GR
EN Ρώτησαν, το 1972, τον πρωθυπουργό της Κίνας Τσου Εν Λάι, την εποχή που Γ.Γ. του ΚΚΚ ήταν ο Μάο Τσε Τουγκ, ποια ήταν η γνώμη του για την Γαλλική Επανάσταση. «Είναι πολύ νωρίς για να κρίνουμε», ήταν η απάντησή του, σχεδόν 200 χρόνια από το ξέσπασμά της. Είχε δίκιο. Γιατί η Γαλλική Επανάσταση αποτέλεσε τη μήτρα πολιτικών και κοινωνικών κινημάτων όχι μόνο της Δύσης αλλά όλου του κόσμου. Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης θεωρητικά θα έπρεπε να σημάνει το τέλος ενός κύκλου της ιστορίας που ξεκίνησε με αγνές προθέσεις το 1789 και, αφού εξελίχθηκε σε διάφορες μορφές κατέληξε στην ιδεολογική ήττα του «διαλεκτικού υλισμού» και την επικράτηση της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Είναι όμως έτσι;
Μόλις πριν λίγες εβδομάδες, στις εκλογές για τα συνδικαλιστικά όργανα των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, οι παρατάξεις που υποστήριζαν λιγότερο ή περισσότερο το κομμουνιστικό σύστημα διακυβέρνησης έλαβαν αθροιστικά το 45% των ψήφων. Μήπως λοιπόν οι κοινωνικές επαναστάσεις είναι απλά σε ύφεση μέχρι την τελική μάχη για τον σοσιαλισμό;
Έχει ενδιαφέρον να δει κανείς ποια είναι τα μόνιμα αιτήματα των εκπαιδευτικών στις κινητοποιήσεις τους: α) προσλήψεις, β) υψηλότερες αμοιβές, γ) λιγότερες ώρες εργασίας. Όποιο εγχειρίδιο κομμουνισμού και αν ανοίξετε, δεν πρόκειται να βρείτε αυτού του είδους τις διεκδικήσεις ως δρόμο προς τον μετασχηματισμό μιας κοινωνίας σε σοσιαλιστική. Τέτοια αιτήματα είναι καθαρά καπιταλιστικά. Ευνοημένοι σε ένα ελεύθερο «αστικό» κράτος είναι όσοι έχουν ταυτόχρονα χρόνο και χρήμα. Οι εκπαιδευτικοί δεν είναι οι μόνοι. Από τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ μέχρι τους συνδικαλιστές των ΟΤΑ βλέπουμε την ίδια ιστορία. Αριστερή ιδεολογία, καπιταλιστικά αιτήματα. Αυτός ονομάζεται Δικαιωματισμός.
Η Ελλάδα είναι παράδειγμα χώρας που καταστράφηκε από τον Δικαιωματισμό. Ο Δικαιωματισμός προβάλλει ένα ιδεολογικό άλλοθι: την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων! Και προσπαθεί να πείσει ότι οι «αγωνιστές» έχουν αδικηθεί και έχουν λιγότερα, άρα ο αγώνας τους γίνεται για να εξισωθούν τα δικά τους με τα δικαιώματα των άλλων, των «ευνοημένων». Στην πραγματικότητα, οι «μαχόμενοι» δικαιωματιστές απαιτούν πάντα πολύ περισσότερα δικαιώματα από τους άλλους. Και προκειμένου να πετύχουν το σκοπό τους απειλούν ότι θα καταστρέψουν ολόκληρο το κοινωνικό, εθνικό ή και ευρωπαϊκό οικοδόμημα. «Ή θα ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας (που δεν τελειώνουν ποτέ), ή θα γκρεμίσουμε το καθεστώς σας (θα γίνει Κούγκι όπως είπε ο σύντροφος Καμμένος)». Στην ουσία, οι δικαιωματιστές είναι εκβιαστές του κοινού ποινικού κώδικα, σε μεγαλύτερη κλίμακα. «Δώσε μου λεφτά γιατί θα σου κάψω το μαγαζί» εκβιάζει το οργανωμένο έγκλημα. Τα δικαιούται; Όχι. Συνέβαλε στην παραγωγή τους. Ούτε. Τα απαιτεί απειλώντας. «Δώστε μας λεφτά γιατί θα πρκαλέσουμε κατάρρευση της Ευρωζώνης» εκβίαζε την Ε.Ε. ο Τσίπρας διά του Βαρουφάκη. Τα δικαιούμασταν; Όχι. Είχαμε συμβάλει στην παραγωγή τους; Ούτε. Τα απαιτούσαμε απειλώντας. (Υπογραμμίζω: δεν ήταν ο Βαρουφάκης που εκβίαζε – αλλά ο Τσίπρας που είχε υιοθετήσει αυτή την «πολιτική» με εκτελεστή τον Γιάνη με ένα «ν».) Βρείτε τις διαφορές.
