδικούς ελέγχους. Πράγμα που μας οδηγεί στην παθογένεια νούμερο 4.
⚠️ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ 4η: ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ, ΟΥΤΕ ΑΡΧΕΣ
Οι Ανεξάρτητες Αρχές στη χώρα μας διορίζονται από την Εκτελεστική Εξουσία και χρησιμεύουν ως χώρος στάθμευσης "ημετέρων" ή ως συγκοινωνούντα δοχεία με τα κομματικά γραφεία. Η Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων - όπως προκύπτει τόσο από το πόρισμα, όσο και από επιστολές της European Rail Agency - ήταν παντελώς ανίκανη να διαχειριστεί τον ρόλο της, διότι ήταν υποστελεχωμένη (20 άτομα μόνο σε γραφεία όταν η αντίστοιχη Γερμανική έχει 300 άτομα σε γραφεία και 1.000 στο πεδίο). Και σαν να μην έφτανε αυτό, στελέχη της ΡΑΣ είχαν αποσπαστεί σε κομματικά γραφεία, αποδυναμώνοντας περαιτέρω την δυνατότητά της να επιτελέσει το εποπτικό της έργο.
Υπάρχουν πολλά περισσότερα που μπορούν να γραφτούν, αλλά η ουσία παραμένει: τα κόμματα τα οποία έχτισαν ένα Κράτος χωρίς μηχανισμούς ελέγχου, ζητούν την ψήφο των πολιτών για να διορθώσουν τις παθογένειες που εκείνα - διαχρονικά - επέβαλαν ή ανέχθηκαν. Εμείς γιατί το ανεχόμαστε;
Ηλίας ΚΩΝΣΤΑΣ, Μέλος της Επιτροπής Υποδομών της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
#κοινότητα_πολιτών
#Μεταρρύθμιση #Ανάπτυξη #Αξιοκρατία #Δικαιοσύνη #Ασφάλεια
