GR
EN 
Η ιστορία είναι πασίγνωστη ιστορία από το Θηβαϊκό κύκλο: Η κόρη του Οιδίποδα Αντιγόνη παραβιάζει εντολή του βασιλιά Κρέοντα και θάβει τον αδελφό της Πολυνείκη, που σκοτώθηκε σε μονομαχία με τον άλλο αδελφό της (επίσης σκοτωμένο και ως τότε βασιλιά της Θήβας) Ετεοκλή. Η ιστορία παρουσιάζεται υπέροχα στις Τραγωδίες «Επτά επί Θήβαις» του Αισχύλου και «Αντιγόνη» του Σοφοκλή.
Όπως έλεγε και ο Νίτσε: «Η σύγκρουση του δικαίου προς το δίκαιο γεννά το τραγικό».
Ο Δήμαρχος Χαλανδρίου κ. Σίμος Ρούσσος σκέφτηκε έτσι «τραγικά» για να …δικαιολογήσει την απόφασή του να μην προχωρήσει στην αξιολόγηση των υπαλλήλων του, όπως ορίζει ο νόμος, επικαλουμενος «άγραφους νόμους» ανωτέρας …ηθικής τάξεως έως και θεϊκής προελεύσεως !
Σε όσα πολύ ωραία εκθέτουν ο κ. Ανδρέας Ζαμπούκας και ο έγκριτος δημοσιογράφος κ. Πάσχος Μανδραβέλης έχω να προσθέσω ακόμα λίγα:
Επειδή οι δήμαρχοι που αντιδρουν στην αξιολόγηση, μαζί και η περιφερειάρχης Αττικής κ. Ρένα Δούρου είναι (όλως τυχαίως!) προσκείμενοι στον ΣΥΡΙΖΑ, εγείρεται η υπόνοια ότι ο «ανωτέρας ηθικής τάξεως άγραφος νόμος» δεν είναι παρά η άποψη του πεφωτισμένου αρχηγού κ. Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος είχε δηλώσει ότι η «αξιολόγηση υπηρετεί το …πελατειακό κράτος (!)»
Ο «θεϊκός» κ. Τσίπρας βρίσκεται έτσι υπεράνω ενός άλλου άγραφου, αλλά με σαφή λογική και ηθική βάση κανόνα, σύμφωνα με τον οποίο: σε μια κοινωνία που δυσλειτουργεί και μαστίζεται από οικονομική στενότητα πρέπει να υπηρετείται με συνέπεια η σωστή διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού και η αξιοκρατία.
Στη «συλλογιστική» αυτή ο κ. Ρούσσος αγνοεί ωστόσο ότι οφείλει την ύπαρξή του (ως δημάρχου, αλλά και τον μισθό του) και ο ίδιος σε κάποιους νόμους και ότι δεν είναι απολύτως ηθικό να επιλέγει ποιους νόμους θα εφαρμόζει και ποιους θα υπηρετεί «κατά το δοκούν».
Λησμονεί ίσως ότι ο ίδιος αποτελεί «θεσμικό παράγοντα», καθόσον βρίσκεται στην κορυφή του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης, υπέρ του οποίου υποτίθεται ότι αγωνίζεται. Η τοπική και συνολική κοινωνία σ’ αυτόν και στους συναδέλφους του εμπιστεύονται την εφαρμογή των κανόνων λειτουργία τους: «ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ ἐν τίνι ἁλισθήσεται; εἰς οὐδὲν ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθὲν ἔξω καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων» (Κατά Ματθαίον Κεφ. 5) Βλ. και σχετικώς με το θεσμό της δικαιοσύνης:
Φαίνεται όμως ότι πάνω και από τον κ. Τσίπρα υπάρχει ο «Ανώτατος Νόμος»: Ο άγραφος μεν, σε όλους γνωστός δε ότι:
«Δεν πρέπει να αγγίξουμε το Πελατειακό Κράτος, ακόμη και αυτό που οικοδόμησαν οι αντίπαλοί μας, καθόσον «έχει ο καιρός γυρίσματα» και διότι με βάση την ίδια αντίληψη περί κράτους ελπίζουμε να ψηφίσουν και εμάς οι πολίτες-πελάτες».
Άχ! Πελατειακό μας Κράτος! Μας έχεις στοιχειώσει τη ζωή! Είσαι «παντού και …πουθενά»!
Για χάρη σου και μόνο φτάνουν οι πολιτικοί, χωρίς αιδώ, να λένε ό,τι να’ναι και άλλ’ αντ’ άλλων…
Η χαρά του σχολιαστή, αλλά και η (όχι δυστυχώς αρχαία) «Τραγωδία» των Πολιτών…
(Αρχική δημοσίευση στο ηλεκτρονικό περιοδικό politicaldoubts.com)
Εικόνα: Η Αντιγόνη αποδίδει νεκρικές τιμές στη σωρό του Πολυνείκη (πίνακας του Νικηφόρου Λύτρα)
