Αττικό Βήμα, 28 /06/2012

Τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή το κείμενο προγραμματικής συμφωνίας μεταξύ των κομμάτων που στηρίζουν τη νέα κυβέρνηση της χώρας, αναγκάστηκα να ανατρέξω σε λεξικό αναζητώντας το λήμμα «πρόγραμμα». Αιτία η αμφιβολία μου ως προς το αν το κείμενο που δημοσιοποίησε η κυβέρνηση εθνικού σκοπού ανταποκρίνεται στον όρο «πρόγραμμα». Η βασική μου επιφύλαξη αφορούσε την εντυπωσιακή απουσία της διάστασης του χρόνου στις περισσότερες αναφορές που περιλαμβάνει αυτό το κείμενο.

Ανατρέχοντας λοιπόν στο πρώτο λεξικό που βρήκα μπροστά μου (www.greek-language.gr) διαπίστωσα το εξής εντυπωσιακό: ενώ σε όλες τις ερμηνείες της λέξεως «πρόγραμμα» ο παράγοντας χρόνος είναι βασικό συστατικό στοιχείο (π.χ. «Πρόγραμμα = σύνολο σχεδιασμένων και χρονικά προσδιορισμένων ενεργειών, δραστηριοτήτων»), στην περίπτωση προγραμμάτων με πολιτικό πρόσημο, ο παράγων χρόνος … απουσιάζει (π.χ. «Πολιτικό Πρόγραμμα = συνολικό σχέδιο στο οποίο προκαθορίζονται (και εξαγγέλλονται) οι προθέσεις, οι αρχές, η τακτική προσώπων, ομάδων, οργανισμών κτλ. προκειμένου να επιτευχθούν κάποιοι (γενικοί ή ειδικότεροι) στόχοι: π.χ. Το πρόγραμμα ενός κόμματος / ενός υποψηφίου.»)! Η γλώσσα μας έχει φαίνεται ενσωματώσει την επί μακρόν αόριστη τοποθέτηση πολιτικών προσώπων και φορέων, σε έναν υποτιθέμενο προγραμματισμό που δεν περιέχει το χρόνο, τη μια δηλαδή από τις 4 γνωστές διαστάσεις της πραγματικότητας στην οποία ζούμε και κινούμαστε!

Για κάποιο λόγο δε με ικανοποιεί καθόλου αυτή η προσαρμογή της γλώσσας, ιδιαίτερα επειδή αντιλαμβάνομαι ότι η κλεψύδρα της χώρας μας αδειάζει επικίνδυνα. Ήδη κλείνουμε δυο εβδομάδες μετά τις διπλές εκλογές που ανέστειλαν κάθε απόφαση από το Πάσχα κι έκτοτε και τα πράγματα δεν φαίνονται να εξελίσσονται με τρόπο ώστε να αρχίζει να φέγγει μια σπίθα αισιοδοξίας. Η σύνθεση της κυβέρνησης - εκτός ολίγων εξαιρέσεων - αποδείχθηκε κατώτερη των αρχικών προσδοκιών και διαρροών στα ΜΜΕ. Για παράδειγμα, σε τι υπερτερεί άραγε ο Πάνος Παναγιωτόπουλος, του οποίου η δημοσιογραφική καριέρα έληξε άδοξα μετά από ατυχή συνέντευξη του Βασίλη Λεβέντη, σε σχέση με τον διακεκριμένο στρατιωτικό πρώην υπηρεσιακό Υπουργό Φράγκο Φραγκούλη, τον οποίο διαδέχθηκε στο Υπουργείο Αμύνης; Σε τι υπερτερεί επίσης ο αμφιλεγόμενης απόδοσης άλλοτε Υπουργός της κυβέρνησης Καραμανλή Κωστής Χατζηδάκης, αθροιστικά σε σχέση με τους δυο που αντικατέστησε στο νέο υπερ-υπουργείο; Μιλώ αφενός για το διακεκριμένο καθηγητή και πρύτανη ΕΜΠ, πρώην υπηρεσιακό Υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Σίμο Σιμόπουλο και αφετέρου τον επιφανή οικονομολόγο, με δεκάδες δημοσιευμένες μελέτες για την ανάπτυξη και αναμόρφωση της ελληνικής οικονομίας, πρώην υπηρεσιακό Υπουργό Ανάπτυξης, Γιάννη Στουρνάρα, ανεξάρτητα αν ο τελευταίος βρέθηκε τελικά μετά από … καραμπόλα να ενταχθεί στην κυβέρνηση και μάλιστα στο κρίσιμο υπουργείο Οικονομίας.

