GR
EN Ήταν Οκτώβριος του 2015 και συζητώντας με δύο νέα κορίτσια, δασκάλες στο επάγγελμα, 24-25, ετών τους έθεσα την ερώτηση που κυριαρχούσε εκείνη την ταραγμένη περίοδο: «Τι ψηφίσατε στις διπλές εκλογές και τι στο δημοψήφισμα;». Τα κορίτσια αφού κοιτάχτηκαν μεταξύ τους με ένα ενοχικό βλέμμα, όμοιο με εκείνο που είχαμε όταν ο δάσκαλος μας σήκωνε στον πίνακα να πούμε μάθημα κι εμείς ήμασταν αδιάβαστοι, μου δίνουν διαδοχικά τις παρακάτω απαντήσεις.
Η πρώτη: «Στις εκλογές του Γενάρη νομίζω ψήφισα ΝΔ και τον Σεπτέμβρη Σύριζα, αλλά δεν είμαι σίγουρη. Στο δημοψήφισμα ψήφισα ΟΧΙ, γιατί ο μπαμπάς μου είπε οτι έτσι θα απαλλαγούμε απ’ τους Γερμανούς»! Η δεύτερη: «Εγώ ψήφισα Χρυσή Αυγή, γιατί το αγόρι μου λέει οτι όλοι οι βουλευτές πρέπει να φάνε ξύλο από τους Χρυσαυγίτες. Στο δημοψήφισμα ψήφισα ΝΑΙ, γιατί δεν ήξερα τι να ψηφίσω»!
Αναρωτιέμαι ακόμη τι κομφούζιο είχαν στο μυαλό τους τα κορίτσια αυτά. Στην πορεία των ετών έκτοτε, συναντώ όλο και περισσότερα νέα παιδιά και όχι μόνο, που αδιαφορούν εντελώς για την πολιτική, θεωρώντας οτι είναι κάτι το οποίο δε τους αφορά, αφού πιστεύουν οτι δεν θα αλλάξει τίποτα και οτι όσοι μας εκπροσωπούν στα κοινά είναι λαμόγια και προδότες.
Τεράστια ευθύνη ασφαλώς για την απαξίωση των πολιτών προς τους πολιτικούς αλλά και την πολιτική εν γένη, έχουν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ που έκαναν πλειστηριασμό λαϊκισμού και παροχολογίας τα 30 χρόνια που προηγήθηκαν. Το μεγαλύτερο τίμημα που πληρώνουμε όλοι μας σήμερα, πέραν της απώλειας του 25-30% του ΑΕΠ της χώρας μας τα τελευταία 7-8 χρόνια, είναι οτι οι σοβαροί άνθρωποι με σοβαρά βιογραφικά δεν ασχολούνται ενεργά με τα κοινά γιατί φοβούνται τον στιγματισμό τους από την κοινωνία, η οποία εύκολα και αβασάνιστα είναι έτοιμη να τους κατατάξει μαζί με τους υπόλοιπους στην κατηγορία του όλοι ίδιοι είναι. Έτσι, όσοι είναι πετυχημένοι επαγγελματικά, δυσκολεύονται να εμπλακούν σε τέτοιες διαδικασίες και αφήνουν το περιθώριο σε ανεπάγγελτους και κομματόσκυλα να μας διοικούν και να ορίζουν το μέλλον μας.
Άνθρωποι με μεγαλύτερο προσόν στο βιογραφικό τους το ότι “περπάτησαν στην Πράγα και στη Γένοβα στους λαϊκούς αγώνες”, όπως η νέα Υπουργος Μακεδονίας- Θράκης, κοινοί τραμπούκοι, όπως ο Πολάκης, γίνονται υπουργοί. Βουλευτές ρετάλια, αλλάζουν κόμματα για να μπαλώσουν τον κυβερνητικό σχηματισμό, χωρίς κανένα ηθικό δισταγμό, λες και είναι ποδοσφαιριστές και αλλάζουν ομάδα. Τσαρλατάνοι οικονομολόγοι, γίνονται υπουργοί οικονομικών και παίζουν στα ζάρια την παραμονή της χώρας στο ευρώ και η χώρα κρέμεται σε μια κλωστή περιμένοντας την απόφαση του σέλφι-Παπαχριστόπουλου αν θα παραιτηθεί από την Κ.Ο. των ΑΝΕΛ.
Τους μέτριους διαδέχονται οι κακοί και τους κακούς οι χειρότεροι, κι εκεί που λες πόσο χειρότεροι μπορεί να μας διοικήσουν απ’ τους σημερινούς κλόουν, κοιτάς πίσω και βλέπεις τον Κασιδιάρη και τον Μπαρμπαρούση να έρχονται με φόρα και αντιλαμβάνεσαι οτι όσο τους επιτρέπεις με τη δική σου αποχή και ανοχή, εκείνοι θα έρχονται όλο και περισσότεροι, και θα είναι όλο και πιο επικίνδυνοι!
Πηγή: vimapress.gr
