GR
EN Εγώ πάντως δεν έχω καταλάβει γιατί πάμε σε εκλογές. Αν ο Τσίπρας έχει σκοπό να εφαρμόσει το μνημόνιο, γιατί δεν συνεργάζεται από τώρα με όσα κόμματα πιστεύουν το ίδιο; Αν έχει σκοπό να μην το εφαρμόσει γιατί άφησε τον ΣΥΡΙΖΑ να διαλυθεί και τον σύντροφο Παναή να του φύγει; Μετά από ένα δημοψήφισμα – παγκόσμια πρωτοτυπία – στο οποίο κανένας δεν ήξερε ούτε ποιο είναι το ερώτημα, ούτε τι σημαίνει η απάντηση, πάμε σε εκλογές που θα μπερδέψουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα απ’ ό,τι είναι τώρα. "Τα κόμματα κρατάν κλειστά τα χαρτιά τους" λένε οι πολιτικοί αναλυτές, λες και οι εκλογές είναι μια παρτίδα πόκερ που αφορά μόνο τα κόμματα και όχι τους πολίτες.
Εγώ θέλω τα κόμματα να έχουν ανοιχτά τα χαρτιά τους πάντα. Και όταν κοιτάς σε αυτά τα χαρτιά να παίρνεις απαντήσεις στα ερωτήματα "πώς", "πότε", "πόσο". Όμως τα κόμματα δεν τις δίνουν αυτές τις απαντήσεις. Είναι γιατί δεν θέλουν να τις κοινοποιήσουν; Όχι. Είναι διότι δεν τις έχουν. Ουδέποτε υποχρεώθηκαν να μιλήσουν συγκεκριμένα με αριθμούς και ντοκουμέντα, για οτιδήποτε. Τόσα χρόνια αόριστες υποσχέσεις δίνουν και ο κόσμος τα ψηφίζει. Γιατί να αλλάξουν "τεχνική";
Έτσι επιστρατεύεται ξανά η ληγμένη καραμέλα της επαναδιαπραγμάτευσης. Ποιος είναι τόσο ανόητος ώστε να πιστέψει, πως ακόμα δεν στέγνωσε το μελάνι των υπογραφών στο 3ο μνημόνιο, μετά από 7 μήνες που προκάλεσαν τραυματική εμπειρία σε όσους τους έζησαν, και θα πάει όποιος κι αν εκλεγεί να τους πει: αρχίζουμε ξανά τις διαπραγματεύσεις; Και οι άλλοι θα του πουν: "βρε καλώς το παλικάρι, εσένα περιμέναμε! Να ξέρεις πόσο μας έχουν λείψει τα ολονύκτια meetings που ακούγαμε τον Γιάνη να αγορεύει και να μην καταλήγει πουθενά. Θέλουμε να το ξαναζήσουμε αυτό! Είναι εθιστικό!"
Μάλλον όμως έχουμε εθιστεί εμείς στην ακατάσχετη πολιτική λογοδιάρροια χωρίς καμία ουσία, και στις τηλεοπτικές "κόντρες” που μοναδικό σκοπό έχουν να ανεβάσουν την τηλεθέαση. Θεωρούμε πολύ φυσικό όταν θέλουμε να αναθέσουμε μια ασήμαντη δουλειά σε κάποιον να παίρνουμε αναλυτική προσφορά με χρονοδιάγραμμα και ακριβές κόστος, αλλά για την σημαντικότερη ανάθεση ενός έργου που είναι η διακυβέρνηση μιας χώρας, να παίρνουμε φλου υποσχέσεις. Γιατί δεν απαιτούμε όσοι διεκδικούν την ψήφο μας να πάρουν θέση σε συγκεκριμένα θέματα με συγκεκριμένο τρόπο;
Χρησιμοποιώ ως παράδειγμα την κατάσταση στα πανεπιστήμια, ένα θέμα θεωρητικά ελάσσονος σημασίας, σε σχέση με τα φλέγοντα θέματα της οικονομίας. Στην πραγματικότητα, βέβαια, αυτό είναι το μείζον, διότι όπου χρεοκοπεί η Παιδεία, όλες οι άλλες χρεοκοπίες είναι φυσικό επακόλουθο. Ποια είναι η θέση των κομμάτων; Η ΝΔ, μολονότι έχει ως τομεάρχη Παιδείας τον πρώην πρύτανη του ΕΚΠΑ, τηρεί σιγήν ιχθύος. Να στεναχωρήσουμε την "και α και ου και δαπ νου δου φου κου”; Το ΠΑΣΟΚ, το ίδιο. ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και λοιπές… δημοκρατικές δυνάμεις θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμα τις καταλήψεις και τα σπασίματα. Το ΠΟΤΑΜΙ, πιστό στον δρόμο που χάραξε ο Κουβέλης, μόλις που κατάφερε να ψελλίσει το σιβυλλικό: "ούτε με μειοψηφικές καταλήψεις ούτε με ΜΑΤ γίνεται παιδεία”. Με πλειοψηφικές καταλήψεις γίνεται; Κι όταν ο καταληψίας αποφασίσει να κατασκηνώσει στην πρυτανεία για κανένα μήνα, θα τον διώξεις με… διάλογο; Κι όταν αρχίσουν οι βανδαλισμοί και το πλιάτσικο δεν θα τους φέρεις τα ΜΑΤ; Θα τους φέρεις στο φιλότιμο;
