GR
EN Είχα την ευκαιρία, με αφορμή την παρουσία μου σε έναν γάμο στο Μεξικό, να περάσω για μερικές μέρες απ’ την αμφιλεγόμενη Κούβα.
Πολλά είχα ακούσει και διαβάσει για το νησί, ιδιαίτερα μετά το θάνατο του Φιντέλ, όμως πλέον έχω ιδία άποψη για το τι συμβαίνει.
Το πολιτισμικό σοκ, το παθαίνει κανείς με το που πατάει το πόδι του στο αεροδρόμιο. Απαρχαιωμένες εγκαταστάσεις, με ένα κυλικείο που μπορείς να πάρεις μόνο τοστ και νερό.
Μπαίνοντας στην Αβάνα, βλέπεις μια πόλη, όπου το οικοδομικό της απόθεμα έχει ενδιαφέρον, αφού οι όψεις των κτιρίων μαρτυρούν οτι το νησί ήταν πλούσιο κάποτε και αρχοντικό, όμως είναι παντελώς εγκαταλελειμμένα εδώ και πολλά χρόνια.
Στην πρώτη βόλτα μέσα στην πόλη έρχεσαι αντιμέτωπος με την απόλυτη ανέχεια και φτώχεια. Άνθρωποι περπατάνε σχεδόν ξυπόλητοι και ρακένδυτοι, ενώ η μυρωδιά από τους υπονόμους και το καυσαέριο είναι αποπνικτική.
Κοριτσάκια 15 χρονών μας πλησιάζουν και μας λένε οτι προσφέρουν στοματικό έρωτα για 20 δολάρια. Άλλοι έρχονται και σου πουλάνε πούρα και όλοι κάτι ζητάνε.
Κι όσο σκέφτομαι εκείνους που λένε «ναι, όμως έχουν πολύ καλό σύστημα παιδείας», αναρωτιέμαι αν στο σχολείο μαθαίνουν στα παιδιά να μετράνε μέχρι το 20, για να μπορούν να ζητάνε απ’ τους τουρίστες το ποσό σε δολάρια για στοματικό έρωτα.
Σε κουβέντα με πολλούς ντόπιους, αν είναι ευχαριστημένοι απ’ τον Φιντέλ και την κυβέρνηση της «επανάστασης», όπως βάφτισε ο ίδιος την κατάληψη της εξουσίας, μας λέγανε οτι δεν επιτρέπεται να μιλάνε για εκείνον και οτι είναι ο αγαπημένος τους ηγέτης. Αισθάνεσαι οτι μιλάς με παιδιά 13 χρόνων. Οι σκέψεις τους ήταν τόσο απλοϊκές που νομίζεις οτι μιλάς με νοητικά καθυστερημένους ανθρώπους. Το καθεστώς φρόντισε όλα αυτά τα χρόνια να κάψει και το τελευταίο κύτταρο ευφυΐας αυτών των αγνών ανθρώπων.
Το μόνο παρήγορο στην γενική απογοήτευση και θλίψη γι αυτή τη χώρα, ήταν όταν μια παρέα με νέους Κουβανούς, στην ερώτηση μας για το ποια είναι η γνώμη τους για την «επανάσταση», εκείνοι μας είπαν «fuck the revolution»!
Ξυπνάνε οι νέοι, βλέποντας τους τουρίστες με χρήματα να έρχονται να διασκεδάσουν, την ώρα που εκείνοι ζουν στην εξαθλίωση και ξέρουν οτι γι’ αυτό φταίει η παρέα του Φιντέλ και η «επανάσταση», που τους καθήλωσε στην τεμπελιά, που τους αφαίρεσε κάθε κίνητρο για δημιουργία, που τους έμαθε να είναι όλοι ίσοι (στη φτώχεια)!
Όσο για τους εγχώριους υποστηρικτές του καθεστώτος, τους προκαλώ να πάνε ένα ταξίδι να δουν από κοντά τον «σοσιαλιστικό παράδεισο» και είμαι σίγουρος οτι θα αναθεωρήσουν πολλά απ αυτά που νομίζουν σήμερα.
Είμαστε τυχεροί που ζούμε στον δυτικό κόσμο και πολύ τυχεροί που δε ζήσαμε ποτέ την σοσιαλιστική κόλαση!
Πηγή: vimapress.gr
