GR
EN Η Ευρώπη ήταν πάντοτε για τον Έλληνα ένα μέτρο ποιότητας, σε παροχές υπηρεσίας, σε αγορά προϊόντων, σε νοοτροπίες, σε συμπεριφορές.
Πόσες φορές διασχίσαμε τη διάβαση και κοιτούσαμε έντρομοι τα αυτοκίνητα να έρχονται κατά πάνω μας και επιτάχυναμε το βηματισμό μας για να μη μας παρασύρουν, μουρμούριζοντας μέσα μας, «Δυστυχως δε θα γίνουμε ποτέ Ευρώπη».
Πόσες φορές φύγαμε απογοητευμένοι από την εξυπηρέτηση σε κάποια δημόσια υπηρεσία και είπαμε μέσα μας αγανακτισμένοι «Δε θα γίνουμε ποτέ Ευρώπη».
Όλοι θαυμάζουμε και θέλουμε να αποκτήσουμε τα ευρωπαϊκά αυτοκίνητα, αφού θεωρούνται τα κορυφαία στον κόσμο και αισθανόμαστε ασφαλείς για την ποιότητα των προϊόντων που αναγράφουν Made in E.U.!
Όλοι θαυμάσαμε την οργάνωση, την καθαριότητα και την τάξη στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όταν ταξιδέψαμε σ’ αυτές και μέσα μας κάνοντας σύγκριση με τις άναρχα δομημένες πόλεις μας, με τα μηχανάκια πάνω στα πεζοδρόμια, με τα αυτοκίνητα τριπλοπαρκαρισμένα να αναγκάζουν τον πεζό να κάνει σλάλομ, είπαμε «Εμείς θα καταφέρουμε να γίνουμε ποτέ Ευρώπη»;
Κι ενώ θέλαμε να αποκτήσουμε Ευρωπαικές υποδομές, θέλαμε να αποκτήσουμε Ευρωπαϊκή νοοτροπία, δεν κάναμε τίποτα για να το καταφέρουμε. Αντιθέτως, πιστεύαμε ότι είμαστε πιο έξυπνοι από τους κουτόφραγκους κι οτι θα τους κοροϊδεύουμε, θα παίρνουμε τις επιδοτήσεις που μας δίνουν μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων, θα τα κάνουμε Cayenne, μπουζούκια και θα συνεχίζουμε να παραπονιόμαστε και να αναθεματίζουμε, “Γιατί δε μπορούμε να γίνουμε κι εμείς Ευρώπη”!
Για να γίνουμε λοιπόν Ευρώπη, θα πρέπει να αλλάξουμε τις κρατικές δομές σοβιετικού τύπου, να απελευθέρωσουμε την οικονομίας μας από τα δεσμά του κρατισμού, να σταματήσουμε να είμαστε με το χέρι απλωμένο στους κουτόφραγκους, περιμένοντας μερικά ακόμη δις ευρώ για να πληρώσουμε τις πρόωρες συντάξεις και τους μισθούς του Καρανίκα και των μετακλητών φίλων του.
Θα πρέπει οι νόμοι να εφαρμοστούν χωρίς αστερίσκους και να υπάρχουν σοβαρές ποινές για όποιον τους παραβιάζει.
Θα πρέπει να αισθανόμαστε τους δημόσιους χώρους σαν δικούς μας και όταν κάποιος τους καταστρέφει να τιμωρείται παραδειγματικά!
Όμως όλα αυτά μπορεί να γίνουν μόνο όταν θα κυβερνήσουν άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται για το πολιτικό κόστος και θα εφαρμόσουν τις πολιτικές που θα μας κάνουν επιτέλους Ευρώπη!
Τελικά όμως ο Έλληνας προτιμάει να ψηφίσει όλους εκείνους που δεν θέλουν να αλλάξουν τίποτα, γιατί η αλλαγή χρειάζεται θυσίες και ξεβόλεμα κι εκείνος δε θέλει κανείς να τον ξεβολέψει απ’ την καρέκλα που κάθεται στο καφενείο και αναρωτιέται με τους φίλους του «Πότε θα γίνουμε κι εμείς Ευρώπη;»
Πηγή: vimapress.gr