Η "Δημιουργία, ξανά!” από την πρώτη στιγμή είπε ξεκάθαρες κουβέντες: Μπαίνουν κάμερες ασφαλείας σε όλους τους χώρους κάθε πανεπιστημίου και η πρόσβαση ελέγχεται με ηλεκτρονική κάρτα. Έγραψες στον τοίχο, λέρωσες, έσπασες; Συλλαμβάνεσαι χωρίς να χρειάζεται άδεια των πρυτανικών αρχών, πας αυτόφωρο, πληρώνεις το πρόστιμο και τη ζημιά, εργάζεσαι για την αποκατάστασή της, και χάνεις τη φοιτητική ιδιότητα. Με τη μία. Υπάρχει κανένας που δεν το κατάλαβε; Αν εφαρμοζόταν αυτό το πακέτο, σε πόσο χρόνο νομίζετε θα γινόντουσαν τα πανεπιστήμια, κτηριακά τουλάχιστον, "κούκλες”; Ναι, αλλά η σαφήνεια έχει κόστος. "Φασίστες” μάς ονομάζουν εν χορώ τα παπαγαλάκια της παρακμής. Ενώ αν λέγαμε όπως ο μπάρμπα - Φώτης: "είμαστε υπέρ της εύρυθμης λειτουργίας των Πανεπιστημίων, αλλά και υπέρ του δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης του φοιτητικού κινήματος” θα ήταν όλοι ευτυχείς. Κι αν κάποιος επέμενε και ρωτούσε "πώς θα γίνει αυτό, όταν το ένα αντιστρατεύεται το άλλο;” θα είχαμε έτοιμη την κλασική φλου απάντηση: "με διάλογο και καλή θέληση, οι δύο πλευρές μπορούν να βρουν τη λύση.”
Το ότι αυτή η πολιτική – ευχολόγιο τοποθετεί την παρανομία στη μία πλευρά και την νομιμότητα στην άλλη πλευρά εξισώνοντάς τις ηθικά, περνάει απαρατήρητο. Όπως βλέπετε και ο τρόπος που χρησιμοποιούμε τις λέξεις έχει μερίδιο ευθύνης στη σημερινή μας κατάντια. Έτσι, σιγά - σιγά, όλα μέσα μας συγχέονται και δεν το ψάχνουμε παραπέρα. Κι όπως δεν ζητήσαμε να μάθουμε τους όρους της επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου δεν ζητάμε και τώρα να μάθουμε τα ισοδύναμα που προτείνουν τα κόμματα. Να ακόμα μία λάθος χρήση λέξης. Δεν υπάρχουν στην οικονομία ισοδύναμα. Ισόποσα ναι. Ισοδύναμα όχι. Διότι κάθε μέτρο έχει τη δική του δυναμική σε βάθος χρόνου που κανένας δεν μπορεί να προβλέψει. Για παράδειγμα, ο ΕΝΦΙΑ αποδίδει 2,6 δισ. ευρώ τον χρόνο. Όμως, τσάκισε την οικοδομή, εξαφάνισε 200 επαγγέλματα που σχετίζονται με αυτή και μείωσε την αξία της συνολικής περιουσίας των Ελλήνων κατά 500 δισ. περίπου. Αν το κράτος εξοικονομούσε αυτό το ποσό από τις υψηλές συντάξεις (υπάρχουν ακόμα και σήμερα συντάξεις πάνω από 4000 ευρώ τον μήνα που δεν αντιστοιχούν σε ασφαλιστικές εισφορές) θα συνέβαιναν όσα συνέβησαν στην κτηματαγορά; Αν οι συντάξεις περιορίζονταν στο εύρος 750 – 2000 ευρώ, θα εξοικονομούσαμε 6,5 δισ. ευρώ τον χρόνο. Είναι σχεδόν 3 ΕΝΦΙΑ! Τα κόμματα θεωρούν τον ΕΝΦΙΑ αναγκαίο κακό. Δεν είναι. Είναι απλώς ένας φορομπηχτικός μηχανισμός. Αν τον καταργήσουν πρέπει να πουν από πού θα κόψουν, άρα κάποιους θα τους δυσαρεστήσουν. Και το αφήνουν φλου.
Το φλου μπορεί να ήταν η γοητευτική φιλοσοφία ζωής του Μπάμπη του φλου. Δεν είναι όμως τεχνική για πολιτικό σχεδιασμό, ειδικά σε μια χώρα που βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού.
Πηγή: capital.gr
