GR
EN 
Προφανώς πρόκειται για καθαρή σύμπτωση ότι η σύντροφος του κ. Τσίπρα λέγεται ...Περιστέρα! Και έτσι όμως, θα έπρεπε τόσο ο ίδιος όσο και οι όμοιοί του, τότε που «δεν κυβερνούσαν», αλλά πολιτεύονταν, να δουν ότι το καράβι – Κιβωτός οδεύει για τα βράχια!
Πού ήσαν όλοι αυτοί όταν το Δημόσιο γέμιζε αργόμισθους (αυτούς που θέλουν τώρα να προστατεύσουν πάση θυσία), όταν ερήμωνε η ύπαιθρος και εγκαταλείπονταν οι καλλιέργειες, όταν έκλειναν οι βιομηχανίες, όταν οι συνθήκες ήσαν τέτοιες, ώστε καμία ξένη επένδυση δεν ερχόταν, και όταν αντιθετα υπήρχε αποεπένδυση; Τί έκαναν όλοι αυτοί όταν φούντωνε η καταναλωτική παράνοια με δανεικά, όταν η Παιδεία πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, όταν γινόμασταν όλο και περισσότερο εξαρτημένοι, όταν... όταν... όταν...;
Προειδοποιούσαν, κατάγγελλαν τις πολιτικές της υπερχρέωσης των τότε κυβερνήσεων ή παρότρυναν τους «εργαζομένους» να ζητούν και άλλα;
Έβλεπαν ότι η εγχώρια παραγωγή έπεφτε κατακόρυφα ή όχι;
(Εδώ θυμόμαστε και τις απίθανες καταλήψεις των Σχολών από «αριστερούς» «φοιτητοπατέρες» ενάντια στην «εντατικοποίηση των σπουδών…»!)
Με τι απύθμενο θράσος κατηγορούν τώρα την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ, την τρόϊκα γενικώς και την κ. Μέρκελ ειδικότερα;
Αν δεν είχαν το στοιχειώδες πολιτικό αισθητήριο να κατανοήσουν την αυτονόητη και προφανή αλήθεια, ότι έτσι θα καταλήγαμε με μαθηματική ακρίβεια εκεί που καταλήξαμε, τότε ας κάνουν την αυτοκριτική τους και ας μας αφήσουν ήσυχους. Ας πάψουν επιτέλους να παριστάνουν τους «λαϊκούς εθνοσωτήρες». Δεν τους παίρνει... τουλάχιστον «τοις νουν έχουσι».
Ας δεχτούμε την κριτική ότι τα μνημόνια ήσαν ανεπαρκή ή ότι δεν επέμεναν οι δανειστές μας στις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις. Δεν ακούσαμε όμως και κάποια καλόπιστη και εποικοδομητική κριτική από τους αριστερούς, μόνο για μονομερείς ενέργειες και «καταργήσεις μνημονίων» ακούγαμε.
Και ένα «ιατρικό ανάλογο»: Όταν κάποιος, με δυσμενές οικογενειακο ιστορικό τρώει ασταμάτητα, δεν κινείται και τελικά γίνεται διαβητικός, με όλα όσα αυτό συνεπάγεται, ποιός φταίει περισσότερο; Ο ίδιος, οι δικοί του που δεν του έλεγαν τίποτα (ή του έλεγαν να τρώει ακόμα περισσότερο), ή ο γιατρός, που είτε δεν του δίνει την «άριστη» (;) θεραπεία, είτε του δίνει κάποια καλή θεραπεία που πάλι ο ίδιος δεν εφαρμόζει;
Όσοι (ελάχιστοι δυστυχώς) ανησυχούσαν και προειδοποιούσαν, είτε χαρακτηρίζονταν «κινδυνολόγοι» είτε «μη σοβαροί», είτε «δράκουλες!». Οφείλουμε μεταξύ αυτών να αναφέρουμε και τρία παραδείγματα που μας έρχονται στο μυαλό:
Κωνσταντίνος Μητσοτάκης από τη Νέα Δημοκρατία
Αλέκος Παπαδόπουλος από το ΠΑΣΟΚ
Και πριν από όλους, προς τιμήν του, ο Βασίλης Τριανταφυλλίδης, ταλαντούχος κωμικός και …προφήτης, γνωστός και ως Χάρρυ Κλύνν (αριστερός κατά δήλωσιν):
«Εδώ και δύο χρόνια (εννοεί το 1981 που το ΠΑΣΟΚ έγινε Κυβέρνηση) έχει αρχίσει το μεγάλο κακό, που θα μετατρέψει σιγά-σιγά τους Έλληνες σε λαό πιθήκων, σε λαό ψηφοφόρων, δημοσίων υπαλλήλων, καταναλωτών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και συνδικαλισταράδων.
Σε είκοσι-τριάντα χρόνια από σήμερα Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να μην υπάρχει. Θα υπάρχει όμως μια Ελλάδα πτωχευμένη κι ένας λαός στα όρια της οικονομικής και της ηθικής εξαθλίωσης»
Επίσης, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τον αείμνηστο Μιχάλη Παπαγιαννάκη, που με τον δικό του τρόπο προειδοποιούσε και αυτός:
Ας είμαστε λοιπόν στοιχειωδώς σοβαροί και ας αξιολογήσουμε τις επιδόσεις των πολιτικών σχηματισμών της μεταπολίτευσης καθαρά και ξάστερα:
Όλοι «απορρίπτονται» με βαθμό «κάτω της βάσης».
(Όταν δίνεις εξετάσεις σε ένα μάθημα στο Πανεπιστήμιο, δεν έχει τόση σημασία αν θα βαθμολογηθείς με 2 (στα 10) ή με 4. Σημασία έχει ότι «κόβεσαι»!)
Όλο το υπάρχον πολιτικό σύστημα έχει αποτύχει (σε ό,τι αφορά την τύχη της χώρας και των πολιτών της, το ίδιο το σύστημα μια χαρά περνάει…), άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, αλλά όλοι όσοι είτε κυβέρνησαν είτε αντιπολιτεύθηκαν έχουν τεράστιες ευθύνες.
Ας το συνειδητοποιήσουμε εγκαίρως όλοι μας.
Πρώτη δημοσίεση στο ηλεκτρονικό περιοδικό marketnews.gr
