GR
EN Είναι προφανές ότι οι φίλοι μας οι Βρετανοί τα έχουν θαλασσώσει και βρίσκονται σε «τρικυμία εν κρανίω» σε ό,τι αφορά την υπόθεση του Brexit.
Στο σημείο όπου έχουν βρεθεί (από δική τους και μόνο υπευθυνότητα), μια μικρή συνδρομή από την ελληνική «λαϊκή σοφία» θα μπορούσε ενδεχομένως να βοηθήσει ως εξής:
Α) Δεν θέλω ούτε το Γιάννη, ούτε το καλό του! (υπέρμαχοι του Brexit πάση θυσία)
Β) Μου αρέσει ο Γιάννης και τον θέλω, γνωρίζοντας και αναγνωρίζοντας ότι «κανείς δεν είναι τέλειος», αλλά «το μη χείρον βέλτιστον» ενώ «το καλύτερο είναι εχθρός του καλού» (οπαδοί της παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση παρά τα όποια ελαττώματά της)
Γ) «Τα καλά του Γιάννη θέλω, μα το Γιάννη δεν τον θέλω!» (θιασώτες του Brexit, αλλά κατόπιν συμφωνίας)
Το κακό με τη λύση Γ (που προβάλλεται ως «η μόνη») είναι ότι πρέπει να συμφωνήσει και … ο Γιάννης, δηλαδή η Ευρωπαϊκή Ένωση με όλους τους Θεσμούς της. Και αυτό, παρά τις φιλότιμες ένθεν κακείθεν προσπάθειες επί 3 χρόνια, δεν κατέστη δυνατό, ενώ τίποτα δεν προδιαθέτει ότι θα γίνει εφικτό σε… 1,5 μήνα από τώρα και μάλιστα με πρωθυπουργό τον κ. Μπόρις.
Το είχα γράψει και πέρσι και φαίνεται ότι επαληθεύεται στην πράξη.
Άπαξ και οι μόνες ρεαλιστικές λύσεις φαίνεται ότι είναι η Α και η Β και μιας και πολλοί από αυτούς που είχαν το 2016 ψηφίσει Brexit νόμιζαν ότι αυτό θα γινόταν «με συμφωνία» (Γ), η μόνη διέξοδος μοιάζει να είναι ένα νέο δημοψήφισμα, στο οποίο όμως μόνο οι επιλογές Α και Β θα είναι επιλέξιμες.
Δηλαδή
Δ-Α) Brexit χωρίς συμφωνία
Δ-Β) Παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση άνευ όρων.
Το πλεονεκτήματα αυτής της διεξόδου είναι ότι οι δύο επιλογές είναι σαφέστατες χωρίς να περιλαμβάνουν καμία προϋπόθεση και ότι θέτουν πλέον τους Βρετανούς πολίτες μπροστά στην καθαρή αλήθεια, καθιστώντας τους αποκλειστικά υπεύθυνους για ό,τι μπορεί να γίνει από δω και μπρος και με το ενδεχόμενο η ζωή τους και η ζωή των παιδιών τους να γίνει “f*cked” (κατά την έκφραση του γνωστού ηθοποιού Hugh Grant) ολοκάθαρο μπροστά στα μάτια τους.
Η περίοδος που οι λαοί ψηφίζουν «ελαφρά τη καρδία» και υπό το κράτος θυμού ή πείσματος θα πρέπει κάποτε να τελειώσει στις (υποτιθέμενες) πολιτικά προηγμένες δημοκρατίες και εν πάση περιπτώσει έχει φθάσει στο «μη περαιτέρω» στη Βρετανία.
Και εδώ οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ο «Γιάννης» (Ευρωπαϊκή Ένωση) έχει επιδείξει αξιοθαύμαστη υπομονή και μακροθυμία σε ό,τι αφορά τις παλινωδίες και την πολιτική ανωριμότητα των Βρετανών και είναι έτοιμος για οποιαδήποτε από τις δύο παραπάνω λύσεις.
Μια συμφωνία (ή συμφωνίες) της Βρετανίας με την ΕΕ σε ό,τι αφορά διάφορα επιμέρους ζητήματα είναι πάντοτε πιθανή (ές) ακόμη και ΜΕΤΑ το ενδεχόμενο ενός οριστικού “Brexit without deal” γιατί θα είναι προς το συμφέρον όλων των πλευρών με δεδομένο ότι το ΗΒ παραμένει μια μεγάλη και οικονομικώς ισχυρή χώρα. Μέχρι όμως να γίνουν αυτές, οι οικονομικές επιπτώσεις στους Βρετανούς μπορεί να είναι αρκετά σοβαρές και αυτό πρέπει να γίνει σαφές στους πολίτες του ΗΒ πριν από το (προτεινόμενο) νέο δημοψήφισμα.
Και εδώ μου έρχονται επίσης φράσεις «λαϊκής σοφίας» όπως
«Τά ‘θελες και τά ‘παθες» ή «Πήγαινες γυρεύοντας».... ... ...
... ... ... ...
Υ.Γ. Επειδή το μυαλό αρκετών μπορεί να πήγε και στον (επίσης δικό μας) Γιάνη, σκέφτηκα να μην τον αφήσω… παραπονεμένο.
Όσοι λοιπόν γκρινιάζουν και διαμαρτύρονται για τα «κακά» του Γιάννη (που όπως είπαμε «δεν είναι τέλειος» και βελτιώνεται με πολύ αργές διαδικασίες), μπορούν από τούδε και στο εξής να είναι πιο αισιόδοξοι.
Γιατί, στη «χώρα που ανακάλυψη τη Δημοκρατία» εξελέγη ως αρχηγός νέου κόμματος ο Γιάνης που θα αναμορφώσει την Ευρώπη πολύ γρήγορα:
Ακόμη και μέσα σε… 25 ΜέΡΕΣ!! (ή, εναλλακτικώς μέχρι το 2025 το αργότερο...)
Η «Δημιουργική Ασάφεια» που τόσο τον ικανοποιούσε την εποχή που ήταν υπουργός αποτελεί… εγγύηση για την επιτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος.
(Εκτός εάν κατά τη διάρκεια των 25 αυτών ημερών (ή μέχρι το 2025) οι “adults in the room” των κκ. Yanis Varoufakis και Kostas Gavras επιλέξουν να επιδοθούν (μεταφορικώς ή/και κατά κυριολεξίαν) σ’αυτό που φοβάται (μεταφορικώς μόνον) ο κ. Hugh Grant.)
Πηγή: marketnews.gr