Η υπαναχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015 ήταν η μοναδική ήττα των δικαιωματιστών στη χώρα από τη μεταπολίτευση και δώθε. Όμως ούτε οι Ευρωπαίοι τα πάνε καλύτερα στην αντιμετώπιση του Δικαιωματισμού. Η ορθοπολιτική ισλαμολαγνεία των τελευταίων 10 χρόνων είναι η νέα μόδα που λάνσαραν οι δικαιωματιστές της Δύσης. Προφανώς, υπάρχουν πολλά αίτια (και συμφέροντα) για την υποστήριξη που πολλές ομάδες γηγενούς πληθυσμού (αριστεροί, αλληλέγγυοι, πολυπολιτισμικάριοι κ.λπ.) δείχνουν στις ορδές των μεταναστών στην Ευρώπη. Ανάμεσά τους είναι και κάποιο που δεν αναδεικνύεται όσο πρέπει: η προστασία του Δικαιωματισμού. Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες έχουν αναπτύξει ένα υπερτροφικό κοινωνικό κράτος με τεράστιες κοινωνικές δαπάνες που επιβάρυνε υπερβολικά την παραγωγική οικονομία. Η πράξη απέδειξε ότι ελάχιστα συνέβαλε στην προστασία των πραγματικά αδυνάμων. Ουσιαστικά εξέθρεφε, όλα αυτά τα χρόνια, στρατιές δικαιωματιστών οι οποίοι ζούσαν εις βάρος του συνόλου. Καθώς οι ευρωπαϊκές οικονομίες άρχισαν να αντιλαμβάνονται πως αυτός ο μηχανισμός κόστιζε και σε παραγωγικότητα και σε κοινωνική συνοχή (την οποία θεωρητικώς επεδίωκε) άρχισαν να εξετάζουν προσεκτικότερα το «κοινωνικό κράτος»: να είναι πιο αυστηρές στα κριτήρια για τους «δικαιούχους» και πιο φειδωλές στις παροχές τους. Αυτό όμως απειλεί τα «κατακτημένα» των δικαιωματιστών! Συμπορεύτηκαν λοιπόν με διακινητές, αλληλέγγυους και ακροαριστερούς, για την παγίωση του, σοβιετικής εμπνεύσεως, μοντέλου του κράτους - Πατερούλη. Η στήριξη, από μέρους τους, των λαθρομεταναστών έχει και αυτόν το σκοπό: να πιέσει στην άνευ όρων συνέχιση των παροχών : σίτισης, στέγασης, επιδομάτων, εργασίας στο κράτος. Κι εφόσον το κράτος μοιράζει τροφή, στέγη, ρούχα και εισοδήματα στους ξένους πώς θα τολμήσει να τα κόψει από τους «δικούς μας»;
Όσο μεγαλύτερες οι κρατικές δαπάνες, τόσο μεγαλύτερη η ανάγκη για δανεισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι μέρος του μεγάλου κεφαλαίου στηρίζει το Δικαιωματισμό. Τα ελλείμματα των κρατών με σκοπό τη χρηματοδότηση των δικαιωματιστών εκτοξεύουν τα κέρδη των δανειστών. Κανένας Ευρωπαίος που φέρνει μουσουλμάνους λαθρομετανάστες στη χώρα του και σιγοντάρει τα παράλογα αιτήματά τους δεν φιλοδοξεί να δει τη χώρα του ισλαμικό χαλιφάτο όπως κανένας εργαζόμενος στις ΔΕΚΟ ή στα σχολεία που κατεβαίνει σε πορείες και απεργίες με τη σημαία του ΚΚΕ ή του ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν επιδιώκει στην πραγματικότητα τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Ποτέ στα αιτήματα των απεργών δεν περιλήφθηκε η κατάργηση του χρήματος και η αμοιβή των συντρόφων «με την ώρα», ανεξαρτήτως του είδους εργασίας, βασικό πρόταγμα της κομμουνιστικής οικονομικής «σκέψης». Το τελευταίο που θα ήθελαν όσοι διεκδικούν «αξιοπρεπείς αμοιβές» είναι να μετατραπεί η χώρα σε Αλβανία του Χότζα. Κάτι θα έχουν μάθει για το επίπεδο της αξιοπρέπειας και των αμοιβών εκεί, τον καιρό του «υπαρκτού» και στη Ρουμανία και στη Βουλγαρία και στην πάλαι ποτέ μητέρα του σοσιαλισμού, την ΕΣΣΔ. Κάτι θα παίρνει το αυτί τους, φαντάζομαι, για τις αμοιβές και τις κοινωνικές παροχές στην χώρα του Μαδούρο.