Έχουν καταναλωθεί ήδη 2 εβδομάδες σε αλλαγές 2 παραιτηθέντων Υπουργών πριν καν συζητηθούν οι προγραμματικές δηλώσεις και η διάχυτη αίσθηση είναι ότι δεν είναι η κυβέρνηση ακριβώς έτοιμη για τα πρώτα νομοσχέδια / αποφάσεις / μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν το καταθλιπτικό κλίμα καθίζησης της οικονομίας και της κοινωνίας. Ως γνωστόν η οικονομία πρώτα από όλα είναι κλίμα και ψυχολογία. Ο κ. Σαμαράς που ζητούσε επίμονα εκλογές ήδη από τα μέσα του 2011, με κορύφωση του αιτήματός του από το Νοέμβρη ’11 και μετά, όταν και τελούσε πλέον ως «εν αναμονή πρωθυπουργός», δε φαίνεται να είχε ετοιμάσει κάποιο σχέδιο αλλαγών στη χώρα, ώστε τώρα να το ξεδιπλώνει και να αρχίσει κάτι να κινείται ξανά. Στο κείμενο της προγραμματικής συμφωνίας έχουν ενταχθεί δεκάδες από χρήσιμα μέτρα και αρκετές … ευχές περί αντικατάστασης δυσάρεστων μέτρων με ισοδύναμου δημοσιονομικού αποτελέσματος, χωρίς τα τελευταία να κατονομάζονται. Η απουσία δε του παράγοντα χρόνου στη συντριπτική πλειονότητα των μέτρων είναι κραυγαλέα.

Πολιτικοί και ΜΜΕ συνεχίζουν να ασχολούνται με το τι θα γίνει στο εξωτερικό και τι αποφάσεις θα πάρουν οι Ευρωπαίοι. Για κάποιο περίεργο λόγο φαίνεται όλοι τους να αγνοούν ότι το κυρίως μέτωπο στο οποίο πρέπει να πολεμήσουμε είναι το εσωτερικό και δευτερευόντως το εξωτερικό. Δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται ότι αν δεν αλλάξουμε το κλίμα και κάποιους βασικούς κανόνες εντός (π.χ. κατάργηση ΚΒΣ, σταθερή και ανταγωνιστική φορολογία, παράκαμψη γραφειοκρατίας με άμεσης εφαρμογής λύσεις), ακόμα κι αν η Ευρώπη τελικά οδηγηθεί σε σοφές αποφάσεις, αυτές θα «σώσουν» πιθανώς την Ισπανία, την Ιρλανδία, την Κύπρο, την Πορτογαλία και μάλλον την Ιταλία, αλλά όχι την Ελλάδα, όσο αυτή δεν κόβει με μαχαίρι αυτά που εμποδίζουν την επιχειρηματικότητα, την ανάπτυξη, τη δικαιοσύνη, την ασφάλεια και την αξιοκρατία.

Κλείνοντας θέλω να αναφερθώ και σε δυο ακόμα σοβαρά πολιτικά ζητήματα που δεν βλέπω να αντιμετωπίζονται με τη δέουσα σημασία.

Το πρώτο είναι η απουσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Για κάποιο λόγο φαίνεται αυτές τις δυο εβδομάδες να τηρεί «σιγή ασυρμάτου». Μέχρι και η ανακοίνωση για τον κο Βερνίκο έγινε χλιαρά και αφού βούιξε ο τόπος από δημοσιεύματα για σοβαρά ζητήματα. Ελπίζω να μην έχει ενθουσιαστεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ με τον εντυπωσιακά γρήγορο ρυθμό φθοράς της κυβέρνησης Σαμαρά (δεν ξανάγινε να χάσει κυβέρνηση 2 Υπουργούς πριν τις προγραμματικές δηλώσεις) και να μην υιοθετήσει την παλιά … «καλή» μέθοδο του «ώριμου φρούτου».

Το δεύτερο είναι ένα ζήτημα αρχής, στο οποίο έχω αναφερθεί ξανά. Αφορά την Ν.Δ. και τον Πρωθυπουργό. Ο κος Σαμαράς μόνο λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές υιοθέτησε τη θέση περί διάκρισης νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας μέσω ασυμβίβαστου βουλευτή – μέλους της κυβέρνησης, θέση που είχε πολύ νωρίτερα υποστηρίξει η «δημιουργία, ξανά!». Τότε χαρήκαμε όλοι που τόσο αυτός όσο και ο κος Βενιζέλος ξαφνικά ανακάλυπταν τέτοια ασυμβίβαστα, ώστε ο ελεγχόμενος (μέλος της κυβέρνησης) να μην μπορεί να είναι και ελεγκτής (βουλευτής). Ωστόσο οι μέρες περνούν και δε βλέπουμε κάποια εφαρμογή της αρχής αυτής στην πράξη. Αναμένουμε ακόμα από τον κο Σαμαρά και τους λοιπούς εκλεγμένους βουλευτές που έλαβαν κυβερνητική θέση να παραιτηθούν από το βουλευτικό αξίωμα, χωρίς να κρύβονται πίσω από την προσμονή σχετικής θεσμοθέτησης του ασυμβίβαστου. Τις θέσεις τους θα λάβουν οι επόμενοι επιλαχόντες των συνδυασμών τους. Επιτέλους ας δούμε κάποια στοιχειώδη συνέπεια προεκλογικών λόγων – μετεκλογικών πράξεων. Ας μας δείξουν έμπρακτα οι πολιτικοί ότι κάτι αλλάζει στο πολιτικό σύστημα.

Σεραφείμ Αθ. Κοτρώτσος

Ηλεκτρολόγος Μηχανικός & Μηχ. Η/Υ, Δρ. ΕΜΠ,

Σύμβουλος επιχειρήσεων

www.facebook.com/serafim.kotrotsos