Αλλαγή του συστήματος ανάδειξης των βουλευτών

Η προτεινόμενη κατεύθυνση έχει την εξής λογική:

1. Να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της διαμεσολάβησης των ΜΜΕ και άλλων διαμεσολαβητών γνώμης μεταξύ βουλευτή και πολίτη και η αντίστοιχη αναγκαιότητα πολιτικού χρήματος και των άνομων διασυνδέσεων που δημιουργεί με την αποκατάσταση της άμεση σχέσης των εκλεγμένων με τους ψηφοφόρους και με την περιφέριά τους.

Αυτό προϋποθέτει μονοεδρικές περιφερειες, ώστε να δινεται η δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας των υποψηφίων με τους πολίτες ώστε να ενημερώνονται και να αξιολογούν τους υποψηφίους.

Η προτεινόμενη επιλογή οδηγεί σε 200 περιφέρειες των περίπου 50.000 ψηφοφόρων έκαστη. Αν αφαιρέσει κανείς τους εκλογείς που δεν ψηφίζουν (ηλικιωμένοι ανήμποροι, κάτοικοι εξωτερικού – αν και αυτό το τλευταίο πρέπει να συζητηθεί εκ νέου κλπ) καταλήγουμε σε εκλογικό σώμα περίπου 40.000 άτομα ανά περιφέρεια, μέγεθος που επιτρέπει την άμεση επικοινωνία πολίτη – βουλευτή χωρίς σημαντικό κόστος διαμεσολάβησης. Στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη και ατα μεγάλα αστικά κλέντρα αυτό σημαίνει ένα δημοτικό διαμέρισμα περίπου ανά έδρα. Αυτό επιτρέπει επίσης την επιλογή υποψηφίων με δυνατότητα άμεσης γνώσης των προβλημάτων και ιδιαιτεροτήτων της περιοχής τους και ενισχύει την καλώς νούμενη τοπικότητα.

Σε σύστημα μονοεδρικών περιφερειών στηρίζεται και η Αγγλία και η Γαλλία και η Γερμανία.


Οι μεγάλες περιφέρειες είναι μια από τις διαπιστωμένες πηγές του προβλήματος της διαφθοράς και γι αυτό πρέπει να καταργηθούν.
Στην ίδια λογική και η εκλογή στην επικράτεια

α. αν μεν γίνεται με σταυροδοσία θα επιδεινώσει την υφιστάμενη κατάσταση που παρατηρείται ςτις μεγάλες περιφέρειες καθώς μόνο οι υποψήφιοι που έχουν πρόσβαση σε ΜΜΕ και σε μεγάλη εθνική προβολή θα έχουν τύχη και οι σοβαροί άνθρωποι της περιφέρειας που έχουν επαφή με την περιοχή και την γειτονιά τους θα αποκλειστούν και θα καταλήξουμε στους ίδιους "μαιντανούς"¨των ΜΜΕ και στο άδηλο πολιτικό χρήμα.

β. αν αυτή γίνεται από λίστα μεταφέρει την αξιολόγηση επιλογή των υποψηφίων που θα εκλεγούν στους μηχανισμούς των κομμάτων και όχι στους πολίτες. Πράγμα το οποίο θα πρέπει να αποφύγουμε κατά την γνώμη μου αν θέλουμε να ανανεώσουμε το πολιτικό προσωπικό με νέα και αξιόλογα πρόσωπα.

γ. Οι υπολοιπόμενες περιφέρειες θα είναι διπλές σε μέγεθος άρα θα επιτείνει το πρόβλημα της έλλειψης δυνατότητας άμεσης επαφής ειδικά αν σκεφθεί κανείς ότι μετά την μείωση θα μένουν μόνο 200 βουλευτές συνολικά.


Το όριο του 3% και ίσως και 5% (όπως ισχύει στην Γερμανία) επιτρέπει μόνο σε σημαντικά ρεύματα της κοινωνίας αφού διαμορφωθούν και πείσουν τους πολίτες για την ωριμότητά τους να επηρεάσουν την πολιτική της χώρας και για να αποφεύγονται ακραίες καταστάσεις ή γραφικότητες που είναι αρνητικές για την Δημοκρατία. Η απλή αναλογική στην κατανομή των εδρών επιβάλλει ένα όριο που είναι το όριο σοβαρότητας μιας πολιτικής κίνησης.

Δεν πιστεύω ότι πρέπει ούτε να σκεφτόμαστε μικροπολιτικά με τον παλαιό τρόπο ούτε να το φοβόμαστε.

Το ρεύμα που εκπροσωπεί η Δημιουργία έχει προοπτική για επιρροή πολύ μεγαλύτερη από το 3 ή 5% και πρέπει να το πιστέψουμε αυτό.

Αν ο πήχυς μας είναι εκεί δεν θα τον περάσουμε ποτέ και ίσως δεν αξίζει να προσπαθήσουμε καν.

Ο πήχυς μας είναι η συγκρότηση ενός μεγάλου πλειοψηφικού ρεύματος της ελληνικής κοινωνίας που θα αναδειχθεί πρώτη πολιτική δύναμη της χώρας.



2. Η καινοτομία για τα ελληνικά δεδομένα (εφαρμόζεται ήδη στην Γερμανία) είναι τα δυο ψηφοδέλτια.

- Κόμμα για την επικράτεια.

- Ενιαία λίστα βουλευτών όλων των κομμάτων ανά περιφέρεια.