Οι δικαιωματιστές λειτουργούν σαν να είναι επιβάτες στην ίδια βάρκα με όλους μας. Κι ενώ εμείς τραβάμε κουπί, εκείνοι απλώς κοιτούν. Το χειρότερο είναι πως ενώ εμείς έχουμε πάρει μαζί μας τρόφιμα και νερό για τη διάρκεια του ταξιδιού, εκείνοι το μόνο που έχουν είναι ένα τρυπάνι. Αν δεν το χρησιμοποιήσουν, δεν θα τους δώσει κανένας σημασία. Αρχίζουν λοιπόν να τρυπούν το σκάφος, απαιτώντας από τους υπόλοιπους επιβάτες μέρος από τις προμήθειές τους. Αν κάνουν μεγάλη τρύπα θα πνιγούν όλοι, αν κάνουν μικρή και μπουν νερά στη βάρκα θα κερδίσουν από τον φόβο των άλλων. Βέβαια, θα χρειαστεί πρόσθετη εργασία, των άλλων πάντα, για να πλεύσει η βάρκα και να βγουν τα νερά, αλλά αυτό δεν αφορά τους δικαιωματιστές.
Οι παραγωγικοί πολίτες, Έλληνες και Ευρωπαίοι, έχουν ανεχθεί επί δεκαετίες αυτού του είδους τον εκβιασμό. Αρκετά! Οφείλουμε να θέσουμε πρώτα από όλα το πρόβλημα στη σωστή του διάσταση και να ξεχωρίσουμε αυτό που φαίνεται με αυτό που είναι. Το δώρο της Γαλλικής Επανάστασης προς την ανθρωπότητα, «τη διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη» κάποιοι σήμερα την έχουν μετατρέψει σε «προκήρυξη για την τσέπη τους εις βάρος όλης της κοινωνίας». Και συντηρούν μια μεταμοντέρνα επανάσταση διαρκείας η οποία προσπαθεί να καθιερώσει τον εκβιασμό ως δημοκρατικό δικαίωμα και την παρασιτική ζωή ως πρότυπο κοινωνικής αλληλεγγύης! Καιρός να ενεγοποιήσουμε το δικαίωμα της αντίδρασης. Κι επειδή εκλογές έρχονται, και εθνικές και ευωπαϊκές, ας καταγραφεί η καταδίκη των δικαιωματιστών στην κάλπη. Διότι μπορεί να είναι νωρίς να κρίνουμε την συνολική επίδραση της Γαλλικής Επανάστασης στην ανθρώπινη περιπέτεια, όμως για το κράτος – Πατερούλη είναι ήδη πολύ αργά: κατέρρευσε με πάταγο όπου εφαρμόστηκε.
Σημείωση: Η ιστορία με τη δήλωση του Τσου Εν Λάι είναι πολύ ενδιαφέρουσα διότι ειπώθηκε σε συνάντηση του Ρίτσαρντ Νίξον με τον Κινέζο αξιωματούχο. Υπάρχει διχογνωμία για το αν ο Τσου Εν Λάι ως “French revolution” κατάλαβε την επανάσταση του 1789 ή το κίνημα του Μαΐου του 1968. Ανεξάρτητα όμως από το τι κατάλαβε και τι εννοούσε, η δήλωση πυροδότησε τις φιλοσοφικές συζητήσεις της Δύσης με το νόημα που παρουσιάζεται στο άρθρο.
Πηγή: marketnews.gr