Δύναται έτσι ο πολίτης να ψηφίσει και υπέρ υποψηφίου άλλου κόμματος ώστε εφόσον η έδρα καταλήξει στο συγκεκριμένο κόμμα από την κατανομή στην επικράτεια , να επιλεγεί



3. Ο πολίτης σε εθνικό επίπεδο θα επιλέγει το κόμμα της προτίμησής του. Με βάση αυτή την προτίμηση θα καθορίζονται οι έδρες των κομματων ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ. Από εκεί προκύπτουν οι έδρες των κομμάτων οι οποίες καταμερίζονται στην συνέχεια στις περιφέρειες με έναν συνδυασμό 2 συντελεστών βαρύτητας
a. Τα υψηλότερα ποσοστά του κόμματος στην συγκεκριμένη περιφέρεια και
b. Τους σταυρούς που έχει συγκεντρώσει ο υποψήφιος του κόμματος (ο οποίος μπορεί να έχει προσελκύσει και σταυρούς από ανθρώπους που στην επικράτεια θα έχουν ψηφίσει άλλο κόμμα).

Ετσι και οι υποψήφιοι αξιολογούνται από το σύνολο των πολιτών (και όχι μόνο τους υποψηφίους του κόμμματός τους) ως πρόσωπα και δημιουργείται κίνητρο αφενός στους υποψηφίους να πείσουν όλη την κοινωνία για την αξία τους και αφεταίρου στο κόμμα να πείσει για τις θέσεις του.

Ταυτόχρονα ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ οι πολίτες έχουν την δυνατότητα να αποκλείσουν από την εκλογή υποψήφιο του κόμματος που θα ήθελαν να ψηφίσουν και με το σημερινό καθεστώς αναγκάζονται να ψηφίσουν γιατί τους επέβαλε το κόμμα υποστηρίζοντας τον υποψήφιο ενός άλλου κόμματος, χωρίς συνέπειες για το κόμμα που έχουν επιλέξει και την εθνική πλειοψηφία που θέλουν να συγκροτήσουν.

Ετσι και τα ίδια τα κόμματα θα αναγκαστούν να γίνουν πολύ πιο προσεκτικά και επιλεκτικά στην επιλογή των υποψηφίων τους ανά μονοεδρική περιφέρεια και πιθανότατα θα απαλαγούμε από πολλούς «γραφικούς» και «λαμόγια».

Εκδοχές του συστήματος αυτού (το οποίο είναι παραλλαγή του γερμανικού συστήματος στα βασικά χαρακτηριστικά του) έχουν κατ' επανάληψη συζητηθεί και γίνει αποδεκτές για εφαρμογή και υπήρξαν και στο παρελθον δεσμεύσεις μεγάλων κομμάτων αλλά φυσικά ποτέ δεν υλποιήθηκαν.


4. Η πανελλαδική προεκλογική εκστρατεία έτσι αφορά τα ίδια τα κόμματα και τις θέσεις τους. Ετσι οι πολίτες πανελλαδικά επιλέγουν να συγκροτήσουν την πλειοψηφία που επιθυμούν για τα επομενα 4 χρόνια δίνοντας εντολή είτε αυτοδυναμίας (με πάνω από 45%) είτε συνεργασιών που έτσι αποσυνδέεται πλήρως από τους επί μέρους υποψηφίους και επιτρέπει την ανάπτυξη πολιτικού διαλόγου.


5. Τέλος η θεμελιώδης αυτή μεταρρύθμιση θα πρέπει να ειδωθεί και μέσα από το πρίσμα της επιβεβαίωσης της θέσης μας για το ασυμβίβαστο Υπουργού - Βουλευτή και τον πλήρη διαχωρισμό εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας και τον δραστικό περιορισμό της ασυλίας.

Αυτό σημαίνει ότι οι υποψήφιοι βουλευτές δεν θα επιδιώκουν πλέον την πανελλαδική αναγνωρισμότητα προκειμένου να γίνουν Υπουργοί και το αντίστοφο να γίνουν Υπουργοί μέσα από την βουλευτική ιδιότητα, που αλλοιώνει τον ρόλο τους. Η δυνατότητά τους να κάνουν τοπικά "ρουσφέτα" περιορίζεται ουσιαστικά μέσα από την αλλαγή αυτή και από την θέσπιση διαδικασιών Ανεξάρτητης Δημόσιας ΔΙοίκησης" όπως παρουσιάζονται στο σχετικό κεφάλαιο με την αποκατάσταση της φυσκής ηγεσίας της ανεξάρτητης Δημόσιας Διοίκησης και τον σαφή προσδιορισμό του ρόλου της εκτελεστικής εξουσίας (των υπουργών και των υπουργικών γραφείων) στο συνταγματικό δημοκρατικό πλαίσιο.

Από τους βουλευτές θα πηγάζει πλέον
- η δημοκρατική νομιμοποίηση της εκτελεστικής εξουσίας, δια μέσω της εκλογής του πρωθυπουργού
- ο διαρκής έλεγχός της και η υπεράσπιση της αποτελεσματικής διαχείρισης του χρήματος των φορολογουμένων πολιτών από την Εκτελεστική Εξουσία και την Διοίκηση.
- Η αντιπροσώπευση των ιδιαιτεροτήτων των πολιτών της περιφέρειάς τους στο εθνικό κοινοβούλιο

Ενήμεροι για τα τοπικά προβλήματα και προοπτικές ανάπτυξης, με ικανή ανεξαρτησία από το κόμμα που τους στήριξε ως προς τον έλεγχο που πρέπει να ασκούν θα αντλούν την νομιμοποίησή τους από τους πολίτες που τους ψήφισαν (προερχόμενους και από άλλα κόμματα), με μόνη υποχρέωση να σεβαστούν την εντολή που πήραν στην επικράτεια για τον σχηματισμό πλειοψηφίας εκλογής Εκτελεστικής εξουσίας.